Ηρώδης ή Χριστός;
Του παπα Ηλία Υφαντή
Λέμε συνήθως ότι η γιορτή των Ελλήνων είναι το Πάσχα. Και το λέμε αυτό γιατί η Ανάσταση του Χριστού στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν ένα σύμβολο της ανάστασης του γένους. Γι’ αυτό και τη συνδύασαν με το τραγούδι της «Αναστασιάς». Απ’ την οποία ζητούσαν να ξυπνήσει προκειμένου να σβήσει το λυχνάρι και ν’ ανάψει τη φωτιά. Δεδομένου ότι τελείωνε η νύχτα της τουρκικής βαρβαρότητας και ρόδιζε το γλυκοχάραμα της εθνικής παλιγγενεσίας.
Αλλά εξίσου θα μπορούσαμε να πούμε ότι και τα Χριστούγεννα είναι γιορτή των Ελλήνων. Αφού«οι Έλληνες είναι πάντοτε παιδιά», όπως είπαν οι αιγύπτιοι ιερείς στο σοφό Σόλωνα. Που σημαίνει ότι αγαπούν την παιδεία και το παιχνίδι. Γεγονός που επιβεβαιώνεται κι απ’ το παράδειγμα του Ηράκλειτου, ο οποίος, ενώ οι άρχοντες συνεδρίαζαν, εκείνος έπαιζε με τα παιδιά.
Kι από το άλλο μέρος τα Χριστούγεννα είναι η κατεξοχήν γιορτή των παιδιών. Γιατί πρώτα–πρώτα γιορτάζεται η γέννηση του θεϊκού παιδιού, του Χριστού. Για λογαριασμό του οπoίου, επειδή, ως νήπιο δεν μπορούσε να μιλήσει, έκαμαν τις προγραμματικές του δηλώσεις τα ουράνια παιδιά, οι άγγελοι. Και ασφαλώς οι προγραμματικές του δηλώσεις δεν ήταν κάποιο πολυλογάδικο και ανούσιο κατεβατό, ωσάν αυτά των πολιτικών ή και των εκκλησιαστικών αρχόντων. Αλλά ήταν απλά και μόνο εκείνο το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία», που μέσα σε δέκα λέξεις κάλυπτε και ξεπερνούσε, όχι μόνο τις δέκα εντολές, αλλά και όλη τη μωσαϊκή νομοθεσία. Δεδομένου ότι αναφέρεται πρωταρχικά στη δόξα του Θεού. Σε αντίθεση με τη δόξα του Σατανά και του μαμωνά, που κυριαρχούν στις μέρες μας και σπέρνουν την καταστροφή και τη δυστυχία. Κι ακόμη μας μιλάει για την ειρήνη. Σε αντίθεση με τους διαχρονικά ατέρμονους πολέμους των πολεμοκαπήλων, οι οποίοι επιχειρούν να επιβάλουν την ειρήνη του θανάτου και τη σιωπή των νεκροταφείων. Η αληθινή ειρήνη είναι καρπός της δικαιοσύνης, της ανθρωπιάς και της καλοσύνης και έχει ως αντίκρυσμα την ευλογία εκ μέρους του Θεού, που φέρνει την ευτυχία μεταξύ των ανθρώπων.
Και τις προγραμματικές αυτές δηλώσεις του θεϊκού παιδιού, του Χριστού, τα ουράνια παιδιά, οι άγγελοι, δεν τις εμπιστεύτηκαν στην κλίκα των γραμματέων και των φαρισαίωνπου βολόδερναν μέσα στη σύγχυση των νομικών και θρησκευτικών διατάξεων, που είχαν δημιουργήσει, προκριμένου να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Γιατί ασφαλώς, όχι μόνο δεν θα καταλάβαιναν τίποτε, αλλά θα έμπαιναν κι από πολύ νωρίς στον πειρασμό να συλλογιούνται με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να εξουδετερώσουν τον παρείσακτο, που ερχόταν να τους χαλάσει τη στρωμένη δουλειά. Και βέβαια πολύ περισσότερο δεν πήγαν να εμπιστευτούν τις προγραμματικές δηλώσεις στον Ηρώδη. Το ανήμερο θεριό, που είχε δώσει ρεσιτάλ κακουργίας σε βάρος πρώτα-πρωτα των συγγενικών του προσώπων. Από φόβο μήπως προλάβουν εκείνοι να τον δολοφονήσουν, προκειμένου να του πάρουν το θρόνο.
Εμπιστεύτηκαν τις προγραμματικές δηλώσεις του θεϊκού παιδιού στα απλοϊκά παιδιά, τους τσοπάνηδες. Γιατί ο καινούργιος βασιλιάς δεν σκόπευε να θεμελιώσει τη βασιλεία του ούτε στην πανουργία των νομικών και του ιερατείου ούτε στην κακουργία των κοσμικών αρχόντων, αλλά στην καλοσύνη και την ανθρωπιά των απλών ανθρώπων. Όπως ήταν οι βοσκοί και οι ψαράδες. Στους οποίους και έδωσε ένα άλλο είδος σοφίας, ακατανόητο για τη «σοφία» των πανούργων και ακατανίκητο, όχι μόνο απ’ τις σιδερόφρακτες στρατιές της εποχής εκείνης, αλλά και τα οποιαδήποτε όπλα και υπερόπλα των διαχρονικών κακούργων.
Κι ακόμη αποκάλυψαν οι άγγελοι, τον ερχομό του καινούργιου βασιλιά στα σοφά παιδιά της Ανατολής, τους μάγους. Καθοδηγώντας τους με το πρωτόφαντο εκείνο αστέρι, για το πώς θα μπορούσαν να βρουν το νεογέννητο βασιλιά. Όμως τα σοφά παιδιά έκαμαν το λάθος να εμπιστευτούν το μυστικό τους στον Ηρώδη. Όπως παρόμοια λάθη κάνουν διαχρονικά τα σοφά παιδιά, που εμπιστεύονται τα σοφά μυστικά τους στους Ηρώδες κάθε εποχής και τους προσφέρουν τη δυνατότητα να ασχημονούν αχαλίνωτα σε βάρος των συνανθρώπων τους. Όπως βέβαια έκαμε και στην προκειμένη περίπτωση ο Ηρώδης, οποίος, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, έσπευσε να θανατώσει όλα τα μικρότερα των δυο χρόνων παιδάκια, που ζούσαν στη Βηθλεέμ και τα περίχωρα. Πράγμα, που δεν παραλείπουν να κάνουν οι Ηρώδες όλων των εποχών. Και ασφαλώς και οι σημερινοί. Που θανατώνουν και ξεριζώνουν απ’ τις πατρίδες τους και θαλασσοπνίγουν γονείς και παιδιά της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Προσφέροντας έτσι θυσία στο μαμωνά και λατρεία στο θεό τους, το Σατανά. Και ασφαλώς και ο Χριστός δεν θα αποτελούσε εξαίρεση απ’ την εκατόμβη αυτή των αθώων παιδιών, αν τα ουράνια παιδιά δεν φρόντιζαν να ενημερώσουν τους μάγους για τους σκοπούς του Ηρώδη και δεν τους είχαν επιστήσει την προσοχή να επιστρέψουν στην πατρίδα τους από άλλο δρόμο. Ώστε να μην ξανακάνουν το λάθος να επισκεφτούν τον Ηρώδη, για να του δώσουν πληρέστερες πληροφορίες σχετικά με το νεογέννητο.
Και ασφαλώς το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για τον καθένα από εμάς, οι οποίοι είναι ανάγκη ν’ ακούσουμε τη φωνή των αγγέλων, που, στην προκειμένη περίπτωση, είναι τα παιδιά όλου του κόσμου. Τα οποία μας φωνάζουν να μην ακολουθούμε το δρόμο των Ηρωδών, που καταδικάζουν στο θάνατο και τη δυστυχία γονείς και παιδιά. Αλλά ν’ ακολουθούμε τη σύσταση των αγγέλων προς τους μάγους. Που σημαίνει ν’ ακολουθούμε τον άλλο δρόμο, που οδηγεί στη δόξα του Θεού, την επίγεια ειρήνη και της πανανθρώπινη ευτυχία…
Παπα Ηλίας 19-12-2015, https://papailiasyfantis.wordpress.com/2015/12/19/%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%ae-%ce%b7%cf%81%cf%8e%ce%b4%ce%b7%cf%82/
