Σκέψεις για την αναπτυσσόμενη οριζόντια συμμαχία πρωτοβάθμιων σωματείων στην Αχαΐα*
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα**
Το γεγονός ότι η Ε.Ε. και η κυβέρνηση χτυπάνε μόνο τους εργαζόμενους, τα γηρατειά, τη νεολαία, τους ανήμπορους και τα δημόσια αγαθά (σύνταξη, παιδεία, υγεία, ελεύθερο χρόνο…) και σχεδιάζουν μαζί με την αυτοκρατορία μια «ηρεμία προτεκτοράτων» στην περιοχή του Αιγαίου – Κύπρου, αφού διέλυσαν την πάλι ποτέ Γιουγκοσλαβία η ανάγκη για παλλαϊκό αγώνα είναι πια αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Τα σωματεία δημιουργούν μέτωπο με ένα πλαίσιο ταξικό, με αιτήματα ριζοσπαστικά, απέναντι στην αλυσίδα βαθιά καπιταλιστικών μέτρων ενάντια στην εργασία, τα δημόσια αγαθά και τον ελεύθερο χρόνο του λαού, αλλά και ενάντια στη χώρα που την μετατρέπουν σε προτεκτοράτο αν περάσουν
Στην περιοχής της Αχαΐας και με κέντρο την Πάτρα αναπτύσσεται μια δυναμική οριζόντιας μετωπικής διασύνδεσης α/βάθμιων σωματείων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Σήμερα Σάββατο, όπου έγινε μια ευρεία και αρκετά πλήρης συζήτηση, τα 18 σωματεία έγιναν 21 και υπάρχει δυναμική συμμετοχής και άλλων σωματείων. Βεβαίως Είναι ανάγκη να σημειωθούν οι σημερινές κατακτήσεις φαίνεται ότι επιβεβαιώθηκαν:
α) Η διασύνδεση δεν είναι ούτε αντι-ΠΑΜΕ, ούτε αντιΓΣΕΕ ή αντι-ΑΔΕΔΥ και δεν διασπά το ενιαίο του συνδικαλιστικού κινήματος. Αντίθετα οργανώνει από τα κάτω με θεσμικό τρόπο, καλύπτει κενά, αδυναμίες, αγκυλώσεις, αρνητικούς συσχετισμούς ή σκοπιμότητες και σπρώχνει έτσι ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες.
β) Θεωρείται η ενότητα των σωματείων, η ανεξαρτησία από κομματικές ή άλλες σκοπιμότητες και η αυτονομία του κάθε σωματείου ως βασικοί πυλώνες των αποφάσεων και της δράσης τους.
γ) Θεωρείται ότι η σημερινή πολιτική συγκυρία αναγκάζει ιδιωτικό και δημόσιο χώρο εργαζομένων σε σταθερή συμμαχία με προοπτική διεύρυνσή τους στη νεολαία, τους ανέργους, ελαστικά απασχολούμενους, γηρατειά και ανήμπορους ή όσους δεν μπορούν να βρουν έκφραση στο θεσμικό συνδ. κίνημα.
δ) Βλέπει η συμμαχία θετικά τον οριζόντιο συντονισμό αντίστοιχων πρωτοβουλιών ανά νομούς και όχι μόνο, χωρίς να διασπά την κάθετη σχέση.
ε) Επιμένει στην δουλειά στο βάθος των ίδιων των σωματείων και όχι μόνο στο επίπεδο ηγεσίας με όπλο την πειθώ και τη δημοκρατική λειτουργία σε προτεραιότητα.
στ) Θεωρεί ότι πέρα από τις γενικές απεργίες, οφείλει το Σ. Κ. να δράσει συμμαχικά με απογευματινά συλλαλητήρια ή άλλες μαζικές ακτιβιστικές δράσεις που θα συσπειρώνουν το λαό. Έτσι π.χ. αποφασίστηκε το νέο Παναχαϊκό απογευματινό συλλαλητήριο την Τρίτη 16-03-2010 και ώρα 7.00 μμ με συγκέντρωση στο εργατικό Κέντρο Πάτρας (πλ. Εθνικής Αντίστασης – πρ. Όλγας), όπως και άλλες δράσεις με πρώτες στον ιδιωτικό τομέα της περιοχής
*
Το ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας έχει εκτιμήσει ότι τα μέτρα της Κυβέρνησης ουσιαστικά επιβάλλονται τόσο από την ίδια, όσο και από την Ε.Ε. και όχι μόνο. Γι' αυτό απαιτεί, ανάμεσα σε άλλα: «…Καμιά προσαρμογή, καμιά υποταγή στις επιταγές της Ε.Ε. και των διεθνών κερδοσκόπων. Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν και η ολιγαρχία του χρήματος… ». Θεωρεί ακόμη ότι «…Χτυπούν τα πάντα. Υπάρχουν έτοιμα νομοσχέδια…».
Επομένως θεωρούμε ότι το σύνολο των μέτρων που πειραματίζονται στη χώρα μας, πάνε πίσω στο 19ο αιώνα όλο τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία και όχι μόνο τους μισθωτούς του δημοσίου. Παράλληλα θεωρούμε ότι «…ακολουθούν όλοι οι περιφερειακοί λαοί της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της Μεσογείου που βρίσκονται στο στόχαστρο…».
Επομένως οι αγώνες οφείλουν να είναι παλλαϊκοί και το κλαδικό να εντάσσεται αρμονικά και συμβατά. Εμείς εκτιμήσαμε ότι για να ξεπεράσουμε αναβλητικότητα, πολιτικές αγκυλώσεις, σκοπιμότητες και γραφειοκρατικοποίηση των ΓΣΣΕ – ΑΔΕΔΥ από τη μια και τον πολιτικό απομονωτισμό του ΠΑΜΕ από την άλλη, να πάμε σε: «προχωράμε με διακλαδική συμμαχία σωματείων – ομοσπονδιών, συμμαχία με νεολαία, ανέργους και απασχολούμενους…» χωρίς ταυτόχρονα να διασπάμε το συνδικαλιστικό κίνημα. Έτσι δημιουργήθηκε το αρχικό μέτωπο των 18 σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Εν τέλει θεωρώ ότι οφείλουμε να αναπτύξουμε μόνιμες αγωνιστικές κινητοποιήσεις που δεν θα στηρίζονται μόνο στις απεργίες: εβδομαδιαία απογευματινά συλλαλητήρια, να πάμε και σε μορφές πάλης που θα γίνονται αποδεκτές από ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις και θα έχουν και πολιτικά μηνύματα. Το στοίχημα αυτό θα παιχτεί τις επόμενες μέρες στη περιοχή μας.
Το ευχάριστο είναι ότι τα 18 α/βάθμια σωματεία αγκαλιάζονται και από νεολαία, ανέργους, φοιτητές και μαθητές. Ήδη και άλλα σωματεία ετοιμάζονται να μπουν στην μετωπική ενωτική και ανεξάρτητη οριζόντια μορφή συνεννόησης. Θαυμαστό βεβαίως είναι ότι όλοι ο λαοί του ευρωπαϊκού νότου συντονίζονται και χρονικά.
Είμαστε μπροστά σε μια ιστορική περίοδο που αλλάζουν όλα. Η κατεύθυνση όμως είναι αυτή που παίζεται… Εμείς οφείλουμε να σπρώξουμε ώστε να ηττηθούν οι ελίτ και να μη εξοντωθούν οι λαοί… Έτσι θα ανοίξει ο ορίζοντας για την ήττα του ίδιου του καπιταλισμού, αρκεί εμείς να διαβάσουμε το παρόν και το μέλλον και να μην επαναλάβουμε τα λάθη του 20ου αιώνα.
* Το 2ο μέρος του κειμένου δόθηκε για δημοσίευση υπό μορφή συνέντευξης στη Κ. Π. για την εφημερίδα «Ο δρόμος», Σάββατο 13-03-2010, αλλά δεν δημοσιεύτηκε σ΄αυτό το φύλλο λόγω χώρου.
** Ο Παν. Α. Μπούρδαλας είναι αντιπρόεδρος αυτή την περίοδο στην Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας. Δεν αποτελεί όμως σε καμιά περίπτωση εκπρόσωπο των 21 σωματείων, αφού το συντονιστικό τους είναι συλλογικό με εκπροσώπους και από όλα (τα 21 μέχρι στιγμής) σωματεία.
