Ομιλία εις την Ζ΄ Κυριακή του Λουκά –Αιμορροούσης & κόρης Ιαείρου, ΛΚ, Η΄, 41-56., 6-11-2011
Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*
«ότι θυγάτηρ μονογενής ην αυτώ, ως ετών δώδεκα και αύτη απέθνησκεν», Λκ. Η’, 42**
Δυο άνθρωποι σπρωγμένοι από την ανάγκην βαδίζουν προς τον Χριστό. Ο ένας από τα λαϊκά στρώματα, η Αγία Βερονίκη η αιμορροούσα, Τύπος της ανθρωπότητας. Ο άλλος ο Ιάειρος ο αρχισυνάγωγος από την άρχουσα τάξη, τύπος της αριστοκρατίας.
Κύριος ο Θεός έχει δυο εναλλακτικούς τρόπους για να κυβερνάει τον κόσμο: Την τρυφή και την ανάγκην δια των θλίψεων. Η επιλογή είναι του ανθρώπου και όχι του Θεού. Τούτο έγινε μέσα στον παράδεισο προ της πτώσεως. Τούτο γίνεται και μέσα στον κόσμο μετά την πτώσιν, ανεξαρτήτως τάξεως ή προελεύσεως και στους πλούσιους και στους φτωχούς, και στην υψηλή κοινωνία και στο φτωχό λαό, και στους άρχοντες και στους αρχόμενους, και αν πει κανείς το αντίθετο θα του πω πώς έχει μυωπία. Γι αυτό πρέπει να γνωριστούμε με τις θλίψεις για να κάνουμε την σωστή επιλογή.
Ο Ιάειρος, Θηρίο όπως όλοι οι Φαρισαίοι και ο Σαύλος πριν από την Δαμασκό. Δηλωμένος και θανάσιμος εχθρός του Χριστού. Και όμως τώρα ταπεινωμένος όχι απλώς παρακαλεί, αλλά προσκυνά πέφτει στα γόνατα. Και πεσών παρά τους πόδας του Ιησού, παρεκάλει αυτόν. Φυσικό είναι να θέσουμε το ερώτημα: γιατί Ιάειρε αυτή η μεταστροφή; ΔΙΟΤΙ θυγάτηρ μονογενής ήν αυτώ ως ετών δώδεκα και αύτη απέθνησκε. Η θλίψη, η ανάγκη είναι πού μαλάκωσε το θηρίο πού έφερε τον αντίχριστο κοντά στο Χριστό. Και οι πιο πολλοί από μας εξ’ αιτίας των θλίψεων βρισκόμαστε κοντά Του.
Διάφορα είδη θλίψεων υπάρχουν, και σ’ αυτά την τελευταία λέξη την έχει πάντα ο Θεός για το συμφέρον μας.
1ον. Θλίψεις πού παραχωρεί ο Θεός (εκ φύσεως, εκ της δημιουργίας) η φύσις μετά την πτώσιν επαναστάτησε κατά του ανθρώπου. Έγινε εχθρική και θα τον κατέστρεφε οριστικά, εάν δεν έμπαινε κάτω από τον έλεγχο του Θεού, (πρδ. η άμμος της θαλάσσης). Τον τάξαντα άμμον όριον τη θαλάσση, πρόσταγμα αιώνιον ο ουχ υπερβήσεται αυτό. Ιερ., Ε΄, 22.
2ον. Θλίψεις που επιτρέπει ο Θεός και τις στέλνει ο Διάβολος και τα όργανα του, εγκλήματα, βιασμοί, πόλεμοι, ναρκωτικά, μελαγχολίες, σατανισμοί, ακολασία…
3ον. Θλίψεις αυτοδημιούργητες πού φτιάχνει μόνος του ο άνθρωπος και εμποδίζει ο Θεός μέχρις ενός ορίου που λέγεται ελευθερία, είναι αυτό πού λέει ο λαός: κάθε εμπόδιο για καλό. ΠΡΔΤ: ο άνθρωπος φτιάχνει θλίψεις: όταν δεν νηστεύει, όταν κάνει καταχρήσεις, όταν ασελγεί παρά φύσιν, και κατά φύσιν: (Εξασθένησις της μνήμης, πρόωρος γηρασμός, αφροδίσια, τρελάδικα, AIDS, …).
4ον. Όταν από απληστία βιάζει την φύσιν για το παράνομο και αλόγιστο κέρδος.
Πρδ. Το εντομοκτόνο D.D.T. και αύξησις φιδιών και αρουραίων: Από άταρα τσόφλια των αυγών των αρπακτικών μειώθηκε ο πληθυσμός τους, και επειδή τα αρπακτικά πτηνά είναι εχθροί των τρωκτικών, επήλθε επικίνδυνη αύξηση του πληθυσμού τους με κίνδυνο καταστροφής της ισορροπίας του οικοσυστήματος.
Με πολλές παρόμοιες τέτοιες επεμβάσεις η ανεύθυνη Επιστήμη και Τεχνολογία αλλοιώνει συνεχώς το περιβάλλον, (Τσερνομπίλ, φαινόμενο θερμοκηπίου, Φρέον και τρύπα του όζοντος, διοξείδιο του άνθρακος, τοξικά απόβλητα…)
Η προβληματική των θλίψεων.
Γιατί επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις; Για το καλό μας πάντοτε, επειδή μας αγαπάει μας θέλει πάντα κοντά Του. Και πότε είμαστε κοντά στο Θεό με θερμές προσευχές, ακολουθίες, εκκλησιασμό, νηστείες; Πότε; Όταν έχουμε χαρές ή όταν έχουμε θλίψεις; Ο Άσωτος υιός πότε ήταν κοντά στον Πατέρα του; Όταν είχε θλίψεις ή όταν γλεντούσε;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και οι θλίψεις
Υπέμεινε θλίψεις, αν και Άγιος όσο λίγοι… Πέθανε πηγαίνοντας στην Κουκουσό στην τελευταία εξορία του. Αυτός μας έδωσε μια εξήγηση των θλίψεων όχι πλήρη (την πλήρη εξήγηση των θλίψεων δηλαδή την Θεοδικία δεν την χωράει το περιορισμένο μυαλό μας). Μας λέγει λοιπόν τα εξής:
Ο Θεός επιτρέπει θλίψεις για να καταφεύγουμε σε Αυτόν με τις προσευχές μας. Φαίνεται να μην απαντά αμέσως στις προσευχές για να μένουμε συνεχώς κοντά Του.
«Δια τούτο και υπερτίθεται την αίτησιν, και πειρασμόν πολλάκις επελθείν, ίνα συνεχώς προς Αυτόν καταφεύγομε και καταφυγόντες μένωμεν …ως εί γε όμοιοι ήμεν εν πειρασμοίς και εν ανέσει, ου καν εδέησε πειρασμών», (Χρυσόστομος).
Γιατί αν είμαστε το ίδιο θερμοί στις προσευχές μας και όταν έχουμε χαρά και όταν έχουμε θλίψη, οι θλίψεις και οι πειρασμοί δεν θα χρειάζονταν.
ΑΜΗΝ
* Εκοιμήθη με διαύγεια πνεύματος Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…
** Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 8 Νοεμβρίου 2015 (Θεραπεία τῆς αἱμοῤῥοούσης καὶ ἀνάστασις τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἰαείρου) – ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 41-56
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν.
᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· Τίς ὁ ἁψάμενός μου; ᾿Αρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ᾿Επιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ῞Ηψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. ᾿Ιδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτῇ· Θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. ᾿Ελθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. ῎Εκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ῾Ο δὲ εἶπε· Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ῾Η παῖς, ἐγείρου. Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς. ῾Ο δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός».
Απόδοση σε απλή γλώσσα
Εκεῖνο τὸν καιρό, πλησίασε τὸν ᾿Ιησοῦ κάποιος ἄνθρωπος ποὺ τὸν ἔλεγαν ᾿Ιάειρο καὶ ἦταν ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς. Αὐτὸς ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ πάει στὸ σπίτι του, γιατὶ εἶχε μιὰ μοναχοκόρη δώδεκα χρόνων, ποὺ ἦταν ἑτοιμοθάνατη. Τὴν ὥρα ποὺ ὁ ᾿Ιησοῦς βάδιζε πρὸς τὸ σπίτι, τὰ πλήθη τὸν περιέβαλλαν ἀσφυκτικά. Κάποια γυναίκα, ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ αἱμορραγία δώδεκα χρόνια καὶ εἶχε ξοδέψει ὅλη της τὴν περιουσία στοὺς γιατρούς, χωρὶς κανένας νὰ μπορέσει νὰ τὴν κάνει καλά, πῆγε πίσω ἀπὸ τὸν ᾿Ιησοῦ, ἄγγιξε τὴν ἄκρη στὸ ροῦχο του, κι ἀμέσως ἡ αἱμορραγία της σταμάτησε.
Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· «Ποιὸς μὲ ἄγγιξε;» ᾿Ενῶ ὅλοι ἀρνιοῦνταν, ὁ Πέτρος καὶ ὅσοι ἦταν μαζί του ἔλεγαν· «Διδάσκαλε, οἱ ὄχλοι ἔχουν στριμωχτεῖ κοντά σου καὶ σὲ πιέζουν, κι ἐσὺ λὲς ποιὸς μὲ ἄγγιξε;» ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως εἶπε· «Κάποιος μὲ ἄγγιξε, γιατὶ ἐγὼ ἔνιωσα νὰ βγαίνει ἀπὸ μένα δύναμη». Μόλις ἡ γυναίκα εἶδε ὅτι δὲν ξέφυγε τὴν προσοχή του, ἦρθε τρέμοντας κι ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ μπροστὰ σ’ ὅλο τὸν κόσμο τοῦ εἶπε γιὰ ποιὰ αἰτία τόν ἄγγιξε κι ὅτι εἶχε γιατρευτεῖ ἀμέσως. ᾿Εκεῖνος τῆς εἶπε· «Θάρρος, κόρη μου, ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε· πήγαινε στὸ καλό».
᾿Ενῶ ὁ ᾿Ιησοῦς ἀκόμα μιλοῦσε, ἦρθε κάποιος ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ἄρχοντα τῆς συναγωγῆς καὶ τοῦ λέει· «῾Η κόρη σου πέθανε· μὴν ἐνοχλεῖς πιὰ τὸν δάσκαλο». ῞Οταν τὸ ἄκουσε ὁ ᾿Ιησοῦς, τοῦ εἶπε· «᾿Εσὺ μὴ φοβᾶσαι, μόνο πίστευε, καὶ θὰ σωθεῖ». Φτάνοντας στὸ σπίτι, δὲν ἄφησε κανέναν νὰ μπεῖ μέσα μαζί του, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Πέτρο, τὸν ᾿Ιωάννη καὶ τὸν ᾿Ιάκωβο, καθὼς καὶ τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα τοῦ κοριτσιοῦ. ῞Ολοι ἔκλαιγαν καὶ τὴ θρηνολογοῦσαν. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως τοὺς εἶπε· «Μὴν κλαῖτε· δὲν πέθανε, ἀλλὰ κοιμᾶται». ᾿Εκεῖνοι τὸν περιγελοῦσαν, βέβαιοι πὼς εἶχε πεθάνει.
῾Ο ᾿Ιησοῦς, ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλε ὅλους ἔξω, ἔπιασε τὸ κορίτσι ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τοῦ εἶπε δυνατά· «Κορίτσι, σήκω!» Τὸ πνεῦμα της ἐπέστρεψε κι αὐτὴ ἀμέσως σηκώθηκε. ῾Ο ᾿Ιησοῦς τότε διέταξε νὰ τῆς δώσουν νὰ φάει. Οἱ γονεῖς της ἔμειναν κατάπληκτοι. ᾿Εκεῖνος ὅμως τοὺς εἶπε νὰ μὴν ποῦν σὲ κανέναν τί εἶχε γίνει.
ΠΗΓΗ: Παρασκευή, 06 Νοέμβριος 2015, http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3759:to-evaggelio-tis-kyriakis-8-noemvriou-2015-z-louka&catid=32&Itemid=145
