Πρώτη φορά περιστερά…
Του Χρήστου Σκανδάμη*
Για δες θάμα κι αντίθαμα που γίνηκε εδώ πέρα
μαύρα κοράκια πέσανε πάνω στην περιστέρα
και την ξεπουπουλιάσανε˙ αχ και το νου μου χάνω
μαύρα κοράκια σα θωρώ στην άμοιρη επάνω.
Νόμιζε η έρημη πως πήρε εξουσία
να δώσει στο λαό φαΐ δίχως καμιά θυσία.
Πέντε έξη μήνες πάλευε να πείσει τους εταίρους
πως έχουν δίκιο οι λαοί˙ μισούν τους συνεταίρους,
γιατί τους κλέβουν το ψωμί, τους πίνουνε το αίμα
και τους αφήνουνε γυμνούς να πνίγονται στο ψέμα.
Πρώτη φορά περιστερά σ’ αχαρτογράφητα νερά
σαν της την πέσαν τα θεριά της κόψαν όλα τα φτερά˙
τι ήταν θεριά ανήμερα κι ας ήταν Ευρωπαίοι,
διόλου δεν σεβάστηκαν της μάνας της τα κλέη˙
‘‘αθώα’’ καθώς ήτανε, δεν ήξερε η καημένη,
έτσι που κατέληξε άσχημα μαδημένη.
Δεν ήξερε από Λίβανο ούτε από Καζέρτα
και πήγε ‘‘αθώα’’ και γυμνή δίχως μία κουβέρτα.
Τη στρίμωξαν στη Βάρκιζα των Βρυξελλών τ’ αλάνια
(βάλανε το χεράκι τους κι εντόπια ‘‘τσογλάνια’’)˙
την έβαλαν και υπόγραψε της Μέρκελ τα φιρμάνια˙
και μόνη την αφήσανε, τάχα να κυβερνήσει,
στο όνομά τους τούς φτωχούς αυτή να κοπανήσει
με νόμους που ‘ν’ ‘‘παράνομοι’’ κι ‘‘ανόμους’’ αστυνόμους˙
με νόμους που υπηρετούν το δίκιο του αφέντη
με νόμους που ποτίζουνε κάθε φτωχό αψέντι.
Πρώτη φορά περιστερά που θα γευτεί τέτοια χαρά…
Εβίβα στην υγειά της.
Να τη χαιρόμαστε παιδιά…
* 18η του Αλωνάρη 2015
(εμάς θα αλωνίσουνε)
ΧρΙστοΣ
