Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Μπορεί να μη θέλουμε να το παραδεχθούμε όμως η κρίση ταυτότητας συνιστά μείζον πρόβλημα για τους Έλληνες, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Βέβαια το πρόβλημα δεν απασχολεί όλους, καθώς η πλασματική ευμάρεια έχει αλλοτριώσει αρκετούς από μας. Η κρίση ταυτότητας εκδηλώνεται στις θέσεις που υποστηρίζονται ως προς ιστορική συνέχεια του έθνους μας, τις παραδόσεις μας, την πορεία μας κατά την πρόσφατη περίοδο και το μέλλον μας. Δεν είναι λίγοι οι σταθερά προσανατολισμένοι προς τις δυτικές «αξίες», οι οποίοι συνήθως εμφανίζονται με επικάλυμμα προοδευτικότητας και με διάθεση αμφισβήτησης όλων των παραδοσιακών αξιών στα πλαίσια του έθνους, την αξία του οποίου εν πολλοίς αμφισβητούν, αν δεν απορρίπτουν.
Επειδή στον χώρο του δυτικού πολιτισμού, τον οποίο εν πολλοίς έχουμε υιοθετήσει, η γνώση συνιστά μεγάλη αξία καθ’ εαυτή και η θέση μέγιστη αξία, κάποιοι συνάνθρωποί μας ως εκ των γνώσεων και της θέσεως που κατέχουν συντελούν σημαντικά στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης των ενεργών πολιτών, οι οποίοι «ψάχνονται». Πρόσωπο αυτού του είδους είναι η διαπρεπής συμπατριώτισσά μας κυρία Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ. Γι’ αυτό και τακτικά παραχωρεί τηλεοπτικές και άλλες συνεντεύξεις. Οι ερωτώντες διακρίνονται για το δέος που αισθάνονται απέναντι στην διαπρεπή συνομιλήτριά τους και οι ερωτήσεις μαρτυρούν ότι επιχειρούν να την προκαλέσουν να ξεστομίσει «αλήθειες», που συνήθως «αποκρύβονται» για λόγους σκοπιμότητας ή δειλίας. Αναμφισβήτητα κάτοχος πολλών γνώσεων και νους σπινθηροβόλος εντυπωσιάζει με τις απαντήσεις της και προκαλεί τον θαυμασμό. Δεν παραλείπει όμως σε κάθε της συνέντευξη να επιτίθεται κατά της Εκκλησίας. Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι στα άρθρα μου με προσωπικές απόψεις, όμως σε πρόσφατη συνέντευξή της η κυρία Γλύκατζη, που είναι πολύ περισσότερο γνωστή με το επώνυμο του συζύγου της, προκαλεί με την άποψη που κατέθεσε: «Η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιός φταίει; Θα το πω, η εκκλησία».
Η συνέντευξη ξεκίνησε, ως συνήθως, με αναφορά στο Βυζάντιο και την καύχησή μας ότι εμείς δώσαμε τα φώτα στον κόσμο. Αυτή η καύχηση επικεντρώνεται στη λαϊκή ρήση, που χρησιμοποιείται σε περιστάσεις έκδηλης ανεπάρκειάς μας έναντι των δυτικών: «Όταν οι πρόγονοί μας έκτιζαν τον Παρθενώνα, οι δικοί σας έτρωγαν βαλανίδια»! Αλλά η ανεπάρκεια των Νεοελλήνων σε πλείστους όσους τομείς, δεν είναι δυνατόν να αφανίζει την ιστορία. Η λαϊκή ρήση έχει ιστορική βάση, πλην δεν είναι αρκετή να μας ανακουφίσει στην κατάντια μας. Όχι μόνο κατά την αρχαιότητα, αλλά και κατά τους Μέσους χρόνους (αποφεύγω τη χρήση του όρου Μεσαίων, ο οποίος έχει δαιμονοποιηθεί από τους οπαδούς της νεωτερικότητας) η υπεροχή του ελληνισμού μαρτυρείται ιστορικά στο εκπολιτιστικό έργο της πριγκήπισσας Θεοφανούς (10ος αιώνας) στη Γερμανία, στον θαυμασμό του Βιλλεαρδουΐνου για την Κωνσταντινούπολη, στα αρπαγμένα μνημεία της βασιλεύουσας, που διασώθηκαν, καθώς τα περισσότερα τα αφάνισαν οι βάρβαροι της Δύσης. Οι πολίτες της αυτοκρατορίας αυτής, της οποίας οι Φράγκοι, που θαυμάζει η κ. Αρβελέρ, άλλαξαν ακόμη και το όνομα είχαν ελληνική συνείδηση, όπως δηλώνεται σε επιστολή του αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη (1222-1254) προς τον πάπα, και μελετούσαν τον Όμηρο.
Η τόσο περιφρονημένη από τους δυτικούς αυτοκρατορία μας δέχεται ανελέητα πλήγματα από τους δυτικόφρονες δικούς μας στις 3η και 2η βαθμίδες εκπαίδευσης, όπου το «πνεύμα» του διαφωτισμού έχει σαρώσει τα πάντα. Αυτό έγινε με την ολοπρόθυμη προσφορά υπηρεσιών, με το αζημίωτο, του συνόλου των πολιτικών, που άσκησαν την ανώτατη εξουσία στη χώρα μας μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια. Μόνον ο Νικόλαος Πλαστήρας ίσως να μην υπήρξε δουλοπρεπής έναντι της Δύσης, στην οποία ανήκομεν, παρά τις επιφυλάξεις της κ. Αρβελέρ να το δεχθεί. Τους υποταγμένους στη Δύση πολιτικούς πλαισίωσαν πλήθος εκπαιδευτικών ανωτάτων ιδρυμάτων, διανοητών, προσώπων της τέχνης, οικονομικών παραγόντων αλλά και εκκλησιαστικών προσώπων (Ας θυμηθούμε τον Φαρμακίδη). Όλοι αυτοί επιχείρησαν να επιβάλουν και στον λαό μας τις ιδέες του «διαφωτισμού», τις οποίες είχαν ενστερνιστεί. Αυτό συνέβη με γοργότατο ρυθμό κατά τα τελευταία σαράντα έτη της πλαστής ευμάρειας. Εκείνο που θλίβει την κ. Αρβελέρ είναι ότι παρά τις εργώδεις προσπάθειες όλων αυτών των «προσκυνημένων» μέρος του λαού μας αντιστέκεται στον αφανισμό της ιδιοπροσωπείας του. Γι’ αυτό και γίνεται λόγος για διχασμό στους κόλπους του νέου ελληνισμού. Η κυρία πρύτανις υπενθυμίζει στους Έλληνες, που τονίζουν την προσφορά φώτων στην οικουμένη, ότι και αυτοί δέχθηκαν τα φώτα του ηλεκτρισμού από την Εσπερία! Εξίσωση πνευματικού και τεχνολογικού πολιτισμού!
Με ευχαριστεί η διαπίστωση της κ. Αρβελέρ ότι δεν έχουμε εκδυτικιστεί πλήρως. Αναπτερώνει τις ελπίδες να αποτινάξουμε κάποτε τον δυτικό ζυγό, που μας επεβλήθη, όταν οι «προστάτες» μας απάλλαξαν από τον τουρκικό. Ας έλθουμε τώρα στον μεγάλο ένοχο, κατά τη διαπρεπή βυζαντινολόγο, την Εκκλησία. Όταν ομιλεί για Εκκλησία, καθώς θέλει να αγνοεί τι είναι αυτή, εννοεί τη θρησκεία εν γένει. Στάθηκε ανήμπορη να διακρίνει την όντως Εκκλησία του Χριστού, τη μία αγία, καθολική και αποστολική, από τον παπισμό και τις αμέτρητες προτεσταντικές παραφυάδες, που διδάσκουν κακέκτυπα της ορθής πίστης. Στη Δύση οι θρησκευτικοί ηγέτες αποδέχθηκαν τη φραγκική φεουδαρχία και ευλόγησαν την «ελέω Θεού» και «κληρονομικώ δικαίω» τάξη των ευγενών, ώστε να διαπράττει αθλιότητες και αυθαιρεσίες σε βάρος των λαών. Στη συνέχεια οι του προτεσταντικού χώρου ευλόγησαν την απληστία των διψώντων για κατακτήσεις αστών. Εδώ δεν υπήρξαν ποτέ αυτές οι αθλιότητες. Η Εκκλησία καλλιέργησε ήθος και φρόνημα διαφορετικά στον λαό μας. Γι’ αυτό και υπάρχουν ακόμη δυνάμεις αντίστασης, δόξα τω Θεώ. Αυτές οι δυνάμεις απέτρεψαν τον πλήρη εξισλαμισμό κατά την τουρκοκρατία. Οι δυνάμεις αυτές αγωνίζονται για την αποτίναξη του δυτικού ζυγού. Φαίνονται να είναι μικρές και ανίσχυρες, καθώς η εξουσία ασκείται από πρόθυμους να προσφέρουν γην και ύδωρ στη Δύση!
Η κ. Αρβελέρ παραβάλλει τον Βολταίρο με τον Ρήγα Βελεστινλή. Τι το κοινό; Υπήρξαν κατ’ αυτήν και οι δύο διαφωτιστές και «σχεδόν» αφορίστηκαν από την Εκκλησία (παπισμός και Ορθοδοξία είναι συλλήβδην η Εκκλησία!). Για τη διαπρεπή βυζαντινολόγο ο άπληστος αστός τοκογλύφος και ο εθνεγέρτης, που θυσίασε τη ζωή του για την ελευθερία της πατρίδας του είναι το ίδιο λαμπροί! Και τους ταυτίζει ιδεολογικά μη έχοντας μάλλον μελετήσει το έργο και τα γραπτά του Ρήγα. Και αγνοώντας τί είναι Εκκλησία, θεωρεί τον βάρδο της ελευθερίας μας διαφωτιστή, ενώ συντριπτικά είναι τα ιστορικά στοιχεία ότι υπήρξε πιστό μέλος της Εκκλησίας, όπως δήλωσε στις αυστριακές ανακριτικές αρχές, και θεωρεί το δίκαιο «θεόθεν» δοσμένο και όχι όπως οι «διαφωτισμένοι» και «διαφωτίζοντες» υλιστές φυσικό, στην ουσία ανύπαρκτο, προκειμένου ο άπληστος δυτικός αστός να ρημάζει τον πλανήτη («Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται», Ντοστογιέφσκι).
Θα ήθελα να απαντήσει η πολυπράγμων πρέσβειρα δυσφήμισης της Ρωμηοσύνης και της Εκκλησίας στη Δύση: Αν η Εκκλησία δεν προέβαλλε πνευματική αντίσταση στον κατακτητή και οι πρόγονοί της εξισλαμίζονταν, θα είχε αυτή σήμερα την πολυτέλεια να βάλλει εναντίον της εκ του ασφαλούς; Αναρωτήθηκε ποτέ, όπως και οι ομοϊδεάτες της, αν θα επέμεναν στις απόψεις τους όχι βέβαια με την απειλή του μαρτυρίου, το οποίο υπέστησαν πολλά πιστά μέλη της Εκκλησίας, αλλά με την απειλή απώλειας της περίδοξης διδακτικής έδρας;
Και σήμερα η Δύση καρφώνει το μαχαίρι, με τη βοήθεια των προθύμων να την υπηρετήσουν συμπατριωτών μας, στο στήθος του ελληνισμού. Όμως αυτός θα αντέξει, καθώς «όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά» (Μακρυγιάννης).
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 28-03-2016
