ΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Ο τηλεοπτικός δίαυλος της Βουλής παρουσίασε τις αγορεύσεις των βουλευτών κατά τη σύνοδο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου της 6ης Οκτωβρίου με θέμα την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Σε κάθε βουλευτή παρεχόταν μόλις ένα λεπτό, για να αναπτύξει την άποψή του, ήταν όμως αυτό αρκετό για να συναχθεί συμπέρασμα για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το θέμα. Και φάνηκε ξεκάθαρα ότι υπάρχει πληθώρα προσεγγίσεων και, κατά συνέπεια, εξαιρετικά δύσκολο να χαραχθεί κοινή πολιτική επί του θέματος. Κάθε βουλευτής τοποθετείτο με βάση τη σχέση της χώρας του με την Τουρκία αλλά και την κομματική ομάδα, στην οποία είναι ενταγμένος.
Είναι εύκολο να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η ΕΕ μόνο Εταιρεία δεν είναι αλλά συνασπισμός χωρών με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, τα οποία προβάλλονται χωρίς να απασχολεί ουδένα το περί δικαίου αίσθημα. Ας εξετάσουμε κάποιες από τις απόψεις που εκφράστηκαν.
Αρκετοί βουλευτές επισήμαναν ότι η Τουρκία είναι σύμμαχος ως μετέχουσα στο ΝΑΤΟ. Αυτοί αισθάνονται ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί τη στρατιωτική ασπίδα της ΕΕ, αν και 5 χώρες της, Αυστρία, Ιρλανδία, Κύπρος, Σουηδία και Φιλλανδία, δεν μετέχουν στον στρατιωτικό συνασπισμό. Περιφρόνησαν αυτές τις χώρες και έδειξαν ότι η ΕΕ οφείλει να σταθεί αλληλέγγυος προς χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, η οποία επιθυμεί (;) να επισπευσθεί η ενταξιακή διαδικασία. Το αν πληροί η Τουρκία τις προϋποθέσεις για τη σύσφιξη των σχέσεων με την ΕΕ τους απασχόλησε ελάχιστα. Είναι όλοι αυτοί δουλόφρονες στο έπακρον έναντι των ΗΠΑ, οι οποίες πίεζαν κατά το παρελθόν τις χώρες της ΕΕ να δεχθούν την Τουρκία ως ισότιμο μέλος. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν πίεζαν και τη χώρα μας, με αποτέλεσμα να φαινόμαστε εμείς οι κακοί έναντι της Τουρκίας, ενώ ήταν βέβαιο, όπως πλέον έχει αποκαλυφθεί, ότι οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης δεν επιθυμούν την ένταξη. Οι βουλευτές αυτοί οι εμφανισθέντες ως τουρκόφιλοι ίσως δεν έχουν αντιληφθεί ότι η πολιτική των ΗΠΑ έχει μεταβληθεί και δεν «καίγονται» τόσο για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Πέρα από βουλευτές των κομμάτων εξουσίας χωρών της Δυτικής Ευρώπης παρόμοια ήταν και η θέση αρκετών βουλευτών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ μετά την κατάρρευση του συμφώνου της Βαρσοβίας. Οι βουλευτές των ρωμαιοκαθολικών σλαβικών χωρών και των άλλων της Βαλτικής επισήμαναν έναν ακόμη λόγο, που επιβάλλει την επιτάχυνση των διαδικασιών. Η Τουρκία δοκιμάζεται από την «επεκτατική» πολιτική της Τουρκίας, γι’ αυτό και πρέπει να στηριχθεί από την ΕΕ (Φαίνεται δεν αρκεί το ΝΑΤΟ). Οι χώρες αυτές δοκιμάστηκαν κατά καιρούς από την επεκτατική πολιτική των τσάρων και κατά την περίοδο του κομμουνισμού από την ανελευθερία του καθεστώτος. Έχει παγιωθεί στους λαούς τους η αντίληψη ότι όλα τα κακά προέρχονται από τους Ρώσους. Πρέπει να γυρίσει ο πλανήτης ανάποδα, για να αποβάλουν την αντίληψη αυτή, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα δώσει την ευλογία του ο πάπας σ’ εκείνους που διαφεντεύει. Η πολιτική του Βατικανού στην Ουκρανία δεν παρέχει αισιοδοξία ότι μπορεί να συμβεί αυτό. Τέλος πρέπει να επισημάνουμε την ολόθερμη στήριξη προς την Τουρκία δύο ευρωβουλευτών της Βουλγαρίας τουρκικής συνειδήσεως. Οι τουρκόφιλοι επισήμαναν ιδιαίτερα το πλήθος των προσφύγων από τη Μέση Ανατολή, το οποίο κατέφυγε στην Τουρκία και την άμεση ανάγκη οικονομικής στήριξης της χώρας αυτής για την περίθαλψή τους, προκειμένου να αποτραπεί η πορεία αρκετών αυτών προς το ευρωπαϊκό έδαφος.
Δεύτερη ομάδα βουλευτών προερχομένων από τις ομάδες των ευρωσκεπτικιστών, των οικολόγων και της Αριστεράς επικέντρωσε την προσοχή στα συμβαίνοντα στην Τουρκία. Οι προσεγγίσεις βέβαια ήσαν σαφώς διαφορετικές. Οι πρώτοι έχουν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που ελλοχεύει στην ένταξη μουσουλμανικής χώρας στην ΕΕ. Οι άλλοι ως διεθνιστές και οπαδοί των πολυπολιτισμικών κοινωνιών επικεντρώνουν τις αντιρρήσεις τους στο έλλειμμα δημοκρατίας στη γείτονα χώρα. Ακούστηκαν κατηγορώ για την ένταση των διακρίσεων σε βάρος των Κούρδων, κυρίως, και άλλων εθνικών ομάδων, των οποίων τα δικαιώματα καταπατούνται και μάλιστα με χρήση βίας. Ακούστηκαν επικρίσεις κατά του προέδρου της χώρας, ο οποίος φιλοδοξεί να αναδειχθεί σουλτάνος. Τέλος κάποιοι ψέλλισαν ότι η Τουρκία είναι από τις χώρες, που στηρίζουν τους τζιχαντιστές. Ελάχιστοι αναφέρθηκαν στο ότι η Τουρκία κατέχει μέρος του εδάφους της Κύπρου, χώρας μέλους της ΕΕ και απειλεί διαρκώς τόσο αυτήν, όσο και την Ελλάδα, άλλη χώρα μέλος, με κήρυξη πολέμου σε περίπτωση εφαρμογής του διεθνούς δικαίου για τη θάλασσα. Την υπεράσπιση Ελλάδος και Κύπρου έναντι της προκλητικής Τουρκίας ανέλαβαν πρωτίστως βουλευτές των δύο χωρών, όχι βέβαια όλοι! Υπάρχουν κάποιοι «Έλληνες», πρόθυμοι να ξεπουλήσουν τη χώρα τους στις αγορές του κόσμου.
Τελικά οι πολιτικές ομάδες συνέταξαν σχέδιο ψηφίσματος, το οποίο θα τεθεί προς έγκριση στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου. Έχει γράφει ότι σ’ αυτό ζητούν από την Τουρκία να σεβαστεί την εθνική κυριαρχία των κρατών-μελών της ΕΕ και να πάψει τις απειλές και τις μονομερείς ενέργειες. Παράλληλα υπόσχονται οικονομική στήριξη. Τί θα επακολουθήσει; Οικονομική βοήθεια θα δοθεί πλουσιοπάροχα στην Τουρκία και παράλληλα θα γίνει επισήμανση ότι δεν πληροί ακόμη τις προϋποθέσεις για την ένταξη (γνωστό και χιλιοειπωμένο). Άλλωστε αυτή έχει συνειδητοποιήσει από καιρό ότι δεν την θέλουν και διεκδικεί μόνο οικονομικά οφέλη. Δεν θα διατεθεί ασφαλώς η βοήθεια για την ανακούφιση των προσφύγων, αλλά θα διασπαθιστεί από τους κρατούντες. Η Τουρκία θα εξακολουθεί να κατέχει την Κύπρο, να προκαλεί τη χώρα μας, να δολοφονεί Κούρδους στο έδαφός της και να σφυροκοπά τους εκτός αυτού Κούρδους με την πρόφαση ότι επιχειρεί κατά των τζιχαντιστών, μεταξύ των οποίων 20% είναι Τούρκοι. Και αυτά εν γνώσει του ΝΑΤΟ και τις ΕΕ και μάλιστα με τις ευλογίες τους. Αυτοί ενοχλούνται μόνο από τις πλήξεις στόχων αντικαθεστωτικών στη Συρία από μέρους της Ρωσίας.
Γιατί τα έγραψα όλα αυτά; Για να συνειδητοποιήσουμε ότι ούτε εταίρους ούτε συμμάχους ούτε φίλους έχουμε. Είναι τόσο δύσκολο;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 12-10-2015
