Οι μετανάστες και οι ανεπαρκείς
Του Νικήτα Χιωτίνη*
«Αδυνατούμε να κατανοήσουμε την αλλαγή που εντάσσεται σε αυτό που καλούμε παγκοσμιοποίηση. Δεν μπορούμε όχι μόνο να ελέγξουμε ή να προβλέψουμε, αλλά ούτε καν να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές της… Η πατρίδα μας βρίσκεται σε αδιέξοδο. Οι πολιτικοί μας, όλων των κομματικών σχηματισμών, διακηρύττουν την ανικανότητά τους… Έχουμε παραδοθεί στα κεντρικά διευθυντήρια της Ευρώπης, διευθυντήρια που ήδη διασπώνται σε φατρίες που αντιμάχονται μεταξύ τους…». [1].
Αν δούμε την ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας πάνω στον πλανήτη μας, θα διαπιστώσουμε μια αυτο-οργάνωσή της –όπως θα έλεγε ο Καστοριάδης- από την οποία προκύπτει η θετικού προσήμου εξέλιξή της. Αυτή βέβαια η αυτo-οργάνωση περιλαμβάνει πολέμους, βιαιότητες και όλα τα παράλογα, με τα οποία ξεκίνησε ως βιολογικώς και ψυχολογικώς συνυφασμένη με αυτά η ανθρώπινη ύπαρξη, παράλογα τα οποία θέλουμε να ελπίζουμε πως ο πολιτισμός εξαλείφει, αναβιβάζοντάς την σε ανώτερα επίπεδα.
Σε αυτήν την αυτο-οργάνωση οφείλουμε να εντάξουμε και τις μεταναστεύσεις, από την εξάπλωση των Ελλήνων σε όλο το μήκος των παραλίων της Μεσογείου, μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου Αμερικανικού κράτους (ΗΠΑ). Για να έρθουμε στα καθ’ ημάς, ευεργετική (win-win) απεδείχθη η πρόσφατη μετανάστευση Αλβανών στο έδαφος του σημερινού ελληνικού κράτους.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά είτε είναι ανεπαρκείς (και) στο ζήτημα αυτό, (είτε) είναι εντελλόμενες από ξένα κέντρα αποφάσεων. Με την έλευση της σημερινής μας κυβέρνησης δημιουργήθηκε Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, που απέδειξε –και αυτό το «Υπουργείο»- πως αγνοείται και η έννοια του όρου «πολιτική».
Αυτό το Υπουργείο δεν έκανε τίποτε άλλο από το να μεριμνά για την «υποδοχή και φιλοξενία» των μεταναστών –κάτι σαν αυτό που κάνει ο ΣΚΑΪ συλλέγοντας τρόφιμα- και μάλιστα με απόλυτη αποτυχία.
Μόνο οι λέξεις «φιλοξενία» και «υποδοχή» ακούγονται. Όμως οι μετανάστες στη Ειδομένη βουλιάζουν στα λασπόνερα, στην πείνα και στις αρρώστιες. Αν δεν υπήρχαν εθελοντικές οργανώσεις και εθελοντές γιατροί, θα είχαμε και θανάτους, που δεν αποκλείονται όμως στο άμεσο μέλλον, δεδομένης της κυβερνητικής ανεπάρκειας. Ένα οιονεί κράτος στηρίζεται στους κατά τόπους δραστήριους και αλληλέγγυους στο δράμα των μεταναστών πολίτες του, αλλά και στους κατά τόπους πονηρούς και ανήθικους εκμεταλλευτές τους.
«Πολιτική» σημαίνει προβλέπω και αναλόγως χαράσσω τη στρατηγική μου (με τη βοήθεια των εξειδικευμένων στρατηγικών μου συμβούλων…). «Πολιτική» σημαίνει οργανώνω το κράτος με στόχους εξέλιξής του και επί τη βάσει των συλλογικών σχεδίων του, «πολιτική» σημαίνει να κατανοώ τη θέση της χώρας στο διεθνές γίγνεσθαι και αναλόγως να σκέφτομαι και να πράττω, «πολιτική» σημαίνει να κατανοώ τις δυνατότητές της χώρας μου, να τις αναπτύσσω και να τις προτάσσω, να κατανοώ και τη γεωπολιτική της διάσταση και αναλόγως να σκέφτομαι και να πράττω, στο σημερινό άκρως ανταγωνιστικό, ευαίσθητο και ρευστό διεθνές τοπίο. «Πολιτική» σημαίνει να προβλέπω και να συμβαδίζω με τα νέα διεθνή δεδομένα, επ’ ωφελεία όλων, γιατί τα πάντα σήμερα είναι αλληλένδετα.
Στις σημερινές συγκυρίες, είναι σαφές πως τα μεταναστευτικά ρεύματα οφείλονται σε γεγονότα βίαια, τα οποία όμως αποτελούν εν πολλοίς και πρόσχημα των μεταναστευτικών αυτών ρευμάτων για να ενταθούν. Ο διαχωρισμός των εννοιών «προσφύγων» και «μεταναστών» δεν είναι πάντα προφανής, βιώνουμε αυτήν την ασάφεια. Αυτά όμως, πρώτον θα έπρεπε να είχαν προβλεφθεί –αυτό φυσικά θα προϋπέθετε ικανούς πολιτικούς- και δεύτερον, θα έπρεπε να προταχθεί η γεωπολιτική διάσταση της χώρας μας και όχι να επιτρέψουμε στην γείτονα Τουρκία να εμφανίζεται αυτή ως κατέχουσα την κύρια γεωπολιτική ισχύ.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι γεωπολιτική σημασία για τη Δύση έχει πρωτίστως το «οικόπεδο» Ελλάς και το Αιγαίο. [2] Το ζήτημα των μεταναστών είναι ελάχιστο σε σχέση με τα ήδη συναρτώμενα με το χώρο αυτόν, με αυτά που πολύ σύντομα θα συναρτηθούν με το χώρο αυτό, αλλά και για τα ευεργετικά για την ίδια την υπόσταση της ΕΕ, που μπορούν να προκύψουν από το χώρο αυτό.
Πέραν αυτού, ο πληθυσμός της Ευρώπης γηράσκει και βαίνει δραματικά μειούμενος, άρα η γηραιά αυτή Ήπειρος έχει απόλυτη ανάγκη μεταναστών, για να μπορέσει να επιβιώσει με αυτονομία. Άρα, είναι σαφές πως η άρνηση των ευρωπαϊκών κρατών –πλην της περιορισμένης και εν πολλοίς υποκριτικής συγκατάνευσης της Γερμανίας, υποκριτικής γιατί με συνεργαζόμενες με αυτήν χώρες παίζει το παιχνίδι του «καλού και κακού αστυνόμου»- υποκρύπτει σοβαρές και μυστικές πολιτικές αποφάσεις τους.
Ας δούμε λοιπόν τα κατά τη γνώμη μας σχετικά ενδεχόμενα:
Τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια –δηλαδή πρωτίστως η Γαλλία και η Γερμανία, συνακολουθούντων όμως των δορυφόρων τους- επιθυμούν τη δημιουργία στο Νότο χώρων εντατικής παραγωγής χαμηλού εργατικού κόστους («κινεζοποιημένη» παραγωγή). Οι εγκλωβισμένοι μετανάστες στη χώρα μας, προφανώς θα πρέπει κάποια στιγμή να απορροφηθούν από εγχώριες παραγωγικές διαδικασίες, αλλά πώς; Ιδού ο λόγος που οι υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, αλλά και η Ιταλία που συνεργάζεται γι’ αυτό με την Αλβανία, κλείνουν τα σύνορα και προβαίνουν –και θα προβαίνουν- σε επιλεκτική προσφορά «εξόδου διαφυγής» αλλά και απορρόφησης μεταναστών από τις δικές τους παραγωγικές δομές.
Οι ΗΠΑ αλλά και η Ρωσία επιθυμούν επαναδιαχωρισμό του κόσμου σε ζώνες επιρροής από αυτές. Με άλλα λόγια σε μια «νέα Γιάλτα», [3] που θα περιλαμβάνει και μέρος της Ασίας, πέραν δηλαδή και των χωρών που τώρα έχουν εμπλακεί σε πολεμικές συρράξεις. Αυτό λόγω ανόδου της Κίνας, που ίσως συμμετάσχει σε αυτόν το νέο διαχωρισμό. Για να επιτευχθεί αυτή η «νέα Γιάλτα», θα πρέπει να αποδυναμωθεί η Ευρώπη και να παραλύσουν η Ελλάς και η Τουρκία. Όπερ και γίνεται.
Αυτά είναι τα μοναδικά δύο ενδεχόμενα στα οποία μπορεί να οφείλεται η σημερινή κρίση, οφείλουμε να τα αξιολογήσουμε και επί τη βάσει αυτών να δράσουμε. Με γνώμονα τις πολιτικές επιλογές μας αλλά και συμφέροντα. Έχουμε πολλές εναλλακτικές επιλογές και πολλές δυνατότητες. Καίτοι αντίθετος, θα αποδεχόμουν πρόσκαιρες και στρατηγικά αποδοτικές μυστικές πολιτικές των καθ’ ημάς πολιτικών, αλλά όχι συνδυαζόμενες με το βασανισμό ανθρώπων. Βέβαια, ούτε μυστικές πολιτικές βλέπω στις μέχρι τώρα ασκούμενες πολιτικές πρακτικές, ίσως ούτε και τη δυνατότητα ερμηνείας των φαινομένων της συγκυρίας, ελπίζοντας πάντοτε να κάνω λάθος. Άραγε όμως, θα λογοδοτήσει ποτέ κανείς για όλα αυτά –και δεν αναφέρομαι μόνο στην ελληνική κυβέρνηση- ιδιαιτέρως για την άθλια συμπεριφορά ανθρώπων προς άλλους ανθρώπους; Πέραν της αδυναμίας ασκήσεως πολιτικής…
Παραπομπές
- Ν. Χιωτίνης, «Ο κόσμος αλλάζει» ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, 1-12-2015,http://www.topontiki.gr/article/151436/o-kosmos-allazei
- Ν. Χιωτίνης, «Η ανομολόγητη διακύβευση και η μυστική πολιτική», ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, 1-6-2015http://www.topontiki.gr/article/131001/i-anomologiti-diakyveysi-kai-i-my…
- Ν. Χιωτίνης, «Προς μια Ανατολική Γιάλτα», ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ 17-2-2014,http://www.topontiki.gr/article/67714/pros-mia-anatoliki-gialta
* Ο Δρ. Νικήτας Χιωτίνης είναι Αρχιτέκτων, Καθηγητής ΤΕΙ, Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού Αντικειμένων
ΠΗΓΗ: 13-03-2016, http://www.topontiki.gr/article/163080/oi-metanastes-kai-oi-aneparkeis
