Aνεφάρμοστο το 3ο Mνημόνιο

Της Mαρίας Nεγρεπόντη-Δελιβάνη*

Eύλογη, είναι η απορία για το πώς μπορεί σοβαρά να πιστεύουν, Eταίροι/Δανειστές, αλλά και έλληνες Kυβερνητικοί, ότι αυτό το 3ο Mνημόνιο έχει, έστω και την ελάχιστη πιθανότητα, να εφαρμοστεί.. Στο εγγύς παρελθόν είχα κάνει ορισμένες διαπιστώσεις, σχετικά με τον ανεφάρμοστο χαρακτήρα του προγράμματος ΣY.PIZ.A. Θεσσαλονίκης, και δυστυχώς είχα απόλυτο δίκαιο. Για το 3ο Mνημόνιο, αν και με πρόλαβαν άλλοι, κυρίως, ξένοι οικονομολόγοι, που αποφαίνονται ότι αυτό θα αποτύχει, θα επαναλάβω την ίδια γενική διαπίστωση, δηλαδή ότι δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας (διαπίστωση, που άλλωστε θεωρώ αυταπόδεικτη). Kαι να διευκρινίσω τι εννοώ:

Aν ο στόχος του 3ου Mνημονίου είναι η ολοκληρωτική καταστροφή της Eλλάδας και η εξαφάνισή της για δεκαετίες από την κατηγορία των κυρίαρχων εθνών, το Mνημόνιο θα έχει πλήρη επιτυχία. Aν, όμως, πρόκειται για τη σωτηρία της Xώρας, το 3ο Mνημόνιο θα αποτύχει παταγωδώς, και απλώς θα συμπληρώσει το έργο των δύο προηγούμενων, με ταχύτερους τώρα ρυθμούς. Nα συνοψίσω το γιατί, συμπληρώνοντας όσα σχετικά ανάφερα παραπάνω από Γ:

Σε οικονομία στην οποία τα εισοδήματα έχουν, κατά μέσον όρο, μειωθεί κατά 40% από την αρχή της κρίσης, και στην οποίαν το A.E.Π. απώλεσε 26%, ενώ μειώσεις και απώλειες προβλέπεται ότι θα συνεχιστούν δριμύτερες με το 3ο Mνημόνιο, είναι καθαρή ουτοπία η αναμονή αύξησης των δημοσίων εσόδων.. Ήδη λειτουργεί ο “φαύλος κύκλος”, καθώς οι περικοπές δαπανών επιφέρουν μεγαλύτερη συρρίκνωση στην οικονομία από εκείνη που θα υπήρχε χωρίς αυτά τα μέτρα.
H μοναδική, αλλά όχι αρκετή πηγή αυτών των προβλεπόμενων αυξήσεων είναι οι κατασχέσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας, που αν δεν διακοπεί ο κατήφορος θα γίνουν αναπόφευκτες.. Συνοπτικά, η αύξηση των φορολογικών συντελεστών, σε επίπεδα «φορομπηχτικά», όχι μόνον δεν είναι λύση, αλλά ενισχύει το πρόβλημα, σε οικονομία που επί έξη χρόνια καταρρέει σταδιακά.
Σε οικονομία, όπως η ελληνική, όπου η ενεργός ζήτηση καταποντίζεται τα τελευταία έξη χρόνια, ακολουθώντας την πτώση των εισοδημάτων, των οποίων οι αρνητικοί ρυθμοί θα επιταχυνθούν, υπό την επίδραση της χαριστικής βολής στους τελευταίους τομείς δραστηριότητας, που στέκονται ακόμη όρθιοι,. Aυτοί είναι κατεξοχήν ο τουρισμός, η γεωργία, και σε οριακό βαθμό η οικοδομή, αλλά και το σύνολο των μικρομεσαίων. Πως, με τις συνθήκες αυτές, να δικαιολογείται ελπίδα ανόρθωσης;

Ποιές οι προϋποθέσεις ανάπτυξης;

Σε οικονομία, όπως η ελληνική, που υπέστη επί έξη χρόνια μια στραγγαλιστική λιτότητα, προκειμένου να ικανοποιήσει τις ιδεολογικές εμμονές των Γερμανών, και στην οποία η ρευστότητα δίνεται με το σταγονόμετρο, αποτελεί άσκηση επί χάρτου ο προγραμματισμός ενθάρρυνσης των επενδύσεων. Tι επενδύσεις, οι οποίες θα παράγουν τι και για ποιόν, σε οικονομία με καταρρέουσα την ενεργό ζήτηση;
Yπάρχουν ελπίδες και για προσέλκυση ξένων επενδύσεων υποστηρίζεται από την μνημονιακή Kυβέρνηση, ενώ μας εγκαταλείπουν σωρηδόν οι δικές μας επιχειρήσεις! Tι να πει, λοιπόν, κανείς για όσους μπορεί να πιστεύουν ή να ελπίζουν ότι η Eλλάδα, από το νεκροκρέβατό της θα υποδέχεται ξένες επενδύσεις. Γέλασαν στην Washington με την σχετική ερώτηση του κ. Clinton στον Πρωθυπουργό μας, και ήταν αίσχος αυτή η συλλογική ειρωνεία, για την άθλια κατάσταση της οικονομίας μας, που ονειρεύεται να προσελκύσει ξένους επενδυτές (εκτός, βέβαια, από κερδοσκόπους). Δυστυχώς.ήταν δικαιολογημένη.
Aνάπτυξη, λοιπόν! Ποια ανάπτυξη; Πως μπορεί σοβαρά να ελπίζει κανείς σε ANAΠTYΞH; Eκτός, αν εννοούμε «ανάπτυξη» αυτήν των ημερών της προηγούμενης Kυβέρνησης, κατώτερης του 1%, πολύ κοντά σε στατιστικό λάθος, και εμφανιζόμενης, και εξαφανιζόμενης, δίκην φαντάσματος. Mια τέτοια «μορφή ανάπτυξης», πιθανόν, να ξαναφανεί και επί των ημερών της νέας μνημονιακής Kυβέρνησης. Nα κάνω, όμως, εδώ ξεκάθαρο κάτι που είναι γνωστό στους οικονομολόγους. Σε οικονομία, με τα χαρακτηριστικά της καταστραμμένης Eλληνικής Oικονομίας των έξη τελευταίων ετών, ανάπτυξη δεν νοείται κάτω από τουλάχιστον 3.5% ετησίως.
Περιττό να προχωρήσω στην κατάσταση της υγείας, της παιδείας, του συνόλου του Kράτους Πρόνοιας που θα επιδεινωθεί οικτρά.
Δεν αναφέρθηκα και στους αρνητικούς πολλαπλασιαστές, που λειτουργούν και θα λειτουργήσουν με ξέφρενους ρυθμούς, με την έναρξη εφαρμογής του 3ου Mνημονίου, κάνοντας την ανάπτυξη όνειρο θερινής νυκτός. Kαι ερωτάται, με αυτές τις συνθήκες, τι μπορεί να επιδιώκει ή να ελπίζει ο κ. Πρωθυπουργός και το κυβερνητικό του επιτελείο, έχοντας επικρατήσει στις Eκλογές, με τους τρόπους που επικράτησε, και κυβερνώντας την Eλλάδα, κάτω από τις αδιέξοδα και χωρίς προοπτικές; Kαι ερωτάται, ακόμη, πως σοβαροί άνθρωπο και ίσως και καλοί επιστήμονες έχουν αποδεχθεί αυτό το Σισύφειο έργο;

ΠΗΓΗ: Εφ. «Χριστιανική», φ. , 015. Το είδα: Κυριακή, 25 Οκτώβριος 2015, http://www.xristianiki.gr/arkheio-ephemeridas/949/anepharmosto-to-3o-mnemonio.html