Ο ποιητής

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

 

Ολόκληρος είναι ένα ταξίδι

Τα μάτια του

φουρτουνιασμένες θάλασσες

Αέρινος

Συντροφεύει τα πουλιά

Με όνειρα και χαρταετούς

Ξεχορταριάζει τα μονοπάτια

της γλώσσας

Τρέχει καβάλα σε δύο άλογα

Ισορροπώντας στις χαράδρες

της αμφισημίας

Με τις στερήσεις του, βάζει φωτιές

στους πόθους, τους αλλότριους

Διώχνει τα σκοτάδια

λάμποντας           

Σκορπίζει φωτιά και στάχτη

Στο δισάκι του κουβαλάει πουλιά

Και τριαντάφυλλα

Άλικα λουλούδια

Ροδοπέταλα του ανέμου

Ανοίγει τα ρόδια της ροδιάς

Οργώνει και σπέρνει δόντια

Για να φυτρώσουν οι δράκοι

Που θα λογχίζουν οι καβαλάρηδες

στα εικονοστάσια

 

Αφρίζει το κύμα στα βράχια

Χτυπιέται η ψυχή του

στο αμόνι της αδικίας

Και το σώμα του παρακολουθεί

ανήμπορο

Οι στερήσεις του έγιναν

φωτοστέφανο

Και οι πόθοι του κεραυνοί

Κοιμάται για να ζήσει

Ξυπνάει για να ονειρευτεί

Αφήστε τον να τραγουδήσει

την μοναξιά του

Στην ψυχή του φωλιάζει

Ο θάνατος

Είναι ποιητής, πονάει

Δοξάστε τον

Πιάστε του το χέρι

Λυτρώστε τον

                                      

 27 Οκτωβρίου 2009, Γιάννης Ποταμιάνος