Κυριακή  Στ΄ του  Λουκά  (Γαδαρηνών), Λκ, η΄, 27-39, 23-10-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Ος είχε  δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν αλλ΄εν τοις μνήμασιν.**

Στην εποχή μας κυκλοφορεί πολύς διάβολος διοικουμενικά, και εκεί που δεν υπάρχει Χριστός, κάνει θραύση. Και αυτά τα φοβερά που συμβαίνουν στον πλανήτη, δεν είναι πόλεμος των πολιτισμών, αλλά όργιο καταστροφής του διαβόλου κατά του κόσμου είναι γραμμένο στην Αποκ. ΙΒ΄12. Ουαί την γην και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς, έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει.        

Ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του είχαν πάρει το πλοίον για την χώρα των Γαδαρηνών, και όταν βγήκε στην ξηρά υπήντησεν  αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ος είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιο ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενε, αλλ΄ εν τοις μνήμασι. Τα κύρια σημεία της περικοπής αναφέρονται σε δαιμόνια, μνήματα, γύμνια, γουρούνια, και υγρούς τάφους. Γύρω από αυτά θα περιστραφούμε.

Το νεκροταφείο είναι τόπος ερημώσεως και θανάτου εκεί ο διάβολος  καμαρώνει το έργο των χειρών του, τις κατακτήσεις του. Κι’ αν έχουν κάποια μόνιμη κατοικία οι δαίμονες είναι οι ερημιές και τα μνήματα άπελθε εις γη,  άνυδρον, έρημον, αγεώργητον, ην άνθρωπος ουκ οικεί, Θεός  μόνος   επισκοπεί. Μ. Βασίλειος  εξορκ.. Εκεί ο μάγος (βλ. Κοσμάς ο Αιτωλός) έστειλε τον νέον να πουλήσει την ψυχή του εκεί ο Μέγας Αντώνιος πήγε να βρει και να πολεμήσει τους δαίμονας.

Αλλά ας μη μελαγχολήσουμε. Τα χριστιανικά κοιμητήρια, κατακτήθηκαν με έφοδο από τους Αγίους για τον Χριστό. Και όπως έγινε και στις  κατακτήσεις της σελήνης έτσι και εδώ, στα χριστιανικά κοιμητήρια οι άγιοι ύψωσαν το σύμβολο της ελπίδος, τον Τίμιον Σταυρόν.

Τα χριστιανικά κοιμητήρια, είναι χώροι αγίων εξομολογημένων και κοινωνημένων, εμποτισμένα από θεία κοινωνία, γεμάτα με άγια λείψανα αγνώστων αγίων γι αυτό και δεν επιτρέπεται να τα πατούμε  εκεί μέσα διάβολος δεν χωρεί.

Υπάρχουν και άλλα νεκροταφεία καταμεσής των πόλεων (πρβ. Ασώτου) τέτοια νεκροταφεία έχει γεμίσει η μοντέρνα κοσμική κοινωνία: τα κακόφημα ξενοδοχεία, τα μαιευτήρια των αμβλώσεων, τα σκυλάδικα των οργίων, τα μεταμεσονύκτια άντρα με τα δηλητηριασμένα ποτά και ναρκωτικά… είναι νεκροταφεία που θάβονται ζωντανοί όσοι συχνάζουν σ’ αυτά. Δείχνουν νικηταί και είναι νικημένοι, δείχνουν ζωντανοί και είναι πεθαμένοι.

Τα νεκροταφεία είναι εκτός σχεδίου πόλεως δηλ. Εκτός σχεδίου Θεού (ότι ο Θεός έκτισε τον άνθρωπον επ΄αφθαρσία και εικόνα της ιδίας ιδιότητος εποίησεν αυτόν Φθόνω δε διαβόλου, θάνατος εισήλθε εις τον κόσμον). Σοφία Σολομώντος  Β.23.

Άλλο, νεκροταφεία και άλλο χριστιανικά  κοιμητήρια. Όσα λέμε αφορούν τα νεκροταφεία τα ειδωλολατρικά, τα εβραϊκά, τα μουσουλμανικά, τα αιρετικά, που δεν υπάρχει ελπίδα, διότι δεν υπάρχει Σταυρός, άλλα όρθιες πέτρες με ονόματα. Όποιος έχει μπει σε τέτοιους χώρους, νιώθει την παγωνιά του θανάτου.

Ο πόλεμος του διαβόλου κατά του Χριστού και της Εκκλησίας του, είναι μεγαλοφυώς ανεπτυγμένος σε δύο περιόδους της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους. Την προ Χ. οπού ο διάβολος είχε το βέτο (λόγω της δικαιοσύνης του Θεού) και στην μ.Χ. οπού έχει δεθεί δια την εκκλησία. Η περικοπή αναφέρεται σε αυτή την δεύτερη  περίοδο.

800 χρόνια π.Χ. ο Όμηρος ανέφερε τον μύθο της Κίρκης που σήμερα ενσαρκώνεται στην εκκοσμίκευση. Ας τον θυμηθούμε γιατί μας πηγαίνει γάντι. Οδύσσεια. Ραψωδία Κ΄.

Το καράβι του Οδυσσέα ξέπεσε στο νησί της θεάς Κίρκης. Εκεί μια ομάδα  από 22 συντρόφους του, τους υποδέχτηκε η Κίρκη με τιμές, τους έστρωσε τραπέζι και άξαφνα, σαν ήπιανε οι σύντρόφοι, μ’ ένα ραβδί τους χτύπησε και μες την χοιρομάντρα τους έκλεισε. Και είχαν φωνή και τρίχες και κεφάλι και σώμα χοίρων, μα γερός σαν πρώτα ό νους τους ήταν. Ραψ. Κ. 240-243.  Όσοι θέλουν να ζήσουν την εκκοσμίκευση, με γεια τους με χαρά τους. Ας μη γελιούνται όμως, όταν αρνούνται  πως παίζουν το ρόλο των συντρόφων του Οδυσσέα.

Υπάρχει όμως και η δεύτερη φάση, ο  Οδυσσέας εις τύπον Χριστού, ανάγκασε την Κίρκη να  τους  ξανακάνει ανθρώπους. Τότε αυτή,  περνώντας μ’ άλλο μαγικό, πασάλειβε καθένα. Κι απ το κορμί τους έπεφταν οι τρίχες πούχαν πρώτα, φυτρώσει απ’ το κατάρατο της μάγισσας βοτάνι. Κι, έγιναν άνθρωποι ξανά, πιο νέοι και πιο λεβέντες, κι’ απ’ ότι ήταν πρωτύτερα πιο ομορφοκαμωμένοι. Ραψ. Κ. 395-  399. Μεταφρ. ΣΙΔΕΡΗ.

Γιατί αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, μόνον όσοι είναι κοντά στον Χριστό, μπορούν να λέγονται φερωνύμως άνθρωποι.

ΑΜΗΝ

* Εκοιμήθη με διαύγεια πνεύματος Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…

** ΛΚ. Η΄, 27-39: «Τω καιρώ εκείνω, ελθόντι τω ᾿Ιησού εις την χώραν των Γαδαρηνών, υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ος είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ᾿ εν τοις μνήμασιν. ᾿Ιδών δε τον ᾿Ιησούν και ανακράξας προσέπεσεν αυτώ και φωνή μεγάλη είπε· Τι εμοί και σοι, ᾿Ιησού, Υιέ του Θεού του υψίστου; δέομαί σου, μη με βασανίσης.

Παρήγγειλε γαρ τω πνεύματι τω ακαθάρτω εξελθείν από του ανθρώπου. Πολλοίς γαρ χρόνοις συνηρπάκει αυτόν, και εδεσμείτο αλύσεσι και πέδαις φυλασσόμενος, και διαρρήσσων τα δεσμά ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τας ερήμους.