ΟΜΙΛΙΑ στην Θ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΜΑΤΘΑΙΟΥ – ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑ, Μτθ, ιδ΄, 22-34, 14-08-2011
Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*
«Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι είς το πλοίον και προάγειν αυτόν είς το πέραν έως ού απολύσει τους όχλους», Μτθ, ιδ΄, 22.
Τους «ηνάγκασε», γιατί κάποιος λόγος υπήρχε… Το επεισόδιο που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο συνέβη την ίδια ημέρα που έγινε και το θαύμα της αρτοκλασίας. Αφού δηλαδή όλοι χόρτασαν και πήραν και οι μαθηταί από ένα κοφίνι περισσεύματα, ξαφνικά, και πριν απολύσει του όχλους, «ευθέως ηνάγκασε τους Μαθητάς να μπουν στο πλοίο και να αναχωρήσουν» χωρίς Αυτόν. Τη συνέχεια την ακούσαμε και πρωταγωνιστής ήταν ο Πέτρος.
Η θαλασσινή περιπέτεια του Πέτρου είναι βίωμα της λαϊκής ψυχής. Ας παρακολουθήσουμε τον ποιητήν:
«Είναι η ζωή μια θάλασσα
και μείς Καπεταναίοι,
κι’ είναι στ’ αλήθεια τυχεροί,
όσοι πεθαίνουν νέοι.
Κάθε λιμάνι και καημός,
κάθε καημός και δάκρυ,
είναι η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρη».
Προηγείται βέβαια η εκκλησία: «ο την του βίου τούτου αλμυράν θάλασσαν καταστείλας, και τα αχθηφόρα τών ηδονών κατευνάσας κύματα», ευχή του μικρού Αγιασμού. Και αποδεικνύεται ότι ο Λόγος του Θεού είναι πολύ πιο κοντά στη ζωή του λαού από οποιοδήποτε κοσμικό σενάριο, από τα πιο ιδεαλιστικά, ως πιο βρώμικα «ριάλιτυ σόου». Ας την παρακολουθήσουμε.
Οι μαθηταί ύστερα από την θαυμάσια ημέρα που πέρασαν είχαν γίνει εξωστρεφείς Είχαν ξεχάσει και Χριστόν και βασιλεία των ουρανών και ψυχή και διδασκαλία. Και είχαν το νου τους στην εξουσία, στα «υπουργηλίκια» και ο Πέτρος πρωθυπουργός: «Ιησούς γνούς ότι μέλλουσιν έρχεσθαι και αρπάζειν αυτόν ίνα ποιήσωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν είς το όρος αυτός μόνος», Ιω.στ΄15. Απόδειξις ότι την ώρα του κινδύνου, ούτε που θυμόντουσαν τον Κύριον, (φάντασμα).
Ακόμα και όταν ο Πέτρος, ξυπνώντας από τον λήθαργο, έτρεξε κοντά του, η εξωστρέφεια δεν τον εγκατέλειψε και ο Χριστός τον ονόμασε ολιγόπιστο: «τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης και ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμα εστί, και από του φόβου έκραξαν», Μτθ, ιδ, 25,-26.
Το ίδιο συμβαίνει και με μας, και εμείς όταν είμαστε στο λιμάνι, δηλαδή σε μια ήρεμη οικογενειακή ζωή. Αρκετά χρήματα, υγεία, ανέσεις, δηλαδή χωρίς προβλήματα επιβιώσεως, χαλαρώνουμε την ζωή της εκκλησίας: νηστεία, προσευχή, εκκλησιασμό της Κυριακής, περιφρονούμε τον Λόγο Θεού. Γινόμαστε εξωστρεφείς και θέλοντας να ζήσουμε την ζωή μας (γλέντια, πάρτι, γενέθλια, Γάμους, βαφτίσια, συνεστιάσεις τα Σαββατόβραδα), δηλαδή να «γλεντήσουμε» τη ζωή μας, δηλαδή να ξεσαλώσουμε στη ζωή μας.
Ξεχνάμε σιγά σιγά και ψυχή και Χριστό και εκκλησία και νηστείες και προσευχή και μυστηριακή ζωή. Αρχίζουμε να αφαιρούμε τις κολώνες που στήριζαν την κατ’ οίκον εκκλησίαν.
ΔΗΛΑΔΗ
- Κόβουμε την κολώνα της νηστείας.
- Κόβουμε την κολώνα του Σαββατόβραδου ξεφαντώνοντας μέχρι πρωίας και χάνοντας την λειτουργία της Κυριακής. Κι ο χορός καλά κρατεί, (μέχρι πότε;).
Στο Χριστό βέβαια ανάβουμε το κεράκι μας (όπως και στους πεθαμένους). Αλλά ο Χριστός είναι ζωντανός και δεν έχει ανάγκη να καεί το κερί μέχρι τέλους, γιατί το κερί πού ανάβουμε στο Χριστό είναι αναστάσιμο και η ανάσταση δεν έχει τέλος. Αλλά ξαφνικά έρχεται η τρικυμία: αρρώστια, ατύχημα, οικονομικά προβλήματα… Τότε τα χάνουμε και η εξωστρέφεια γίνεται ολιγοπιστία. Και τρέχουμε στους πάντες γύρω μας, εκτός από Τον Χριστό, που είναι μέσα μας: Στους γιατρούς, στους μαιευτήρες, στους ψυχολόγους, στους καρδιολόγους, στους μάγους, στα ξόρκια. Φυσικά θα πάμε και στην επιστήμη, αλλά διά του Χριστού τους καρδιολόγους, αλλά χριστιανούς καρδιολόγους, μαιευτήρας, αλλά χριστιανούς διαιτολόγους, ψυχολόγους, ψυχιάτρους.
Αλλά και εδώ, προσέξτε: Την τελευταία λέξη θα την έχει πάλι ο Χριστός, που είναι ο Μόνος που μπορεί να μας σώσει, και αυτό το δηλώνουν όλοι οι γιατροί του κόσμου, όταν δουν τα σκούρα.
Στη ζωή ο κάθε άνθρωπος θα συναντήσει και Λιμάνια: ήρεμες και ευτυχισμένες αυγές και ηλιοβασιλέματα και τρικυμίες, αφού, όπως λέει ο λαϊκός ποιητής:
«Είν’ η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως Άκρη».
Και αλλοίμονο σε κείνο τον χριστιανό που δεν έχει Χριστό… (δις)
θα βουλιάξει για ολόκληρη την αιωνιότητα ανεπανόρθωτα.
ΑΜΗΝ.
* Εκοιμήθη, με διαύγεια πνεύματος, Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…
**Ευαγγέλιο Θ΄ Κυριακής του Ματθαίου, Μτθ, ιδ΄, 22-34
Πρωτότυπο Κείμενο
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,
Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ου απολύση τους όχλους.
και απολύσας τους όχλους ανέβη εις τό όρος κατ΄ ιδίαν προσεύξασθαι. οψίας δέ γενομένης μόνος ην εκεί. το δε πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ην, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων· ήν γάρ εναντίος ο άνεμος.
τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης.
και ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμα εστί, και από τού φόβου έκραξαν.
ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων· θαρσείτε, εγώ ειμί· μη φοβείσθε.
αποκριθείς δε αυτώ ο Πέτρος είπε· Κύριε, ει συ ει, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα.
ο δε είπεν, ελθέ. και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν.
βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων· Κύριε, σώσόν με.
ευθέως δε ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ· ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας;
και εμβάντων αυτών εις το πλοίον εκόπασεν ο άνεμος οι δε εν τω πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες· αληθώς Θεού υιός ει.
Και διαπεράσαντες ήλθον εις την γην Γεννησαρέτ».
Μετάφραση
«Αμέσως ύστερα ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο καΐκι και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη. Αφού τους διέλυσε, ανέβηκε μόνος του στο βουνό να προσευχηθεί. Όταν βράδιασε ήταν μόνος του εκεί. Στο μεταξύ το καΐκι βρισκόταν κιόλας στη μέση της λίμνης και το παίδευαν τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος. Κατά τα ξημερώματα, ήλθε ο Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν· έλεγαν πως είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους. Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Θάρρος! Εγώ είμαι· μη φοβάστε.» Ο Πέτρος του αποκρίθηκε: «Κύριε, αν είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας στα νερά». Κι εκείνος του είπε: «Έλα». Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον Ιησού. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται· έβαλε τότε τις φωνές: «Κύριε, σώσε με!» Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;» Και μόλις ανέβηκαν στο καΐκι κόπασε ο άνεμος. Τότε όσοι ήταν στο καΐκι ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας: «Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!» Αφού διασχίσανε τη λίμνη, ήρθαν στην περιοχή της Γεννησαρέτ».
ΠΗΓΗ ευαγγελικής περικοπής: https://panagiaalexiotissa.blogspot.gr/2011/08/22-34.html
