Στις Συμπληγάδες των Μνημονίων και της εξάρτησης

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Το δημαγωγικό αφήγημα της κυβέρνησης για έξοδο από τα Μνημόνια και τέλος της επιτροπείας το 2018, κονιορτοποιείται. Παρά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου (=4^ο Μνημόνιο, ν. 4472/2017 πλέον) με τα «προαπαιτούμενα» μέτρα για μετά το 2018, οι Ευρωπαίοι δυνάστες αρνήθηκαν το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» και κάθε δέσ­μευση για «ελάφρυνση» του χρέους. Ο  εφιάλτης των ασφυκτικών πιέσεων και εκβιασμών απέναντι στον ελληνικό λαό συνεχίζεται με μια κυβέρνηση υποχείριο των ιμπεριαλιστών – δανειστών:  «Εμείς το ομολογούμε. Λέμε ότι η χώρα βρίσκεται σε κηδεμονία, επιτροπεία. Ουσιαστικά στα δημοσιονομικά συγκυβερνάμε με τους θεσμούς, με την τρόικα. Πολλές φορές μας πιάνουν το χέρι και μας γράφουν το νομοσχέδιο». Κ. Ζαχαριάδης.

Όσο για την επικείμενη συμφωνία προϋποθέτει «πρω­τογενή πλεονάσματα» εξαθλίωσης σε βάθος χρόνου, μέχρι το 2060! Συγκεκριμένα, για την τετραετία 2018-2022, 3,5% του ΑΕΠ. Για την περίοδο 2023-2060 η Γερμανία ζητεί τώρα πλεονάσματα της τάξης του 2,2 % το χρόνο, ενώ το ΔΝΤ δε δέχεται πάνω από 1,5% του ΑΕΠ, εκτιμώντας ότι ο στόχος για τη βιωσιμότητα του χρέους θα καταστεί μη εφικτός. Η όποια «λύση»- «ρύθμιση» επινοηθεί εντός Ιουνίου ή Ιουλίου  θα διαιωνίζει τη ραγδαία φτωχοποίησης και τον νεοαποικιακό ζυγό.

Παράλληλα εντείνεται η προπαγάνδα ότι τάχα η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής θα λειτουργήσει υπέρ του λαού, ενώ η πολιτική λιτότητας, καταπάτησης δικαιωμάτων και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας συνεχίζεται. Τα προαποφασισμένα μέτρα, για μετά το 2018 και μέχρι το 2060, θα εφαρμόζονται  για να διαμορφωθεί το «επιχειρησιακό τοπίο» της κινεζοποιημένης εργασίας, των συντάξεων πείνας, του εφεδρικού στρατού ανέργων, ψίχουλων ελεημοσύνης στην «α­κραία φτώ­χεια». Παγιώνονται οι αντεργατικοί νόμοι για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, που έχουν ψηφιστεί μετά το 2011. Δίνεται στην πράξη πράσινο φως για τις μαζικές απολύσεις, διευκολύνεται η εργοδοσία να απολύει συνδικαλιστές εργαζόμενους, το εργατικό δικαίωμα στην Κυριακάτικη αργία δέχεται ουσιαστικό πλήγμα. Συνολικά παγιώνονται δραματικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και μονιμοποιείται  ένας εργασιακός μεσαίωνας που συνθλίβει τους εργαζόμενους.

Τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο η Ν Δ, που προβάλλεται ως διεκδικητής της εξουσίας, αλλά και το μπλοκ των μνημονιακών κομμάτων βάζουν πλάτη να διαιωνίζεται το καθεστώς της μνημονιακής βαρβαρότητας και εξάρτησης, πέρα από τις όποιες αντιθέσεις τους σε ένα πολιτικό σκηνικό αστάθειας και ρευστότητας. Μόνη ελπίδα η αγωνιστική αφύπνιση και παρατεταμένοι κοινωνικοί αγώνες που να δίνουν διέξοδο στη λαϊκή αγανάκτηση και οργή.

02-06-2017

* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι εκπαιδευτικός – ερευνητής.