Ένα σχόλιο για το φοιτητικό κίνημα του Μαΐου Ιουνίου 2006

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Μιλάμε για ένα κίνημα με γνήσια κινηματικά χαρακτηριστικά.  Επειδή εγώ είμαι λίγο παλιός, μου θυμίζει χαρακτηριστικά του '70, όσον αφορά τη μαχητικότητά του, την ανεξαρτησία του, τις μαζικές συνελεύσεις και την πολυμορφία του.

Έχει όμως και αρνητικά, διότι δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν κοινή στρατηγική όλα τα ρεύματα. Υπάρχουν δηλαδή αποκλίνοντα ρεύματα μέσα σ' αυτό το κίνημα. Χαρακτηριστικό είναι οι διαφορετικές πορείες στη πόλη μας (Σ.Σ. Πάτρα) και αναφέρομαι στο ΠΑΜΕ.

Παρ' όλα αυτά το κίνημα έχει βάλει τη σφραγίδα του. Το ότι αναγκάστηκε η κυβέρνηση να μεταφέρει την ψήφιση του λεγόμενου νομοσχεδίου για το φθινόπωρο, είναι η πρώτη νίκη. Από εκεί και πέρα, επειδή το προσχέδιο, όπως είπε η Υπουργός, ουσιαστικά κρατά όλη τη ψυχή του των σχεδιασμών που είχε το Υπουργείο, χρειάζεται μια στρατηγική για το Φθινόπωρο, ώστε το κίνημα να πάρει γενικότερα πανεκπαιδευτικά και παλλαϊκά χαρακτηριστικά.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι η Υπουργός, ακολουθώντας και τον προηγούμενο Υπουργό του ΠΑΣΟΚ, είχε δεσμευτεί στο Μπέργκεν της Σουηδίας ώστε ως το 2007 να έχει ψηφιστεί το νομοσχέδιο αυτό.

Αυτό δείχνει ακριβώς τη βιασύνη που είχε για να το περάσει το καλοκαίρι. Αυτό ακριβώς δείχνει και τη νίκη του φοιτητικού κινήματος μέχρι τώρα.

Δημοσιεύτηκε: Περιοδικό "Εκτός Γραμμής", ΈΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ, Φοιτητικό κίνημα 2006, σελ. 31.

ΥΓ Το νομοσχέδιο τελικά, με αρκετά στρογγυλέματα, ψηφίστηκε το Μάρτη του 2007, όταν η ΝΔ είχε χάσει την μάχη για αναθεώρηση του άρθρου 16, όπως βεβαίως και του υπόλοιπου συντάγματος.