Τι λαός είμαστε;
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Η περιπέτεια, στην οποία εισήλθε η χώρα μας λόγω της αλόγιστης επί τριακονταετία διαχείρισης των οικονομικών της, είχε ως συνέπεια την έξαρση του ανθελληνισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με πρωτεργάτες Γερμανούς, πολιτικούς, δημοσιογράφους και μέρος του λαού. Στην πρώτη γραμμή της ανθελληνικής υστερίας το γερμανικό περιοδικό Focus, το οποίο σε εξώφυλλο τεύχους του έγραψε "Απατεώνας στην ευρωπαϊκή οικογένεια", υπονοώντας τη χώρα μας!
Η κατηγορία δεν είναι πρόσφατη. Ιστορική αναδίφηση στον 9ο αιώνα μ.Χ. μας οδηγεί στη διαπίστωση ότι την ίδια άποψη είχαν οι Φράγκοι ηγεμόνες και για τους προγόνους μας της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, αυτής που ο πλαστογράφος της ιστορίας Jeronymous Wolf, γερμανός ιστορικός, απεκάλεσε μετά την κατάρρευσή της Βυζάντιο, όνομα με το οποίο επικράτησε να αποκαλείται ώς σήμερα ακόμη και στην Ελλάδα. Οι Φράγκοι ηγεμόνες διεκδικούσαν από την αυτοκρατορία της Ρωμανίας, η οποία είχε ως πρωτεύουσά της την Κωνσταντινούπολη – Νέα Ρώμη, τη διαδοχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στα πλαίσια της διεκδίκησης (σφετερισμού) του τίτλου επιδόθηκαν σε δεινή συκοφαντία κατά των λαών της αυτοκρατορίας, τους οποίους θεωρούσαν στο σύνολό τους ως Έλληνες. Έτσι ο όρος Έλλην (Grec στα γαλλικά-φραγκικά) κατέστη με την πάροδο του χρόνου συνώνυμος του απατεώνα. Ακόμη και σε σύγχρονα λεξικά μπορεί να διαβάσει κάποιος: Το να είσαι Έλληνας, σημαίνει το να είσαι πολύ ικανός να εξαπατάς. Συνώνυμα τα αισχροκερδής, λωποδύτης πανούργος και χαρτοκλέπτης (απατεώνας στο χαρτοπαίγνιο). Απεναντίας η λέξη Φράγκος (Franc) είναι συνώνυμη του καθαρού και ειλικρινούς στις δοσοληψίες του. Θα αδικούσαμε κατάφωρα τους λαούς της Δυτικής Ευρώπης, αν αφήναμε να εννοηθεί ότι αυτή είναι η γενική αντίληψη που τρέφουν για μας.
Βέβαια δεν είναι λίγοι οι Συνέλληνες που έχοντας ζήσει για χρόνια σε χώρες της Δύσης επανέρχονται στην πατρίδα μας άκρως επιτιμητικοί εναντίον μας με πλήθος παρατηρήσεων επί της καθ' όλου ανεπάρκειάς μας και των πλαγίων οδών, μέσω των οποίων επιδιώκουμε την επίτευξη του στόχου μας. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν βρίσκουν τίποτε το καλό στα ήθη και έθιμά μας και γι' αυτό αναλαμβάνουν όπως και άλλοι από τότε που σχηματίστηκε νεοελληνικό κράτος να μας οδηγήσουν βίαια στον πλήρη εκδυτικισμό. Είναι αυτοί που ως νέοι Ισαάκιοι Άγγελοι επιχειρούν να ανοίξουν τις πύλες της βασιλεύουσας στους "βάρβαρους Φράγκους", οι οποίοι προβαίνουν στη συνέχεια στη λεηλασία και στην ερήμωσή της.
Αν εξετάσουμε την νεοελληνική πολιτική ιστορία, θα διαπιστώσουμε, προς μεγάλη μας θλίψη, ότι ο μόνος κυβερνήτης πιστός στην παράδοση του λαού μας υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας. Αυτόν έσπευσαν να δολοφονήσουν οι Μαυρομιχαλαίοι παρασυρμένοι από την τραγικά εσφαλμένη περί ελευθέρου κράτους αντίληψή τους και την αγγλική διπλωματία. Αν και αναθρεμένος με τον δυτικό τρόπο και αν και έφθασε σε ζηλευτές θέσεις άσκησης εξουσίας, ο Καποδίστριας παρέμεινε πιστός στην παράδοση, γι' αυτό και τον χαρακτήριζε θερμή πίστη στον Θεό, μεγάλη αγάπη προς τον πάσχοντα λαό και ολιγάρκεια (δεν έλαβε ποτέ μισθό). Από τους διαδόχους άρχισε η ξενοκρατία στη χώρα μας. Το πρόβλημα δεν ήταν τόσο οι Βαυαροί αντιβασιλείς, ούτε πολύ περισσότερο ο καλοκάγαθος Όθων. Ακόμη δεν ήταν οι εγκάθετοι των Άγγλων γόνοι της δυναστείας Γλύξμπουργκ. Το πρόβλημα, διαχρονικά, ήταν οι δικοί μας φραγκευμένοι (πολιτικοί, διανοούμενοι, οικονομικοί παράγοντες), οι πρόθυμοι να στηρίξουν εξουσία που δεν απέρρεε από τον λαό, αλλά από τις κατά καιρούς "προστάτιδες" δυνάμεις. Αυτοί ώς σήμερα πασχίζουν να ξερριζώσουν την πίστη, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα από την ψυχή του λαού, για να μεταφυτεύσουν άλλα εισαγόμενα, όπως και πλήθος καταναλωτικών προϊόντων, από τη Δύση.
Ο ελληνικός λαός στη λαίλαπα των φραγκευμένων προέβαλε αντίσταση επί αιώνα και πλέον, γι' αυτό και δεν πέτυχαν οι "Φράγκοι" να μπουν μονομιάς στην "Πόλη", όπως τότε επί Ισαακίου. Έδειξε κατά καιρούς πλήθος αρετών, για τις οποίες εκθειάζεται από τον Μακρυγιάννη. Μόχθησε, αν και οι "Φράγκοι" τον έσερναν κατά καιρούς σε πολέμους, περιφρονούσαν βάναυσα τα εθνικά του δίκαια, και τον αφάνισαν κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Παρ' όλα αυτά κατάφερε να ξανακτίσει τη χώρα του από τις στάχτες που άφησαν οι Ναζί και οι σύμμαχοί τους. Δεν κράτησε κακία σε κανέναν. Συγχώρεσε και έχει όλη τη διάθεση να εργαστεί για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και την κοινή πορεία προς την πρόοδο. Αλλά οι φραγκευμένοι ηγέτες του τον οδήγησαν σε μια νέα περιπέτεια, της οποίας τις συνέπειες μόλις αμυδρά αρχίζει να αντιλαμβάνεται.
Ο λαός μας έχει αναμφισβήτητα ευθύνη για την κρίση που αρχίζει να τον μαστίζει. Πίστεψε στους ηγέτες του, όταν αυτοί διακήρυσσαν ότι "ανήκομεν εις την Δύσιν". Υιοθέτησε τον καταναλωτικό τρόπο ζωής με δανεικά και δεν κατάφερε να απαλλαγεί από κάποιες πατροπαράδοτες κακίες του, όπως το "ρουσφέτι". Είναι όμως άδικο να κατηγορείται για απατεώνας ένας ολόκληρος λαός. Όλες οι αθλιότητες της διαπλοκής των πολιτικών με οικονομικούς παράγοντες, ξένους και εντόπιους, είναι απαράδεκτο να επιρρίπτονατι στην πλάτη του λαού, ο οποίος καλείται να πληρώσει (και θα πληρώσει) τη διασπάθιση του δανεικού χρήματος. Ο λαός έχει ήδη πληρώσει με το άθλιο παιχνίδι του χρηματιστηρίου, τη λεηλασία των ταμείων, τη διογκούμενη ανεργία, την υποβαθμιζόμενη περίθαλψη. Και όλα αυτά οφείλονται σε φραγκευμένους που σπουδάζοντας στα δυτικά πανεπιστήμια επανακάμπτουν για να κατοχυρώσουν την αναξιοκρατία, την κομματοκρατία, τη διαπλοκή και τους μύθους περί το κρατούν πολιτικοκοινωνικό σύστημα. Βέβαια όπως και στο παρελθόν πολλοί είναι οι πρόθυμοι να υπηρετήσουν και περιφερειακά το σύστημα έναντι αμοιβών σε θέσεις και άλλα. Ο λαός πρέπει ελέγχεται επειδή ενέδωσε στο τραγούδι των εκμαυλιστικών σειρήνων. Ήταν εργατικός, αλλά κατέστη ράθυμος. Ήταν ολιγαρκής, αλλά κατέστη σπάταλος και ανικανοποίητος στο έπακρον. Αγαπούσε την πατρίδα του, αλλά τώρα υιοθετεί τη γραμμή των γραικύλων του διεθνιστικού οράματος. Κλέβει το Κράτος, αφού όλοι το κλέβουν και αυτό έχει καταστεί παντελώς αναξιόπιστο. Αλλά αυτά είναι απλά πταίσματα, από τα οποία άλλωστε ζημιώνεται ο ίδιος ο λαός.
Εμείς δεν διαπράξαμε ποτέ εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Δεν εξοντώσαμε λαούς, όπως των Ερυθροδέρμων στην Αμερική. Δεν εξανδραποδίσαμε λαούς, όπως της Μαύρης Αφρικής. Δεν λεηλατήσαμε με αποικιοκρατική πολιτική πληθώρα χωρών του πλανήτη. Δεν κηρύξαμε πολέμους, για άθλια οικονομικά συμφέροντα, που στοίχισαν τη ζωή σε εκατομμύρια συνανθρώπων μας. Δεν συνεργούμε (άσχετα με το τί κάνουν οι κυβερνήσεις μας) στη νεοβαρβαρότητα, όπως αυτή εκδηλώθηκε στη Σερβία, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Παρ' όλες τις αδυναμίες μας παραμένουμε ακόμη με φιλάνθρωπα αισθήματα έναντι των πασχόντων συνανθρώπων μας, τα οποία χάνουμε στο μέτρο που υιοθετούμε τα εκ της Εσπερίας ήθη. Για όλα αυτά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι με το να "ανήκομεν εις την Δύσιν" σημαίνει ότι δικαιώνουμε αυτούς που διαχρονικά, βάρβαροι όντες, αλώνουν την "Πόλη", γινόμαστε εν γνώσει μας υποχείριά τους "δια μίαν δολεράν καλημέραν" τους, κατά τον Μακρυγιάννη.
"ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ", 10-05-2010
