Ομιλία εις την Κυριακή Η΄ Λουκά – Καλού Σαμαρείτη, ΛΚ., Ι΄, 25-37**,  13-11-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Κάθε άνθρωπος που έρχεται εις τον κόσμο μετά την πτώσιν, είναι άρρωστος βαριά, είναι ημιθανής. Και ας αρχίσομε από τον πρώτον άνθρωπο τον Αδάμ. Τι είναι ο Αδάμ Ζωντανός η νεκρός;

Ζωντανός θα πει κάποιος αφού τρώγει, πίνει, κυνηγάει, συνέρχεται με την Εύα, κάνει παιδιά, υιούς και θυγατέρες, (60 κατά  μιαν  παράδοση). Έζησε επί 930 χρόνια, το λέει και η γραφή: «και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Αδάμ ας έζησε, τριάκοντα και εννιακόσια έτη και απέθανε», Γέν, Ε΄, 5.

Νεκρός θα πει άλλος, γιατί; Γιατί το λέει ο Θεός και ο Θεός δεν λέει ψέματα,  δεν μπλοφάρει ο Θεός. Πέθανε αυθημερόν: «ή δ’ αν ημέρα φάγετε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε», Γεν. Β΄, 17. Tώρα τι είναι ο Αδάμ, ζωντανός η νεκρός;

ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. Το λέει το σημερινό Ευαγγέλιο: ΗΜΙΘΑΝΗΣ. 

Τον παρέλαβαν οι ληστές (οι πονηροί δαίμονες), και τον πέταξαν στο περιθώριο της ιστορίας. Από τότε οι απόγονοι του δεν διευθύνουν την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά την πάει όπου θέλει ο διάβολος  όταν και όσο η ανθρωπότης  μένει μακριά από τον Χριστό, (κατά ανοχή του Θεού λόγω της δικαιοσύνης Του).

Τώρα ας δούμε αν ο ημιθανής  Αδάμ έχει καμιά σχέση με την παραβολή. Τα γεγονότα τον φωτογραφίζουν στη θέση του εμπεσόντος εις τους ληστάς:  Άνθρωπος τις κατέβαινε από:

Ιερουσαλήμ, υψόμ. + 800 μέτρα = ο Παράδεισος της Εδέμ.

Είς Ιεριχώ, υψόμ. – 250 μέτρα = ο κόσμος της πτώσεως.

Αυτός ο  αιματοβαμμένος δρόμος = η ανθρώπινη Ιστορία

Ληστές, = οι πονηροί δαίμονες. Τι κατάφεραν: Να τον γδύσουν και να τον γεμίσουν πληγές. Tον σκότωσαν; Όχι, τον άφησαν ζωντανό; Όχι, τον  άφησαν ΗΜΙΘΑΝΗ, γιατί αυτήν την άδεια είχαν πάρει από την δικαιοσύνη του Θεού. όλοι οι προ Χριστού (και χωρίς Χριστό) άνθρωποι είναι ζωντανοί νεκροί. Ημιθανείς απόγονοι του Αδάμ.

Παραδείγματα

1^ον Στη δεκαετία του 1960, στον αγώνα της formula 1 το αυτοκίνητο της εταιρίας Μερσεντές, ενώ προηγείτο στην πίστα, έσπασε από την υπερθέρμανση η μηχανή, διαλύθηκαν τα φρένα και έμεινε ακυβέρνητο. Στη συνέχεια σκαρφάλωσε σαν τρελό στις  κερκίδες και θέριζε τους θεατές κατά δεκάδες σαν τα στάχια, βυθίζοντας στο πένθος τη Γαλλία, γιατί εκεί γίνονταν οι αγώνες. Από τότε και επί 40 χρόνια δεν ξαναβγήκε η Μερσεντές στη φόρμουλα 1. Το αυτοκίνητο ήταν ημιθανές, και γι αυτό ήταν καταστροφικό. Αν ήταν μόνο ζωντανό θα ωφελούσε, αν ήταν μόνο νεκρό (ακινητοποιημένο) δεν θα έβλαπτε, τώρα όμως που ήταν ημιθανές έγινε  πρόξενος καταστροφής.

2^ον. Ο Άσωτος υιός, που πήρε το βιός του πατέρα και πήγε να ζήση στη χώρα των πονηρών πολιτών, εις χώρα μακράν η οποία φωτογραφίζει την εποχή μας, σαν την χώρα των νεκρών που θάβουν τους νεκρούς τους.

Το θλιβερό είναι ότι πολλοί από μας και ιδίως από την Νεολαία, νοσταλγούν να ζήσουν την ζωή τους (μέχρι πότε;) σ’ αυτή τη χώρα που οργιάζουν οι παραισθήσεις, η απάτη, η ακολασία και… ο θάνατος σου ζωή μου.

Έτσι καταντήσαμε οι σημερινοί άνθρωποι, κατά μέγιστη πλειοψηφία, ζωντανοί–νεκροί… οι ημιθανείς της παραβολής. Στο πεζοδρόμιο της Ιστορίας.

Ο αιματοβαμμένος δρόμος που αναφέρει η παραβολή είναι η Ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Και να ο σύγχρονος ημιθανής Αδάμ, πεταμένος στο πεζοδρόμιο, στο περιθώριο της Ιστορίας.

Τι θα γίνει; ποιος θα τον (θα μας ) βοηθήσει, ποιος θα τον σηκώσει, ποιος θα τον σώσει, ποιος θα τον ξανακάμει ζωντανό (ολοκληρωμένο), άνθρωπο;

Ήλθε ο παπάς, δεν αδιαφόρησε, δεν άλλαξε δρόμο, έσκυψε επάνω του, τον κοίταξε, τον ξανακοίταξε και έφυγε. Ελθών και ιδών αντιπαρήλθε. Δηλ, ήλθαν οι Θρησκείες, ήλθαν οι φιλόσοφοι, οι κουλτουριάρηδες, τα φρικιά, οι αντιεξουσιαστές, οι κουκουλοφόροι, οι γκαζάκηδες, οι τρομοκράτες, οι ιδεολογίες όλων των χρωμάτων… Τίποτα. Όχι πώς δεν ήθελαν, δεν μπορούσαν. Ήλθε ο Λευίτης, το ίδιο. Ελθών και ιδών αντιπαρήλθε. Δηλαδή ήλθαν οι προφήτες, οι θυσίες, ο Περιούσιος  Λαός του Ισραήλ, τίποτα.

Ένας μόνο υπάρχει πραγματικός θεραπευτής για το ανθρώπινο γένος, ο Σαμαρείτης της παραβολής.

Σαν γιατρός δίνει τις πρώτες βοήθειες: Επιδέσμους=η διδασκαλία, έλαιο και οίνον=τα μυστήρια, το ίδιον κτήνος=η ενανθρώπηση, η μεγάλη ανατροπή: ο Λόγος σάρξ εγένετο, ήγαγε αυτόν εις το πανδοχείο=βάδισε μαζί του πεζή.

Είναι γνωστό όμως ότι οι πρώτες βοήθειες δεν είναι πλήρης θεραπεία, είναι απλώς βοήθεια για λίγο διάστημα. ΑΛΛΑ ο Χριστός, σαν ο τέλειος γιατρός, τον πήγε στο θεραπευτήριο (ήγαγε αυτόν εις το πανδοχείο). Εκεί θα γίνει τελείως καλά.

ΤΟ   ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ. Πανδοχείο είναι η εκκλησία του ΧΡΙΣΤΟΥ

Εκεί έδωσε στον πανδοχέα (στον κλήρο) τα δύο δηνάρια, την ΕΝΟΡΙΑ και το ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ. Είναι έτοιμο από καταβολής κόσμου.

Όλη η ανθρωπότης έχει ανάγκη να κατα­φύγει εκεί. Και αντί να στηρίζουν το θεραπευτήριο πoύ τόσο το έχουν ανάγκη οι άνθρωποι, προσπαθούν να το γκρεμίσουν. Αλλά μαζί θα γκρεμιστεί και η άνθρωπότης….

ΚΑΙ ΘΑ ΕΛΘΗ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

ΑΜΗΝ

* Εκοιμήθη με διαύγεια πνεύματος Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…

** Ευαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. ι’ 25-37

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;

26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις;

27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·

28 εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ.

29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν  Ἰησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 30 ὑπολαβὼν δὲ ὁ  Ἰησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ  Ἱερουσαλὴμ εἰς  Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα.

31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν.

32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε.

33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ·

35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι.

36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς;

37 ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ  Ἰησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως».