Το τέλος του καθεστώτος της μεταπολίτευσης*
Του Γιώργου Καραμπελιά
Και όλα αυτά χωρίς να αυξάνεται η παραγωγή πλούτου στη χώρα, που θα μπορούσε να κατανέμεται σύμφωνα με την παλιά καλή αρχή της σοσιαλδημοκρατίας, που λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του 1970 και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Δηλαδή από την αύξηση του πλούτου και της παραγωγής, να έπαιρναν ένα ποσοστό οι εργαζόμενοι και ένα άλλο το κεφάλαιο. Αυτό υπήρξε το περιβόητο σοσιαλδημοκρατικό κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη, από το 1945 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Το ΠΑΣΟΚ πέτυχε μια νέα κοινωνική ρύθμιση, στηριγμένη στην απάτη! Στήριξε τον «σοσιαλισμό» στον δανεισμό και την παρασιτοποίηση των Ελλήνων. Στην πρώτη δεκαετία της ηγεμονίας του, την δεκαετία του 1980, η παραγωγή της χώρας κατάρρευσε, αλλά τα εισοδήματα ανέβηκαν! Το «θαύμα» το πέτυχε ο «μάγος» της απάτης και της οφθαλμαπάτης με τον δανεισμό και τις εισαγωγές. Το χρέος ανέβηκε σε μια δεκαετία από το 20% του ΑΕΠ στο 100% με 110%, ενώ οι εισαγωγές από το 20% της εσωτερικής κατανάλωσης στη δεκαετία του 1970 έφτασαν στο 35% το 1988.Το σύστημα άρχισε να καταρρέει από το 1988.
Και όμως, μετά το 1993 και την παρένθεση Μητσοτάκη, θα διαιωνιστεί για άλλα δεκαπέντε χρόνια, με τον Σημίτη και τον… Καραμανλή. Η παραγωγή, στη βιομηχανία και τη γεωργία έμενε στάσιμη ή μειωνόταν, ενώ το εισόδημα και η κατανάλωση αυξάνονταν! Νέο θαύμα. Και βέβαια, πλέον, δεν αρκούσε ο δανεισμός που συνεχιζόταν.
Βρέθηκε ένα νέο κόλπο. Η «παγκοσμιοποίηση». Δηλαδή η απόλυτη παρασιτοποίηση των Ελλήνων. Τα εισοδήματα για την κατανάλωση θα έρχονται από έξω: τουρισμός 17 δις. ευρώ το 2008, ναυτιλία 18 δις. ευρώ, χρηματιστήριο και δάνεια. Αλλά και οι εργάτες θα έρχονταν απ' έξω. Στα χωράφια, τις οικοδομές, τα εργοστάσια, τον τουρισμό, όλο και περισσότερο, θα δουλεύουν οι μετανάστες αντί για τους Έλληνες. Έτσι θα πέσουν τα μεροκάματα και ο πληθωρισμός. Την ίδια στιγμή η εσωτερική παραγωγή θα συνεχίσει να καταρρέει. Το 2008 οι εισαγωγές θα φτάσουν τα 60 δις. και οι εξαγωγές μόλις 16!
Η κρίση του συστήματος άρχισε με την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου. Δισεκατομμύρια ευρώ έγιναν καπνός μέσα σε λίγους μήνες. Και η μόνη συνέπεια ήταν πως οι Έλληνες μετά από μερικά χρόνια έφεραν τον Καραμανλή για να συνεχίσει την πολιτική ΠΑΣΟΚ! Και πάλι Ολυμπιάδες και ευρωπαϊκοί «θρίαμβοι» στο ποδόσφαιρο θα αποτελούν το παραπέτασμα καπνού για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η καταναλωτική τύφλωση και αποχαύνωση των Ελλήνων.
Και θα έπρεπε να έρθει η κρίση της παγκοσμιοποίησης και το τέλος της δυτικής οικονομικής κυριαρχίας το 2008, για να καταρρεύσει αμετάκλητα το Πασοκικό σύστημα.
Ο Γεώργιος ο δόλιος, ο μικρός, που η μοίρα τον έφερε για να κλείσει το σύστημα που άνοιξε ο πατέρας του, πίστευε πως θα μπορούσε να συνεχίσει με τα ίδια ψέματα. Πως θα συνεχίζει να φέρνει λαθρομετανάστες να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, πως θα εξακολουθεί να δανείζεται και να διαιωνίζει το ίδιο σύστημα. Γι' αυτό και αντικατέστησε τον τελευταίο των Πασόκων, τον… Κωνσταντίνο Καραμανλή, με ψέματα και υποσχέσεις. Και γι' αυτό, μέσα σε μερικούς μήνες επιδείνωσε την κρίση. Τώρα όλα έρχονται αντίστροφα απ' ότι προσδοκούσαν οι γελοίοι. Το σύστημα τινάζεται στον αέρα. Οι μικρομεσαίοι και ιδιαίτερα οι μισθωτοί θα χάσουν τουλάχιστον το 20% του εισοδήματός τους, η ανεργία θα εκτιναχθεί, οι μισθοί και τα μεροκάματα θα συρρικνωθούν, η απασχόληση θα γίνει «ελαστική», η ύφεση θα είναι γενικευμένη. Τώρα οι ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις, που για τριάντα χρόνια κουκούλωνε το σύστημα ΠΑΣΟΚ, θα εκραγούν. Και μάλιστα με άναρχο τρόπο, διότι δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις και πολιτικά κόμματα ικανά να εκφράσουν με συνεκτικό τρόπο ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό σχέδιο. Φτωχοί εναντίον πλουσίων, μισθωτοί εναντίον των εμπόρων και των αφεντικών, αγρότες ενάντια στην «πόλη», Έλληνες εναντίον μεταναστών και παλιοί και σχετικά ενσωματωμένοι μετανάστες εναντίον πρόσφατων λαθρομεταναστών. Και αυτή η νέα ταξική και κοινωνική πάλη θα εκφραστεί σε όλα τα πεδία, με οξύτερες κοινωνικές συγκρούσεις, με άνοδο της εγκληματικότητας και καταστολή.
Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε την όξυνση των εθνικών ζητημάτων, από τα Σκόπια έως το Κυπριακό και από τη Θράκη έως το Αιγαίο, τότε κατανοούμε ότι η οικονομική και κοινωνική κρίση θα μεταβληθεί σε γενικευμένη κρίση του πολιτικού συστήματος.
Κατά τον ίδιο τρόπο που το τέλος της μετεμφυλιακής δεξιάς ηγεμονίας πραγματοποιήθηκε με την κατάρρευση της χούντας και την εθνική καταστροφή στην Κύπρο, η οριστική αποσύνθεση της μεταπολίτευσης και του συστήματος ΠΑΣΟΚ την οποία βιώνουμε, θα συνοδευτεί από κοινωνικές και εθνικές συγκρούσεις και καταρρεύσεις. Βαδίζουμε, ίσως χωρίς να το συνειδητοποιούμε, προς ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο που θα αναδειχθεί μέσα από τους σπασμούς της κατάρρευσης του συστήματος ΠΑΣΟΚ που μόλις αρχίζει. Και πάντα με τον κίνδυνο μιας παραπέρα ανέκκλητης συρρίκνωσης της ήδη απομειωμένης εθνικής μας κυριαρχίας.
Προφανώς δεν μπορούμε και δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Πρέπει να πασχίσουμε ακόμα πιο συστηματικά, ακόμα πιο σύντονα, για τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής ιδεολογική και πολιτικής πρότασης, έτσι ώστε να συμμετάσχουμε δημιουργικά στη νέα εποχή που έρχεται. Και βέβαια να αντισταθούμε εδώ και τώρα στη συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος και της ανεξαρτησίας της χώρας.
Όσο για μια «ελάχιστη ατζέντα» που θα υπερβαίνει την κρίση από την λαϊκή σκοπιά και θα ανατρέπει τις παρασιτικών ελίτ που μας έχουν οδηγήσει σε τούτο το τέλμα, πέρα από τα αυτονόητα για κάθε πρωθυπουργό, όπως το να αναζητήσει δανειστές από την Κίνα, που προσφέρουν πολύ καλύτερους όρους, η χώρα μας θα πρέπει να διαμορφώσει μια συμμαχία των απειλούμενων από το χρέος χωρών (των λεγόμενων PIGS -Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία)∙ να φτιάξει ένα διεθνές μέτωπο ενάντια στους κερδοσκόπους, που να καταγγέλλει τους μηχανισμούς των spread και τα άλλα πολύπλοκα χρηματο-οικονομικά ως κλεπτοκρατικά και να απαιτεί ρύθμιση στους κρατικούς δανεισμούς∙ να εκπονήσει ένα άμεσο σχέδιο ενίσχυσης της παραγωγής με προσανατολισμό στην ικανοποίηση των αναγκών της χώρας, με δασμούς, κρατικές επενδύσεις, στήριξη της μικροϊδιοκτησίας κ.ο.κ.∙ και, βέβαια, να εκπονήσει ένα άμεσο πρόγραμμα αναγέννησης του κοινωνικού κράτους που θα το σώσει από το τέλμα στο οποίο το έχουν βυθίσει οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και από την διαφθορά, τις συντεχνίες και τις κλίκες των τρωκτικών που ιδιοποιούνται τον δημόσιο πλούτο.
H κρίση είναι μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να συγκροτήσει ο ελληνικός λαός ξανά τις διάχυτες κοινωνικές του αντιστάσεις, και να ανανεώσει το ισοπεδωμένο από την αφασία της ύστερης μεταπολίτευσης πολιτικό οπλοστάσιό του. Κι αυτό πρώτα και κύρια δεν είναι ζήτημα άμεσης πολιτικής τοποθέτησης. Είναι ζήτημα ταυτότητας και τρόπου ζωής.
Κοντολογίς, για να υπάρξουμε ξανά πολιτική δύναμη, μ' εκείνον τον τρόπο που ήμασταν το '41-'44, τον Ιούλη του '65, ή τον Νοέμβρη του '73, θα πρέπει να εφεύρουμε ξανά το κοινόν των Ελλήνων. Να θέσουμε ξανά σε προτεραιότητα τις σχέσεις με τους συναδέλφους μας, τους συντρόφους μας, τους φίλους μας, την οικογένειά μας αφήνοντας πίσω μας την κυριαρχία της χρήσης και της κατάχρησης. Να φτιάξουμε στέκια, χώρους συνεύρεσης, συνεργατικές δομές.
Να επινοήσουμε τον ελληνικό δρόμο προς τα λαϊκά, κοινοτικά περιβόλια της Αβάνας, προς τις λαϊκές συνεργατικές τράπεζες του Μπουένος Άιρες, το κοινωνικό ανταλλακτικό νόμισμα που ανθεί στην Γαλλία, τους συνεταιρισμούς της Ινδίας και τις κομμούνες της Κίνας.
Να κατέβουμε από τις Μερσέντες και τα Όπελ, να ξαναβρούμε τους αδερφούς μας τους Σέρβους που τους αφήσαμε βομβαρδισμένους πριν από 11 χρόνια για το χρηματιστήριο και την «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη. Μόνον εκεί εξάλλου, στις βαλκανικές μας γεωγραφίες, μπορούμε να βρούμε πρόθυμους συντρόφους να παλέψουμε για την αυτοδιάθεσή μας, ενάντια σε Τεύτονες, Αγγλοσάξονες και Νεο-Οθωμανούς.
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΕΣ ΑΡΧΟΥΣΕΣ ΤΑΞΕΙΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ – ΤΖΑΚΙΩΝ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ – ΕΚΔΟΤΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ
ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ – ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
* Φυλλάδιο του Άρδην και της Ρήξης
