Είδα τον δάσκαλο για καφέ
Tης Έλενας Λαζαρίδου*
Ο κύριος Τάδε είχε 6ωρο σήμερα. Δηλαδή 6 ώρες μάθημα ή, καλύτερα, 6 διδακτικές ώρες, ούτε καν ολόκληρες, των 45 λεπτών η καθεμιά. Αυτή ήταν όλη κι όλη η δουλειά του σήμερα. Και μάλιστα με διαλείμματα ενδιάμεσα.
Ο κύριος Τάδε ξόδεψε μερικά λεπτά από κάθε ώρα για να επαναφέρει τους μαθητές του σε ρυθμούς μαθήματος. Τώρα που άνοιξε ο καιρός, το μυαλό τους έχει σκορπίσει και δε συμμαζεύονται εύκολα.
Στο πρώτο δίωρο ο κύριος Τάδε τους έβαλε να διαβάσουν ένα κείμενο, εξήγησε τις άγνωστες λέξεις, έκανε ερωτήσεις κατανόησης, δίδαξε δύο γραμματικά φαινόμενα, έδωσε οδηγίες για μια έκθεση και τους άφησε λίγη ώρα για να τη γράψουν. Ο κύριος Τάδε σκέφτηκε πως δε θα προλάβει να δει τις εκθέσεις στο διάλειμμα (γράφουν και από δυο σελίδες ο καθένας, ζωή να ‘χουν) και τις μάζεψε για να τις διορθώσει στο σπίτι.
Στο πρώτο διάλειμμα ο κύριος Τάδε πήγε στην αποθήκη για να βρει τα κατάλληλα όργανα και υλικά για το μάθημα της Φυσικής και ετοίμασε τον προτζέκτορα για την παρουσίαση του μαθήματος. Άδικος κόπος όμως καθώς όλο το δίωρο αφιερώθηκε στα Μαθηματικά, μιας και χρειάστηκαν διπλάσιες ασκήσεις από τις προτεινόμενες του βιβλίου για να κατανοήσουν οι μαθητές του την έννοια του ποσοστού.
Στο δεύτερο διάλειμμα ο κύριος Τάδε κράτησε στην τάξη τη Δήμητρα που έλειπε τις προηγούμενες μέρες και έπρεπε να καλύψει τα κενά που παρουσιάστηκαν.
Στην ώρα της Γεωγραφίας ο κύριος Τάδε ξεκίνησε με τους μαθητές του το σχέδιο εργασίας σχετικά με τα μεγαλύτερα ποτάμια του κόσμου και το πόσο αυτά επηρέασαν την ανάπτυξη των χωρών που διασχίζουν. Ο κύριος Τάδε χρειάστηκε να δώσει πολλές οδηγίες σχετικά με τον τρόπο που θα εργαστούν οι ομάδες, τι ακριβώς πρέπει να καταγράψουν και πού θα ψάξουν για πληροφορίες. Φυσικά η ώρα δεν έφτασε και θα συνεχίσουν την οργάνωση την επόμενη φορά.
Στο τελευταίο διάλειμμα ο κύριος Τάδε συνάντησε στον διάδρομο τον πατέρα του Χρήστου, ο οποίος δεν μπόρεσε να έρθει στη χθεσινή συνάντηση γονέων για να ενημερωθεί για την πρόοδο του παιδιού.
Η τελευταία ώρα ήταν εξουθενωτική. Ένας καβγάς στο διάλειμμα μεταξύ 2 παιδιών στάθηκε ικανός να ξεσηκώσει όλη την τάξη και ο κύριος Τάδε έπρεπε για άλλη μια φορά να παραστήσει τον διαιτητή, τον κριτή και τον δικαστή ώστε να βρει μια λύση που θα αποφορτίσει το τεταμένο κλίμα και θα συμφιλιώσει τους οξύθυμους έφηβους μαθητές του.
Ο κύριος Τάδε είχε μια κουραστική μέρα σήμερα. Αποφάσισε, λοιπόν, να πάει στην καφετέρια απέναντι από το σχολείο και να χαλαρώσει πίνοντας έναν καφέ με τους φίλους του. Την ίδια ώρα έξω από την καφετέρια μιλούσαν κάποιοι άλλοι φίλοι:
«Αυτός δεν είναι ο Τάδε; Ορίστε, ούτε 2 η ώρα και είναι κιόλας για καφέ.»
«Ε, βέβαια, και μετά λένε ότι οι δάσκαλοι δουλεύουν πολύ. Τα βλέπουμε! Εσύ τι κάνεις;»
«Καλά μωρέ, χαλαρά ήμασταν σήμερα…»
Υ.Γ. 1: Αφορμή για το κείμενο στάθηκε πραγματικό περιστατικό με δάσκαλο που πήγε στο σχολείο του στις 10 το πρωί και το γεγονός αυτό σχολιάστηκε έντονα από τους περίοικους. Σε κανέναν όμως δεν πέρασε από το μυαλό πως ο συγκεκριμένος δάσκαλος σχολάει στις 4:15 καθώς κάνει ώρες και στο ολοήμερο πρόγραμμα.
Υ.Γ. 2: Καθώς δεν έχει νόημα να διατυμπανίσουμε για άλλη μια φορά πως δεν περνάμε τη ζωή μας ρεμβάζοντας στην τάξη και πως η πραγματική δουλειά μας δεν είναι δυνατόν «να φανεί» και πως υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να εργαζόμαστε εξίσου σκληρά με άλλους, ας επιλέγουμε τουλάχιστον καφετέριες σε κατακόμβες ή σε κτίρια χωρίς παράθυρα και τζαμαρίες. Για να μην «τα βλέπουν».
Υ.Γ. 3: Ο κύριος Τάδε είναι έμπνευση μαθητή μου ο οποίος έγραψε έκθεση με τίτλο «Ο φίλος μου ο Τάδε», εξηγώντας μου πως δεν έβαλε συγκεκριμένο όνομα για να μη δυσαρεστήσει τους υπόλοιπους φίλους του. Ο Τάδε, είπε, είναι όλοι. Έτσι κι εδώ. Ο Τάδε είμαστε όλοι.
* https://www.blogger.com/profile/00711704260087053368
ΠΗΓΗ: Δευτέρα, 4 Μαΐου 2015, https://protaodaskalos.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html
