Ομιλία στην ΚΥΡΙΑΚΗ του ΤΥΦΛΟΥ, 6η από το ΠΑΣΧΑ,
Ιω., θ΄, 1-38, 20-05-2012
Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*
«Συ πιστεύεις εις τον υιόν του Θεού;», Ιω., θ΄, 35.
Το σημερινό θαύμα συνέβη όταν ο Χριστός αναχώρησε από την εορτή της σκηνοπηγίας (μεσοπεντηκοστής), όπου κινδύνευσε να τον λιθοβολήσουν. Και ενώ αναχωρούσε, είδε έναν άνθρωπο τυφλόν εκ γενετής, και με παρέμβαση των μαθητών, τον θεράπευσε δια μέσου της κολυμπήθρας του Σιλωάμ. Εκεί κάτω, από την υπακοή του στον (Χριστόν), ο εκ γενετής τυφλός βρήκε το φως του.
Το θαύμα αυτό καλύπτει την προσπάθεια της εκκλησίας, αποδείξεως της θεότητας του Χριστού, ως δημιουργού του σώματος του ανθρώπου, καθ’ όσον από το χώμα της γης δημιουργεί, όχι ολόκληρο άνθρωπο, αλλά ένα μέλος που του λείπει, φυσικό (με DNΑ) και όχι τεχνητό. Πραγματικά, ο εκ γενετής τυφλός δεν είχε καθόλου βολβούς ματιών και τους απέκτησε με τον πηλό της γης, όπως ακριβώς απέκτησε και το σώμα του ο πρωτόπλαστος Αδάμ στην αρχή της δημιουργίας, από τον ίδιο Δημιουργό και με τον ίδιο τρόπο: «αι χείρες σου εποίησαν με και έπλασαν με».
Η υπερφυσική θεραπεία όμως αυτή έκαμε τεράστια εντύπωση στους γείτονες και στους περιοίκους και έγινε σημείο αντιλεγόμενον. Τον πήγαν λοιπόν στους Φαρισαίους για να λύσουν εκείνοι το πρόβλημα.
Αυτοί, επειδή φθονούσαν τον Χριστό, πιάστηκαν από το ότι ήταν Σάββατο, όταν έγινε το θαύμα, και αποφάσισαν να τον εξουδετερώσουν: «Ποιος σου έκαμε αυτό το θαύμα και ανέβλεψες; Ένας άνθρωπος που άκουσα ότι τον λένε Ιησού εγώ δεν τον ξέρω, δεν τον έβλεπα. Σεις οι ανοιχτομάτες τώρα, θα μου πείτε τι είναι αυτός ο Ιησούς».
Αυτοί ξέρουν τώρα ποιος είναι ο Ιησούς, όμως τον πιάνουνε από την ενέργεια του Σαββάτου και τον βγάνουνε, εν τω φθόνω τους, αμαρτωλόν και τον κατηγορούν και του απαγορεύουν να αναγνωρίσει τον Χριστόν ως σωτήρα του, και σαν έναν άνθρωπο του Θεού.
Έτσι άρχισε μια πάλη ανακρίσεων, προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους. Ανακάτεψαν και τους γονείς αυτού, διαφώνησαν και μεταξύ τους μέσα στο συνέδριο και έφθασαν μέχρι σχίσματος (Νικόδημος): «και σχίσμα ην αυτοίς».
Πάλεψε το παιδί το ίδιο μ’ αυτούς, και παρόλο ότι ήταν τυφλό, γνώριζε πολλά πράγματα: «Εφώνησαν ουν εκ δευτέρου τον άνθρωπο, ος ην τυφλός, και είπαν αυτώ: δος δόξαν τω Θεώ, ημείς οίδαμεν ότι ο άνθρωπος ούτος αμαρτωλός εστίν», Ιω., θ΄, 35. «Να δοξάσεις τον Θεόν και όχι αυτόν, γιατί εμείς ξέρουμε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι αμαρτωλός». Προσέξτε διάκριση: «Μα δεν μ’ έκαμε ο Θεός καλά, μ’ έκαμε ο Ιησούς. Καλά, όχι αυτόν, στο Θεό θα δώσεις δόξα».
Απορρίπτουν τον Ιησούν από τότε οι Εβραίοι. Δεν είναι τωρινά αυτά που συμβαίνουν σήμερα με τον οικουμενισμόν. Από τότε ο Σατανάς γνωρίζει με ποιον τρόπο θα κάνη τον αγώνα κατά της θεότητας του Ιησού.
Ο πόλεμος που κάνουν σήμερα οι Άπιστοι της Νέας τάξης (NEW AGE), δεν είναι πόλεμος κατά του Θεού, αλλά κατά του Χριστού, είναι καθαρός αντιχριστιανισμός. Έχει το ίδιο σκεπτικό με αυτό που ακούσαμε σήμερα: «Να πιστεύετε στον Θεό, αλλά όχι στον Χριστό».
Τώρα, επειδή ο πρώην τυφλός δεν το παραδέχτηκε (και) να φανεί αχάριστος στον ευεργέτη του, και όχι μόνον αυτό αλλά και τόλμησε να τον υπερασπιστεί, τον πέταξαν έξω. Εκείνο που τους εξενεύρισε πιο πολύ ήταν η παρατήρησις: «οίδαμεν ότι αμαρτωλόν ο Θεός ουκ ακούει, αλλ’ εάν τις θεοσεβής ή, και το θέλημα αυτού ποιεί, τούτου ακούει».
Τούτο ταιριάζει σε πολλούς απίστους που δηλώνουν θεοσεβείς, αλλά και από μας που είμαστε θεοσεβείς, αλλά δεν ποιούμε το θέλημα Του.
Ο Χριστός είπε ότι ο πατήρ προσκυνείται σωστά «εν πνεύματι και αληθεία». Δηλαδή εν Αγίω Πνεύματι και εν Χριστώ Ιησού, που είναι η Αλήθεια. Πνεύματα υπάρχουν πολλά (άγγελοι, δαίμονες, άνεμος, ψυχή νους, πνευματικοί άνθρωποι), αλλά Άγιο Πνεύμα υπάρχει μόνον ΕΝΑ.
«Ήκουσεν ο Ιησούς ότι εξέβαλαν αυτόν έξω, και ευρών αυτόν, είπεν αυτώ. Σύ πιστεύεις εις τον υιόν του Θεού; ….Πιστεύω, Κύριε, και προσεκύνησεν αυτώ. Και είπεν ο Ιησούς. Εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένονται», Ιω., θ΄, 35, 38-39.
Είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς ότι ο Χριστός ήθελε να υποκλέψει την δόξα του πατέρα του, αλλά αυτή είναι η απόφαση του Θεού, όπως ανακοινώθηκε στα Θεοφάνεια: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, αυτού ακούετε». Και αυτό γίνεται από τότε διαχρονικά.
Καμιά προσευχή και καμιά παράκληση και καμιά δοξολογία δεν δέχεται ο Θεός πατήρ, εάν δεν είναι ΠΑΡΩΝ και ο Χριστός. Δηλαδή πιο απλά: είναι ευλογημένο να απευθύνουμε τα αιτήματα μας προς τον Θεόν, την Παναγία και τους Αγίους, είναι ευλογημένο, αλλά δεν θα έχουμε απάντηση στα προς σωτηρία αιτήματα μας, εάν δεν βάλει πλάτη και η ευχή, δηλαδή ο Ιησούς: «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ».
Διότι εάν το όνομα του Χριστού απουσιάζει από τις προσευχές μας, είναι σαν να προσευχόμαστε σε έναν άδειο ουρανό.
ΑΜΗΝ.
* Εκοιμήθη, με διαύγεια πνεύματος, Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…
** Ευαγγέλιο του τυφλού, (6η Κυριακή του Πάσχα), Ιω., θ΄, 1-38
Πρωτότυπο
«Θ´.1 Τῷ καιρῷ ἐκείνω, παράγων ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.
2 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;
3 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ‘ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.
4 ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι.
5 ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.
6 ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ
7 καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.
8 Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν;
9 ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι.
10 ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί;
11 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος ᾿Ιησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα.
12 εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα.
13 ῎Αγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν.
14 ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς.
15 πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω.
16 ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς.
17 λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν.
18 οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος
19 καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει;
20 ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη·
21 πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει.
22 ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς ᾿Ιουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ ᾿Ιουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται.
23 διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε.
24 ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπον αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν.
25 ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω.
26 εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί ἐποίησέ σοι; πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς;
27 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι;
28 ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί.
29 ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν.
30 ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἐν γὰρ τούτῳ θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς.
31 οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ‘ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.
32 ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου.
33 εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν.
34 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.
35 ῎Ηκουσεν ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;
36 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;
37 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν.
38 ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ».
ΑΠΟΔΟΣΗ
«Εκείνο τον καιρό, καθώς περνούσε ο Ιησούς, είδε έναν άνθρωπο πού είχε γεννηθεί τυφλός.
Τότε τον ρώτησαν οι μαθητές του και του λέγουν διδάσκαλε, ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός;
Αποκρίθηκε ο Ιησούς, ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθούν σ’ αυτόν τα έργα του Θεού.
Εγώ πρέπει να εργάζομαι τα έργα εκείνου πού με έστειλε, ως πού ακόμη είναι ήμερα, έρχεται νύχτα, οπού κανένας δεν μπορεί να εργάζεται.
Όταν είμαι στον κόσμο, φως είμαι του κόσμου.
Αφού είπε αυτά, έφτυσε χάμω και με το σάλιο έκαμε λάσπη και έβαλε τη λάσπη πάνω στα μάτια του τυφλού
και του είπε, πήγαινε να νίφτεις στη δεξαμενή του Σιλωάμ, πού στα ελληνικά θέλει να πει «απεσταλμένος». Πήγε λοιπόν και νίφτηκε και ήλθε βλέποντας.
Οι γειτόνοι του λοιπόν και εκείνοι πού τον έβλεπαν και ήξεραν πώς πρώτα ήταν τυφλός, έλεγαν αυτός δεν είναι πού καθόταν και ζητιάνευε;
Άλλοι έλεγαν πώς αυτός είναι, άλλοι πώς κάποιος όμοιος του, εκείνος έλεγε πώς εγώ είμαι,
του έλεγαν λοιπόν πώς ανοίχτηκαν τα μάτια σου;
Αποκρίθηκε εκείνος και είπε, ένας άνθρωπος πού λέγεται Ιησούς έκαμε λάσπη και έβαλε πάνω στα μάτια μου και μου είπε, πήγαινε στη δεξαμενή του Σιλωάμ και νίψου, πήγα λοιπόν και νίφτηκα και είδα το φως μου.
Του είπαν που είναι εκείνος; Λέγει, δεν ξέρω.
Παίρνουν τον άλλοτε τυφλό και τον πηγαίνουν στους Φαρισαίους.
Ήταν δε Σάββατο όταν έκαμε τη λάσπη ο Ιησούς και άνοιξε τα μάτια του τυφλού.
Ρωτούσαν λοιπόν πάλι οι Φαρισαίοι τον άλλοτε τυφλό, πώς είδε το φως του, και αυτός τους είπε, έβαλε λάσπη πάνω στα μάτια μου και νίφτηκα και βλέπω.
Έλεγαν λοιπόν μερικοί από τους Φαρισαίους, αυτός ο άνθρωπος δεν είναι από τον Θεό, γιατί δε φυλάει την αργία του Σαββάτου. Άλλοι έλεγαν πώς μπορεί άνθρωπος αμαρτωλός να κάνει τέτοια θαύματα; Έτσι χωρίστηκαν οι γνώμες μεταξύ τους.
Λέγουν πάλι στον τυφλό. Συ τί λες γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Γιατί τα δικά σου μάτια άνοιξε. Και αυτός είπε πώς είναι προφήτης.
Δεν πίστεψαν λοιπόν οι Ιουδαίοι γι’ αυτόν πώς ήταν τυφλός και είδε το φως του, μέχρι πού φώναξαν τους γονείς του και τους ρώτησαν λέγοντας τους, αυτός είναι ο γιος σας, πού λέτε πώς γεννήθηκε τυφλός; Πώς λοιπόν τώρα βλέπει;
Τους αποκρίθηκαν οι γονείς του και είπαν ξέρουμε πώς αυτός είναι ο γιος μας και πώς γεννήθηκε τυφλός. Πώς όμως τώρα βλέπει δεν ξέρουμε ή ποιος του άνοιξε τα μάτια δεν ξέρουμε, ο ίδιος είναι σε ηλικία, τον ίδιο να ρωτήσετε, ο ίδιος θα πει για τον εαυτό του.
Αυτά είπαν οι γονείς του, επειδή εφοβούντο τους Ιουδαίους γιατί είχαν κάνει κιόλας συμφωνία οι Ιουδαίοι, ώστε αν κανείς ομολογήσει τον Χριστό, να τον διώξουν από τη Συναγωγή.
Γι’ αυτό οι γονείς του είπαν πώς ο ίδιος έχει ηλικία, και να ρωτήσουν τον ίδιο.
Για δεύτερη λοιπόν φορά φώναξαν τον άνθρωπο πού ήταν τυφλός και του είπαν,
Να δοξάζεις το Θεό, εμείς ξέρουμε πώς αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός.
Εκείνος απάντησε και είπε. Αν είναι αμαρτωλός δεν ξέρω, ένα ξέρω, πώς πριν ήμουν τυφλός και εδώ και λίγη ώρα βλέπω. Του είπαν πάλι, και τί σου έκαμε; Με ποιο τρόπο σου άνοιξε τα μάτια; Εκείνος τους απάντησε, λίγο πριν σας είπα και δεν ακούσατε; τί πάλι θέλετε να ακούτε;
Μήπως θέλετε και σεις να γίνετε μαθηταί του; Εκείνοι γέλασαν μαζί του και είπαν εσύ είσαι μαθητής εκείνου, εμείς είμαστε μαθηταί του Μωυσή.
Εμείς ξέρουμε πώς, Θεός μίλησε στον Μωυσή, γι’ αυτόν όμως εδώ δεν ξέρουμε από που είναι.
Ο άνθρωπος απάντησε και είπε, εσείς δεν ξέρετε από που είναι και αυτό είναι περίεργο, και όμως αυτός μου άνοιξε τα μάτια.
Ξέρουμε πώς ο Θεός δεν ακούει τους αμαρτωλούς, αλλά ακούει εκείνους πού τον σέβονται και κάνουν το θέλημα του.
Από τότε πού κτίστηκε ο κόσμος δεν ακούστηκε πώς άνοιξε κανείς τα μάτια ενός ανθρώπου πού γεννήθηκε τυφλός. Δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα τέτοιο, αν δεν ήταν αυτός ο άνθρωπος από τον Θεό.
Του απάντησαν και είπαν εσύ είσαι βουτηγμένος μέσα στις αμαρτίες και τώρα διδάσκεις εμάς; Και τον έβγαλαν έξω.
Ο Ιησούς άκουσε πώς τον έβγαλαν έξω και του είπε, όταν τον βρήκε, συ πιστεύεις στον υιό του Θεού;
Εκείνος απάντησε και είπε, Και ποιος είναι Κύριε, για να πιστέψω;
Ο δε Ιησούς του είπε, και τον είδες και αυτός πού σου μιλεί αυτός είναι.
Και είπε αυτός, πιστεύω, Κύριε, και τον προσκύνησε».
Αναδημοσίευση από anavaseis.
