Βαδίζει προς την άνοιξη

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

 

 

Πέταξε τα φουστάνια της

κι' έμεινε ολόγυμνη

Οι αέρηδες σμιλεύουν

το κορμί της

Οι βροχές ξεπλένουν

τις αμαρτίες της

Απλώνει τα χέρια της

και αγκαλιάζει τον ουρανό

Δεν την τρομάζουν πλέον

οι θύελλες και οι καταιγίδες

Ότι περιττό είχε, το απέρριψε

Και η προσδοκία του χιονιού

δεν ταράζει τη γαλήνη της

Έχει συμφιλιωθεί με το λευκό

Φόρεσε το νυφικό της

 

Mε τ' άστρα μόνο αναρριγεί,

τις παγωμένες νύχτες

Πυγολαμπίδες που οριοθετούν

την απεραντοσύνη του κενού

με τις αέναες πορείες τους

 

Και με τα πεσμένα φύλα

Να χορεύουν στον άνεμο

πιρουέτες της αποσύνθεσης

Βαδίζει προς την άνοιξη γυμνή

Ακολουθώντας  μονοπάτια

χειμωνιάτικα

 

Αφέθηκε πρώιμα στην άνοιξη

Η πάντα ανυπότακτη

στο στήθος μας, Αμυγδαλιά

 

Μάρτιος 2010