Για ένα κομμάτι ουρανό
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Συμβιβαστήκαμε με την απόγνωση;
ΟΧΙ
Μετέωρο το ψεύδος αιωρείται στο σκοτάδι,
κι απειλεί Αρμαγεδδώνα
Κύμβαλα στη σιωπή αλαλάζουν πως
υποταγή είναι η μεγάλη κιβωτός
Κύμβαλα στη σιωπή κι χρόνος φρενήρης
τρέχει με μάτια κλειστά
Ψεύδος παντού και εμείς
γυμνοί στα μονοπάτια της έγνοιας
και νόημα ψάχνει η θυσία μας
Συμβιβαστήκαμε με την απόγνωση;
ΟΧΙ
Αυτό το πλήθος πάλλεται απόψε
ένα υπόγειο κύμα φουσκώνει το στήθος του
Η περηφάνια, η αξιοπρέπεια, ένα όνειρο,
ο πόθος για ένα κομμάτι ουρανό
Τα τελευταία συνθήματα,
η οπισθοφυλακή μιας διαδήλωσης
το χνάρι που άφησε η ελπίδα
στη μεγάλη πλατεία
Συμβιβαστήκαμε με την απόγνωση;
ΟΧΙ
Ας επιμένουν τα κύμβαλα στη σιωπή
να αλαλάζουν απόγνωση
κι η απειλή μπαμπέσικο μαχαίρι
ας ελλοχεύει
Συμβιβαστήκαμε με την απόγνωση;
ΟΧΙ
Εμείς επιμένουμε να περιπολούμε στ’ άστρα
να ταξιδεύουμε ανάμεσα
σε ψεύτικα συνθήματα
και κύμβαλα αλαλάζοντα
καθώς ένα ερωτευμένο άστρο
μας δείχνει το δρόμο
Συμβιβαστήκαμε με την απόγνωση;
ΟΧΙ
Αυτός ο λαός ποθεί περηφάνια
όπως εφηβικό στήθος κοριτσιού
κι ο πόθος πάντα βρίσκει το δρόμο του
Συμβιβαστήκαμε με την απόγνωση;
ΟΧΙ
γιατί αυτός ο λαός
μπορεί να γίνει ολοκαύτωμα
όπως ένα ερωτευμένο άστρο
4 Ιουλίου 2015, Γιάννης Ποταμιάνος
