Το ΕΣΥ καταρρέει

 

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

 

Στα πλαίσια του δυτικού Κράτους, που σχηματίστηκε μόλις κατά το τέλος του 18^ου αιώνα, επιχειρήθηκε η εξ ολοκλήρου ανάληψη της κάλυψης των αναγκών των πολιτών από ιδίους πόρους της Πολιτείας. Μάλιστα, στα πλαίσια της υλιστικής ιδεολογίας, της επίσημης ιδεολογίας των δυτικών κρατικών μορφωμάτων, κι ας το αποκρύπτουν αυτό επιμελώς οι αστοί, σε αντίθεση προς τους κομμουνιστές που το διατυμπανίζουν, η περί φιλανθρωπίας διδασκαλία της Εκκλησίας δέχθηκε σφοδρή επίθεση με την κατηγορία ότι συντηρεί την κοινωνική αδικία και δεν θεραπεύει το πρόβλημα, ωσάν η Εκκλησία να υποστήριζε ότι το θεραπεύει. Για την Εκκλησία η φιλανθρωπία συνιστά έμπρακτη εκδήλωση αγάπης των μελών της προς ανακούφιση των πασχόντων από την κοινωνική αδικία και όχι επίδειξη καλών αισθημάτων εκ μέρους των εχόντων. Βέβαια σε καιρούς παρακμής οι επιφανειακά πιστοί αστοχούν, ώστε να δίνουν πολλές αφορμές για επικρίσεις από μέρους των κριτικά ισταμένων έναντι της Εκκλησίας.

Η ιατρική περίθαλψη στη χώρα μας ετέθη σε νέα βάση με τη θεσμοθέτηση του ΕΣΥ κατά τη μεταπολίτευση. Μετά από παρέλευση τριακονταετίας πνέει τα λοίσθια. Οι προμηθευτές απειλούν με παύση προμηθείας αναγκαίων ακόμη και για την επιβίωση ειδικών ομάδων ασθενών, καθώς η Πολιτεία αδυνατεί πλέον να ανταποκριθεί προς τις υποχρεώσεις της, έχοντας ως κύριο μέλημα τη συμμόρφωσή της προς τις επιταγές των ισχυρών του κεφαλαίου, στους οποίους παρέδωσε τη διακυβέρνηση της χώρας. Σε κρίσιμες περιστάσεις είναι σύνηθες η Εξουσία να καταφεύγει σε κινήσεις εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης με στόχο την απόσπαση της προσοχής του λαού από την ουσία των προβλημάτων. Έτσι δόθηκε στη δημοσιότητα η είδηση ότι γιατροί του ΕΣΥ, "επίορκοι του όρκου του Ιπποκράτη" που αυτή κατάργησε επειδή κάτι το ενοχλητικό περί εκτρώσεων περιλάμβανε, προέβαιναν σε προμήθεια πλεοναζουσών ποσοτήτων διαφόρων εφοδίων προς ίδιον όφελος (προμήθεια), με συνέπεια την σημαντική επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων! Δεν στέκομαι στην καταγγελία, την αλήθεια της οποίας αποδέχομαι χωρίς δισταγμό. Θα προχωρήσω στη βαθύτερη εξέταση του όλου προβλήματος, το οποίο έφερε τα κρατικά ιδρύματα υγείας ένα βήμα προ της οριστικής παύσης λειτουργίας τους. Γιατί αυτή η φοβερή κατάπτωση σε διάστημα τριάντα μόλις ετών;

Κατά τη δεκαετία του 1980 η πληροφορική δεν είχε ακόμη γνωρίσει την εκπληκτική σημερινή πρόοδο. Ως εκ τούτου η παρακολούθηση των διαφόρων στοιχείων στατιστικού ενδιαφέροντος ήταν κοπιαστική και χρονοβόρα. Με την είσοδο όμως στην τελευταία δεκαετία του 20^ου αιώνα ο προσωπικός υπολογιστής έγινε προσιτός και στον τελευταίο ιδιώτη. Κάθε επιχειρηματίας, ακόμη και ο μικρής δραστηριότητας, οργάνωσε την εργασία του με βάση τα στοιχεία, τα οποία ευχερώς πλέον μπορούσε να αποθηκεύσει στον υπολογιστή. Η Πολιτεία έχοντας μπροστά της μοναδική την ευκαιρία, λόγω και του χρήματος που έρρεε και του πλήθους των νέων που είχαν σπεύσει να ακολουθήσουν σπουδές πληροφορικής, ως σπουδές του μέλλοντος, δαπάνησε τεράστια ποσά για επιμόρφωση ανθρώπων που με τη λήξη της εκπαίδευσης δεν κάθησαν μπροστά σε υπολογιστή και άφησε αναξιοποίητους τον ζήλο και τη γνώση πολλών νέων, οι οποίοι θα μπορούσαν να καταστρώσουν θαυμάσια προγράμματα για την ορθή οργάνωση της εργασίας σε πλείστους όσους τομείς του Δημοσίου. Έτσι το πρώτο ερώτημα ουσίας είναι: Γιατί ακόμη και σήμερα δεν κατέστη δυνατή η παρακολούθηση των προμηθειών, των διαφόρων εξωτερικών εξετάσεων, των συνταγογραφήσεων, της κοστολόγησης των φαρμάκων, αλλά και των εξετάσεων των κατά φαντασίαν ασθενών; (Το τελευταίο δεν συζητείται, διότι ο λαϊκισμός πεθαίνει τελευταίος).

 Η όψιμη καταγγελία γιατρών ανωνύμως δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Από ετών δημοσιεύματα εφημερίδων ανέφεραν επωνύμως ισχυρούς προμηθευτές των νοσοκομείων, αλλά και τις διασυνδέσεις αυτών με πολιτικά πρόσωπα, ακόμη και με δεσμούς συγγένειας. Άραγε ασχολήθηκε ποτέ το αρμόδιο Υπουργείο με τις καταγγελίες αυτές; Αλλά, αν ασχολείτο, δεν θα φθάναμε εδώ που φθάσαμε. Το έγκλημα συνετελέστη με την από κοινού δράση προμηθευτών, ιθυνόντων του Υπουργείου, ιθυνόντων των νοσοκομείων και ιατρών. Και αυτό που ανακοινώθηκε, ότι η περίσσεια των πορμηθευομένων υλικών κατέληγε στον κάλαθο των αχρήστων ("κουβανέζικα"), μόνο αφελείς μπορούν να το αποδεχθούν. Γιατί να μην επιστρέφεται στους προμηθευτές, ώστε να ξαναπωλείται στο Δημόσιο; Και τίθεται τα άλλο καίριο ερώτημα: Θα περιοριστεί η Πολιτεία στην τιμωρία των δωροδοκηθέντων ιατρών ή θα επεκτείνει αυτήν καταδικάζοντας και τους δωροδοκήσαντες προμηθευτές; Ιδού λαμπρόν πεδίο δράσεως προς σωτηρίαν των νοσοκομείων.

Κατά την τριακονταετία της παρακμής μας συνέβησαν κοσμοϊστορικά γεγονότα. Κατέρρευσε ο κόσμος του κομμουνισμού, υπό το βάρος των αδυναμιών του, και ο καπιταλισμός προβλήθηκε ως το ιδανικό σύστημα διακυβέρνησης των κοινωνιών. Στα πλαίσια του ιδεολογήματος της άρχουσας τάξης, το Κράτος επιχειρηματίας προβλήθηκε ως το φοβερότερο δεινό. Έχοντας εξασφαλίσει στην πλειονοψηφία του λαού ικανοποιητική οικονομική επιφάνεια, κατέστησε αυτόν παθητικό θεατή της αποδόμησης ή εκποίησης του εθνικού πλούτου. Ως πρώτο αποφασιστικής σημασίας βήμα ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τη διαφθορά. Δαιφθείρει τους ασκούντες την εξουσία με την προσφορά πλήθους ευκαιριών προς πλουτισμό. Γι΄ αυτό άλλωστε καυχώνται οι καπιταλιστές! Διαφθείρει τον λαό με τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων (καταναλωτισμός, απεμπόληση της παράδοσης, απομάκρυνση από την πίστη, διάλυση της οικογένειας, δημογραφική συρρίκνωση, ασωτία, ξενύχτια, πλαδαρότητα, κυνήγι επιπλάστων αναγκών και πλείστα όσα άλλα).

Τα ασφαλιστικά ταμεία, στην υπηρεσία των οικονομικών αναγκών της Πολιτείας επί δεκαετίες, έχαναν σταδιακά τα αναγκαία αποθεματικά, αλλά ουδείς ασχολείτο με τα μαθηματικά αποτελέσματα εκ του υπολογισμού αυτών σε βάθος χρόνου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της καταγραφής-μελέτης που έγινε από υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου Υγείας, οι υποχρεώσεις των νοσοκομείων προς τρίτους ανέρχονται σε 180 δισ. δρχ. Το ποσό αυτό σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με το έλλειμμα των νοσοκομείων αφού τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων προς τα νοσοκομεία φθάνουν τα 127 δισ., ενώ 45 δισ. δρχ. είναι το κόστος νοσηλείας των ανασφάλιστων, των οικονομικά αδύνατων και των τουριστών που νοσηλεύονται στη χώρα μας χωρίς να πληρώνουν. Οι συνολικές οφειλές προς τα νοσοκομεία είναι μόλις 8 δισ. δρχ. λιγότερα από τα χρέη των νοσοκομείων προς τρίτους. Το πρόβλημα λοιπόν είναι των Ταμείων όχι των Νοσοκομείων.

 Ο ενεργός πληθυσμός συρρικνωνόταν σταθερά από την αρχή της δεκαετίας του 1980, καθώς ο δείκτης γονιμότητας κατρακυλούσε από το 2,5 στο 1, αλλά το μόνο που έκανε η Πολιτεία ήταν να συγκροτήσει επιτροπή, προκειμένου να κατατεθούν προτάσεις. Κατετέθησαν (1992) και έμειναν έκτοτε προτάσεις. Άλλωστε κάποιοι είχαν "καλύτερες" από τις ομοφώνως τότε κατατεθείσες και δεν τις έκρυβαν: Το υστέρημα σε εργατικό δυναμικό θα αναπληρώνεται από μετανάστες! Ας βρουν, λοιπόν, εργασία για τους απόκληρους αυτούς της κοινωνίας, τους οποίους εξωθεί σε έξοδο ελπίδας ή απελπισίας η απληστία των ισχυρών της οικονομίας και των ανισχύρων της πολιτικής. Ας βρουν, τώρα που το μόνο που διαφαίνεται είναι η παρατεταμένη ύφεση της εθνικής (απαγορευμένη λέξη. Ίσως θα χρησιμοποιείται μόνο για την ομάδα ποδοσφαίρου) οικονομίας. Γράψαμε πολλές φορές, ότι το δημογραφικό πρόβλημα τιμωρεί εκείνους που αδιαφορούν για την επίλυσή του. Βρισκόμαστε ενώπιον της τιμωρίας μας πλέον.

Πριν φθάσουμε στη δεινή αυτή θέση αρκετά ασφαλιστικά ταμεία είχαν προβεί στη σύναψη σύμβασης με ιδιωτικά κέντρα υγείας; Γιατί άραγε; Μήπως η πολιτική ήταν να επισπευσθεί η υποβάθμιση των κρατικών νοσοκομείων; Κάποιοι συμπολίτες μας με περιφρόνηση και όχι με πόνο αναφέρονται στα νοσοκομεία ως προσφερόμενα μόνο για μετανάστες πλέον. Και μη συνειδητοποίηση της κατάντιας μας και εκδήλωση φυλετισμού, ξένου προς την παράδοσή μας. Ας ετοιμαστούμε λοιπόν στο εγγύς μέλλον. Ο Θεός να φυλάγει, να καταφεύγουμε στους εμπόρους της υγείας. Είναι η τελευταία κίνηση της συντεταγμένης Πολιτείας, καθώς δεν μπορεί να ανεβάσει τον ΦΠΑ στο 50%

                                                                       

"ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ", 21-6-2010