Η Γεωμετρία του μηδενός

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

 

Σημάδια ανεξίτηλα, μαβιά

στα χαρακωμένα στήθη 

Πληγές που έκλεισε ο χρόνος

Βιαστικά και πρόχειρα

Στην παλιά πληγή, βάλσαμο

Χαμογελάει η ανάμνηση

της μητρικής μορφής

Πώς να πιστέψεις στις εφήμερες

χαρές

Οι πληγές βαραίνουν πιο πολύ

καθώς γερνάμε

Μπερδεύονται οι χρόνοι

Ο Παρατατικός κυρίαρχος

εξοστρακίζει τον Ενεστώτα

και τον Μέλλοντα

Και η νοσταλγία μοναδική ταυτότητα

του είναι μας

Την καταθέτουμε με μύθους

ενίοτε εξαγνισμένους

στις πηγές των δακρύων

Βαρύ φορτίο για τον ποιητή

η απελπισία

Και η μοναξιά μοναχικό τσακάλι

Φοράει τον μανδύα της σιωπής

Πίνεται άκρατη με μεγάλες γουλιές

τα βράδια

Βγαίνουν τα φαντάσματα

της μεταφυσικής

μας περιπαίζουν

Με βαθιές ανάσες εικασιών,

ψάχνουμε

τη γεωμετρία του μηδενός

Και με το όπλο της ανάμνησης

παρά-πόδα

περιμένουμε την μάχη

με τα μελλούμενα

 

                                                19 Μαρτίου 2010, Γιάννης Ποταμιάνος