ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-41 – ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ (+) ΑΝΑΣΤ. ΕΥ. ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΝΗ

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ (+) ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΝΗ

(1913-2004) – ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-41

(σελ. 15-23, 58-74, 82-84 του πρωτοτύπου, γραφθέντα το 1983)

[Ανάμεσα στους 206 νεκρούς των απομνημονευμάτων του, περίπου 40 Καλαβρυτινοί – ο ένας Κερτεζίτης, ο Σταθόπουλος Χρήστος του Ανδρέα]

Ο πατέρας μου είχε τρία παιδιά, τον Όθωνα, Παναγιώτην και εγώ ο Αναστάσιος, είχε και ένα μεγαλήτερον της κλάσεως 1921, (1) ο οποίος εφονεύτηκε εις τον πόλεμο τον Μικρασιατικόν εις την Προύσα της Μικράς Ασίας, η δε οικογενειά μας αποσχολείτο με γεωργία και κτηνοτροφεία, είχαμε 450-500 γιδοπρόβατα. Και το 1940-41 τα εγκαταλείψαμε όλα διότι επήγαμε στρατιώτες και οι τρείς, εγώ έφυγα πρώτος εις τας 28-10-40, καθώς και ο Παναγιώτης, ο δε Όθωνας ο οποίος ήταν και μεγαλήτερος έφηγε και αυτός μετά λίγες ημέρες. Eγώ παρουσιάστηκα αυθημερόν εις το 6ον σύνταγμα της Κορίνθου, εκεί όπου είχα εκπαιδευτεί. Ο Παναγιώτης εις το σύνταγμα Ευζώνων εις το Μεσολόγγι και ο Όθωνας εις τα Γιάννενα ως νοσοκόμος (2), ο οποίος ήταν δευτέρα σειρά εφεδρίας. Εκτός από εμάς τους τρείς, έφυγε και υπερέτης όπου είχαμε και αυτός για τον πόλεμον τον Ελληνοϊταλικόν, καθώς και δύο παιδιά του θείου μου του Παναγιώτη Ριζόγιαννη(3), ο Δημήτριος και ο Μιχάλης και αυτοί είχαν πρόβατα τα οποία τα άφισαν εις το έλεος του Θεού.

(1) Γεώργιος Ε. Ριζόγιαννης (1901-1921). Θυσιάσθηκε στο Ταμπούρ Ογλού της Μ. Ασίας τον Αύγουστο του 1921, υπηρετούσε ως στρατιώτης – ταχυδρόμος.

(2) Ο Μπάρμπα-Όθωνας εξιστορούσε για τρείς επιστρατευμένους (ριψάσπιδες) «μάγκες», με πλατυποδία, του λιμανιού του Πειραιά τα εξής: Ένας λέει στον εκπαιδευτή γιατρό που τους μιλούσε «Γιατρέ δεν μας μιλάς καλλίτερα για την μ….ψειρα».

Mετά από λίγο ο δεύτερος κολλητός λέει «Γιατρέ δεν θυμάμαι σε έχω γαμ…. ;».

Μετά από λίγο ο τρίτος κολλητός λέει «Γιατρέ δέκα χρόνια φυλακή στο Γεντί-Κουλέ θα κάνω για σένα αν κάτσεις και σε γαμ….».

-Γιατρός «Πάρτε τους για το πειθαρχείο». (Άραγε δέσποσαν αχρείοι αλλά και κραταιοί ριψάσπιδες και δεσπόζουν σήμερα οι απόγονοι τους, στο δημόσιο βίο της πατρίδος μας!)

(3) Ο Παναγιώτης Γ. Ριζόγιαννης (1888-1925!) -Παππούς- Λεγόμενος λόγω της σοφίας του Δεσπότης, «Γέλασε τον Θάνατο»- απεβίωσε νέος σχετικά λόγω πνευμονίας από τον πολέμον, πολέμησε ηρωϊκά τους τούρκους, στους Βαλκανικ. Πολέμους 1912-13 σε Ελασσώνα-Σαραντάπορο-Γιαννιτσά-Μπιζάνι και κατόπιν τους Βούλγαρους. Κρατούσε αξιόλογο ημερολόγιο. Γράφει δε σε αυτό ενδεικτικά, από τη μάχη των Γιαννιτσών, για λαβωμένους πολεμιστές: «κοίτωνται Έλληνες… πολλοί δε εξ αυτών εφώναζον σώστε μας βρέ αδέλφια όπου εστραγγίεψε το αίμα μας όλο».

Αφού παρουσιαστήκαμε εις το σύνταγμα την πρώτην ημέραν δηλαδή εις τας 28-10-40, την επομένην ημέραν τα ιταλικά αεροπλάνα ήλθον και βοβάρδισαν τον ισθμόν της Κορίνθου, αλλά καμία βόμβα δεν έκαμε καμίαν ζημιά εις την γέφυρα του ισθμού. Μετά δύο ημέρες είμαστε έτοιμοι για το μέτωπον, δηλαδή για την Αλβανία.

Αφού ετιμάστηκε το σύνταγμα μας επιβιβάστηκε νύκτα από την Κόρινθον σε καράβια και μας έβγαλαν εις το Μεσολόγγιον. Το πρωϊ εφθάσαμε εις το Μεσολόγγιον και εκείθεν προχωρόντες δια μέσου των οδών για Αγρίνιον και εκείθεν για Άρτα. Δηλαδή βαδίζαμε πορεία με βαρύ οπλισμόν και με τρόφιμα πορείας.
Προχωρόντας λοιπόν εφθάσαμε εις την Άρταν περνόντας τον παλιό γεφύρι της Άρτας και εκείθεν εις Φιλιππιάδαν και εκείθεν εις Γιάννενα, βαδίζοντας μέρα νύκτα, διότι έπρεπε να φτάσουμε το συντομότερον εις Καλπάκι εκεί όπου άρχισε ο πόλεμος. Διότι εκινδύνευε το μέτωτο από τας ιταλικάς φάλαγγας, όπου είχε εξαπολίσει εις τα Ελληνικά σύνορα μας. Αι επιθέσεις των ιταλών ήσαν άκαρπες, οι Έλληνες αμύνονται μέχρι εσχάτων δια τα εδάφοι τους. Αφού λοιπόν προχωρόντας περάσαμε τα Γιάννενα, ολονυκτής με βροχήν, παρακάπτομεν την οδόν την κεντρικήν και βαδίζομεν προ τον ποταμόν Παρακάλαμον, όπου συναντούμεν τα ιταλικά στρατεύματα και τα βάζουμε μπροστά, όπου τα ρίχνουμεν εις τον ποταμόν Παρακάλαμον.
Προχωρόντας λοιπόν προς τον Κάμπον της Κακαβιάς (4), μάχη λοιπόν κατά πόδι τους ιταλούς να μη μπορούν να οχηρωθούν, συνεχίζουμε την προέλασιν στα παραπλεύρως υψώματα της.

(4) Από το βιβλίο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41 (Ελληνική Αντεπίθεσις) Εκδώσεις Γ.Ε.Σ/Δ.Ι.Σ. -Στις 23/11/1940 το 6ο Σ.Π. Κορίνθου και το 12ο Σ.Π. Πατρών που ανήκαν στη ΙΙΙ Μεραρχία και είχαν παράλληλη πορεία είχαν φθάσει περί των Ιωαννίνων έχοντας διανύσει 350 χιλιομ. πεζοπορώντας και με βροχές (16-11-40 εφονεύθη ο εφεδρ. Ανθυπολοχαγός ΣΑΡΡΗΣ ΚΩΝ., αλλά και στρατιώτες του 6ου Σ.Π. στην Αγ. Μαρίνα Ιωαννίνων).

-Στις 24-11-40 η Μεραρχία προωθείται στη περιοχή Δολιανά – Χάνι Καλλιθέα

-Στις 26-11-40 η Μεραρχία προωθείται στη περιοχή Καστάνατης – Βαλτίστης

-Στις 28-11-40 η Μεραρχία θα αναλάμβανε αγώνα στη κατεύθυνση Καστάνιανη – Πεπέλι – Γεωργουτσάδες

-Στις 30-11-40 το 6ο Σ.Π. καταλαμβάνει την νότιαν παρυφήν του χωριού Μπουλαράτ

-Στις 1-12-40 το 6ο Σ.Π. καταλαμβάνει το Μπουλαράτ (Ύψ. Αγ. Αθανασίου)

-Το βράδυ 30/11/40 ο καιρός γίνεται βαρύς, άγριο κρύο με βροχή και στα βουνά τα πρώτα χιόνια..

«Πορεία εις Περιγιάλι. Ήταν δε πολύ σπουδαία διότι εγένετο υπό βροχή».

Από το Ημερολόγιο του Πατρός του 1935, εκπαιδευόμενος στο 6ο Σ.Π. Κακαβιάς προς τον κάμπο του Αργυροκάστρου (5). Εγώ δε κατά τας μάχας των υψωμάτων του Αργυροκάστρου επολέμαγα γδιτός (6), δηλαδή σε μια μάχη πρό των υψωμάτων του Αργυροκάστρου λόγω του ενθουσιασμού μου, όπου είχαμε.

Μετά την κατάληψιν του Αργυροκάστρου (7) εδιατάχθημεν να οπιστοχωρίσουμε πίσω για να κατεβούμε προς την παραλία, δηλαδή προς τους Αγίους Σαράντας, εκεί είχε προχωρέσει ο ιταλός προς την Ηγουμενίτσα. Και έτσι έγινε μετακινηθήκαμε προς το Δέλβινο προς τους Αγίους Σαράντους. (8).

Η μετακίνηση αυτή έγινε υπό βροχήν και μη ρωτάς. Προ τους Αγίους Σαράντα υπήρχε ένα ποτάμι (9) το οποίο έπρεπε να το διαβούμε, διότι να προλάβουμε τους ιταλούς να τους εχμαλοτήσουμε. Και αυτό έγινε, το ποτάμι το περνούσαμε με ζώα καβάλα, το νερό μας έφερνε πάνω από την μέση των ζώων, εκεί μας παρέσηρε και δύο στρατιώτες, οι οποίοι επνήγησαν. Περνόντας λοιπόν το ποτάμι ολονυκτής και παρακάμψαμε την πολητία τους Αγίους Σαράντους.

(5) Από το βιβλίο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41 (Ελληνική Αντεπίθεσις) Εκδώσεις Γ.Ε.Σ./Δ.Ι.Σ.:

-Την 02-12-40 το πρωϊ το 6ο Σ.Π. προελαύνει επιθετικά προς Ζερβάτι – Χάνι – Γεωργουτσάδες – Γράπτσι με τριήμερον αγώνα.

(6) Λόγω αυτού του γεγονότος, το μετέπειτα γνωστότατο παρατσούκλι του πατρός μου ήταν «πιπιλιάρης».

(7) Από το βιβλίο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41 (Ελληνική Αντεπίθεσις) Εκδώσεις Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ.:

-Το 6ο Σ.Π. κατέλαβε την 5η/12/40 τα δυτικώς Γράπτσι υψώματα και έθεσε υπό τα πυράν του την αμαξιτήν Μουζίνα – Αγ. Σαράντα. Την 06-12-40 το 6ο Σ.Π. φθάνει άνευ αντιστάσεως μέχρι τα υψώματα Χασιόβας (8 χιλιομ. νοτιοανατολικώς Αργυροκάστρου) το αριστερόν αυτής ακάλυπτον λόγω μη προχωρήσεως του 12ου Σ.Π. – Την 5η /12/40 η πίπτουσα ραγδαιοτάτη βροχή μεταβάλλετο σε χιονοθύελαν.

-Η αντικατάσταση των Συνταγμάτων (Του 6ου Σ.Π. από το 8ον Σ. Π. της ΙV Μεραρχίας έδρας Ναυπλίου) επιβράδυνε την κατάληψη του Αργυροκάστρου, που οι ιταλοί την εγκατέλειψαν την νύκτα 5 προς 6/12/40 και ανενόχλητοι μετάφερον τον οπλισμόν τους. (Ο πολεμιστής Μαγγαράκος του 8ου Σ.Π. αναφέρει σε ημερολόγιό του ότι στο Χωριό Καράτζι προ του Αργυροκάστρου έγινε η αντικατάσταση του 6ου Σ.Π. από το 8ο Σ.Π. και εισήλθαν αμαχητή και παρέλασαν στην πόλιν την 08/12/40).

(8) Από το βιβλίο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41 (Ελληνική Αντεπίθεσις) Εκδώσεις Γ.Ε.Σ./Δ.Ι.Σ.: Την 09/12/40 η ΙΙΙ Μεραρχία μετά την αντικατάσταση των τμημάτων της από την IV Μεραρχία ευρίσκετω στη περιοχή Δέλβινου–Μουζίνας και διευκρινήσθη ότι αντικειμενικός σκοπός της ΙΙΙ μεραρχίας ήταν η εξασφάλιση του αυχένος Τατεζάτι–Πίκσα–Κονιάκ

(9) Ποταμός: ΜΠΙΣΤΡΙΤΣΑΣ προς κατεύθυνσην προς τα υψώματα της Χειμάρας. (10) Προ της Χειμάρας υπάρχουν δύο τρία χωργιά τα οποία είναι παραπλεύρως της οδού, εκεί λοιπόν όπου περνούσαμε, ήταν παραθαλάσια και μέσα βαθιά εις την θάλασσαν ήταν στόλος ιταλικός και υποβρίχια, βλέποντας να μας βάζουν και να οργώνουν τα πάντα, αλλά δεν σκότωναν κανέναν στρατιώτην.

Αφού λοιπόν προχωρούσαμε, τα υψώματα προ της Χειμάρας μας έριξε χιόνι και κρύο πολύ, την νύκτα την βγάζαμε κάτω από κάτι βελανιδιές, σπάζοντας κλάρες, από τις βελανιδιές και τις στρώναμε επάνω εις το χιόνι για να μην παγώσουμε, από φαγιτόν μη ντα ρωτάς, είχαμε ένα κύπελο κονιάκ και μια πλόχερι σταφίδα μαύρη, την οποίαν την περιμέναμε εις τας 12 η ώρα την νύκτα, να μας την φέρουν οι ημιονιγοί.

Γράφω κάτι άλλο, όταν περάσαμε το ποτάμι προ των Αγίων Σαράντων μας έχε το χωριό παρασκευάσει συσίτιον καλαμπόκι και αυτό πολύ λιγοστό, μια κουταλιά. Εκεί λοιπόν εις τα υψώματα προ της Χειμάρας μας κτήπαγε και η αεροπορεία, εγάζονε τα πάντα αλλά δεν σκότωνε κανένα τα δε μουλάργια οι ημιονιγοί τα έδεναν κάτω από τις βελανιδιές και την ημέραν δεν εκυκλοφορούσαν παρά μόνον νύκτα σε νύκτα. Ετώρα λοιπόν βρισκόμαστε προ των υψωμάτων της Χειμάρας (11) και έπρεπε να καταλάβουμε την χειμάρα, επίθεση.

(10) Από το βιβλίο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41 (Ελληνική Αντεπίθεσις) Εκδώσεις Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ: Την 12/12/40 η ΙΙΙ μεραρχία έγεγχε στο δυτικό μέτωπο την γραμμήν από την Αδριατική μέχρι δυτικά του χωριού Μπόρσι.

(11) -Περί 17/12/40 ενέσκηψε στα υψώματα πέριξ της Χιμάρας φοβερή χιονοθύελλα (Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ.).

-Την 17-12-40 το 12ο Σ.Π. καταλαμβάνει το ύψωμα 613 και αντικαθίσταται από το 6ο Σ.Π. (Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ.).

-Την 19-12-40 το 6ο Σ.Π. καταλαμβάνει το ύψωμα Μάλι Βάριτ με το 2ο Τάγμα του και με το 3ο Τάγμα του καταλαμβάνει το ύψωμα Μάλι ε Γκιάμι όπου συνέλαβαν και τίνας αιχμαλώτους μεταξύ των οποίων τον Διοικητήν του Τάγματος και το επιτελείον του (Γ.Ε.Σ./Δ.Ι.Σ.).

-Την 20 και 21/12/1940 έγιναν μειωμένες ενέργειες του 6ου Σ.Π. λόγω αυξημένων αεροπορικών βομβαρδισμών (Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ.).

-Την 21 /12/40 το εσπέρας το 2ο Τάγμα του 6ου Σ.Π. καταλαμβάνει το χωριό Πιλιούρι και τον αυχένα Τσίπι (Βόρεια Πιλιούρι και απόσταση δύο χιλιομέτρων από την Χιμάρα) και το 1ο Τάγμα το ύψωμα Τσίπι. Το 1ο Τάγμα του 6ου Σ.Π. έφτασε από Αγίους Σαράντα, γιατί από την αρχή του πολέμου ήταν αποσπασμένο σε άλλη στρατιωτική μονάδα, στο Απόσπασμα Λιούμπα και εντάχθηκε στο Σύνταγμα αρχάς Ιανουαρίου 1941 (Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ.), λοιπόν και καταλαμβάνουμε την Χειμάρα (12) ενθυμούμε λοιπόν επίγαμε νύκτα εις την Χειμάρα και είδα την εκκλησία τους, των Αγίων Πάντων (13), ελέγετω η εκκλησία, εκεί εμείναμε όλήν την νύκτα και τα ξημερώματα έπρεπε να προχωρίσουμε στα πέριξ υψώματα της Χειμάρας γιατί εάν δεν καταλάβουμε τα απέναντι βουνά, η Χειμάρα δεν προφυλάσεται και έπρεπε λοιπόν να προχωρέσουμε.

Φεύγοντας λοιπόν νύκτα από την Χειμάρα, παραλιακώς με οδηγούς πλέον ανθρώπων μέσα από την Χειμάρα, όπου εγνώριζαν τα μονοπάτια, δηλ. τους δρόμους για τα υψώματα, άρχισε η επίθεση κατά των υψωμάτων της Σκουτάρας, (14) εκτοπήσαμε τα φυλάκια, τα εξουδετερώσαμε και συλάβαμε και εχμαλότους, μέχρι το μεσημέρι, πολεμόντας με λύσα για να καταλάβουμε το ύψωμα όπου το καταλάβαμε το ύψωμα.

Εκεί εις το ύψωμα ήταν και ένα μοναστήρι, το οποίον το καταλάβαμε αλλά οι ιταλοί έριχναν εις την μάχην πολλές ενισχίσεις με βαρύ οπλισμόν, λόγω ότι ο εφοδιασμός τους, ήταν παραπλεύρως του δημοσίου δρόμου. Μετά πολύωρην μάχην πάλι το εγκαταλίψαμε το μοναστήρι εμείς και πάλι το ξαναπήραμε και πάλι το εγκαταλίψαμε, το οποίο μέχρι τέλος του πολέμου το μοναστήρι δεν το κατείχε ούτε εμείς, ούτε οι ιταλοί. (15)

(12) Την νύκτα της 22 (Ημέρα Κυριακή) προς 23/12/40 και ώρα 21.00 περίπου το 6ο Σ.Π. καταλαμβάνει την Χιμάρα (Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ.).

(13) Στην εκκλησία των Αγίων Πάντων της Χιμάρας έψαλαν το πρωί 23/12/40 το «Χριστός Ανέστη…» και το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ…».

(14) Το αριστερόν Συγκρότημα της Μεραρχίας επιτίθεται δια του 10ου λόχου του 6ου Σ.Π. την πρωϊαν της 23/12/40 προς το ύψωμα Σκουτάρα και την μεσηβρίαν καταλαμβάνει το ύψωμα 504, υποστάς ο λόχος άμεσον αντεπίθεσιν ανατρέπεται, διά εγκαίρου όμως επεμβάσεως του Τάγματος συγκρατείται η πλήρης ανατροπή τούτου. Δεξιότερον το 2ο Τάγμα του 6ου Σ.Π. καταλαμβάνει το ύψ. 921 (ΓΕΣ/ΔΙΣ).

(15) Την 24/12/40 το παρά την Σκουτάραν 3ο Τάγμα του 6ου Σ. Π. βαλλόμενον σφοδρώς υπό ιταλικού πυροβολικού και όλμων δεν ηδυνήθην να σημειώση πρόοδον υποστάς σημαντικάς απώλειας. Το 2ο Τάγμα παρά την ομίχλην καταλαμβάνει την ημέραν αυτή το υψ. 921. Κατά την 25/12/40 δεν εγένετο αξιόλογος ενέργεια του Συντάγματος λόγω κακοκαιρίας (Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ.).

Το Μοναστήρι ήταν η μονή της Παναγίας επί του 504 υψώματος (Σκουτάρα) και το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς από τους ιταλούς. Εκεί λοιπόν κατά την σκληρήν μάχην αυτήν ετραυματίστηκα και εγώ από ριπή πολυβόλου, εδέχτηκα 3 σφαίρες, όπου και έπεσα νεκρός, ενθυμούμαι ότι εκεί εσκοτώθηκαν πολλοί στρατιώτες του ταγματός μας, διότι μας είχαν τρελάνει οι ιταλοί με κάτι ολμάκια. (16)

Μετά την μάχην έσπευσαν νοσοκόμοι και πολίτες, όπου επιστράτευε η ατυνομία μας, όπου μας ακολουθούσε και μας μετέφεραν τους τραυματίες και τους σκοτωμένους.

Εμένα θυμάμαι με μετάφεραν πολίτες από τα υψώματα εις την άκρη της Χειμάρας όπου ήταν ο δημόσιος δρόμος, εκεί όπου περίμεναν τα νοσοκομιακά αυτοκίνητα, για να μας παραλάβουν να μας μεταφέρουν εις τα μετόπιστα, εμένα μετέφερον εις τους Αγίους Σαράντους, εις πρόχειρον νοσοκομείον, εκεί όπου μας μετέφερον εις τους Αγίους Σαράντους θυμάμαι καλώς, μας έβαλαν δηλαδή μας εξάπλωσαν σε κάτι πατάργια και έρχονταν από εκεί νοσοκόμοι, όπου κύταγαν πόσοι ήσαν ζωντανοί και πόσοι πεθαμένοι, γιατί το πρωϊ έρχονταν αυτοκίνητα που παραλαμβάνουν τραυματίες και τους μετάφερναν πιο πίσω εις το Δέλβινον. Τα πρώτα αυτοκίνητα επιστρέφουν εις την πρώτην γραμμήν για τραυματίες.

Εκεί λοιπόν μόλις ήλθαν οι νοσοκόμοι το πρωϊ για να πάρουν από τα πατάργια, όπου μας είχαν ξαπλώσει, δίπλα μου ήσαν δύο πεθαμένοι, τα κακόμοιρα. Μας έπερναν λοιπόν τα άλλα αυτοκίνητα για το Δέλβινον, μας μετάφεραν εκεί μας άλλαζαν οι γιατροί τα τραύματα και μας προωθούσαν προς την Μονή Βελά έξω από τα Γιάννενα, σε μια δασωμένη περιοχή και από εκεί άλλα αυτοκίνητα μας μετέφεραν εις τα Γιάννενα. Μας πήραν λοιπόν από την Μονή Βελά και μας έφεραν εις τα Ιωάννινα εις πρόχειρον νοσοκομείον μετακομηδής. Εκεί εις το νοσοκομείον υπηρετούσε ο αδελφός μου ο Όθωνας ως νοσοκόμος, αλλά όταν πέρασα εγώ από εκεί, όπου έμινα ένα βράδυ δεν με αντελήφθει για να με ειδεί ως τραυματία. Όταν μεταφέρθηκα εις Μεσολόγγιον, ετότε έμαθε ο αδελφός μου ο Όθωνας ότι επέρασα από εκεί από το νοσοκομείον του. Εκεί εις τα Γιάννενα στο νοσοκομείον ήτο απεριγράπτου οδύνης, διότι έβλεπες «κάρα» γεμάτα να πετούν, κομένα πόδια και χέργια από τα κριοπαγίματα των στρατιωτών.

(16) Την 26/12/40 το Σύνταγμα επαναλαμβάνει από πρωϊας την επίθεσιν. Το κατά της Σκουτάρας επιτιθέμενον 3ο Τάγμα του 6ου Σ.Π. προσκρούσαν επί ισχυρώς κατεχομένης και διά συρματοπλεγμάτων ενισχυμένης ιταλικής τοποθεσίας αναγκάζεται να συμπυχθεί εις την βάσιν εξορμησεώς του (Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ.).

Βάση του πιστ/τικού τύπου Α΄ της Στρατολογίας, ο πατήρ τραυματίστηκε (Σταμάτησε τρία βόλια), την 26/12/40 ημέρα Πέμπτη, στην παραπάνω αναφερόμενη σκληρή μάχη.

Εις το Μεσολόγγι όπου έμεινα έστηλε έναν οδηγόν από αυτουνούς που μεταφέρουν τους τραυματίες, ο Όθωνας για να με ειδή τι λόγος τραύματα είχα και πως είμαι, όπως και έγινε, ήλθε ένας στρατιώτης και ρώτησε τους τραυματίες ποιος είναι ο Ριζόγιαννης. Αν και αφού βεβαιώθηκε από τα δελτία νοσηλείας μετέβη εις Γιάννενα και μήλησε εις τον αδελφόν μου. Εγώ αυτό δεν το έμαθα, αλλά το έμαθα όταν ετελείωσε ο πόλεμος, όπου μου το είπε ο ίδιος.

Εις το Μεσολόγγιον όπου έμεινα 15 ημέρες είχα έναν γιατρόν από το Χιλιομόδιον Θεοφάνην Ρεκλήτην ή Πούλον, αυτός μου έκανε τις αλλαγές από τα τραύματα. Μετά λοιπόν από εκεί μας έβαλαν εις το νοσοκομιακόν Καράβι –το καράβι ελέγετο Αττική- (17) και μας έφεραν εις το Πειραιά, εις το Πειραιά όπου κατεβήκαμε η παραλία ήτο καταπλικτική από κόσμο, ο οποίος είχε συγκετρωθή για να ειδή τους Ήρωες στρατιώτες που έρχονταν από το μέτωπον των καταραμένων βουνών της Αλβανίας.

Εκεί λοιπόν εις τον Πειραιά είχαν τοποθετήση μουσική του Πειραιώς και όταν κατεβήκαμε από το καράβι μας ενθουσίαζαν με την μουσική και ο κόσμος που ήταν εκεί έσπεβε να ειδή μήπως ήταν δικό του παιδί. Η παρουσία μας ήτο θλιβερά εξαντλιμένοι τελείως γιενιάδες αξήριγοι μαύροι εις την μπαρούτη και αγριοσύνη, οσάν λύκοι των βουνών. Μετά από την παραλίαν μας έβαλαν σε αυτοκίνητα για διάφορα νοσοκομεία των Αθηνών, εμένα με πήγαν εις την Κηφισιάν σε ένα ξενοδοχείον Παλλάς(18) –το οποίο το είχαν νοσοκομείον– Εκεί εκάθησα μέχρι την ημέραν όπου οι γερμανοί εκήρηξαν τον πόλεμον εις την Ελλάδα, όπου και μας έδιωξαν από τα νοσοκομεία όσοι μπορούσαν να εξέλθουν. (19)

Μετά από εκεί εγώ κατέφυγα εις το χωργιό (20) και μετά λίγες μέρες οι γερμανοί έφθασαν εις την Κόρινθο ρίχνοντας αλεξιπτοτηστάς εις τον Ισθμόν και προχωρόντας εκείθεν, τα αγγλικά στρατεύματα είχαν οπισθοχωρίση μέχρι το Ναύπλιον και προς Καλαμάτα δια να αποβιβασθούν σε καράβια για την Κρήτη να κρατήσουν άμυνα.

(17) To επίτακτο πλοίο “ΑΤΤΙΚH”, είχε μετατραπεί σε νοσοκομειακό, βυθίστηκε 11-12/Απριλίου 1941 το βράδυ, στο Κάβο Nτόρο από βομβαρδισμό γερμανικών αεροπλάνων πνίγηκαν ή σκοτώθηκαν 40 τραυματίες και 10 μέλη του πληρώματος.

(18) Το ξενοδοχείο το έλεγαν Αθηνάς Παλλάς. Σήμερα ανήκει στο Ίδρυμα Λάτση.

(19) Τελικώς όλους σχεδόν τους τραυματίες πολέμου τους έδιωξαν οι κατακτητές από τα νοσοκομεία “ΑΡΟΝ-ΑΡΟΝ”.

(20) «ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ» – ΣΤΕΦΑΝΙ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ.

Αφού λοιπόν εγώ εγκαταστάθηκα εις το χωργιό, όπου και σε λίγο καιρό ανάρωσα από τα τραύματα και εργαζόμουνα γεωργία και κτηνοτροφία, τα γιδοπρόβατα όπου αφίσαμε όταν φύγαμε τα βρίκαμε πάλι. Εις το χωργιό ήρθα πρώτος εγώ, μετά ήρθε ο Παναγιώτης και τρίτος ο Όθωνας, από τον πόλεμον τον Ελληνοϊταλικόν.

Θέμα ενθύμιον πολέμου εις τα σύνορα Αλβανίας Ελλάδος. Κατά την αρχήν των μαχών όπου αρχίσαμε εις την Αλβανίαν με τους ιταλούς. Εκεί λοιπόν εις τα σύνορα είδα κάτι ζώα, άμα που μας είχαν πάρη για τον στρατόν με την κήρηξην του πολέμου, εμάς μας είχαν πάρει 3 ζώα από το σπίτη μας το 1ο το λέγαμε Κούλο, ήταν κόκκινο, το δε άλλο το λέγαμε Θοδωράκη και το 3ο Μούσκουρα, θυληκό.

Το δε θοδωράκη τον είδα λοιπόν εις την Αλβανία, τον έσερναν κάτι φαντάροι ημιονιγοί με πυρομαχικά φορτωμένον και μόλις τον φώναξα με εγνώρισε και ήταν δε πολύ συγκηνητικό, μόλις άκουσε τη φωνή μου, εγνώρισε τη φωνή μου, όπου τον είχαμε εις το χωργιό και δούλευα.

Αυτά τα γράφω με πολύ συγκήνηση που με εγνώρισε το ζώον, αυτά εις το μέτοπον της Αλβανίας. Ως προς τα άλλα μη ρωτάς όλα τα ζώα κατά το διάστημα του πολέμου εις τα βουνά της Αλβανίας, άλλα εψώφησαν από τα χιόνια, έβλεπες τα ζώα και τα λιπόσουνα, τροφές δεν υπήρχαν, τα έδεναν οι φαντάροι εις τα δένδρα για να μη τα βλέπουν τα αεροπλάνα και τα πολυβολούν, εκεί τα ζώα έτρωγαν τους κορμούς των δένδρων και τις ουρές των, το ένα το άλλο. (21)

(21) -Τα ζώα αυτά συμμετείχαν στις σχηματισθέντες στο μέτωπο του πολέμου, λιτανείες μεταφέροντας αβάσταχτα φορτία, υπομένοντας τα πάνδημα και τέλος θυσιασθέντα (όλα σχεδόν) και αυτά στο θυσιαστήριο της Ελευθερίας.

-«Αλλά τα δυστυχή ζώα έξω μένοντες ταύτην την νύκτα εψώφησαν 50 άλογα ο δε Σιαπκαράς μετά του Μακρυγιάννη ………… τα αλογά τους εψόφησαν …….η νύξ κατέστη ψυχρά ανυπόφερτος παρ΄ ολίγον δε …….. να γελάσουν τον θάνατον». Από το ημερολόγιο του Παππού “Δεσπότη”- Πόλεμος 1912-13.

-Το 1944 αποχωρούντες οι Γερμανοί, εξιστορούσε ο πατήρ μου, πολλά εναπομείναντα ζώα αφού τα έβαζαν σε βαγόνια τρένου, τα κατακρήμνιζαν στο Ισθμό της Κορίνθου. Γιά να γονατίσουν παραγωγικά τελείως τους Έλληνες.

-Την δεκαετία του 80 πανελλαδικώς εγκληματικά ανθρώπινα τετράποδα με την ανοχή όμοιων των εξουσιαστών, στο όνομα της εξέλιξης, εμάζεψαν σχεδόν μαζικά τα ζώα από όλη την Ελλάδα (Άλογα, Μουλάργια, Γαϊδουράκια) τα τραυμάτιζαν στον Ελλαδικό χώρο (συναίνεση νόμου), και μετά τα έκαναν «εξαγωγή» στην Ιταλία μέσω Ηγουμενίτσας, για εκτέλεση. Για βορά των νεοβαρβάρων. Συνεχίζεται μέχρι και σήμερα το έγκλημα;

Για το 3ο ζώον γράφω τα εξής, το πήρεν ο στρατός, αλλά αυτό ήταν τόσο άγριον, όπου δεν δεχότανε άνθρωπον να το πλησιάση, εκεί εις την Κόρινθο, όπου το πήγαν εις το σύνταγμα δεν μπορούσαν να το πιάσουν και πήραν τηλέφωνο να έλθουν να το παραλάβουν οι δικοί μας. (22)

Έχω και κάτι άλλο να περιγράψω για το μέτωπον της Αλβανίας. Δεν περιγράφεται και ούτε ξεχνιέται αυτή η ψείρα, όπου μας είχε πιάση, που εβρέθηκε; (23) μήπως εκιμώμαστε όλοι μαζί θα πείς; Όχι συνέχεια εις τα βουνά ένας ένας. Ο χιτώνας μας εις το σβέρκο ήταν συνέχεια γεμάτος. Εγώ δε από τα λάφυρα όπου πέρναμε από τους ιταλούς, τα εσώρουχα τα άλλαζα συνέχεια, αλλά η ψείρα δεν απέλιπε από το σώμα μας. Μήπως είχαμε τις ψείρες και δεν είχαμε το κρύο το χιόνι τη βροχή, από τα γόνατα και κάτω είμαστε βρεμένοι συνέχεια, διότι έβρεχε συνέχεια μέρα νύκτα επί ένα μήνα.

Εκεί εις το μέτωπον όπου πολεμάγαμε, κατά τας μάχας εγώ είχα δείξη παλικαργιά και αυτοθυσία. Γίγας εις τας μάχας που δεν ψηφούσα τίποτα, ούτε τις ριπές του πολυβόλου και των κανονιών και μάλιστα εις δύο μάχες όπου έλαβε ο λόχος μου και το τάγμα μου, μου πρότειναν έπενον ανδραγαθίας και προτάσεις εις βαθμόν εις ανθυπολοχαγού επί δύο φορές, από λοχίας όπου είμουνα, αλλά οι προτάσεις δεν έγιναν σε κανέναν εις τον πόλεμον αυτόν. (24)

Σε μια μάχη όπου έλαβα, μέσω πυρών, για να συνδέσω το 12ο σύνταγμα με το έκτο επήγα μέσω πυρών υπό βροχήν υπό ομίχλην και επήγα χωρίς να διστάσω και χωρίς να αψιφήσω τα πυρά, τα οποία σαν να είσαν χάρτινα, λόγου του μεγάλου ενθουσιασμού. (25) Και τον αέρα όπου εφωνάζαμε εις τους ιταλούς, όπου οπισθοχωρούσανε κατατρομαγμένοι.

(22) Εξιστορούσε ο Μπάρμπα Όθωνας, ότι όταν πήγε από το χωριό στην Κόρινθο να φέρει πίσω το κτήνος, αυτό μόλις τον είδε ημέρεψε και δάκρυσε Ω!

(23) – Οι ψείρες ήταν καθρεπτισμός των ιταμών εισβολέων και άρα σύμμαχοι τους!

– «Τ’ φθάσαμε στα Σέρβια μείναμε μέρες λίγες η κουραμάνα σώθηκε και αρχίσανε οι ψείρες». Από το Ημερολόγιο του Παππού “Δεσπότη”–Πόλεμος 1912.

(24) Εξιστορούσε ο πατήρ μου ότι σε κάποια εφημερίδα της εποχής είχε αναφερθεί για τα ανδραγαθήματα του, επίσης λόγω του ότι σε μια μάχη φονεύθηκε ο Ανθυπολοχαγός του, ανέλαβε αυτός ως Λοχίας, τα χρέη Διμοιρίτη.

(25) Το 12ον Σ.Π. δια του 1ου Τάγματος ενήργησε δύο επιτυχείς πλευρικές επιθέσεις εκ του υψώματος Πλατυβούνι προς Γεωργουτσάδες 3 και 4/12/40 για να διευκολύνει τας επιχειρήσεις του 6ου Σ.Π. (Γ.Ε.Σ./ Δ.Ι.Σ.).

Επομένως σχετικός ήταν ρόλος του πατρός μου στη σύνδεση των δύο Συνταγμάτων. Όπως μας είχε εξιστορήσει ο πατήρ, λόγω του ακατόρθωτου και της σοβαρότητας του εγχειρήματος, εθελοντικά αποδέχθηκε την αποστολή αυτή. Επωμίστηκε το βάρος της μοίρας και της πορείας όλου του Συντάγματος.

Επίσης εκεί μετά τους Γεωργουτσάδες σε ένα χωργιό καθημερινώς ερχώτανε ένα ιταλικό τανκ και γάζονε τα παραπλεύρως υψώματα, όπου μας είχε τρελάνει, μια μέρα λοιπόν, με προτωβουλίαν μου επήρα ένα πολυβόλο και εκατέβηκα πλησίον, όπου ερχόταν το τανκ, μόλις λοιπόν το τανκ άρχισε να γαζώνει τα υψώματα, εγώ καμουφλαρισμένος με το πολυβόλο άρχισα να του ρίχνω μπροστά όπου και σε πέντε λεπτά, βλέπουμε το τανκ έπαθε μεγάλην βλάβην. (26)

Επίσης την επομένην κατά τας 4-12-40 ένας μοτοσικλετιστής ερχότανε κάθε τόσο και ανίχνευε τα υψώματα και μόλις τον έβλεπαν οι δικοί μας στρατιώτες του έβαζαν με τα πολυβόλα, αλλά δυστιχώς τίποτα δεν του έκαναν, αυτός έτρεχε πάρα πολύ μόλις του έβαζαν τα πολυβόλα μας αυτός έπεφται εις το παραπλεύρως χαντάκι και αφού τα πολυβόλα ενόμιζαν ότι τον είχαν κτηπήσει, αυτός σερνόντας εσηκονότανε και την πάταγε και οσότου να ξανά σκοπεύσουν οι πολυβολιτές αυτός είχε εξαφανιστή, διότι έτρεχε πολύ.

Αυτά λοιπόν τα είδα εγώ ο τολμηρός και έμπειρος και θαραλέος και πήρα λοιπόν το πολυβόλο το Γαλικό χωτσιξ και πλησίασα πλησίον του δρόμου, καμουφλαρισμένα και κατά τας πρωϊνάς ώρας της επομένης μου ήλθε ο φίλος, του βάζω λοιπόν μία ταινία οι οποία είχε 15 βλήματα και μόλις αυτός εβλήθη έπεσε εις το χαντάκι για να ξανά επιστρέψει το κόλπο όπου είχε μάθει, αλλά με το γύρισμα όπου έκανε για να βγή εις τον δρόμον, εγώ τον περίμενα με την δεύτερη ταινία και πρωτού ξεκινήσει τον πέταξε η δεύτερη κάτου. (27) Αυτά λοιπόν έγιναν με πρωτοβουλίαν δικιά μου. (28) Και από εκεί και πέρα εσυνεχίσαμε τα παραπλεύρως υψώματα για το Αργυρόκαστρον.

Εκεί εις τα υψώματα όπου εγίνόντουσαν οι μάχες, ετραυματήστηκε ένα παιδί από το χωργιό Αθήκια, ο οποίος ελέγετω Τζαναβάρας (29) τον οποίον εγώ τον εφορτώθηκα εις τον ώμο μου και τον κατέβασα λίγο πιο κάτου για να τον επιδέσουν οι τραυματοφορείς και να τον προωθήσουν πιο πίσω,
(26)

-Λόγω της επικινδυνότητας της πρωτοβουλίας αυτής τον μέμφεψε ο Λοχαγός.

-«Εις αυτήν την πορείαν εμάλωσα με τον Υπολοχαγόν Κλαδούχον διότι διατάχθη να δώσω το οπλοπολυβόλον εις τον Οικονόμου–Ιατρόν για να ξεκουραστώ ολίγο αλλά εγώ εδυστρόπησα και δεν το έδινα» Από το Ημερ/γιο του πατρός-εκπαίδευση το 35΄

(27) -Λέγαμε στο πατήρ «δηλαδή τον σκότωσες τον Μοτοσικλετιστή;». Πάντα έλεγε «Έγειρε ή Έπεσε». (Δεν μπορούσε να γνώριζε, μπορεί να ήταν και τραυματισμένος).

(28) Τα συμβάντα εκτιμάται ότι έγιναν στα υψώματα, περί του χωριού Γκράπτσι.

(29) Ο τραυματίας ήταν ο Μιχ. Τζαναβάρας του Σωτ. από Αθήκια Κορινθίας. Αναφέρεται και σε κατάλογο τραυματισθέντων στο ύψωμα Αγ. Αθανασίου την 01/12/40 που αναδημοσίευσε ο κ. Αγ. Παναγούλιας (http://agranag.blogspot.com/).

διότι εκεί εβάλετω από το πυροβολικό το ιταλικό, γιατί όσα υψώματα καταλαμβάναμε αμέσως οι ιταλοί έδιναν σήμα πίσω εις το πυροβολικόν τους, ότι το εγκατέληπον το ύψωμα αυτό και αμέσως άρχισαν να ανατινάσουν όλόκληρο το ύψωμα αυτό με το πυροβολικό τους το βαρύ, εκεί λοιπόν εάν εμείς καθόμαστε, εις το ύψωμα αυτό έπρεπε να μας σκοτώσουν όλους, αλλά είχαμε διαταγή αφού καταλάβουμε ένα ύψωμα πρέπει αμέσως να το παρακάμψουμε διά πλαγίως, διότι οι ιταλοί τα είχαν επισημάνει αυτά μόλις τα εγκαταλήπανε.

Εκεί εις τα υψώματα όπου εμαχόμαστε οι ιταλοί, πολλοί από αυτούς εκριβόσανε μέσα εις τα βράχια για να γλυτώσουν. Μάλιστα ένας ιταλός ανθυπολοχαγός βαργιά τραυματίας με φωνάζει Μπόνο Γκρέκο-Μπόνο Γκρέκο, εζήταγε βοήθεια και εγώ λοιπόν αφού τον είδα να μου φωνάζει λυπητερά, αντί να του δώσω μία σφαίρα εις το κεφάλι του τον εβοήθησα και τον πήγα 50 μέτρα πιο κάτου για να μη τον κτηπήσουν τα βλήματα του πυροβολικού, ας ήταν και εχθρός –αλλά μια φορά ήταν άνθρωπος και όχι εχθρός– τον οποίον τον μετέφεραν πίσω.

Αυτά λοιπόν τα καλά όπου έκανα με τη δύναμη του Θεού με εβοήθαγε και βάδιζα χωρίς φόβο εις τας μάχας του πολέμου. Ως προς τον στρατιώτην Τζαναβάραν από τα αθήκια, όπου τον εμετέφερα πιο πίσω και είχε την ζωήν του λέει από μένα και όταν μεταφέρθηκε εις τα όπισθεν νοσοκομεία και εκείθεν αφού έμεινε εις νοσοκομείο των Αθηνών, έστηλε τον πατέρα του το Γεροτζαναβάρα εις το χωργιό μας για να ευχαριστήσει τον πατέρα μου τον Γεροβαγγέλη, όπου είπε το παιδί του έχει την ζωή του από τον λοχίαν τον Ριζόγιαννη και τον υπέρ ευχαριστώ, του είπε του Γεροβαγγέλη, αυτά είπε του πατέρα μου και με συγκίνηση. Και οι δύο εσυγκινήθηκαν για την ωραίαν ευεργεσίαν όπου έκανε ο γιός του Γεροβαγγέλη. Και με αυτά τελειώνω εδώ τας μάχας προ του Αργυροκάστρου. (30)

Εδώ θα περιγράψω για το ηθικόν των στρατιωτικών και των αξιωματικών κατά τας μάχας. Προτού λοιπόν να μπούμε εις την μάχην οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες έδειχναν ανδρείαν και ηρωισμόν προς τα πυρά των ιταλών, αλλά μόλις λοιπόν άρχισαν οι μάχες και οι επιθέσεις μας οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες άρχισαν.

(30) «Κατά τον τετραήμερον αγώνα το 6ον Σύνταγμα Πεζικού (1/12/40 έως 4/12/40) απώλεσεν 1 αξιωματικόν και 17 οπλίτας νεκρούς και 2 αξιωματικούς και 471 οπλίτας τραυματίας» ( Δ.Ι.Σ.). (Βάση της ερευνάς μου οι νεκροί είναι τουλάχιστον 22) να φοβούνται και να να μην σηκώνουν καφάλι διόλου, γιατί έλεγαν ότι μας βάλουν οι ιταλοί με τα πολυβόλα και με τους όλμους, εκεί λοιπόν εχρειάζετο η Ανδρεία πολέμου και η καρδιά να μην ψηφάς τίποτα να πέσεις εις την μάχην χωρίς να μην συμβαίνει τίποτα, εκεί να βλέπεις τα πολυβόλα να γαζώνουν τους στρατιώτες που κάνουν τις επιθέσεις, να βλέπεις το πυροβολικό να ανατινάση εις τον αέρα στρατιώτες ως να είναι μπαλώνια, καπνός από τις βόμπες και από από τις χειρομβοβίδες τις καπνογόνους όπου ρίχναμε εμείς για να μην μας βλέπει ο εχθρός και τόσα άλλα, φωνές αέρα και λ.π.

Αυτά εγινόσανε εις την επίθεση, εδώ λοιπόν είναι η Ανδρεία που έχει μέσα του ο κάθε στρατιώτης, όλοι λοιπόν εις την μάχην χάνοντε οι δε αξιωματικοί και αυτοί έχασαν το ηθικό τους (31) και αυτοί κρίβονται κατά την στιγμήν της κολάσεως.

Αυτά τα γράφω διότι μου συνέβησαν εις την πρώτην γραμμήν και έμηνα μόνος μου να μάχομαι (32) λόγω ότι οι ανθυπολοχαγοί και οι στρατιώτες κατά την ώρα της κολάσεως είχαν εξαφανιστεί, μα πως λοιπόν γινόντουσαν αυτά;

Να πως γινότανε μόλις αρχήναγε η επίθεσις κατά τα απέναντι υψώματα μας έβαζαν οι ιταλοί, όπου είχαν ταμπουρωθή και έβλεπες με την επίθεση από την διμηρία σου, όπου είχε 35 στρατιώτες, να την γαζόνουν τα πολυβόλα. Άλλοι στρατιώτες να φωνάζουν αέρα και άλλοι να φωνάζουν ώχ σκοτώθηκα και άλλοι να φωνάζουν ώχ το πόδι μου, άλλος το χέρι του και τόση άλλη κόλαση της μάχης και εκεί λοιπόν εις την μάχην από 35 άνδρες, όπου είχες εις την διμηρίας σου δεν σου είχε απομίνει κανένας, διότι είναι 5–10 σκοτωμένοι και 10–15 τραυματισμένοι και σε ψύχα ώρα κιτάς το τι έγινε, η διμοιρία σου λες ότι σκοτώθηκαν όλοι.

(31) «Βλέπουν δε οι αξιωματικοί τον κίνδυνον εφοβήθησαν καλπάζουν τα αλογά τους και φεύγουν γιά την πυροβολαρχίαν εμπρός ίνα σωθούν, αφήνοντας ημάς μοναχούς χωρίς όπλα». Από το ημερολόγιο του Παππού “Δεσπότη” –Πόλεμος 1912.

(32)– «…και εις τον αγώνα μόνος θα μείνω με το Σθένελον ως που να πέση η Τροίαόπως μας έστειλεν εδώ των αθανάτων γνώμη». Διομήδης (Όμηρ. Ιλ. Ι 46-48).

-ΑΜΥΝΩ ΔΕ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΙΕΡΩΝ ΚΑΙ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ (Θα υπερασπίζω τα Ιερά και τα Όσια και μόνος και με πολλούς). Από τον Όρκο των Αθηναίων.

-Την 28/10/40 με την κήρυξη του πολέμου, από μαρτηρία ο πατήρ «φοβέριζε» από το χωριό μας «Τώρα, θα πάω επάνω και θα τους κανονίσω τους εισβολείς».

Το ατομικό-προσωπικό Έλληνος ως ταύτιση, εξίσωση, έκφραση του συλλογικού των Ελλήνων και το αντίστροφο, για την υπεράσπιση της Πατρίδος -Ιερών και Οσίων- «ΓΗΝ ΚΑΙ ΥΔΩΡ».

Πολλοί εξ αυτών έχουν χάση το ηθηκόν τους και αναγκάζοντε να αυτοτραυματίζονται, άλλος γυρίζει το όπλο του και ντουφεκάη το δαχτιλό του και άλλος το χέρι του και λ. π. από το χωργιό Α… εγώ είχα 5 αυτοτραυματίες και αυτό λοιπόν ήταν λυπητερόν, για δηλούς στρατιώτες (33) σου, εάν σταματούσανε οι επιθέσεις πολλοί στρατιώτες όπου έδιχναν δειλία και ανυπακοή θα πέρναγαν Στρατοδικείον και θα τους ντουφέκαγαν επιτόπου, γιατί αφού δίδης διαταγήν να προχορέσης μέσω πυρών και αυτοί λέγουν ότι δεν μπορώ να προχορέσω γιατί βάλομαι από πυρά πολυβόλου και πυροβολικού, ενώ αυτήν την στιγμήν κερδίζεται η μάχη.

Αυτά λοιπόν έγραψα για την δειλίαν, όπου έδιχναν πολλοί στρατιώτες, διότι αυτοί δεν είχον εμψυχωθή Ιστορικώς το τι εστί Ηρωϊσμός και Πόλεμος ίσον Θάνατος. (34)

Αυτά λοιπόν απεκόμισα από τον πόλεμον τον ιταλικόν, εγώ δε επειδή είχα πολεμίση εις τον Σριμώνα ποταμόν το 1935 εις επανάστασιν, όπου έκαναν Έλληνες με Έλληνες, εγνώριζα τα πολυβόλα και τας οβίδες του πυροβολικού και γιαυτό είμουνα εις το μέτωπον το ιταλικόν έτιμος και Γεναίος. (35)

(33) ΤΟΝ ΠΑΡΑΒΑΝΤΑ ΝΟΜΟΥΣ ΔΑΜΑΤΡΙΟΝ ΕΚΤΑΝΕ(Σκότωσε) ΜΗΤΗΡ Η ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΟΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΝ (Πλούταρχος). Γνωστό το χωριό γνωστοί και οι ριψάσπιδες (παραλείπονται). Είθε οι γενιές πολεμιστών τουλάχιστον, να μη σμίξουν στον αιώνα τον άπαντα με τέτοιους.

(34) ΑΙΣΧΥΛΕΙΟ επίγραμμα για τον τάφο του.

(35) Σε ημερολόγιο του για αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο (Κίνημα Βινιζέλου), αναφέρεται ως να ήταν σπουδαίο κατόρθωμα, τόσο για τις καιρικές συνθήκες, όσο για τις συνθήκες πολέμου. Στην ουσία ήταν ένας στρατιωτικός περίπατος, ένας σχεδόν τελείως άκαπνος πόλεμος.

Γράφει ενδεικτικά στο ημερολόγιο του «-Εδιατάχθημεν να πέσουμε κάτω. …..εκεί γνωρίζω το πάγο που είχε ρίξει και την ψυχρότητα που έκανε που δεν μπορούσε να ζήση διάβολος, αλλά εν τούτοις τας υποφέραμεν και αυτάς τας περιστάσεις… -Μας πλαγιοβάλουν επί 15 λεπτά και δεν δυνάμεθα να σηκώσουμε κεφάλι και λέγοντας ότι δεν θα γλυτώσει ένας εις εκείνην την στιγμήν… -Και εκοιμηθήκαμε όρθιοι και εκλέγαμεν της ημέρας αυτής τα ογκώδη βάσανα».

Επίσης σε μέρος των απομνημονευμάτων του, για ένα άλλον πόλεμο όταν πήγαινε δημοτικό σχολείο στο χωριό Κλένια, αναφέρει τα εξής: «Είχαμε πετροπόλεμο τα παιδιά της Κλένιας με τα Χιλιομοδιότικα και ενθυμάμαι μια φορά τα πήραμε τα χιλιομοδιότικα πετροβολόντας και τα περάσαμε κάτω από τις γραμμές του τρένου και Αρχηγός είμουνα εγώ». (Εκπαίδευση από τα ιερά και γενεσιουργά «ΤΟΤΕΜ» των Ελλήνων, τους ΛΙΘΟΥΣ ).

Που να φανταζόταν ότι οι πόλεμοι αυτοί ήταν για αυτόν, ψήγματα ωρίμανσης και προμύησης «για την Ανυπέρβλητη Τραγική Ιεροτελεστία της Θυσίας του Αίματος της Ελληνικής Εποποιίας 40-41».

Εδώ θα περιγράψω όπου μπήκαμε σε ένα χωργιό της Αλβανίας,το οποίον το μισό χωργιό το κατείχαν οι ιταλοί και εμείς από την βροχήν, όπου μας έδερνε όλη την ημέραν και από την μάχην και από την κούρασιν και από πείνα ,έπρεπε να εισέλθουμε εις το χωργιό για τροφία κ.λ.π. (36) εισερχόμαστε λοιπόν εις το χωργιό την νύκτα με τα όπλα εφόπλου λόνχη και με χειρομβοβίδες αναχείρας, προχωρόντας εις τα σπίτια, τα οποία τα είχαν εγκαταλιψη οι κάτοικοι, διότι εκεί εγινότανε μάχες την ημέραν και αρχίσαμε λοιπόν να ερευνούμεν για τρόφιμα, τα δε σπίτια είσαν όλα κλειδωμένα και αμπαρωμένα, καθώς και οι σταύλοι τους το ίδιον και αυτοί, όπου είχαν πολλά βόδια και μοσχάργια, αυτοί είχαν ένα σύστημα όπου κλείδωναν τους σταύλους, με ένα πάτερο όπου έβαζαν πίσω από την πόρτα, η οποία την έσπρονες και δεν άνοιγε αλλά εγώ ανακάλυψα ένα άλλο σύστημα, 7-8 στρατιώτες, σύσσωμοι να σπρόχνουμε την πόρτα με δύναμη και να βλέπεις να φεύγη και ο τοίχος ακόμα.

Αφού λοιπόν μπήκαμε σε έναν σταύλο αμέσως αρπάξαμε ένα μουσχαράκι και το σφάζουμε αμέσως, το δε γδάρσιμο, έγινε ως εξής, το σχίσαμε εις την μέση και μισοί τραβάγαμε από την μια μεργιά και μισοί από την άλλην μεργιά και αμέσως το βάλαμε εις τα κάρβουνα όπου είχαμε ανάψει, φωτιά μέσα σε σπίτια και σε πάτωμα μάλιστα, όπου και το πάτωμα ακόμη εκάϊκε, γιατί αυτά μας τα έκανε η πείνα και η κακουχία. Αυτά έγιναν μέχρι το πρωϊ, προτού όμως ξυμερώση, γιατί μόλις εξημέρωσε άρχισε η μάχη, γιατί εις την άκρη του χωργιού οι ιταλοί ήχαν οχυρωθή γιατί μας επερίμεναν. (37)

Εκεί όπου ψήναμε το μοσχαράκι πολλοί στρατιώτες γύρισαν τα σπίτια και μας έφεραν τσίπουρο δηλαδή ούζο και σύκα, όπου είχαν βρή και το πρωϊ λοιπόν επέσαμε εις την μάχην οσάν Λεωντάργια, διότι μας είχε κάμει το τσίπουρο Θερεία και δεν λογαργιάζαμε ούτε πολυβόλα των ιταλών ούτε τίποτα, παρά μόνον άκουες αέρα–αέρα και τους φάγαμε.

(36) -«Οι δε κάλτσες ήσαν από τους στασιαστάς το δε ωρολόγιον ήταν ενός φτωχού και την επομένην ημέρα του το έδωσα. Επήρα δε και μια κουραμάνα ψωμί άσπρο για την συντηρησή μου όπου είχα ανάγκη. Επίσης το Σύνταγμα της Τριπόλεως είχε ως πλιάτσικο 70 κότες και τις έψησε εις τας Σέρρας εκείνο το βράδυ που βαδίζαμε διά την Κομοτηνή». Από το ημερολόγιο του πατρός – κίνημα Βενιζέλου 1935.

– «..εγώ δε μετά τινών Ελλατών ήλθομεν εις τίνα οικίαν ενός Πασιά όπου εύρομεν τα πάντα….εσώθημεν …όλην την πυροβολαρχίαν ετιλώσαμεν όλους καλαμπόκι άρτον». Από το Ημερολόγιο του Παππού-Δεσπότη. Πόλεμος 1912-13.

(37) Εξιστορούσε ο πατήρ μου (και έκλεγε), ότι μέσα σε ένα χωριό που πολέμαγαν με τους ιταλούς βγήκε ξαφνικά από ένα σπίτι έξω μια γυναίκα εν μέσω πυρών, οι οποία έπεσε από τα πυρά των Ελλήνων. (Υπόθεση! αναγκάσθηκε να εξέλθει του σπιτιού από τους ιταλούς, για αντιπερισπασμό και για ανίχνευση των θέσεων των Ελλήνων).

Εδώ λοιπόν εις τας μάχας όπου εκάναμε και έβλεπες το αίμα να χύνεται και από τας δύο παρατάξεις ενεθυμήθηκα ένα ιστορικό μου. Όταν είμαστε εις το χωργιό εις το Στεφάνι εκεί εις το Καφενείον, όπου είχαμε εις το κέντρο του χωργιού έξω εις το πεζούλι εκαθότανε ένας Γέρος λεγόμενος Ιωάννης Μπινιάρης και παρατσούκλη Γεροκαραγιάννης, αυτός λοιπόν ήταν και μονόφθαλος και εξηστορούσε και εγνώριζε τα κόκκαλα των ζώων, όταν του έδηχναν τις πλάτες των και έλεγε κατά τον Αύγουστον του 1940, όπου κρατούσε μια πλάτη, η οποία ήταν κατά κόκκινη, ότι θα χιθή αίμα και εμείς τον περιγελούσαμε κ.τ.λ. Και εγώ λοιπόν επάνω εις τας μάχας που διεξάγαμε εις την Αλβανίαν τον ενθυμίθηκα το Γεροκαραγιάννη τον ιστορικό και τον αγαθό και τον τίμιον και τον πτωχόν, εζούσε δε μόνος του, ήταν ανύπανδρος, το ψωμί το έφιανε μόνος του, το έψηνε σε λαμαρίνες και το έλεγαν και ατρονόμον διότι τα ημερομήνια τα εγνώριζε, χωρίς να κάνει λάθος, εις τα ημερομήνια. Αυτά τα λόγια του Γεροκαραγιάννη τα θυμήθηκα εγώ εις την Αλβανίαν, όπου χινότανε το αίμα από ανθρώπους, και έτσι λοιπόν τα λόγια του Γεροκαραγιάννη, εβγίκαν σωστά. (38)

Εδώ θα περιγράψω μερικά από το μέτωπο προ του Αργυροκάστρου, ότι σε κάτι μάχες όπου διεξάγαμε καλές και σκληρές, το σύνταγμα έγραψε ημερήσια διαταγή ότι ο λοχίας Α. Ριζόγιαννης ανεδείχθει ένδοξος μαχητής και του προσφέρουμε έπαινο Ανδρείας και συγχέρουμε τον λόχον του και το τάγμα του όπου έχει τέτοιον Λοχίαν.

Ας περιγράψω μερικά για το σισύτιον του μετώπου. Μια φορά αφού καταλάβαμε ένα χωργιό άνω από 200 σπίτια, το οποίον μας παρασκέβασε συσίτιον βοδινόν κρέας και σε ποσότητα όλο σχεδόν το σύνταγμα, παρέλασε μέσα από το χωργιό και καθοδόν μας έδινε το κρέας εκεί είδαμε το συσίτιον ως προς άλλην εποχήν. Μη ρωτάς το συσίτιον ήταν καλαμπόκι βραστόν και τίποτε άλλο, καμιά κονσέρβα ψάρι και σταφίδα και το κονιάκ το οποίον το είχαμε βαρεθή.

Και αφού έπεσαν τα χιόνια μην ρωτάς το τι τρώγαμε σταφίδα και κονιάκ για να περάση το χιόνι. Μα δε μου λές βρέ άνθρωπε; τα αρχηγεία έλεγαν ότι στέλνουν τρόφιμα μπροστά εις το μέτωπον αλλά εκεί μπροστά εις το μέτωπον δεν έφτανε τίποτα, διότι τα ζώα από την πείνα μέχρι να έλθουν εκεί εψώφαγαν μέσα εις τα βράχια των καταραμένων βουνών της Αλβανίας.

(38) Ο Γεροκαραγιάννης σε ρόλο του Ομηρικού μάντη ΚΑΛΧΑ! Εκεί λοιπόν σε ένα ύψωμα προ του Αργυροκάτρου παραπλεύρως των βουνών αφού καταλάβαμε ένα ύψωμα η πυροβολαρχία μας εγκατέστησε ένα πολυβόλο Σεντετιέν και αφού άρχισε να βάζη προς τα οπιστοχωρούντα στρατεύματα των ιταλών, εκεί λοιπόν αφού οι ιταλοί επισήμαναν το πολυβόλο μας ρίχνουν μια οβήδα του βαρέου πυροβολικού και ανατινάζουν το πολυβόλο μας και σκοτώνουν και 7 στρατιώτες. Αυτό έγινε γιατί είχαμε πολύ θάρος και δεν φιλαγόμαστε διόλου και να καλιφθούμε ολίγο.

Αφού λοιπόν έπεσε το Αργυρόκαστρο εις τας 6 Δεκεμβρίου 1940 έπρεπε το σύνταγμα το δικό μας να παρελάση εις το Αργυρόκαστρον, αλλά δυστιχώς ελάβαμε διαταγή να επιστρέψουμε οπίσω για να κατέβουμε προς το παραλιακόν τομέα προς τους Αγίους Σαράντους, γιατί εκεί οι ιταλοί είχαν προχορέση, εισδίση μάλον προς την Ηγουμενίτσα εις τα Ελληνικά εδάφη και έτσι λοιπόν και έγινε.

Μα θα μου πής τι σας ενδιέφερνε για την παρέλαση εις το Αργυρόκαστρο, να γιατί, θα μας έκαναν υποδοχή οι κάτοικοι με τίποτα βοδινά κρέατα, γιατί είχαμε ξελιγδοθή από την πείνα και την ταλεπορεία.

Εκεί λοιπόν κατά τα υψώματα του Αργυροκάστρου, όπου εβαδίζαμε και καταλαμβάναμε τα βουνά και εχμαλοτίζαμε ιταλούς στρατιώτες, σε ένα απομεσήμερον εχμαλοτήσαμε περί τους 180-200 ιταλούς στρατιώτες (39) τους οποίους τους περισηλέγαμε μέσα στα βράχια όπου ήσαν ταμπουρωμένοι και κριμένοι, γιατί τους είχε τρελάνει το πυροβολικό μας όπου και τους αποκόψαμε από την μονάδα τους και με την επίθεση όπου τους κάναμε έχασαν τα ίχνοι τους και αμέσως τους καταλάβαμε εμείς, αλλά το ουσιόδες ήταν πώς αυτοί οι ιταλοί οπλησμένοι και με χειροβοβίδες εις τα χέργια τους να τους μεταφέρουμε προς οπίσω.

Είχαμε διαταγή για ασφαλιά μας όταν τους συλάβουμε, έπρεπε προτίστως να πετάξουν τον οπλισμόν τους και ότι άλλο έφερναν επάνω τους να το αποθέσουν και να τους βάλουμε εις την γραμμήν, αφού λοιπόν έβγεναν από τα βράχια, όπου είχαν καλιφθή μη τους κτιπίση το πυροβολικό και τα πολυβόλα, εμείς τους φωνάζουμε να μην απομακριθούν παρά να μπούν εις την γραμμήν, αφού λοιπόν τους βάλαμε εις την γραμμήν διατάσουμε αυστηρώς και επί των πολυβόλων να υπακούσουν ότι τους λέγαμε ή δε άλλως θα τους.

(39) Οι βασικές γραμμές αντιστάσεως των ιταλών ήταν τα υψώματα πέριξ των χωριών Μπουλαράτ–Ζερβάτι–Γκράπτσι ( Δ.Ι.Σ.). Άρα σε μια από αυτές τις μάχες έγινε η αιχμαλωσία (Εκτιμάται στα υψώματα περί του Ζερβάτι ή Γκράπτσι. Δεν αναφέρεται στο βιβλίο του Γ.Ε.Σ./Δ.Ι.Σ.) εκτελέσουμε και αυτοί φώναζαν Μπόνο -Γκρέκο και τους λέμε εσείς τώρα Αθήνα και όχι πόλεμο, όπου και ήσαν γεμάτοι χαρά ,αλλά η ουσία ήταν η εξής, το πώς θα τους μεταφέρουμε οπίσω τόσους ιταλούς γιατί υπήρχε φόβος να μας σκοτώσουν γιατί εμείς είμαστε 25, αλλά διατάσουμε λοιπόν να βγάλουν ότι ζωστήρες είχαν και να λύσουν της γκιλότες τους και να ξεκουμπόσουν αρβίλες και όλοι να να προχωρούν με ξεκούμποτα κ.λ.π., όπου λοιπόν και τους προόθήσαμε περί τα 1000 μέτρα προς τα οπίσω και εκεί ήλθον αυτοκίνητα και στρατοί της οπιστοφιλακής και τους παρέλαβαν, γραμμή για την Αθήνα . Αυτά έγραψα για τους εχμαλότους τους Ιταλούς.

Εδώ θα περιγράψω μερικά του πολέμου εις τα υψώματα προ του Αργυροκάστρου, όπου εβρισκόμαστε εκεί κατά τας μάχας των υψωμάτων είχε έλθη και ένας στρατιωτικός παππάς και μας εκεινόνισε, δηλαδή μας εμετάλαβε, και είπεν παιδιά αυτή η μετάδοση είναι πρωιγιασμένη δηλαδή είχε λειτουργιθή από πολλές ημέρες αυτό, όμως το οποίον μας έκανε, μας ενθουσίασε πολύ γιατί βλέπεις μέσα εις τα βουνά και μέσα στα πολυβόλα και μέσα εις τας οβίδας των ιταλών που όργωναν τα βουνά να δέχεσαι το ωραίον δυσκοπότηρον των Ιερών Μηστηρίων του Αγίου Πεύματος, αλλά δεν έμαθα τελικά εάν ο στρατιωτικός παππάς εάν έζησε κατά την μάχην αυτήν διότι αυτό το ύψωμα το έσκαψαν τα βλήματα των ιταλών πυροβόλων. (40)

Εκείνο όμως όπου μας έμεινε ήταν μέσα εις την κόλαση του πυρός, μέσα στην αγριοσύνη και την θηριοδεία όπου είχαμε, μέσα μας έμπενεν με χαρά το άγιον αυτό σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού και μας ενεθάρινε, τόσο πολύ που δεν αψιφούσαμε τα πυρά των ιταλών, νομίζαμε ότι τα βλήματα των ιταλών είσανε χάρτινα οσάν αέρας πέρναγαν και άκουες να σφιρίζουν οσάν πουλάκια του ουρανού. Αυτή λοιπόν η δύναμης, όπου μας μας ενεθάρινε ήταν πραγματική δύναμης του Θεού και της Παναγιάς όπου μας εβοήθαγε. Τα γράφω αυτά διότι τα ίδα φανερά και τα έζησα μέσα εις την κόλαση της φωτιάς και παραδέχομαι την μεγάλην αυτήν Δύναμην του αγίου πνεύματος. (41)

(40) Πιθανόν, του υψώματος πέριξ του χωριού Γράπσι

(41) -Στο Τρωικό πόλεμο οι Θεοί πολεμούσαν μαζί με τους θνητούς.

-Στη μάχη του Μαραθώνα η Αθηναίοι έβλεπαν το όραμα της Αθηνάς και του Θησέα να τους εμψυχώνουν.

-Στην Αλβανία το όραμα της Παναγιάς εμψύχωνε τους Έλληνες. Αιωνιότητα της Ουσίας, χρονιότητα της μορφής.

Από τα παραπάνω, από παραλειπόμενες εξιστορήσεις και από έρευνα, άξια καταγραφής είναι: Ο Πατήρ ανήκε στο Α΄ Σώμα Στρατού, ΙΙΙ Μεραρχία, 6ο Σύνταγμα Πεζικού 3ο Τάγμα και με επιφύλαξη 10ο λόχο. Μέραρχος: Υποστρ. Μπάκος Γεωρ. Συνταγματάρχης: Ζαλαχώρης Παν. Ταγματάρχης: Ταρσούλης Γεώργιος.

Η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού κυρίως έχει μόνο εκθέσεις για τον πόλεμο, που συνέταξαν οι αξιωματικοί, μέχρι Συνταγματάρχη, όταν γύρισαν από το μέτωπο. Τα αρχεία που είχαν στο Μέτωπο καταστράφηκαν, κυρίως από τους ιταλούς, για να μην υπάρχει ιστοριογραφία, γιά το ότι οι πολυπληθείς ορδές των κακέκτυπων ιταμών νεοκαισάρων ηττήθηκαν και επίσης για να πρωτοτυπήσουν στην ιστορία, να μετατραπούν από ηττημένοι σε νικητές και τέλος για απόξεση από το ανάγλυφο της ψυχής των Ελλήνων του φρονήματος-παρακαταθήκης: «Πως ένας θ΄αντιστέκονταν προς διακόσιους Τρώας» Όμηρ. Ιλ. Θ 233.

Του έκανε εντύπωση του πατρός, συμφωνούσε και το έλεγε ότι προτού μιας μάχης ένας ανώτερος αξιωματικός τους γιά να τους ανυψώσει το ηθικό και το φρόνημα, τους μιλούσε και παρομοίωσε την Ελλάδα και τους Έλληνες με κυψέλη μελισσών που όταν εισέρχεται στην κυψέλη εχθρός (Ιταλοί) όλες οι μέλισσες (Έλληνες) με αυτοθυσία πέφτουν επάνω του χρησιμοποιώντας το κεντρί τους. (Μετά το τσίμπημα η μέλισσα πεθαίνει).

Σε μια αιχμαλωσία ιταλών μάλλον αυτή που αναφέρει ο πατήρ, σε ύψωμα προ του Αργυροκάστρου που οι 25 της Διμοιρίας του πατέρα μου αιχμαλώτισαν περί τους 180-200 ιταλούς, έλεγε ότι αυτός επειδή ήταν γυμνός από τη μέση και πάνω (Πιπηλιάρης), οι ιταλοί από δέος τον θεώρησαν άγιο και δεν τόλμησαν καν να σκεφτούν αντίσταση και παραδίνονταν σαν «κοκοράκια».

Σε μια αιχμαλωσία ιταλών εκτιμώ, στα υψώματα προτού την κατάληψη της Χιμάρας που την αναφέρει και το βιβλίο της ΓΕΣ/Δ.Ι.Σ. ή επί του ύψώματος της Σκουτάρας, εξιστορούσε ο πατήρ ότι ένας Κρητικός ορμά σε ένα αιχμάλωτο να του καρφώσει το μαχαίρι στο λαιμό, ο πατήρ έχοντας συνείδηση της ιερότητας των αιχμαλώτων, τον συγκρατεί σώζοντας τη ζωή του ιταλού, ο οποίος έπεσε στα πόδια του ευγνωμονώντας τον. Από τότε ο πατήρ τον επήρε να του κουβαλά τα κουτιά με τις σφαίρες του οπλοπολυβόλου του.

«Ω Θεία ανταποδοτικότητα», όταν τραυματίστηκε ο πατήρ στο ύψωμα της Σκουτάρας το στρατιωτικό σώμα του πατρός διαλύθηκε οπισθοχωρώντας και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη του πατρός μου που αιμορραγούσε στο πεδίο της μάχης, παρά μόνο ο ιταλός αιχμάλωτος, ο οποίος επέμενε και υπέδειξε σε βοηθούντες πολίτες να τον αναζητήσουν και να τον περισυλλέξουν όπως και έγινε.

Σχετικό Θείας ανταποδοτικότητας είναι και η μεταφορά από τον πατήρ μου, έξω από το πεδίο της μάχης του Τζαναβάρα Μιχαήλ, του ιταλού τραυματία ανθυπολοχαγού ίσως και άλλων.

Έλεγε ο πατήρ ότι την στιγμή του τραυματισμού του στο αριστερό, βραχίονα και επιγάστριο, δεν το κατάλαβε άμεσα αλλά ένιωσε πρώτα να καταλαμβάνεται από μια γλυκύτητα και μετά αισθάνθηκε να αναβλύζει το αίμα και να καλύπτει σκότος τα μάτια του.

– «Γλυκύς είναι ο θάνατος για την πατρίδα».

– «Ουδέν γλύκιον Πατρίδος» Όμηρος οδ. (ι 34)

Βάση της υπ΄αριθμ. 10039/17-10-1941 γνωμάτευσης της Ανωτάτης του Στρατού Υγειονομικής Επιτροπής εκρίθη ανάπηρος πολέμου (10% εκατοστά), με υπ΄αυξ. αριθμόν Μητρώου 20875.

Από το βιβλίο του Γ.Ε.Σ/Δ.Ι.Σ. Το 6ο Σ.Π. από 26-12-40 που τραυματίστηκε ο πατήρ δεν έκανε καμιά αξιόλογη κατάληψη στα υψώματα της Σκουτάρας, ένεκα αυτού αντικαταστάθηκε ο Διοικητής του Συντάγματος από τον Υποδιοικητή και μετά από τριήμερο προπαρασκευή κάνει επίθεση την 04/01/1941 αποτυγχάνουσα όμως. (Ίσως επειδή είχαν λαβωθεί και δεν συμμετείχαν ΛΕΩΝΤΕΣ Ανδρείας).

Μετά την αποτυχία αυτή το 6ο Σ.Π. αντικατεστάθη από το 12ο Σ. Π. και εκινήθη προς Πικεράσι ως εφεδρεία του Α΄ Σώματος Στρατού. (Χωρίς άλλη αξιόλογη ενέργεια μέχρι το τέλος του πολέμου).

Σήμερα υπάρχουν στα βουνά της Αλβανίας περίπου 5.000 οστά Άταφων Γνωστών Ελλήνων στρατιωτών (“ακήδεστοι και άφαντοι” Ομηρ.Ιλ. Ζ 60) και εμείς εναποθέτουμε εδώ τιμές σε άγνωστους στρατιώτες. Οι ιταλοί συνέλεξαν τα οστά των σκοτωμένων στρατιωτών των, συστηματικά το 1960 μέχρι 65 (Περίπου 60.000 ήταν, οι νεκροί ιταλοί στο μέτωπο, οι νεκροί των Ελλήνων ήσαν περίπου 8.500 ).

Άρα διδάχτηκαν την «Αντιγόνη» οι εξουσιαστές μας; Άρα διδάχτηκαν ότι στη Μάχη των Αργινουσών (406 π.χ.) οι Αθηναίων Στρατηγοί καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν, γιατί δεν περισυνέλεξαν τις σωρούς περίπου και τότε 5.000 συμπολεμιστών των; «Κυλώνειο Άγος;» Συνειδητοποιούν τον Εθνικό μας Ύμνο;

«Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε ώ χαίρε Ελευτεριά».Σε ποιόν θεό επιτέλους πιστεύουν και είναι εντολοδόχοι αρχεκάκων, ανθέλληνες- δούλοι; Η διαφορά θεώρησης της σχέσης ζωής και θανάτου, μεταξύ Ελλήνων και (νέο)βαρβάρων ήταν και θα είναι ειδοποιός, γι΄αυτό πάντα θα ηττώνται.

Μετά τον πόλεμο στο χωριό ο πατήρ μου καταδικάστηκε σε φυλακή, από τους ηττημένους ιταλούς κατακτητές, ως υπεύθυνος Πρόεδρος του χωριού μαζί με τον Αντιπρόεδρο Μιχαλούρο Δημ. Γρηγόριο, που έκαναν εννέα μήνες στα Καλάβρυτα, ως «Επικίνδυνοι για τα Ιταλικά στρατεύματα κατοχής». Αιτία ήταν, ότι δύο Άγγλοι σκότωσαν, ένα Ιταλό εκεί στα βουνά του χωριού μας και τον άφησαν άταφο. (Στη δίκη που έγινε οι ιταλοί επικαλέστηκαν την Αντιγόνη του Σοφοκλή!)

Το 1944 ο πατήρ συλλαμβάνεται και κρατείται από τους Γερμανούς στη Κόρινθο μαζί με άλλους 29 Έλληνες και το εσπέρας μίας ημέρας διαβάζετε η διαταγή εκτέλεσης στους Μελλοθάνατους για το πρωί της επομένης, αλλά η «ΑΤΗ» αναγκάζει να αυτοκτονήσει το βράδυ ο Διοικητής των Γερμανών στο Ξυλόκαστρο, που θα επικύρωνε την εκτέλεση. (Αναφερόμενα γεγονότα στα απομνημονεύματα του πατρός).

«Θεσσαλονίκην εκεί εμείναμεν επί 8 ημέρας εις αυτό το διάστημα ησθένησαν πολλοί και ένεκα της βρώμας της ατάκτου πόλεως, ησθενήσας δε και εγώ μετά μεγάλου πυρετού , πνευμονία ελαφρά, παρ’ ολίγον να γελάσω τον θάνατον».
Από το Ημερολόγιο του Παππού “Δεσπότη”- Πόλεμος 1912-1913. Στη φυλακή των Καλαβρύτων, έλεγαν με δέος οι συγκρατούμενοι του πατρός, ότι πλενόταν έξω στο προαύλιο, γυμνός από τη μέση και πάνω τρίβοντας το χιόνι στο σώμα του, δημιουργώντας έτσι άχνισμα «θυσίας» προς τον ουρανό.

Ο πατήρ απεβίωσε την Πέμπτη 22/01/2004 το γιόμα, ο καιρός την ημέρα αυτή στο χωργιό μας εξελίσσεται σε σοβαρή χιονοθύελλα, συνεχιζόμενη και την επόμενη ημέρα με αποτέλεσμα να τον ενταφιάσουμε με μεγάλη δυσκολία.

Μετά από ένα χρόνο στη τελετή μνήμης για τα «χρόνια» του πατρός, πάλι ο καιρός έντησε το χωργιό μας με παχύ λευκό πέπλο χιονιού. Υπήρξε άραγε ιερή συμμαχία καιρού, της ψυχής του πατρός και της Εποποιίας του 40;

(Ο Χίτλερ θεωρούσε ότι ο ίδιος προσωπικά θα συμμαχούσε με τον καιρό και θα άλλαζε τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες που αντιμετώπιζε ο στρατός του στο μέτωπο της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Eπί ματαίω όμως). Ο καιρός κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου θεωρήθηκε βαρύς χειμώνας, μη αναμενόμενος με πολλά χιόνια και βροχές. Τελικώς αποδείχθηκε σύμμαχος των βουνο-γεννημένων και βουνο-ανδρειωμένων Ελλήνων, μιάς και ήταν στη ουσία αυτός ο πόλεμος, ένας ορεσίβιος αγών. (“Και ως όταν πρύμος άνεμος από θεόν εστάλη” Ομηρ.Ιλ. Η 4).

Σήμερα τα βουνά μας «Οι αρρενόμορφες, μήτρες γέννας, της «Μαγιάς» των Ελλήνων» βιάζονται, ευνουχίζονται και σφάζονται. Από κατοικίες Θεών μετατρέπονται σε εγκαταστάσεις Τεράτων- Ανεμογενητριών κ.λ.π.

ΒΟΥΝΟ-ΥΨΩΜΑ ΣΚΟΥΤΑΡΑ (ΧΕΙΜΑΡΑ). (Όπου Ανέβλυσε και Άχνισε Αίμα ΛΕΩΝΤΩΝ- Πατρός Τε Και Άλλων..)

ΒΟΗ «ΑΕΡΑ» ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΟΥ (ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ): «ΣΤΑΥΡ΄ ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΑΙΜΑ ΤΕΚΝΟΥ ΜΑΣ ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΣΚΟΥΤΑΡΑΣ (ΧΕΙΜΑΡΑ) – ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ ΜΑΣ ΒΕΒΗΛΩΝΟΥΝ».

ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ Ο ΠΑΤΗΡ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:

Εδώ θα περιγράψω για την 28ην ημέραν του Οκτωβρίου του 1940.

Η ημέρα αυτή η αξέχαστη και ιστορική του Έθνους μας. Θα την περιγράψω με μεγάλην συγκίνισιν διότι μου έμινε εις την ζωή μου και εις την Ιστορίαν του Έλληνα αξέχαστη. Κατά τα ξημερώματα της ημέρας αυτής εμέναμε εις το χωργιό και σπέρναμε τα συτιρά, εκαλιεργούσαμε εις τον άγιο στέφανον, εκάναμε ζευγάρι με δύο ζευγάργια δηλαδή με 4α ζώα, καθοδόν όπου επηγέναμε το πρωϊ τους είπα εγώ ένα όνειρον. Επηγέναμε εις το χωράφι, εγώ ο Πατέρας μου ο αδελφός μου ο Όθων και η Οθωνίνα η Παναγούλα.

Τους είπα το εξής όνειρον, ότι είδα εις ένα δένδρο, ήταν μια φωλιά με πουλιά και επήγενε ένα φίδι μεγάλο να τα φάγη, αλλά η μάνα των πουλιών το είχε πάρει είδηση και ορμούσε επάνω εις το φίδι και δεν άφηνε να τα φάγει, επί πολύ ώραν επάλεβαν αλλά το φίδι δεν μπόρεσε να φάγει τα πουλιά. Και αυτό το όνειρον το είπα εις τους δικούς μου ότι αυτό είδα απόψε και τους είπα ότι κάτι κακό νέο θα ακούσουμε σήμερα. (42)

Και κατά τας 10-11 ώρα, όπου κάναμε χωράφι μας φωνάζουν από το χωργιό ότι σταματάτε το χωράφι, Πόλεμος – Πόλεμος και με αυτά όπου ακούσαμε εσταματήσαμε το χωράφι και γραμμή για το χωργιό. Ερχόμαστε εις το χωργιό τότε τι να δής και το τι να ακούσης θρήνους κλάματα φωνές, γυναίκες παιδιά πατεράδες και τόσους άλους, άκουες ,φώναζαν πάνε τα παιδάκια μας, αλλά και τόσα άλλα, έβλεπες και άκουες, πάντως όλος ο κόσμος του χωργιού μας ήταν χαράς ενθουσιασμού και λύπης, όλοι φώναζαν Πόλεμος-Πόλεμος.- (42)

Μου είχε εξιστορήσει ο πατήρ, ότι το δένδρο ήταν ένα αιωνόβιο ψηλό Πουρνάρι που υπάρχει και σήμερα δίπλα στο Ιερό-Νερόμυλο των Ριζογιαννέων (ΟΨΕ ΘΕΩΝ ΑΛΕΟΥΣΙ ΜΥΛΟΙ ΑΛΕΟΥΣΙ ΔΕ ΛΕΠΤΑ) μαζί με τα πλατάνια και τα κρυστάλλινα νερά του ποταμού Αστερίωνα (Κεφαλάρι) με τα οποία λούζονταν η Ευστέφανος Μυκήνη στα Ανάκτορα της και ότι η μάνα και τα πουλιά της φωλιάς ήταν κοτσύφια.

Με το όραμα αυτό ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΜΝΗΜΗΣ, ο πατήρ τελειώνει και το σύνολο των απομνημονευμάτων του. Βάζοντας με αυτό τον τρόπο ως ένας εντολοδόχος της Φυλής, την ΟΜΗΡΙΚΗ ΑΙΓΙΔΑ – ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΜΑΙΜΟΥ ΟΜΟΓΛΩΣΟΥ ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΜΟΘΥΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ-ΜΙΜΗΣΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ. ΙΛΙΑΔΟΣ Ραψωδία Β΄ Στίχοι 306-335 (Απόδοση. Ιακ. Πολυλά).

Και εμείς στους ιερούς βωμούς όπου μια βρύση εκύλα Κάτω απ ωραίον πλάτανον όμορφα νερά της, των αθανάτων καίαμεν εξαίσιες εκατόμβες. Μέγα σημάδι εφάνη εκεί, μαύρος σαν αίμα δράκος τέρας που έβγαλε στο φώς ο ίδιος ο Κρονίδης, Από το βάθος του βωμού στον πλάτανον εχύθη. Εκεί φωλιάζαν σπουργίτες ,αφτέρωτα πουλάκια εις το υψηλότατο κλαδί κρυμμένα μες τα φύλλα οκτώ και ένατ΄ η μάνα τους που τα΄χε γεννημένα.

Τά τρωγε αυτός που έτριζαν ελεεινά και γύρω πετούσε η μάνα κλαίοντας τα τέκνα της κι ο δράκος εστράφη ,ετινάχθη κι έπιασεν απ΄ το φτερό κ εκείνην.

Και αφού τα τέκνα όλα ΄φαγε και ακόμη την μητέρα, θαύμα τον έστησε ο θεός οπού τον είχε δείξει, Εκεί τον πέτρωσ΄ ο υιός του κρυπτοβούλου Κρόνου.
Κι εμείς απορούσαμε σ΄ αυτό που εγίνη εμπρός μας, Κι ως ήλθαν ξάφνου ανάμεσα στες θείες εκατόμβες Τέρατα τόσο φοβερά, τον λόγον πήρε ο Κάλχας:

«Πως όλοι στέκεσθ΄ άφωνοι; Το μέγ΄ αυτό σημείον Ο Ζεύς μας το΄ δειξε ο σοφός, κι ό,τι δηλοί θα γίνη Με τους καιρούς αλλ’ ένδοξο θα μείνη εις τον αιώνα.
Καθώς τα τέκνα όλ’ φαγε και την μητέρα εκείνος, οκτώ κι ενάτη ήταν αυτή που τα ‘χε γεννημένα, κι εμείς θα πολεμήσωμεν αυτού χρόνους εννέα, και η πόλις η πλατύδρομη εις τον δέκατον θα πέση».

Αυτά μας έλεγε και ιδού που τώρα γίνοντ’ όλα και ώ μεγαλόψυχοι Αχαιοί, να μείνετε σας λέγω, ωσότου να πατήσωμε τους πύργους του Πριάμου».

Είπε και όλοι εφώναξαν, και τρομερά τα πλοία από την βοήν των Αχαιών ως πέρα ηχολογήσαν, τόσον εις όλους άρεσαν οι λόγοι του Οδυσσέως.

——————————————————————————————–

ΠΑΝ–ΑΞΙΟΙ ΑΙΩΝΙΟΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΖΩΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΕΣΤΩΤΑ ΧΡΟΝΟ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ
10/02/11
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΗΣ, sotirios.rizogiannis@gmail.com

Ιερά Ιστορία του 6ου Συντάγματος ΠΕΖΙΚΟΎ

Το χίλια=1912=13 το Συντ. είχεν την έδρα εις το Μεσολόγγιον και κατόπιν έως το 1916 μετεφέρθει εις Πάτρας. Κατόπιν το 1926 μετεφέρθη εν Κορίνθω. Το σύνταγμα επολέμησε εις τους Βαλκανικούς πολέμους, όπου έλαβε μέρος εις Σαραντάπορον Κιλκίς Δοϊράνι Γιαννιτσά Κλεισούρα ύψωμα 450 Πετσιοβοκά Τσιουμαγιά. Εις τον Ευρωπαϊκόν πόλεμον όπου έλαβε μέρος εις τον Μακεδονικόν αγώνα του Στρυμόνος ποταμού, σκληρών αγώνων χαρακωμάτων 12=13 Βαλκαν.. «1918 Ευρωπ» 1921» Μικρασιατικός πόλεμος. (Από το Ημερολόγιο του Πατρός του 1935, εκπαιδευόμενος στο 6ο Σ.Π.)

——————————————————————————————–

(Συμπληρούμενος) ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΩΝ – ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΝΤΩΝ ΤΟΥ 6ου ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΕΖΙΚΟΥ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1940 – 41

-ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ-

Αγγελόπουλος Ιωάννης. Έφεδρος Υπολοχαγός Φονεύθηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Της Χειμάρας) στις 30 Δεκεμβρίου 1940
Αναγνωστόπουλος Ευάγγελος του Σωτηρίου. Ανθυπασπιστής: Γεννήθηκε στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας το 1915. Πέθανε από τραύματα στο Α2 Ορεινό Χειρουργείο (Δέλβινο) στις 6 Ιανουαρίου 1941.
Αντωνάτος Δημήτριος του Ευαγγ. Έφεδρος Ανθυπυλοχαγός. Γεννήθηκε στη Σάμη Κεφαλλονιάς το 1912. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ Χειμάρας) στις 25 Δεκ. 1940
Κωσταντινίδης Κων/νος του Γεωργ. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Γεννήθηκε στο Καρά–Τεπέ Νικομήδειας το 1914. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ Χειμάρας) στις 26 Δεκεμβρίου 1940.
Μανιάκης Κων/νος του Σπυρ. Έφεδρος Ανθυπασπιστής: Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1916.Φονεύτηκε στη Κιπαρό Χειμάρας στις 20 Δεκεμβρίου 1940.
Μελισσινός Χρυσόστομος του Μιχαήλ. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στη Νάξο το 1919. Φονεύτηκε στη Κλεισούρα στις 14 Απριλίου 1941.
Πανταζής Γεράσιμος του Σπυρ. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1914. Φονεύτηκε στο ύψωμα 1074 (Χειμάρας) στις 30 Δεκεμβρίου 1940.
Παπαχρίστου Χρήστος του Δημητρίου. Ανθυπίατρος: Γεννήθηκε στο Κορωπί Αττικής. Πνίγηκε στο ποταμό Πάβλα στις 19 Απριλίου 1941.
Πέπας Βασίλειος του Θεμιστοκλέους. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Γεννήθηκε στη Νεμέα Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ Χειμάρας) στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Πιάς Γεώργιος του Νικολάου. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Γεννήθηκε στην Ελατοβρύση Ναυπακτίας το 1910. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ Χειμάρας) στις 09 Ιανουαρίου 1941.
Σαρλής Κων/νος του Αλεξάνδρου. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1910. Πέθανε στο ΙΙΙβ΄ Ορεινό Χειρουργείο (Τραυματίας μάχης Πανόρμου) στις 22 Δεκεμβρίου 1940.
Στεργιάκης Χαράλαμπος του Κων/νου. Υπολοχαγός. Γεννήθηκε στην Γκούρα Κορινθίας. Φονεύτηκε στην Αγία Μαρίνα Θεσπρωτίας στις 16 Νοεμβρίου 1940.
Τσαντίλης Βασίλειος του Χρήστου. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Γεννήθηκε στη Τερψιθέα Αιτωλοακαρνανίας το 1912. Φονεύτηκε στο Μπουλαράτ την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Τσελένης Βασίλειος του Χρήστου. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Γεννήθηκε στη Τερψιθέα Αιτωλοακαρνανίας το 1913. Φονεύτηκε στο Μπουλαράτ την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Αγγελόπουλος Ευάγγελος του Χαραλάμπους. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 31 Δεκεμβρίου 1940.
Ανδριανόπουλος Βασίλειος του Αντωνίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Καλύβια Κορινθίας το 1913. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 31 Δεκεμβρίου 1940.
Αθανασούλης Κων/νος του Νικολάου. Λοχίας: Γεννήθηκε στο Μάτσανι Κορινθίας το 1913. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Αικατερίνης Γεώργιος του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας το 1917. Φονεύτηκε στη μάχη Μπουλαράτ την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Αλεξόπουλος Παναγιώτης του Μιχαήλ. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στον Τρυπιά Αχαΐας το 1915. Φονεύτηκε στο ύψωμα Βουλγάρας στις 13 Νοεμβρίου1940.
Αλογογιάννης Παναγιώτης του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Καμάρι Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 12 Απριλίου 1941.
Αμπατζής Βασίλειος του Περικλή. Λοχίας: Γεννήθηκε στο Ζευγολατειό Κορινθίας το 1911. Φονεύτηκε στο ύψ. Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 27 Δεκεμβρίου 1940.
Αναγνωστόπουλος Δημήτριος του Θεοφάνη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Κάτω Ζαχλορού Καλαβρύτων Αχαΐας το 1916. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αγρινίου στις 09 Ιανουαρίου 1941.
Αναστασόπουλος Γεώργιος του Ανδρέα. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Καστριά Καλαβρύτων το 1913. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Ανδρικόπουλος Κων/νος του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Στόμιο Κορινθίας το 1914. Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών στις 27 Ιανουαρίου 1941.
Αντωνόπουλος Αναστάσιος του Πέτρου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Τρπύλα Τριφυλίας Μεσσηνίας το 1914. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 28 Δεκεμβρίου 1940.
Βασιλόπουλος Αριστείδης του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Παναρίτι Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 31 Δεκεμβρίου 1940.
Βγενόπουλος ή Γεωργόπουλος Ιωάννης του Θεοδώρου. Λοχίας: Γεννήθηκε στο Πάο Καλαβρύτων Αχαΐας το 1910. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 06 Ιανουαρίου 1941.
Βενετσάνος Παναγιώτης του Γκίκα. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στο Σοφικό Κορινθίας το 1917. Φονεύτηκε στη μάχη Μπουλαράτ την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Βιτουλαδίτης Κων/νος του Αντωνίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στους Αλειμματάδες Κέρκυρας το 1915. Φονεύτηκε στο ύψωμα Χειμάρας στις 24 Μαρτίου 1941.
Βλάχος Δημήτριος του Παναγιώτη. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στο Ψάρι Κορινθίας. Φονεύτηκε στο ύψωμα Λυκόγιαννη στις 27 Νοεμβρίου 1940.
Γαλάνης Θεοφάνης του Παναγιώτη. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στα Κάτω Τρίκαλα Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στη μάχη Αγίου Αθανασίου στις 05 Δεκεμβρίου 1940.
Γαλανόπουλος Χαράλαμπος του Μιχαήλ. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη νέα Κόρινθο Κορινθίας το 1911. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 15 Απριλίου 1941.
Γαρούφος Αθανάσιος του Κων/νου. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στο Πύργο Κορινθίας. Φονεύτηκε στη μάχη Βουλγάρας στις 16 Νοεμβρίου 1940.
Γεωργόπουλος Κων/νος του Σωτηρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Τρίκαλα Κορινθίας το 1911. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Γεωργουλόπουλος Κων/νος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Ψωφίδα Καλαβρύτων το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Γιάβης Παναγιώτης του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. Πέθανε στο ΙΙΙα Ορεινό Χειρουργείο (Χειμάρας) στιε 06 Μαρτίου 1941.
Γιαννακόπουλος Γεώργιος του Ιωάννη. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στα Φίλια Καλαβρύτων Αχαΐας. Φονεύτηκε στο ύψωμα Βουλγάρας στις 14 Νοεμβρίου 1940.
Γιαννακόπουλος Νικόλαος του Παναγιώτη. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στο Βουνάκι Αχαΐας το 1917. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Γιαννόπουλος Παναγιώτης του Σπυρ. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στα Σπαρτιναίικα Κορινθίας το 1917. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Γεωργουσάτες την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Γιουρούκος Δημήτριος του Ευαγγέλου. Λοχίας: Γεννήθηκε στα Καλύβια Κορινθίας το 1908. Φονεύτηκε στο ύψωμα Βουλγάρας στις 16 Νοεμβρίου 1940.
Γιουρούσης Γεώργιος του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Στιμάγκα Κορινθίας το 1917 . Πέθανε στο Α2 ορεινό Χειρουργείο στις 06 Ιανουαρίου 1941.
Γκούμας Πέτρος του Βλασίου. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στο Σοφικό Κορινθίας το 1913. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Δέδες Δημήτριος του Σωτηρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μάτσανι Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στο ύψωμα Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 14 Απριλίου 1941.
Δερβετζής Ευθύμιος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μπάσι Κορινθίας το 1911 . Πέθανε στο ΙΙΙβ Ορεινό Χειρουργείο (Άγιοι Σαράντα) στις 27 Δεκεμβρίου 1940.
Δήμας Γεώργιος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Κλένια Κορινθίας το 1912. Πέθανε στο ΙΙΙα Χειρουργείο στις 19 Δεκεμβρίου 1940.
Δημόπουλος Ιωάννης του Θεοδώρου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Κάτω Κλειτορία Αχαΐας το 1911. Φονεύτηκε στο ύψωμα Σκουτάρας στις 18 Μαρτίου 1941.
Δημόπουλος Κων/νος του Ανδρέα. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Καλιάνους Κορινθίας το 1913 της 79ης Μονάδος (6ο Σ.Π.). Φονεύτηκε στο ύψωμα Σκουτάρας στις 25 Ιανουαρίου 1941.
Ελευθερίου Κων/νος του Γεωργίου. Λοχίας: Γεννήθηκε στο Κεφαλάρι Αργολίδας το 1914 . Πέθανε στο Α2 Ορεινό Χειρουργείο (Δέλβινο) στις 28 Δεκεμβρίου 1940.
Ζάννης Νικόλαος του Αγγελή. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Άνω Βλάσια Αχαΐας το 1914. Φονεύτηκε στο Αυγό Χειμάρας στις 10 Απριλίου 1941.
Ζαχαριάς Βασίλειος του Παναγή. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Λαύκα Κορινθίας. Φονεύτηκε στη Αγία Μαρίνα στις 16 Νοεμβρίου 1940.
Ζερβός Βασίλειος του Περικλή. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας το 1917. Φονεύτηκε στο ύψωμα Χειμάρας στις 29 Μαρτίου 1941.
Ζορμπάς Γεώργιος του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Καστράκι Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στο ύψωμα Χειμάρας στις 24 Μαρτίου 1941.
Θεοδούσης Κων/νος του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Διακοπτό Αχαΐας το 1916. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Θεοδωρόπουλος Σωκράτης του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Βροχίτσα Ηλείας το 1914. Φονεύτηκε στη μάχη Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 28 Ιανουαρίου 1941.
Θεοφανόπουλος Αντώνιος του Νικολάου. Δεκανέας: Γεννήθηκε στο Ξυλόκαστρο κορινθίας το 1917. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Θώδης Ιωάννης του Βλασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Περαχώρα Λουτρακίου Κορινθίας το 1912. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Καβέτσος Ιωάννης του Ανδρέα. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στο Καμάρι Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Γεωργουσάτες την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Καλανζής Δημήτριος του Αθανασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στους κάτω Λουσσούς Καλαβρύτων Αχαΐας το 1915. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 17 Φεβρουαρίου 1941.
Καλοβρεντής Κων/νος του Ιωάννη. Δεκανέας: Γεννήθηκε στη Βιλιβίνα Καλαβρύτων Αχαΐας το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 17 Δεκεμβρίου 1940.
Καμπούρης Μανθαίος του Επαμεινώνδα. Υποδεκανέας: Γεννήθηκε στο Παναρίτι Κορινθίας το 1912. Φονεύτηκε στο ύψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 30 Δεκεμβρίου 1940.
Κανατσούλιας Νικόλαος του Θεοδώρου. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στο Μπούμπουκα Καλαβρύτων Αχαΐας το 1915. Φονεύτηκε στο ύψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 27 Δεκεμβρίου 1940.
Καπότας Δημήτριος του Μαρίνου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Ράδο Αρκαδίας το 1914. Φονεύτηκε στο ύψ. Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Καραβασίλης Παναγιώτης του Σωτηρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Γκούρα Κορινθίας το 1913. Φονεύτηκε στο ύψ. Χειμάρας στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Καραγιάννης Παναγιώτης του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Περιθώρι Αιγιαλείας Αχαΐας το 1912. Φονεύτηκε στη Χειμάρα στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Κατσούλης Γεώργιος του Δημητρίου. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στη Νεμέα Κορινθίας το 1914 . Φονεύτηκε στο υψ. Βουλγάρας στις 16 Νοεμβρίου 1940.
Κεφαλάς Παναγιώτης του Γρηγορίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Νεμέα Κορινθίας το 1915 . Πέθανε στο ΙΙΙα Ορεινό Χειρουργείο (Αγ. Βασίλειος) στις 30 Μαρτίου 1941.
Κλουτσινιώτης Βασίλειος του Κων/νου. Στριατιώτης: Γεννήθηκε στο Μεγάλο Βάλτο Κορινθίας το 1917. Φονεύτηκε στο υψ. Βουλγάρας στις 16 Νοεμβρίου 1940.
Κλώνης Αντώνιος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Λαύκα Κορινθίας το 1916. Πέθανε στο ΙΙΙα Ορεινό Χειρουργείο στις 02 Μαρτίου 1941.
Κόλιας Απόστολος του Σπυρίδωνος. Λοχίας: Γεννήθηκε στη Στύλια Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Κόλιας Παναγιώτηςτου Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Προφήτη Ηλία Καλαβρύτων Αχαΐας το 1914. Πέθανε από πολεμικό τραύμα στη περιοχή της Χειμάρας στις 22 Μαρτίου 1941.
Κόντης Γεώργιος του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας το 1912. Φονεύτηκε στο ύψ. 1074 ( Χειμάρας) στις 09 Ιανουαρίου 1941.
Κοντογιώργος Δημήτριος του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας το 1914 . Πέθανε στο Α2 Ορεινό Χειρουργείο στις 27 Ιανουαρίου 1941.
Κοντόπουλος Γεώργιος του Νικολάου. Δεκανέας: Γεννήθηκε στην Ελίκη Αιγιαλείας Αχαΐας το 1917. Φονεύτηκε στο ύψ. Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Κοντός Σπυρίδων του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Λυκουρία Καλαβρύτων Αχαΐας το 1915. Φονεύτηκε στο ύψ. 1074 ( Χειμάρας) στις 14 Απριλίου 1941.
Κόρδας Αντώνιος του Ανδρέα. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Προφήτη Ηλία Καλαβρύτων Αχαΐας το 1918. Φονεύτηκε στο ύψ. Χειμάρας στις 19 Μαρτίου 1941.
Κουβέλης Αλέξανδρος του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Αιγείρα Αιγιαλείας Αχαΐας . Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Κοψιδάς Γεώργιος του Ηλία. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Ξανθοχώρι Κορινθίας. Φονεύτηκε στο ύψωμα Λυκογιάννη στις 26 Νοεμβρίου 1940.
Κρεμμύδας Παναγιώτης του Βασιλείου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Διμηνιό Κορινθίας το 1917. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 09 Ιανουαρίου 1941.
Κυορλευτέρης Γρηγόριος του Ιορδάνη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Στείρωνα Πατσιδέρου Μονοφατσίου Ηρακλείου το 1915. Φονεύτηκε στα Σπήλαια Χειμάρας στις 25 Φεβρουαρίου 1941.
Κυριατζής Νικόλαος του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μάνεσι Καλαβρύτων Αχαΐας το 1914. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 30 Δεκεμβρίου 1940.
Κωτσιάκος Δημήτριος του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μπάσι Κορινθίας το 1914 . Φονεύτηκε στο ύψωμα Αγ. Αθανασίου στις 05 Δεκεμβρίου 1940.
Λαπαναϊτης ή Παπαναϊκης Ηλίας του Αλεξίου ή Αλαξάνδρου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Κουνινά Αχαΐας το 1911. Πέθανε στο 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο στις 20 Φεβρουαρίου 1941.
Λάσκος Σπυρίδων του Κων/νου. Δεκανέας: Γεννήθηκε στα Καριώτικα Ξυλόκαστρου Κορινθίας το 1914. Φονεύτηκε στο ύψ. Συγκροτήματος Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Λεκουσιώτης Γεώργιος του Δημητρίου. Δεκανέας: Γεννήθηκε στη Νεμέα Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στο Κυπαρότ Χειμάρας στις 20 Δεκεμβρίου 1940.
Λιάκης Σωτήριος του Ευθυμίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μικρό Βάλτο Κορινθίας. Φονεύτηκε στο ύψωμα Λυκογιάννη στις 27 Νοεμβρίου 1940.
Λινάρδος Δημήτριος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Τρίκαλα –Ξανθοχώρι Κορινθίας το 1915. Πέθανε στο Νοσοκομείο Διακομιδής Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στις 13Δεκεμβρίου 1940.
Λογοθέτης Χρήστος του Αθανασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας το 1914. Φονεύτηκε στη μάχη ύψ. Χειμάρας στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Λόντος Σπυρίδων του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Καρυά Κορινθίας το 1916. Πέθανε στο Α2 Ορεινό Χειρουργείο (Δέλβινο) στις 7 Ιανουαρίου 1941.
Λώλος Γεώργιος του Αποστόλου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Νεμέα Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στη μάχη ύψ. Μπουλαράτ την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Μαθιουδάκης Δράκος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Σταυράκια Μαλεβιζίου Ηρακλείου το 1917. Φονεύτηκε στη περιοχή Χειμάρας την 1η Φεβρουαρίου 1941.
Μακρής Δημήτριος του Μιλτιάδου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα Αχαΐας το 1916. Φονεύτηκε στο ύψ. Μπουλαράτ την 1η Δεκεμβρίου 1940.
Μακρόπουλος Γεώργιος του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Κάτω Διμινιό Κορινθίας το 1913. Πέθανε στο 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 25 Μαρτίου 1941.
Μανδελιάς Βλάσιος του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Τρίκαλα Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 06 Ιανουαρίου 1941.
Μαργαρώνης Χαράλαμπος του Ανδρέα. Δεκανέας: Γεννήθηκε στη Καλλιφώνιο Καλαβρύτων Αχαΐας το 1916. Φονεύθηκε στη μάχη Χειμάρας στις 9 Ιανουαρίου 1941.
Μαρκέλλος Μιχαήλ του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Σοφικό Κορινθίας το 1917. Φονεύθηκε στη Χειμάρα στις 27 Δεκεμβρίου 1940.
Μαστρονικολής Αλέξανδρος του Νικολάου. Δεκανέας: Γεννήθηκε στους Μπεζάνους Καρυστίας Ευβοίας το 1916. Πέθανε στο 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 27 Φεβρουαρίου 1941.
Μελέτσης Σωτήριος του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μπούζι Κορινθίας το 1911. Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο στις 14 Ιουνίου 1941.
Μελισαρόπουλος Άγγελος του Ιωάννη. Δεκανέας: Γεννήθηκε στο Αυγό (Λυκοποριά) Κορινθίας το 1916. Φονεύθηκε στη μάχη Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Μερκούρης Σπυρίδων του Σπυρίδωνος. Δεκανέας: Γεννήθηκε στο Μεγάλο Βάλτο Κορινθίας. Φονεύθηκε στη μάχη Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Μερκούρης Χρήστος του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Αίγιο Αχαΐας. Φονεύτηκε στο ύψωμα Βουλγάρας στις 16 Νοεμβρίου 1940.
Μιχαλόπουλος Θεόδωρος του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Άνω Κλειτορία Καλαβρύτων Αχαΐας το 1916. Φονεύτηκε στη Μάχη Λυκόγιαννη στις 28 Νοεμβρίου 1940.
Μιχαλόπουλος Θεόδωρος του Παναγιώτη. Δεκανέας: Γεννήθηκε στο Σιγούνι Καλαβρύτων Αχαΐας το 1914. Πέθανε από πολεμικά τραύματα στο υψ. Μπουλαράτ στις 3 Δεκεμβρίου 1940.
Μιχόπουλος Κων/νος του Μιχαήλ. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Καστανιά Κορινθίας το 1910. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Μουζάκης Ιωάννης του Θεοδώρου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Χαροκοπειό Μεσσηνίας το 1915. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 30 Δεκεμβρίου 1940.
Μουζάκης Παναγιώτης του Αθανασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας το 1910. Φονεύτηκε στο υψ. Χειμάρας στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Μούκας Βασίλειος του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λεώντιο Κορινθίας το 1912. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Μουρτζούχος Ιωάννης του Αλεξίου. Δεκανέας: Γεννήθηκε στον Κούμαρη Αιγιαλείας το 1916. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Μπαλτάσης Σπυρίδων του Αναστασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Καστανιά Κορινθίας το 1910. Πέθανε στο ΙΙΙβ Ορεινό Χειρουργείο (Άγιοι Σαράντα) στις 27 Δεκεμβρίου 1940.
Μπαρδάκος Δημήτριος του Χαραλάμπους. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Χαλκείο Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 07 Ιανουαρίου 1941.
Μπαρτζής Χρήστος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μούλκι Κορινθίας το 1914. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 14 Φεβρουαρίου 1941.
Μπατουβάνης Κων/νος του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Πτέρη Αιγιαλείας Αχαΐας το1916. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 09 Ιανουαρίου 1941.
Μπατσιαλιάς Γεώργιος του Ευσταθίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Γκούρα Κορινθίας το 1915 . Φονεύτηκε στη μάχη ύψ. Μπουλαράτ την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Μπατσούνης Νικόλαος του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Καρυά Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στη μάχη ύψ. Μπουλαράτ την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Μπαχταλιάς Κων/νος του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Χάλκι (Ζευγολατιό) Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στο ύψωμα Χειμάρας στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Μπισχινιώτης Θεόδωρος του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Αγαλιανή Τριφυλίας Μεσσηνίας το 1913. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 26 Δεκεμβρίου 1940.
Μπούρης Παναγιώτης του Ευθυμίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Καστανιά Κορινθίας το 1914. Φονεύτηκε στο ύψωμα Χειμάρας στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Μπουρμπούλης Κων/νος του Σωτηρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Χαλκείο Κορινθίας το 1910. Πέθανε στο ΙΙΙα Ορεινό Χειρουργείο (Άγιος Βασίλειος) στις 9 Μαρτίου 1941.
Μπούφης Ασημάκης του Ιωάννη. Δεκανέας: Γεννήθηκε στη Κόρινθο το 1912. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 04 Ιανουαρίου 1941.
Νιάγκος Δημήτριος του Βασιλείου. Λοχίας: Γεννήθηκε στη Γκούρα Κορινθίας το 1912. Ανευρέθει νεκρός έξω από το Χωριό Γεωργουσάδες στις 28 Δεκεμβρίου 1940.
Νικολόπουλος Παναγιώτης του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Ακράτα Αιγιαλείας Αχαΐας το 1916 .Τραυματίστηκε στα υψώματα Καλαράτι και πέθανε στο ΙΙΙα Ορεινό Χειρουργείο (Κάτω Μπόρσι) στις 26 Δεκεμβρίου 1940.
Νταλάπας Ηλίας του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λιβάρτζιο Καλαβρύτων Αχαΐας το 1912. Πέθανε από πολεμικά τραύματα στα υψ. Χειμάρας στις 16 Απριλίου 1941.
Ντάνος Σπυρίδων του Γερασίμου. Λοχίας: Γεννήθηκε στην Ευαγγελίστρια Κορινθίας το 1912 . Φονεύτηκε στο ύψωμα Βουλγάρας στις 16 Νοεμβρίου 1940.
Ντόρας Παύλος του Αριστείδη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Νέα Κόρινθο Κορινθίας το 1911. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Ντούβος ή Δούβος Βασίλειος του Λεωνίδα. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στους Άνω Λουσούς Καλαβρύτων Αχαΐας το 1917. Πέθανε από πολεμικό τραύμα στα υψ. Λυκόγιαννη στις 27 Νοεμβρίου 1940.
Παγιώτης Θεοφάνης του Ευθυμίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στους Καλιάνους Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Πάγκας Βασίλειος του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μάτσανι Κορινθίας το 1915. Πέθανε στο ΙΙΙα Ορεινό Χειρουργείο (Λεσνίτσα) στις 15 Μαρτίου 1941.
Παλαιολόγου Βασίλειος του Αριστείδη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Ελληνικό (Λούζι) Κορινθίας το 1910. Φονεύτηκε στο Κιπαρό Χειμάρας στις 20 Δεκεμβρίου 1940.
Παναγόπουλος Ανδρέας του Γερασίμου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Δάφνη Καλαβρύτων Αχαΐας το 1914. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Αγίου Αθανασίου Δωδώνης στις 5 Δεκεμβρίου 1940.
Παναγόπουλος Βασίλειος του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα Αχαΐας το 1914. Πέθανε από πολεμικά τραύματα στην Αγιά Μαρίνα Ηπείρου στις 16 Νοεμβρίου 1940.
Πανούσης Βασίλειος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Κεφαλάρι Κορινθίας το 1914. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Πανουτσόπουλος Σπυρίδων του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Κάτω Λουτρό Κορινθίας το 1916. Πέθανε στο Σ3 Νοσοκομείο Διακομιδής Ιωαννίνων στις 7 Ιανουαρίου 1941.
Παπαβασιλόπουλος Πάνος του Ιωάννη. Λοχίας: Γεννήθηκε στους Άνω Λουσούς Αχαΐας το 1916. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Παπαδόπουλος Αθανάσιος του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Πουλίτσα Κορινθίας το 1913. Φονεύτηκε στο υψ. Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 23 Δεκεμβρίου 1940.
Παπαζαφείρης Γεώργιος του Βασιλείου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στον Προφήτη Ηλία Καλαβρύτων Αχαΐας το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Παπαϊωάννου Βασίλειος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Καμάρι Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 5 Μαρτίου 1941.
Παπαϊωάννου Σωτήριος του Ιωάννου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Κάτω Ποταμιά Αχαΐας το 1916. Πέθανε στο Νοσοκομείο Διακομιδής Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στις 10 Δεκεμβρίου 1940.
Παπαντωνίου Βασίλειος του Βασιλείου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Σικυώνα Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στα υψ. Χειμάρας στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Παπαπροκοπίου Βασίλειος του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στον Αίγιο Αχαΐας το 1917. Πέθανε στο Α2 Ορεινό Χειρουργείο στις 3 Ιανουαρίου 1941.
Παπάς Σπύρος του Αναστασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μεγάλο Βάλτο Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε κατά τον αεροπορικό βομβαρδισμό του καταυλισμού στο Κηπαρό (Χειμάρας) στις 20 Δεκεμβρίου 1940.
Παπασταματίου Αθανάσιος του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Σοφικό Κορινθίας το 1913. Φονεύτηκε στα υψ. Χειμάρας στις 29 Μαρτίου 1941.
Παπαχρήστου Σωτήριος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Βοχαϊκό Κορινθίας το 1914.Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 12 Δεκεμβρίου 1941.
Πατώκος Χρήστος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Νεμέα Κορινθίας το 1914. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Πετρόπουλος Τριαντάφυλος του Λεωνίδα. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Δερβένι Κορινθίας το 1913. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 26 Δεκεμβρίου 1940.
Πηγαδιώτης Κων/νος του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Νεμέα Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 29 Μαρτίου 1941.
Πιστεύος Γεώργιος του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Μποζικά Κορινθίας το 1916.Πέθανε στο Α2 Ορεινό Χειρουργίο την 1η Ιανουαρίου 1941.
Πλάτανος Γεώργιος του Αθανασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Αράχοβα (Ράχοβα) Καλαβρύτων Αχαΐας το 1916. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Πούλος Θεμιστοκλής του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Μεγάλο Βάλτο Κορινθίας το 1917. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Πούλος Κων/νος του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Μάτζανη Κορινθίας το 1917. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Προβατάς Ανδρέας του Ευαγγέλου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στους Αγράφους Κέρκυρας το 1914. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 12 Απριλίου 1941.
Ρεκούνας Γεώργιος του Θεοδώρου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λιβάρτζιο Καλαβρύτων Αχαΐας το 1913. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) την 1η Ιανουαρίου 1941.
Ρόκας Μιχαήλ του Σπυρίδωνος. Δεκανέας: Γεννήθηκε στις Τραγάνες Κιάτου Κορινθίας το 1914. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 20 Φεβρουαρίου 1941.
Ρούκης Δημήτριος του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Ξυλοκέριζα Κορινθίας το 1914. Φονεύτηκε στο υψ. Λυκόγιαννη στις 26 Νοεμβρίου 1940.
Ρούσης Αθανάσιος του Μιχαήλ. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Σοφικό Κορινθίας το 1910. Πέθανε στο 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 14 Φεβρουαρίου 1941.
Ρούσος Αναστάσιος του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Φίλια Καλαβρύτων Αχαΐας το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Ρούσος Θεοχάρης του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας το 1916 . Φονεύτηκε στη μάχη ύψ. Μπουλαράτ την 01 Δεκεμβρίου 1940.
Σαμπέρης Κων/νος του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Ψωφίδα Καλαβρύτων Αχαΐας το 1914. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Σαρανταυγάς Κων/νος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στον Φενεό Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 28 Δεκεμβρίου 1940.
Σάρλος Γεώργιος του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Καρυά Ξυλοκάστρου Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στη Χειμάρα στις 16 Απριλίου 1941.
Σαρρής Γεώργιος του Σταύρου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Πύργο Ηλίας το 1915. Φονεύτηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 14 Απριλίου 1941.
Σελάς Δημήτριος του Αποστόλου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Κοντόσταυλο Κορινθίας το 1916. Πέθανε από πολεμικά τραύματα στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 15 Απριλίου 1941.
Σκάζας Βασίλειος του Αθανασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Νεμέα Κορινθίας το 1915. Πέθανε στο ΙΙΙα Ορεινό Χειρουργείο (Άγιος Βασίλειος) στις 26 Φεβρουαρίου 1941.
Σκαρτσίλας Δημήτριος του Ανδρέα. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Κουνινά Αιγιαλείας Αχαΐας το 1915. Φονεύτηκε στη Χειμάρα στις 4 Μαρτίου 1941.
Σκόνδρας Ευριπίδης του Ηλία. Λοχίας: Γεννήθηκε στην Μάνα Κορινθίας το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Σκούντζος Ευάγγελος του Ιωάννη. Λοχίας: Γεννήθηκε στην Δάφνη Αιγιαλείας Αχαΐας το 1914. Πέθανε από πολεμικά τραύματα στο ύψ. Λυκόγιαννη στις 27 Νοεμβρίου 1940.
Σκούπας Ανδρέας του Χρήστου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Αγιονόρι Κορινθίας το 1914. Φονεύθηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 26 Δεκεμβρίου 1941.
Σκούρτης Βλάσιος του Αριστείδη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο ψάρι Κορινθίας το 1910. Φονεύθηκε στο ύψ. 1074 (Χειμάρας) στις 14 Απριλίου 1941.
Σκουτέρης Ευάγγελος του Σπυρίδωνα. Δεκανέας: Γεννήθηκε στη Καστανιά Κορινθίας το 1917. Φονεύθηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Σούκουλης Χρήστος του Αναστασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη Κορινθίας το 1915. Φονεύθηκε στο ύψ. Λυκόγιαννη στις 27 Νοεμβρίου 1940.
Σουλελές Χρήστος του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Πάτρα Αχαΐας το 1915, της 79ης Μονάδος-6ου Σ.Π.. Φονεύθηκε στο ύψ. Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1941.
Σπηλιόπουλος Γεώργιος του Παναγιώτη. Λοχίας: Γεννήθηκε στο Λαγοβούνι Καλαβρύτων Αχαΐας το 1912. Φονεύτηκε στη μάχη Μπουλαράτ την 03 Δεκεμβρίου 1940.
Σπυρογιαννάκης Ηλίας του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας το 1912. Φονεύθηκε στο ύψ. Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 27 Δεκεμβρίου 1941.
Σταθόπουλος Χρήστος του Ανδρέα. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Κέρτεζη Καλαβρύτων Αχαΐας. Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 2 Ιανουαρίου 1941.
Σταματίου Χαράλαμπος του Κυριάκου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Ίσθμια Κορίνθου το 1913. Πέθανε στο Α2 Ορεινό Νοσηλευτικό Τμήμα (Δέλβινο) στις 23 Φεβρουαρίου 1941.
Στεφανόπουλος Κων/νος του Δημητρίου. Υποδεκανέας: Γεννήθηκε στην Κάτω Ποταμιά Καλαβρύτων Αχαΐας το 1917. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Μπουλαράτ υην1η Δεκεμβρίου 1940.
Συμεόπουλος Μιχαήλ του Βασιλείου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Διακοπτό Αιγιαλείας Αχαΐας το 1913. Φονεύθηκε στο ύψ. Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 17 Φεβρουαρίου 1941.
Τεάζης Χαράλαμπος του Ιωάννη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα καλύβια Κορινθίας το 1914. Πέθανε στο 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 16 Ιανουαρίου 1941.
Τζαναβάρας Δημήτριος του Αθανασίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Αθίκια Κορινθίας το 1913. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Αγ. Αθανασίου στις 5 Δεκεμβρίου 1940.
Τζουμάκας Ζαχαρίας του Κων/νου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Σιγούνι Καλαβρύτων Αχαΐας το 1915. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 28 Δεκεμβρίου 1940.
Τομαράς Θεοφάνης του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Στιμάγκα Κορινθίας το 1916. Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Μπουλαράτ υην1η Δεκεμβρίου 1940.
Τουργέλης Ιωάννης του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στον Μποζικά Κορινθίας το 1914 . Φονεύτηκε στη μάχη υψ. Αγ. Αθανασίου Μπουλεράτι (Περιοχής Αργυροκάστρου) την 1η Δεκεμβρίου 1940.
Τριανταφυλλόπουλος Παναγιώτης του Τριανταφύλλου. Λοχίας: Γεννήθηκε στην Ευρωστίνη Κορινθίας το1913. Φονεύτηκε στο ύψ. Αγίου Αθανασίου στις 2 Δεκεμβρίου 1940.
Τσαγκαράς Σωκράτης. Στρατιώτης: Του 6ου ΣΠ (Λοιπά στοιχεία ελλείπουν)
Τσακνάκης Κων/νος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Τιτάνη Κορινθίας το 1915. Φονεύθηκε στο ύψ. Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 30 Δεκεμβρίου 1940.
Τσάλτας Θεόδωρος του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Δάφνη Καλαβρύτων το 1915. Πέθανε στη Δάφνη στις 22 Φεφρουαρίου 1940.
Τσεκούρας Βλάσιος του Ανδρέα. Δεκανέας: Γεννήθηκε στο Καμάρι Κορινθίας το1917. Φονεύτηκε στη μάχη Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Τσελώνης Θεοφάνης του Ιωάννη. Λοχίας: Γεννήθηκε στο Βραχάτι Κορινθίας το 1911. Φονεύθηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 25 Δεκεμβρίου 1940.
Τσιγκρής Νικόλαος του Πολυδώρου. Λοχίας: Γεννήθηκε στις Δάφνες Αιγιαλείας Αχαΐας το 1911. Φονεύθηκε στο ύψ. Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 27 Δεκεμβρίου 1940.
Τσιπάς Δημήτριος του Κων/νου. Λοχίας: Γεννήθηκε στη Κόρινθο το 1912. Φονεύθηκε στη μάχη υψ. Χειμάρας στις 26 Δεκεμβρίου 1940.
Τσόγκας Γεώργιος του Μιχαήλ. Δεκανέας: Γεννήθηκε στο Φονιά Κορινθίας το 1913. Πέθανε στοΑ2 Ορεινό Χειρουργείο στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Φαντόγλου ή Φουντόγλου Παντελής του Σάββα. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Βαλιμίτικα Αιγιαλείας Αχαΐας το 1913. Φονεύθηκε στο ύψ. Μπολαράτι την 1η Δεκεμβρίου 1940.
Φερλελής Σωτήριος του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα Αχαΐας το 1915. Φονεύθηκε στη μάχη Χειμάρας στις 4 Ιανουαρίου 1941.
Χαμακιώτης Πάνος του Θεοδώρου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Κάτω Κλειτορία Καλαβρύτων Αχαΐας το 1910. Πέθανε στο Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αμπελοκήπων στις 8 Αυγούστου 1941.
Χαριτόπουλος Αχιλλεύς του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Κόρινθο το 1914.Πέθανε στο Νοσοκομείο «Η Σωτηρία» Αθηνών στις 27 Δεκεμβρίου 1940.
Χατζής Δημήτριος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Αίγιο Αιγιαλείας Αχαΐας το 1916. Φονεύθηκε στη μάχη Χειμάρας στις 9 Ιανουαρίου 1941.
Χατζής Δημήτριος του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Κούτελη Καλαβρύτων Αχαΐας το 1916. Φονεύθηκε στη μάχη Μπουλαράτι την 1η Δεκεμβρίου 1940.
Χρονόπουλος Κων/νος του Νικολάου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Γκούρα Κορινθίας. Φονεύθηκε στο ύψ. 1074 (Χειμάρας) στις 15 Απριλίου 1941.197. Κωνσταντινίδης Κων/νος του Γεωργίου. Ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας το 1914. Εξαφανίσθηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 26 Δεκεμβρίου 1940.
Δαρζελόπουλος Κων/νος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Κόρινθο το 1917 .Εξαφανίσθηκε στη Χειμάρα στις 16 Απριλίου 1941.
Ζαχαριάδης Ζαχαρίας του Ελευθερίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Αίγιο Αιγιαλείας Αχαΐας το 1910. Εξαφανίσθηκε στο ύψ. Κλεισούρας ή Χειμάρας στις 15 Φεβρουαρίου 1941.
Ζορμπάς Κων/νος του Γεωργίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Καστράκι Κορινθίας το 1915. Εξαφανίσθηκε στο Μοναστήρι–Αυγό Χειμάρας στις 14 Απριλίου 1941.
Θεοδώρου Αθανάσιος του Παναγιώτη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Κόρινθο το 1915. Εξαφανίσθηκε στο Πικέρασι ( Χειμάρας) στις 17 Απριλίου 1941.
Καραμάνος Δημήτριος του Σπήλιου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στη Κουλούρα Αιγίου το 1913. Εξαφανίσθηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Κόντης Αναστάσιος του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας το 1914. Εξαφανίσθηκε στη Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 26 Δεκεμβρίου 1940.
Κορδάτος Φίλιππος του Δημητρίου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Κάτω Κλειτορία Καλαβρύτων Αχαΐας το 1914. Εξαφανίσθηκε στη Χειμάρα κατά την σύμπτυξη στις 16 Απριλίου 1941.
Κουμάντος Αθανάσιος του Βασιλείου. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στο Σκεπαστό Καλαβρύτων Αχαΐας το 1914. Εξαφανίσθηκε στη Σκουτάρα (ΒΔ.Χειμάρας) στις αρχές Ιανουαρίου 1941.
Κουτρούλης Παναγής του Θεοφάνη. Στρατιώτης: Γεννήθηκε στην Περιστέρα Αιγιαλείας Αχαΐας το 1913. Εξαφανίσθηκε στη μάχη Σκουτάρας (ΒΔ. Χειμάρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
Φρούσιος Γεώργιος του Αλεξίου. Δεκανέας: Γεννήθηκε στη Νεμέα Κορινθίας το 1914. Εξαφανίσθηκε κοντά στη Χειμάρα στις 26 Δεκεμβρίου 1940.

Σημειώση: Ο Σωτήρης Ριζόγιαννης διαβάζοντας την ιστοσελίδα μου ανακάλυψε ότι ο πατέρας του, όπως και ο πατέρας μου πολέμησαν και τραυματίστηκαν στο ίδιο ύψωμα πάνω από την Χειμάρα. Πολέμησαν τους Ιταλούς εισβολείς για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της πατρίδας. Κατόπιν επικοινωνήσαμε και μου έστειλε τα απομνημονεύματα του πατέρα του. Αυτά εκτός από μια πολύτιμη μαρτυρία, αποτελούν και ένα μνημείο του γραπτού λόγου όπου συγχωνεύονται σε μια ενότητα η λόγια με την λαική μας παράδοση. Ενδιαφέρον επίσης είναι πως ο προφορικός λόγος μεταδίδεται αδιάσπαστα και με γλαφυρό τρόπο στον γραπτό. Ίσως αυτό να είναι ένα ακόμη συγκριτικό πλεονέκτημα του λαικού ανθρώπου δηλαδή ότι ο λόγος δεν ξεχωρίζει από την ζωή. Επίσης ο λεπτομερής υπομνηματισμός και οι υποσημειώσεις μας βοηθούν να παρακολουθήσουμε καλύτερα το ιστορικό περιβάλλον την μεγάλη ιστορία που περιέχει τις πολλές μικρές.

Πηγή: Αγώνες και Νεκροί 1940-1945. Έκδοση Δ.Ι.Σ./1990. Το είδα: ΠΈΜΠΤΗ, 26 ΜΑΪ́ΟΥ 2011, http://koutroulis-spyros.blogspot.gr/2011/05/1913-2004-1940-41.html

Σημείωση από τΜτΒ: Έγιναν βελτιώσεις σε πολλά σημεία στίξης και στην αισθητική διαμόρφωση του κειμένου.

Αποικία Ορεινών Μανιταριών

από το Μανιτάρι του Βουνού

ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-41 – ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ (+) ΑΝΑΣΤ. ΕΥ. ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΝΗ

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ (+) ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΝΗ

(1913-2004) – ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-41

(σελ. 15-23, 58-74, 82-84 του πρωτοτύπου, γραφθέντα το 1983)

Σχετικά

Απάντηση Ακύρωση απάντησης