Τι κρίμα που επέλεξε να λειτουργήσει τόσο άδοξα, τόσο άτολμα, τόσο αποκαρδιωτικά
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ... ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ REAL NEWS ΤΗΣ 21.2.2016
Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δεληβάνη*
Εύλογο είναι το ενδιαφέρον που συγκεντρώνει η συνέντευξη του κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, στην αποφράδα αυτήν περίοδο. Και τούτο, όχι μόνον επειδή του έχει ανατεθεί η οικονομική διευθέτηση της καταρρέουσας ελληνικής οικονομίας, αλλά επιπλέον και κυρίως, γιατί είναι ο ίδιος οικονομολόγος και μάλιστα μακροοικονομολόγος, και συνεπώς ο λόγος του έχει βαρύτητα.
Α. Όμως ο Ελληνας ΥΠΟΙΚ λειτουργεί σε ανθυγιεινό οικονομικό περιβάλλον
Συνειδητοποιώ τις, τεραστίων διαστάσεων, δυσχέρειες που αντιμετωπίζει, σε καθημερινή βάση ο κ. Τσακαλώτος. Με συντριβή, ωστόσο, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι, για τη θέση που κατέχει, ουδόλως τον βοηθούν οι σοβαρές οικονομικές γνώσεις του. Και τούτο, επειδή ο κάθε Έλληνας ΥΠΟΙΚ, που θα δεχόταν να λειτουργήσει εντός Μνημονίων, δεν είναι παρά πιστός εκτελεστής των απλοϊκών εντολών του κουαρτέτου, και συνεπώς για το καθήκον αυτό θα έφθαναν κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις Λογιστικής. Είναι, δυστυχώς, εκτελεστής αυτών των κατά συρροή εγκληματικών μέτρων, που επιτάσσουν τα παιδάκια του κουαρτέτου, που βαθαίνουν την κρίση και που προωθούν μια μη αντιστρέψιμη, για δεκαετίες και γενιές, διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Είναι βέβαιο ότι παρότι, ο κ ΥΠΟΙΚ εξαντλείται σε καθημερινές, ανούσιες αλλά όμως ατέρμονες συζητήσεις για το αν
* οι συντάξεις θα μειωθούν κατά 5% ή 10% επιπλέον,
* ο ανώτατος συντελεστής φόρου για τα ενοίκια θα είναι 40% ή 45%,
* οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν και άλλα περιθώρια δουλοποίησης και εξευτελισμού,
* οι αγρότες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα εξουθενωθούν με λίγο πιο χαμηλή ή με λίγο πιο υψηλή φορολογία,
* τα κόκκινα δάνεια, θα αρπαχτούν από τα αλλοδαπά κοράκια για μόνον 5% ή και λίγο περισσότερο της αρχικής τους αξίας,
γνωρίζει ωστόσο καλώς ότι όλοι αυτοί οι προβληματισμοί αφορούν απλώς και μόνον την εντελώς βραχυχρόνια πλευρά του ελληνικού δράματος. Διότι, αυτό που στραγγαλίζει την Ελλάδα, ολοένα και πιο εξοντωτικά με την πάροδο του χρόνου, είναι το σβήσιμο κάθε ελπίδας για καλύτερες ημέρες, του χρόνου, σε 5 χρόνια, σε 10 χρόνια, σε 30 χρόνια, από σήμερα. Αυτό που ισοπεδώνει την Ελλάδα είναι το πλήρες αδιέξοδο της μνημονιακής πορείας, είναι οι υπέρογκες θυσίες του λαού χωρίς ανταπόδοση. Αλλά, βέβαια, είναι και η συνωμοσία των ψευδών υποσχέσεων για την δήθεν έξοδο από την κρίση.
Είναι, πράγματι, εντελώς ανεξήγητο το γιατί δεν αντέδρασαν οι ελληνικές κυβερνήσεις των 6 τελευταίων ετών, στις απροκάλυπτες και πολυάριθμες αποκαλύψεις, που έγιναν από αξιωματούχους του ΔΝΤ, από εκθέσεις διεθνών οργανισμών και από γνωστούς οικονομολόγους, για το ότι «το ελληνικό πρόγραμμα ήταν από την αρχή τραγικά λανθασμένο». Φυσικά, και χωρίς αυτές τις δηλώσεις των κατεξοχήν ειδικών, το σύνολο του ελληνικού λαού, και συνεπώς και οι κυβερνήσεις του, είχαν συνειδητοποιήσει πως το κάθε νέο Μνημόνιο και η κάθε πρόσθετη ομάδα μέτρων απέβλεπε στην εκ βάθρων καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Ι. Μερικά συντριπτικά στοιχεία της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, ως υπενθύμιση:
* Η επένδυση παγίου κεφαλαίου, δημόσια και ιδιωτική εμφανίζει εικόνα πραγματικής πανωλεθρίας. Από 57,2 δις ευρώ πριν από την κρίση, είναι τώρα μόνο 18,7δις. ευρώ.
* Η ιδιωτική κατανάλωση συρρικνώθηκε κατά, περίπου, 47 δις. ευρώ στο κρίσιμο διάστημα των 6 ετών.
* Το ελληνικό κατά κεφαλή εισόδημα που αναλογούσε στο 84, 4% του αντίστοιχου Μ.Ο. των κρατών-μελών της ΕΕ, εκτιμάται τώρα στο 53,6% αντίστοιχα.
* Η ανεργία ήταν 7,8% πριν από την κρίση και ήδη τώρα έχει αναρριχηθεί στο 27% του ενεργού πληθυσμού.
* Το 40% των επιχειρήσεων, με έσοδα πάνω από 10 εκατ. ευρώ θεωρούνται «τελειωμένες» εξαιτίας δανείων που δεν μπορούν να ξεπληρώσουν.
* Το χρέος, ως ποσοστό στο ΑΕΠ ήταν γύρω στο 100 πριν από την κρίση και ήδη τώρα έχει σχεδόν διπλασιαστεί.
* Σε πείσμα της ανελέητης φοροκαταιγίδας, τα δημόσια έσοδα μειώνονται (εξέλιξη που όφειλε, βέβαια, να είναι αναμενόμενη). Τα δηλωθέντα εισοδήματα φυσικών προσώπων από 100,3 δις ευρώ το 2009 καταποντίστηκαν σε 73 αντίστοιχα το 2014.
Με αυτήν την πανωλεθρία (τα στοιχεία είναι ενδεικτικά και όχι εξαντλητικά) είναι λογικό να αναμένονται καλύτερες ημέρες, ανάπτυξη, έξοδος από την κρίση, επιστροφή στις αγορές, προσέλκυση επενδύσεων και όλα αυτά τα άκρως ουτοπικά, για την κατάστασή μας;
Οι κυβερνώντες, ωστόσο, αποστρέφοντας το βλέμμα και τη σκέψη από τα απελπιστικά αυτά στοιχεία, εμφανίζονται άνετα αισιόδοξοι και ….υπόσχονται «καλύτερες ημέρες», εκλαμβάνουν την προσεχή αξιολόγηση ως δήθεν τελευταία, ελπίζουν σε θεαματική μείωση του χρέους (παρότι οι δανειστές έχουν αποκλείσει το κούρεμα), και προετοιμάζονται να υποδεχθούν επενδυτές που… δεν θα είναι κοράκια! Προσδοκούν, ακόμη, το τέλος των δεινών μας, παρότι γνωρίζουν καλώς ότι η επιτήρηση των δανειστών με τις ολοένα και πιο αλλοπρόσαλλες απαιτήσεις, δεν πρόκειται να διακοπεί πριν η Ελλάδα αποπληρώσει το 75% του τελεσίδικα μη βιώσιμου χρέους της.
Είναι βάσιμη αυτή η αισιοδοξία των κυβερνώντων; Βεβαιότητα όχι. Παραθέτω στη συνέχεια σχετικές προβλέψεις, αφού υπενθυμίσω ότι οι δανειστές απαιτούν ήδη (προς το παρόν) 9.5 δις. ευρώ επιπλέον των συμφωνηθέντων, ως το 2018.
ΙΙ. Προβλέψεις (από την εταιρία PROGNOS AG):
* Το χρέος αναρριχάται συνεχώς, εφόσον τα νέα δάνεια πηγαίνουν αυτούσια για την πληρωμή τόκων και προστίθενται στο χρέος. Προβλέπεται, έτσι, ότι το 2022 το χρέος θα αντιπροσωπεύει το 245% του ΑΕΠ.
* Εκτιμάται ότι η ανεργία θα χρειαστεί 25 χρόνια από σήμερα για να πέσει κάτω από το 10% του ενεργού πληθυσμού.
* Ως το 2020 η οικονομία θα συρρικνώνεται με ετήσιο ρυθμό 0.8%.
* Το 2034 η οικονομία, ελπίζεται ότι επιτέλους, θα επιστρέψει στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση.
* Η Ελλάδα έχει απολέσει, ως σήμερα, 170 δις ευρώ από την φυγή εγκεφάλων
* Τα έσοδα κυρίως από άμεσους φόρους θα συνεχίσουν να μειώνονται και θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο το ποσό που διατίθεται για το κράτος πρόνοιας
* Στην Ελλάδα εγκλωβίζονται εκατομμύρια μεταναστών-προσφύγων, χωρίς να προτείνονται από την ΕΕ λειτουργικές λύσεις
Β. Τα πολλά και αναπάντητα ερωτηματικά, που αναφέρονται στη συνέντευξη του κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, ενόψει του ελληνικού αδιέξοδου
– Το ξέσπασμα του Έλληνα ΥΠΟΙΚ εναντίον του ΔΝΤ είναι απολύτως δικαιολογημένο. Ωστόσο, αυτό που εκπλήσσει είναι η καθυστέρηση! Είναι δυνατόν να μην γνώριζε ο οικονομολόγος κ. ΥΠΟΙΚ τον βίο και την πολιτεία του ΔΝΤ, που έχει σωρεία καταστροφών υπανάπτυκτων οικονομιών στο ενεργητικό του; Μπορεί δηλαδή βάσιμα να υποτεθεί, ότι ο κ. ΥΠΟΙΚ. εκλάμβανε ως τώρα το ΔΝΤ, ως οργανισμό που πάσχιζε να στοιχειοθετήσει προγράμματα και μεταρρυθμίσεις για τη σωτηρία της Ελλάδας; Είναι δυνατόν, δηλαδή, να συμφωνεί με τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ που «θεωρεί εξαιρετικό το πρόγραμμα, αλλά οι ανίκανοι Έλληνες δεν το εφαρμόζουν σωστά;
– Ο κ. ΥΠΟΙΚ αναφέρεται σε «κόκκινες γραμμές»…. Διερωτώμαι (και πιστεύω ότι δεν είμαι η μόνη) σε ποιους απευθύνεται, για να τις κάνουν σεβαστές. Είναι δυνατόν να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι η πάγια τακτική των δανειστών είναι οι εκβιασμοί, και οι συνεχώς εμφανιζόμενες νέες και πιο καταστρεπτικές των προηγούμενων απαιτήσεις τους; Είναι δυνατόν, ο σοβαρός οικονομολόγος κ. Τσακαλώτος να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι τα Μνημόνια ουδόλως αποσκοπούν στη διάσωση της Ελλάδας, αλλά στο ακριβώς αντίστροφο. Είναι δυνατόν;;;
– Ο κ ΥΠΟΙΚ «ελπίζει» στην επιστροφή, όσο γίνεται πιο σύντομα, του κουαρτέτου για την περίφημη αξιολόγηση»! Αλλά, τι θετικό, μπορεί να περιμένει από αυτήν; Που όπως είναι γνωστό, έπεται πολυάριθμων άλλων, και πιθανότατα προηγείται πολλών μελλοντικών (αν παραμείνουμε στα Μνημόνια), μέχρι τελικής πτώσης.
– Αμήχανες, απολογητικές και άκρως απογοητευτικές είναι οι δικαιολογίες του κ ΥΠΟΙΚ, σχετικά με τον ορισμό ξένου επικεφαλής του νέου Ταμείου Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας (ορθότερα, του Ταμείου Ξεπουλήματος της Χώρας). Αλλά, και τι να πει για αυτό το νέο χτύπημα των «εταίρων» μας;
– Ωστόσο, οι πιο εκπληκτικές απαντήσεις του οικονομολόγου κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, στην περί ης συνέντευξη, αφορούν στην πεποίθησή του ότι με αυτές τις συνθήκες θα….προσελκυστούν στην Ελλάδα υγιείς/αναπτυξιακές επενδύσεις. Φρονώ, ότι είναι αδύνατον ο κ. ΥΠΟΙΚ να πιστεύει σοβαρά σε μια τέτοια εξέλιξη, εν μέσω των συνεχώς μειούμενων εισοδημάτων, της κατακόρυφης πτώσης της ζήτησης, της αλλοπρόσαλλης και συνεχούς αύξηση των φόρων και των φορολογικών συντελεστών (που αναπότρεπτα έχουν αντίθετα, των επιδιωκόμενων, αποτελέσματα), του εξανδραποδισμό όλων των κοινωνικο-επαγγελματικών τάξεων, της ξέφρενης λειτουργίας των αρνητικών πολλαπλασιαστών, της καταστροφής της δημόσιας διοίκησης και του κράτους πρόνοιας, της απτόητα εντεινόμενης στραγγαλιστικής λιτότητας και των μόνιμα εγκαταστημένων capital controls. Απλώς υπενθυμίζω, διότι αποκλείεται να μην είναι εν γνώσει του Τσακαλώτου, την αντίστροφη φορά των επενδύσεων, δηλαδή την καταστρεπτική μετεγκατάσταση στη Βουλγαρία 60.000 ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς και τα χαιρέκακα ευχαριστήρια των γειτόνων μας για την…..προσφορά μας αυτήν.
Υπενθυμίζω, τέλος, ως ανακεφαλαίωση των παραπάνω, και την πρόσφατη δήλωση του προέδρου των Ελλήνων Βιομηχάνων, ότι για να σταθεί και πάλι στα πόδια της η ελληνική οικονομία απαιτούνται επενδύσεις τουλάχιστον της τάξης των 100 δις. ευρώ (και λίγα είναι, κατά την κρίση μου) Ε, λοιπόν, όχι, ο κ. ΥΠΟΙΚ που είναι σοβαρός οικονομολόγος, αποκλείεται να πιστεύει στην έλευση πραγματικών επενδυτών, πέραν των κορακιών.
– Κατανοητή, καταρχήν, η ανησυχία των μελών της Κυβέρνησης για την τυχόν μη ψήφιση των δραματικού περιεχομένου νομοσχεδίων. Ωστόσο, φοβούμαι ότι ο κ. ΥΠΟΙΚ υποτιμά, με τον τρόπο του, το σύνολο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνοντας ότι «Δεν εκτιμώ ότι απειλείται η συνοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με τα μέτρα πολιτικής που καταθέτουμε, όσο δύσκολα και αν είναι….». Φρονεί, αλήθεια, ο κ. ΥΠΟΙΚ ότι οι βουλευτές ψηφίζονται από τον ελληνικό λαό για να λειτουργούν ως νεοσύλακτα φανταράκια;
Γ. Και κάποιες δικές μου γενικότερες απορίες, με αφορμή τη συνέντευξη του κ. ΥΠΟΙΚ
- Είναι δυνατόν να έχει πειστεί ο κ. ΥΠΟΙΚ. ότι τα Μνημόνια είναι μονόδρομος; Και αν όχι, για ποιο λόγο διαθέτει ώρες και φαιά ουσία για δήθεν «βελτιώσεις» μιας εγγενούς καταστρεπτικής και παγιωμένης κατάστασης, που αποδεκατίζει σταδιακά τον ελληνικό λαό, τη ζωή, την υγεία, την αναπαραγωγή, τις προοπτικές του; Γιατί δέχεται να γίνει συνεργός ενός ειδεχθούς εγκλήματος, και φυσικά μη αντιστρέψιμου, αλλά και γιατί εκλαμβάνει ως δεδομένη τη συνενοχή σε αυτό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ; Πάνω από όλα, γιατί δεν χρησιμοποιεί τις πολύτιμες γνώσεις του για την εξεύρεση παράλληλων ή και κάθετων οδών στα Μνημόνια; Βεβαιότατα υπάρχουν! Και βεβαιότατα υπόσχονται να μας τραβήξουν από την τωρινή κατοχή.
- Αναγνωρίζει, αλήθεια, ο κ. ΥΠΟΙΚ στο χρέος, που εξελίσσεται σαφώς πια ως Λερναία ΥΔΡΑ, το δικαίωμα να εξαθλιώνει ένα ολόκληρο Έθνος, παρότι αποδεδειγμένα πρόκειται για επονείδιστο χρέος από πολλές πλευρές; Γ ιατί, αλήθεια, δεν επιδιώκεται συμψηφισμός του με το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές καταστροφές; Τελικά, ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ σε ποιους χρωστά υποταγή, στους συμπατριώτες του, που δεινοπαθούν ή στους δανειστές, που ακολουθούν εμφανώς απάνθρωπες και βάρβαρες πολιτικές;
- Και στο θέμα των προσφύγων πως αντιμετωπίζει η H EE-Ευρωζώνη το ανήκουστο ελληνικό δράμα; Μας βοηθά να το επιλύσουμε, ή….προσποιείται ότι μας βοηθά, καταστρέφοντάς μας, παρότι δεν πρόκειται για ελληνικό, αλλά για ευρωπαϊκό πρόβλημα.;
- Η απάντηση στα παραπάνω αγωνιώδη ερωτήματα μπορεί να είναι ο φόβος, για μεγαλύτερες καταστροφές, αν τα Μνημόνια παύσουν να εκλαμβάνονται ως μονόδρομος. Τι μπορεί, όμως να αποτελεί μεγαλύτερη καταστροφή από τη βέβαιη εξαφάνιση της Ελλάδας και των Ελλήνων; Ο φόβος είναι πάντοτε κάκιστος σύμβουλος, ειδικά για μια μικρή και αδύναμη χώρα, που καταπατιέται με μεγάλη ευκολία, αν δεν αντιδράσει. Και…για να λαϊκίσω: Αν οι πρόγονοί μας είχαν σύμβουλο το φόβο, θα ήμασταν ακόμη σκλάβοι των Τούρκων.
- Αλλά, τι, συγκεκριμένα, μπορεί να φοβούνται οι Μνημονιακοί (Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση);
– Να….πάψουμε να είμαστε Ευρωπαίοι, και να ….γίνουμε Βαλκάνιοι! Δεν κατανοώ τι θα πει αυτό, αλλά πάντως η ΕΕ-Ευρωζώνη δεν φαίνεται να έχει μπροστά της μεγάλη διάρκεια ζωής. Και, ακόμη, ας αναρωτηθούμε αν αυτή ήταν η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε και σε αυτήν θα θέλαμε να ζήσουμε εμείς και οι απόγονοί μας.
– Να μας τιμωρήσουν οι δανειστές για την ανυπακοή μας! Αλλά, εξυπακούεται ότι το αίτημά μας θα είναι η πληρωμή του μη επονείδιστου χρέους, αλλά με ανάπτυξη και όχι με αίμα. Με αυτήν, ακριβώς, την ανάπτυξη που οι δανειστές μας μάς αρνούνται με όλα τα μέσα, επί 6 χρόνια.
– Να μην μπορέσουμε να αναπτυχθούμε, επειδή (εμμέσως) δεχόμαστε ότι είμαστε λαός ανίκανος για ο,τιδήποτε. Αλλά, μια τέτοια εξήγηση δεν δέχομαι σε καμιά περίπτωση ότι μπορεί να εκφράζει ελληνική θέση.
- Ο κ. ΥΠΟΙΚ ορθώς υποστηρίζει ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρήκε καμμένη Γη, και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που είναι στην εξουσία, δεν θα μπορούσε να κάνει θαύματα. Έχει δίκαιο ! Όμως, αυτό που ο λαός ανέμενε από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η αποφασιστική διακοπή της ολέθριας πορείας, και όχι η συνέχιση της. Η έναρξη της ανάπτυξης που είναι αδύνατη αν παραμείνουμε με τα Μνημόνια.
Τι κρίμα, λοιπόν, που επέλεξε να λειτουργήσει τόσο άδοξα, τόσο άτολμα, τόσο αποκαρδιωτικά, η πρώτη αριστερή (σύμφωνα, βέβαια, με την ετικέτα της) ελληνική Κυβέρνηση!
ΠΗΓΗ: Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου 2016, http://marianegreponti-delivanis.blogspot.gr/2016/02/real-news-2102-2016.html
* Η Μαρία Νεγρεπόντη- Δελιβάνη είναι πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
