Αμφίβολη η διάσπαση ΣΥΡΙΖΑ
Του Γιώργου Δελαστίκ
Υπάρχει ένα θεμελιώδες πολιτικό αξίωμα: Αριστεροί ηγέτες που κάνουν θεμελιώδεις υποχωρήσεις στην αστική τάξη της χώρας τους ή στους ξένους επικυρίαρχους της πατρίδας τους, πάντοτε μέχρι τώρα αποδεικνύονται ανελέητοι εναντίον των… εσωκομματικών επικριτών τους! Οργανώνουν αδίστακτα πολιτικά (ή σε κάποιες περιπτώσεις και κυριολεκτικά) πογκρόμ εναντίον των στελεχών και των μελών του δικού τους κόμματος που τολμούν να καταδικάσουν τα ολισθήματα του ηγετικού πυρήνα και του αρχηγού του κόμματος, έχοντας κατά βάση δίκιο. Η διατήρηση πάση θυσία της εξουσίας καθίσταται κυρίαρχο στοιχείο της δράσης του αριστερού ηγέτη. Τα πάντα υποτάσσονται σε αυτόν τον στόχο, παρά τα συνήθη φληναφήματα περί του αντιθέτου.
Θα δράσει έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας; Η ρητορική του τείνει προς αυτή την κατεύθυνση. Επειδή όμως είναι ταυτόχρονα πρωθυπουργός αστικού κράτους και επειδή στις συνθήκες αυτές ενδεχόμενη υπέρβαση ορίων ανοχής των συντρόφων του μπορεί να σηματοδοτήσει ακόμη και την απώλεια της εξουσίας για τον Τσίπρα και αυτό το γνωρίζει, έχουμε ισχυρές αμφιβολίες κατά πόσο θα ωθήσει τα πράγματα στα άκρα. Πρέπει να περιμένουμε να δούμε. Δεδομένου ότι η Αριστερή Πλατφόρμα συσπειρώνει πάνω από 30 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα η πιθανότητα εισόδου της στη Βουλή να κινείται στα όρια της βεβαιότητας σε περίπτωση νέων εκλογών, σύντομα θα μας εκπλήξει ο Αλ. Τσίπρας αν αποφασίσει να τους καρατομήσει πολιτικά τώρα, πετώντας τους έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ και υποχρεώνοντάς τους έτσι σε αυτόνομη κάθοδο. Παρά την υψηλή δημοτικότητά του, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ουσιωδώς μικρότερο από το σημερινό. Οι αριστεροί είναι ιδιόμορφοι ψηφοφόροι. Οσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 37% στις 25 Ιανουαρίου βασιζόμενος πρωτίστως σε πασόκους, χωρίς τους αριστερούς ο Τσίπρας θα πέσει σε εκλογικό ποσοστό αισθητά.
Αν μάλιστα παρακινηθεί σε μια τέτοια περίπτωση ο Κώστας Καραμανλής να αναλάβει την ηγεσία της ΝΔ, καθόλου βέβαιο δεν θα είναι πλέον ότι με την Αριστερή Πλατφόρμα ως αυτόνομο κόμμα στη Βουλή και το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ ουσιωδώς μειωμένο, ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Ισως να μην μπορεί να κάνει κυβέρνηση ούτε καν ως όμηρος από πολιτική σκοπιά του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη! Αν μάλιστα το ΠΑΣΟΚ έχει περάσει στο εξωκοινοβούλιο, μαζί με το αλήστου μνήμης ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου, οι πιθανότητες αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης αυξάνονται κατακόρυφα. Ο Αλέξης Τσίπρας επομένως θα το σκεφθεί δέκα φορές αν πρέπει να εξωθήσει τα πράγματα σε ρήξη αμέσως. Λογικότερο θα ήταν να κάνει συνέδριο στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου πλέον δεν ελέγχει ούτε καν τη… μισή (!) Κεντρική Επιτροπή και φυσικά ούτε τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, να ξανακερδίσει την πλειοψηφία, έστω και με ανέντιμα οργανωτικά κόλπα και έπειτα να δει τι θα κάνει.
Ο προηγούμενος ηγέτης της Αριστεράς που βρέθηκε σε μια θέση κάπως ανάλογη με αυτή του Τσίπρα, χωρίς όμως τον καθοριστικό παράγοντα της πρωθυπουργίας που στη σημερινή περίπτωση θα κρίνει τα πάντα, ήταν ο Χαρίλαος Φλωράκης του ΚΚΕ. Πριν από 25 χρόνια, το 1989 ακριβέστερα. Οταν σχημάτισε την επονείδιστη για την Αριστερά κυβέρνηση με τη ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, εξόντωσε την αριστερή πτέρυγα του ΚΚΕ και διέλυσε ουσιαστικά την ΚΝΕ σε πρώτη φάση. Στη συνέχεια έδιωξε και τη δεξιά πτέρυγα του ΚΚΕ, όταν διαπίστωσε ότι πήγε να του φάει το κόμμα. Το αποτέλεσμα; Το ΚΚΕ το 1977 είχε πάρει 9,36% και το 1981 πήρε 10,93% ενώ το 1985 πήρε 9,89%. Ως Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου πήρε το 1989, από κοινού με την ΕΑΡ του Λεωνίδα Κύρκου, το υψηλότερο μέχρι τότε ποσοστό της Αριστεράς στα χρόνια της Μεταπολίτευσης – 13,13%. Το 1993 που ξανακατέβηκε μόνο του, το ΚΚΕ καταποντίστηκε στο… 4,54%!!!
Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε να ακολουθήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ μια πορεία σαν αυτή του ΚΚΕ προ εικοσαετίας, αν ο Τσίπρας αντιγράψει τις μεθόδους Φλωράκη και αποπειραθεί να εξοντώσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν παιδί όταν συνέβαιναν τότε αυτά τα γεγονότα. Σχεδόν όλα τα στελέχη όμως της Αριστερής Πλατφόρμας τα έχουν ζήσει στο «πετσί» τους, καθώς ήταν στο ΚΚΕ και ηττήθηκαν από τον Φλωράκη διαγραφόμενα! Είναι αδύνατον φυσικά να προβλέψουμε αν η πικρή εμπειρία έχει καταστήσει τα στελέχη αυτά πιο σοφά σε περίπτωση διάσπασης. Αυτό θα αποδειχθεί μόνο στην πράξη, αλλά σίγουρα αυτός που θα χάσει τα πιο πολλά θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας – και πρωτίστως την πρωθυπουργία!
ΠΗΓΗ: 24-07-2015, ΕΘΝΟΣ
