Οι χτύποι του πόνου μέσα στο κλουβί της φυλακής

 Γράμμα του απεργού πείνας Μοχάμεντ Α

Όταν απουσιάζουν οι χτύποι της καρδιάς μέσα στο κλουβί του θώρακα σταματάει κι η λειτουργία όλου του σώματος. Μπορεί ο πόνος να κυβερνήσει την καρδιά αλλά το πείσμα μέσα στο χρόνο να μην παραδίνεται…

Να μην σε νοιάζει τι έχεις στα χέρια σου σήμερα γιατί ίσως  το χάσεις  αύριο. Ίσως μια μέρα έρθεις στη θέση μου και γίνεις εσύ ο επισκέπτης στη χώρα μου. Θα είμαι καλύτερος! Μην κοιτάς τη δύναμή σου σήμερα. Ίσως αύριο βρεθείς σε κάποιο νοσοκομείο κι ίσως εγώ να είμαι αυτός που θα σου δώσει το αίμα του. Η γενναιοδωρία είναι στους τρόπους μου…

Λες αν μιλήσω για το δίκαιο κι αυτά που νιώθω για όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους γύρω μου να με καταδικάσουν; Αν κρίνεται ένοχος όποιος μιλάει για δικαιοσύνη και δυναμώνει τον αδύναμο, όποιος στέκεται αντιμέτωπος με την αδικία, όποιος λέει ΟΧΙ!!!, αν είναι έτσι, δέχομαι την τιμωρία. Προτιμώ να πεθάνω τίμιος, θαρραλέος, αξιοπρεπής και λέγοντας την αλήθεια, παρά να ζήσω χωρίς τιμή, χωρίς αξιοπρέπεια, όντας υποκριτής. Ακόμα και το μισό θησαυρό του κόσμου να κατείχα δεν θα είχε καμία αξία αφού τίποτα απ’ όλα αυτά δεν εξαγοράζεται με χρήματα. Το λοιπόν, όλα αυτά είναι ο άνθρωπος. Αυτός δεν κοιτάζει χρώμα ή θρησκεία. Εδώ είμαστε όλοι ίσοι. Αν τιμωρούμαι επειδή είμαι άνθρωπος, αυτή είναι η ουσία του βασανιστηρίου: Μια ζωή χωρίς τιμή, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη. Μια ζωή όπου επικρατούν οι δειλοί. Θεέ μου! Πόσο βάρβαρη είναι η τιμωρία της συνείδησης…

Είμαι γεμάτος δύναμη και δεν σας αναγκάζω να με σεβαστείτε γιατί αυτή την ώρα, η δύναμή μου είναι φόβος. Τώρα δεν χρησιμοποιώ καθόλου τη δύναμή μου γιατί προσπαθώ να καταλάβω από τι υλικό είστε φτιαγμένοι και να μην επηρεαστώ. Γιατί είμαι σαν το χρυσό: Και να τον λιώσεις, θα παραμείνει χρυσός. Δεν αλλάζω. Δεν θα καταφέρετε να λιγοστέψετε τις δυνατότητες και τη δύναμή μου. Ακόμα κι αν δεν καλυτερέψετε τη συμπεριφορά σας απέναντι μου, δεν θα επιδιώξω να έρθω αντιμέτωπος μαζί σας, δεν θα γίνω σαν και σας. Θα παραμείνω όπως είμαι και κανείς δεν θα με σταματήσει να μιλάω για δικαιοσύνη.

Εδώ, σ’ αυτή την κοινωνία πολλοί νιώθουν τι θέλω να πω γιατί είναι γεμάτοι αισθήματα, μπορούν να καταλάβουν τους υπόλοιπους και γνωρίζουν τη σημασία της αλήθειας. Αντιλαμβάνονται την ευχαρίστηση στη μετάδοση της αγάπης μεταξύ όλων των δογμάτων. Τι όμορφο που είναι να ζεις σε μια κοινωνία που δεν ξέρει τα ψέματα  ή το μίσος και εύχεται για την αγάπη και την ειρήνη.

Θα υπερασπίζομαι τη δικαιοσύνη και την ισότητα, θα παλέψω την αδικία. Θα υποστηρίζω τον αδικημένο. Θα νιώθω τον πόνο των άλλων κι ας κοστίσει αυτό την ίδια μου τη ζωή. Όχι λοιπόν σε μια ζωή δίχως ισότητα!

Θα είμαι η πένα που εκτοξεύει μελάνι δικαιοσύνης ώστε να κερδίσει ο αδικημένος και να κατεδαφιστεί η αδικία.

Ερωτήσεις

Πού είναι αυτοί που λένε πως υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα; Μήπως είναι απλά λόγια και δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα; Ψάχνετε την απάντηση; Συγγνώμη, δεν υπάρχει απάντηση.

Αυτή δεν είναι όλη η ιστορία. Είναι ο πρόλογος. Είκοσι δύο (22)* μέρες χωρίς τροφή, δεν έχω άλλες αντοχές. Θέλω να σας μιλήσω για το ρατσισμό και την ηθική κάποιων. Να σας πω τι έγινε στην Αίγυπτο. Να σας μιλήσω για όλα…

Σας ευχαριστώ | 3/1/2017

*****

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΕΛΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΟΧΑΜΕΝΤ Α

Από τον Οκτώβριο του 2016, ο Mohamed A. βρίσκεται σε καθεστώς διοικητικής κράτησης στην Γ.Α.Δ. Λέσβου, ως υποψήφιος για απέλαση, καθώς έχουν απορριφθεί τα αιτήματα του για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Από τις 13/12/2016 πραγματοποιεί απεργία πείνας διεκδικώντας την ακύρωση της απέλασης καθώς και τη χορήγηση πολιτικού ασύλου.

Με την υγεία του τις τελευταίες μέρες να επιδεινώνεται συνεχώς, στις 10/1/2017 μεταφέρεται στο Βοστάνειο Νοσοκομείο Μυτιλήνης όπου οι γιατροί κρίνουν αναγκαία τη νοσηλεία του. Ο ίδιος επιστρέφει στα κρατητήρια για να πάρει τα πράγματα του, με την διαβεβαίωση, από την αστυνομία, πως θα τον μεταφέρουν στη συνέχεια και πάλι στο νοσοκομείο. Αντί αυτού όμως, τον  κρατάνε στα κρατητήρια και του αναφέρουν ότι θα τον πάνε τελικά το επόμενο πρωί. Όταν πια τον οδηγούνε στο νοσοκομείο αποσπάνε τη συναίνεσή του να μην μείνει νοσηλευόμενος καθώς τον καθησυχάζουν για την υπόθεση του και του λένε ψέματα πως θα τον μεταφέρουν στην Αθήνα τις επόμενες μέρες.

Την Πέμπτη 12/1  ο διοικητής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μυτιλήνης του ανακοινώνει ότι έχει αποφασιστεί η απέλασή του στην Τουρκία, μέσω των διαδικασιών επανεισδοχής της περίφημης συμφωνίας Ε.Ε- Τουρκίας Μετά από πιέσεις αλληλέγγυων και δικηγόρων διακομίζεται και πάλι στο νοσοκομείο σε άσχημη σωματική και ψυχολογική κατάσταση όπου οι γιατροί κρίνουν απαραίτητη την εισαγωγή του καθώς παρουσίαζε έντονα σημάδια εξάντλησης (ζαλάδες, λιποθυμίες, προβλήματα όρασης) όπου και του χορηγείται όρος. Η νοσηλεία του οδήγησε τελικά στην ματαίωση της απέλασής του κάτι που όμως δεν συνέβη για 10 άλλους μετανάστες-ριες  οι οποίοι-ες και απελάθηκαν σήμερα (13/1) το πρωί. Προς το παρόν ο Μohamed A. συνεχίζει να νοσηλεύεται, ενώ η αστυνομική διοίκηση εμφανώς απογοητευμένη για την ματαίωση αυτή, πιέζει με κάθε τρόπο τους  θεράποντες γιατρούς του νοσοκομείου να του δώσουν εξιτήριο ώστε να προχωρήσουν στην απέλασή του. Παράλληλα, παρακάμπτοντας τους κανονισμούς του νοσοκομείου έχουν απαγορέψει την είσοδο αλληλέγγυων στο δωμάτιο όπου νοσηλεύεται.

Επιδιώκοντας να απελάσουν έναν μετανάστη απεργό πείνας που διανύει ήδη την 32^ημέρα, το κράτος και όσοι το υπηρετούν προχωρούν ένα βήμα παραπέρα τον ολοκληρωτισμό που συντελείται, καθώς ποτέ στο παρελθόν δεν έχει συμβεί κάτι παρόμοιο, για τον προφανή λόγο πως η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο.  Είναι οι μηχανισμοί του ίδιου του κράτους που μπορεί να κρατάει σε ομηρία ένα εξάχρονο παιδί εκδικητικά για τους γονείς του, να απαγορεύει εκδηλώσεις σε δημόσια πανεπιστήμια αλλά και να βασανίζει καθημερινά στα κέντρα κράτησης τους-τις χιλιάδες μετανάστες-ριες μέχρι την οριστική απέλασή τους. Ένα κράτος που αξιώνει για τον εαυτό του τη δικαιοδοσία να διαλέγει τη ζωή ή τον θάνατο όσων δεν το βολεύουν, όσων «περισσεύουν», όσων αντιστέκονται.

Στο πρόσωπο του Μοχάμεντ εκφράζουμε την αλληλεγγύη προς τον καθένα και την καθεμία που δέχεται καθημερινά τη βία των διαχωρισμών, του ρατσισμού και της εκμετάλλευσης. Την αλληλεγγύη μας σε αυτούς-ές τις εκατοντάδες μετανάστες-ριες που απελάθηκαν ήδη και στους-στις χιλιάδες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι-ες στα δεκάδες κέντρα κράτησης, απομόνωσης και απέλασης. Την αλληλεγγύη μας με αυτούς-ες που θα δώσουμε καθημερινά αγώνες ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.

Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Mohamed A.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του

Παύση όλων των απελάσεων

Musaferat

13/1/2017

ΠΗΓΗ: Μέσα Ιανουαρίου 2017, http://www.inred.gr/gramma-tou-apergou-peinas-moxament/