ΟΜΙΛΙΑ στην Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΜΑΤΘΑΙΟΥ, των ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ, (Μτθ, ή, 28 έως θ΄, 1)**, 08-07-2012
Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*
«Και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού εις την θάλασσαν και απέθανον εν τοις ύδασιν», Μτθ, η΄, 32.
Το βασικό πρόβλημα κάθε ανθρώπου που βγαίνει στη ζωή είναι ό,τι και του τουρίστα, που επισκέπτεται μια άγνωστη χώρα. Αλλά ενώ γι’ αυτόν υπάρχουν χίλιες δυό διευκολύνσεις, χάρτες, γραφεία, κλπ,… για την ζωή επικρατεί απόλυτο σκοτάδι. Παντού ψέμα, απάτη, αλλοτρίωση, δόλος, πλύσις εγκεφάλου, εκμετάλευσις, διαφθορά, δηλαδή ένας κοινωνικός χώρος, η εκκοσμίκευσις, όπου κινείται άνετα ο διάβολος.
Το περιστατικό έλαβε χώραν όταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητάς του, ξεκινώντας από την Καπερναούμ, έφθασε δια θαλάσσης στην απέναντι όχθη της λίμνης Γενησαρέτ, σε μια πόλη που ονομάζεται Γέγερσα ή Γάδαρα.
«Και ελθόντι αυτώ εις το πέραν εις την χώραν των Γεγερσηνών, υπήντησαν αυτώ δυο δαιμονιζόμενοι, εκ των μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μη ισχύειν τινά παρελθείν δια της οδού εκείνης», Μτθ, ή, 28. Δηλαδή με το πρώτο που πάτησε το πόδι του ο Χριστός στη στεριά, βρέθηκε αντιμέτωπος με τον διάβολον, γιατί είναι φυσικά αδύνατον δυο απλοί άνθρωποι να αναπτύσσουν τέτοια μανία, τέτοια δύναμη καταστροφής, τέτοια τρομοκρατία, να σπάζουν αλυσίδες, να κλείνουν τους δρόμους και να διακόπτουν την κυκλοφορία.
Και αυτό το ζούμε και στις μέρες μας. Αυτή η μετωπική σύγκρουσις του Χριστού με τους τρομοκράτες της περιοχής, έφερε στη μέση ένα πρόσωπο που εμείς δεν το υπολογίζουμε, γιατί ξέρει να κρύβεται: «Και ιδού έκραξαν λέγοντες τι ημίν και σοί, Ιησού υιέ του Θεού; Ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;». Ώστε υπόθεσις Σατανά στη μέση. Αυτός ήταν η αιτία όλης αυτής της ανωμαλίας που μάστιζε την περιοχή.
Αν οι άνθρωποι πρόσεχαν αυτό το τρίτο πρόσωπο που είναι ο διάβολος, που είναι ο εχθρός του ανθρώπου, τα πράγματα θα ήσαν πολύ διαφορετικά. Ξέρετε, όταν ο άνθρωπος δεν ξέρει τον εχθρό του, και την δύναμη την οποίαν διαθέτει ο εχθρός του, και την πανουργία που διαθέτει ο εχθρός του, πέφτει εύκολα στην παγίδα του και στο χέρι του. Θα είχαμε τόση κακία προς τους ανθρώπους που τίθενται εναντίον μας, αν γνωρίζαμε ότι ως όργανα του σατανά μας βάλουν;
Με εξύβρισε ένας. Ποιος με εξύβρισε; Αυτός; Όχι, ο διάβολος δι’ αυτού. Μ’ έκλεψε ένας. Ποιός μ’ έκλεψε; Αυτός; Όχι, ο διάβολος δι’ αυτού. Κάποιος πέταξε μια πέτρα και χτύπησε τον σκύλο και ο σκύλος χίμηξε και δάγκωσε την πέτρα. Ποιος χτύπησε τον σκύλο; Η πέτρα; Όχι, αυτός που του την πέταξε. Έτσι μας μιλάει η παγκόσμια γλώσσα του Θεού δια της Δημιουργίας.
Αν τόπιανα έτσι, ότι αυτός που τίθεται εναντίον μου, είτε έτσι είτε αλλιώς, είναι διάβολοκρατούμενος, αμέσως θα τον λυπόμουνα και θάλεγα: θύμα είναι ο καημένος. Όταν αυτός πιστέψει ποτέ και μετανοήσει εξομολογηθεί και αλλάξει ζωή και από διάβολοκρατούμενος γίνει άγγελοκρατούμενος, θάρθη να σου βάλει μετάνοια και να σου ζήτηση συγνώμη.
Αλλά εμείς δεν το λαμβάνουμε έτσι υπ’ όψιν και έχουμε και έχθρα με πολλούς: αχ θα της βγάλω τα μάτια, θα του κόψω τα πόδια ούτε στην κηδεία μου!!! Γιατί; γιατί είναι δυστυχής; γιατί τον έχει ο διάβολος στο χέρι; Θα ήθελες να ήσουνα στη θέση του;
Αν ένας άνθρωπος δεν είναι πονηρός, δεν είναι διάβολοκρατούμενος, θάρθει να σου πάρει τον ιδρώτα και να σε κλέψη; Να σου κάψει το αυτοκίνητο; Να σου πάρει τον πατέρα των παιδιών σου; Να σου γεμίζει την πόρτα σκουπίδια; Να σου καταστρέψει το μαγαζί; Έρχεται; Υπό του διαβόλου φερόμενος, έρχεται και σου τα κάνει αυτά.
Αυτό λοιπόν το τρίτο πρόσωπο, δεν το ξέρουν οι άνθρωποι. Και το δυστύχημα για μας είναι ότι είμαστε αδικαιολόγητοι, γιατί η Γραφή είναι, από τη Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη, γεμάτη από την παρουσία του. Δύο κεντρικά πρόσωπα είναι που παρουσιάζονται μέσα σε ολόκληρη τη Γραφή, στα 76 βιβλία Παλαιάς και Καινής Διαθήκης: ο Χριστός και ο Διάβολος και μάλιστα πρώτα παρουσιάζεται στη Γραφή ο Διάβολος και μετά ο Χριστός. Και εν τούτοις, δεν γνωρίζουμε τίποτα γι’ αυτόν. Θα αναφέρουμε ένα εδάφιο από τη Γραφή, για να δούμε για ποιο λόγο ο Χριστός ήρθε εις τον κόσμον.
Ο Χριστός δεν ήρθε εις τον κόσμον για να εξυπηρετήσει τις γήϊνες ανάγκες μας, είναι για ειδικόν λόγον που ήρθε: «Εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου», Α Ιω,γ΄, 8. Ο διάβολος φτιάχνει έργα, και ο Χριστός τα λύνει τα έργα. Ο διάβολος με τον άνθρωπο δημιουργεί αμαρτίες, καταστάσεις, μάγια, διαζύγια, διαφθορές, κλοπές, απάτες, διαπλεκόμενα, κουκουλοφόρους, καταλήψεις, καταστροφές. Και ο Χριστός ήρθε να τα τακτοποιήσει αυτά, να βάλει τάξη. Αυτό φαίνεται καθαρά στο σημερινό ευαγγέλιο που ακούσαμε.
Μετά την επιβολήν της τάξεως στην περιοχή από τον Χριστό, ο διάβολος βρήκε άλλο τρόπο να βασανίσει τους κατοίκους, γιατί είναι αμετανόητα ΑΝΡΩΠΟΚΤΟΝΟΣ, ακόμα και όταν φαίνεται να μας ευεργετεί: «Εκείνος ανθρωποκτόνος ην απ΄αρχής και εν τη αληθεία ουχ έστηκεν», Ιω, η΄, 44. Έτσι, μια και έχασε την κυριαρχίαν του, αποφάσισε να τους καταστρέψει οικονομικά. Επειδή όμως δεν είχε αυτό το δικαίωμα, πήρε άδεια από τον Χριστό, και έτσι έγινε η καταστροφή μιας κτηνοτροφικής μονάδος 2000 χοίρων.
Στη Γραφή αναφέρεται: «Μηδείς πειραζόμενος λεγέτω ότι από Θεού πειράζομαι, ο Θεός απείραστος έστί κακών, πειράζει δε αυτός ουδένα», Ιακ, α΄, 13. Χρησιμοποιεί όμως εν τη σοφία του τον διάβολον, για να μας παιδαγωγήσει. Ο Μέγας Αντώνιος είπε: «έπαρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος».
Ο Χριστός δεν τιμώρησε τους Γεγερσηνούς, αν και ήσαν αμαρτωλοί, αφού λόγω της απαγορεύσεως του χοιρινού κρέατος, διακινούσαν μαύρο χρήμα, αλλά ούτε και τους κάλυψε, διότι έτσι ετιμωρείτο η αμαρτία τους, (ανεμομαζώματα-διαβολοσκορπίσματα).
Όσον τώρα αφορά τον διάβολον, όσα δίνει τα παίρνει πίσω με τόκο, ή για να ακούσουμε τον λαόν που τον έχει δοκιμάσει στο πετσί του:
«από τα καλώς συναγμένα ο διάβολος έχει τα μισά, από δε τα κακώς συναγμένα και τον νοικοκύρη».
Και μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο άδολος λαός το Θεού έχει Πνεύμα Άγιον.
ΑΜΗΝ.
* Εκοιμήθη, με διαύγεια πνεύματος, Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…
** Το Ευαγγέλιο της Κυριακής Ε´ Ματθαίου, (Μτθ. η´ 28-θ´ 1)
Πρωτότυπο
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,
ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης.
Καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· Τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;
῏Ην δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη.
Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ῾Υπάγετε.
Οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων·
καὶ ἰδοὺ ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν.
Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων.
Καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.
Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν».
Απόδοση σε απλή γλώσσα
«Εκεῖνο τὸν καιρό, ὅταν ἔφτασε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν περιοχὴ τῶν Γεργεσηνῶν, τὸν συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι ποὺ ἔρχονταν ἀπὸ τὰ μνήματα, τόσο φοβεροί, ποὺ κανένας δὲν τολμοῦσε νὰ περάσει ἀπὸ κεῖνο τὸν δρόμο. Καὶ μὲ κραυγὲς τοῦ ἔλεγαν· «Τί δουλειὰ ἔχεις ἐσὺ μ᾿ ἐμᾶς, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ῏Ηρθες ἐδῶ νὰ μᾶς βασανίσεις πρὶν τὴν ὥρα μας;» Μακριὰ ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔβοσκε ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων. Καὶ οἱ δαίμονες τὸν παρακαλοῦσαν λέγοντας· «῍Αν εἶναι νὰ μᾶς διώξεις, ἄφησέ μας νὰ πᾶμε στὸ κοπάδι τῶν χοίρων». Κι ἐκεῖνος τοὺς εἶπε· «Πηγαίνετε». Αὐτοὶ βγῆκαν καὶ πῆγαν στὸ κοπάδι τῶν χοίρων. Καὶ ὅλο τὸ κοπάδι ὅρμησε καὶ γκρεμίστηκε στὴ λίμνη καὶ πνίγηκαν μέσα στὰ νερά. Οἱ βοσκοὶ ἔφυγαν, πῆγαν στὴν πόλη καὶ ἀνάγγειλαν ὅλα τὰ συμβάντα καὶ ὅ,τι ἔγινε μὲ τοὺς δαιμονισμένους. Βγῆκε τότε ὅλη ἡ πόλη νὰ συναντήσει τὸν ᾿Ιησοῦ, κι ὅταν τὸν εἶδαν, τὸν παρακάλεσαν νὰ φύγει ἀπὸ τὴν περιοχή τους. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ἐπιβιβάστηκε στὸ πλοῖο, διέσχισε τὴ λίμνη καὶ ἦρθε στὴν πόλη του».
