Τα παθήματα των ποντικών
Του Χρήστου Σκανδάμη*
(Απάντηση στη ‘‘Συνέλευση των ποντικών’’
Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα)
Ωραία τα ‘πανε οι δυο οι τροβαδούροι
για τα ποντίκια και του Γάτου την ουρά,
όμορφα λόγια σαν της Πολυδούρη
λόγια που φέρνουνε στον κόσμο τη χαρά.
Αλλά ξεχάσανε να πούνε για τον Άλλο
που τα ορμήνευε και μέσα από γραπτά,
πως αν ορμήσουν όλα μονιασμένα
θα του φορέσουν και κουδούνα και χαλκά,
και θα γλιτώσουνε ευθύς μία για πάντα
από του Γάτου τον αφόρητο νταλκά.
Μα οι ηγέτες τους που ήσαν βολεμένοι
τους συμβουλεύαν πως δεν είναι εφικτό
ούτε μπορούνε να ‘ναι αδερφωμένοι
και πως θα είναι και το τέλος τους φρικτό.
Τους παροτρύνανε λοιπόν στις συνελεύσεις
να συμφωνήσουν με του Γάτου τα παιδιά
για να τον πείσουν με διαπραγματεύσεις
να τους αφήνει και γι αυτά καμιά μπουκιά.
Έτσι εκλέγανε ‘‘τιμίους’’ εκπροσώπους
που θα μετριάζανε του γάτου την ορμή
και προτιμούσαν τα ελάχιστα να σώζουν
πνίγοντας μέσα τους τη δίκαιη οργή.
Μα όλοι αυτοί κοιτούνε τη βολή τους,
πώς να κερδίσουνε από τη διαπλοκή
να βολευτούν αυτοί κι οι κολλητοί τους
και να τη βγάλουνε οι ίδιοι καθαρή ˙
και υπογράφουν συμφωνίες και μνημόνια
να ξεπληρώνουν τα ποντίκια τα (κ)λεφτά,
αυτά που κλέβουν τα αχόρταγα τελώνια,
αφού τα άλλα δεν τα βρίσκουν εφικτά.
Κι αν τα ποντίκια τους σηκώσουνε κεφάλι
τα κοπανούνε με τα ματ τους οι ταγοί
για να τους δείξουν πως η μόνη πάλη
είναι για κείνα η εθελούσια υποταγή .
Όλοι αυτοί, όπως κι εμείς, όμως ξεχνούνε
τα λόγια κι άλλου που τον είπαν ‘‘σκοτεινό’’,
‘‘τα πάντα ρει’’ εδώ, κι όλα τελειώνουν
στη μαύρη γη μα και στον ουρανό.
Υ Γ. ‘‘Πάντα δυνατά τοις πιστεύουσι’’
* Στις 9 του Τρυγητή 2015
(μα δεν έχεις να τρυγήσεις)
ΧρΙστοΣ
http://www.rizospastis.gr/getImage.do?size=medium&id=170836
Του Χρήστου Σκανδάμη*
(Απάντηση στη ‘‘Συνέλευση των ποντικών’’
Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα)
Ωραία τα ‘πανε οι δυο οι τροβαδούροι
για τα ποντίκια και του Γάτου την ουρά,
όμορφα λόγια σαν της Πολυδούρη
λόγια που φέρνουνε στον κόσμο τη χαρά.
Αλλά ξεχάσανε να πούνε για τον Άλλο
που τα ορμήνευε και μέσα από γραπτά,
πως αν ορμήσουν όλα μονιασμένα
θα του φορέσουν και κουδούνα και χαλκά,
και θα γλιτώσουνε ευθύς μία για πάντα
από του Γάτου τον αφόρητο νταλκά.
Μα οι ηγέτες τους που ήσαν βολεμένοι
τους συμβουλεύαν πως δεν είναι εφικτό
ούτε μπορούνε να ‘ναι αδερφωμένοι
και πως θα είναι και το τέλος τους φρικτό.
Τους παροτρύνανε λοιπόν στις συνελεύσεις
να συμφωνήσουν με του Γάτου τα παιδιά
για να τον πείσουν με διαπραγματεύσεις
να τους αφήνει και γι αυτά καμιά μπουκιά.
Έτσι εκλέγανε ‘‘τιμίους’’ εκπροσώπους
που θα μετριάζανε του γάτου την ορμή
και προτιμούσαν τα ελάχιστα να σώζουν
πνίγοντας μέσα τους τη δίκαιη οργή.
Μα όλοι αυτοί κοιτούνε τη βολή τους,
πώς να κερδίσουνε από τη διαπλοκή
να βολευτούν αυτοί κι οι κολλητοί τους
και να τη βγάλουνε οι ίδιοι καθαρή ˙
και υπογράφουν συμφωνίες και μνημόνια
να ξεπληρώνουν τα ποντίκια τα (κ)λεφτά,
αυτά που κλέβουν τα αχόρταγα τελώνια,
αφού τα άλλα δεν τα βρίσκουν εφικτά.
Κι αν τα ποντίκια τους σηκώσουνε κεφάλι
τα κοπανούνε με τα ματ τους οι ταγοί
για να τους δείξουν πως η μόνη πάλη
είναι για κείνα η εθελούσια υποταγή .
Όλοι αυτοί, όπως κι εμείς, όμως ξεχνούνε
τα λόγια κι άλλου που τον είπαν ‘‘σκοτεινό’’,
‘‘τα πάντα ρει’’ εδώ, κι όλα τελειώνουν
στη μαύρη γη μα και στον ουρανό.
Υ Γ. ‘‘Πάντα δυνατά τοις πιστεύουσι’’
* Στις 9 του Τρυγητή 2015
(μα δεν έχεις να τρυγήσεις)
ΧρΙστοΣ
