Μαθητικά εωθινά όνειρα

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Ένα παιδί κοιμάται

στο χαμόσπιτο

κρυώνει, κουλουριάζεται

νοσταλγεί της μάνας του

τη μήτρα

Ένα παιδί φοβάται να ξυπνήσει

Τα φυλλοκάρδια του, τρίζουν

στην ανάμνηση της μέρας

Για αυτό σηκώνεται τα βράδια

δραπετεύει, υπνοβατεί

Αμολάει χαρταετούς,

Σκαρφαλώνει στα δένδρα

Γίνεται πουλί ,αλητεύει

Σε πτήσεις, εωθινές

ανάβει φωτιές στα σύννεφα

Στα ξέφωτα του ουρανού,

μαζεύει πεφταστέρια

Τρυγάει στα δάση, πυγολαμπίδες

Τις καρφώνει παράσημα,

στο πέτο του

Γίνεται στρατηγός με φωτεινά σιρίτια

Μέγας Αλέξανδρος με το σπαθί του

λύνει γόρδιους δεσμούς

και εξισώσεις

Μα όταν χτυπήσει η σειρήνα,

του καθήκοντος

Ξεπεζεύει απ' το Βουκεφάλα του

Φοράει το ξύλινο προσωπείο του

Και τρέχει στο σχολείο,

με τις πρώτες ηλιαχτίδες

Να φτιάξει χάντρες, χαϊμαλιά

και ψεύτικα στολίδια

Τζιβαέρια κάλπικα

Εφόδια προς εκποίηση

Προσόντα

Στις Αγορές των ψυχών

και των σωμάτων.