Μετανάστευση ή φυγή προ του θανάτου;
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Για μία ακόμη φορά η αθρόα είσοδος μεταναστών από χώρες της Ασίας και της Αφρικής θρονιάστηκε στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Οι αντιδράσεις υπήρξαν ποικίλες, καθώς ποικίλοι είναι και οι τρόποι συλλογισμού, παρά την προσπάθεια των μέσων ενημέρωσης του συστήματος να επιβάλλουν κοινό τρόπο σκέψης στους προνομιούχους πολίτες του πλανήτη.
Κατ’ αρχήν σημειώνουμε ότι το πρόβλημα δεν θεωρείται εξ ίσου οξύ στις χώρες υποδοχής μεταναστών σε ευρωπαϊκό έδαφος και στις άλλες, στις οποίες επιθυμούν να εγκατασταθούν οι απόκληροι του πλανήτη. Άλλωστε γι’ αυτό οι δεύτερες παραμένουν ακόμη αδιάφορες, παρά τις κατά καιρούς εκκλήσεις των χωρών υποδοχής για χάραξη κοινής μεταναστευτικής πολιτικής. Ας μη λησμονούμε ότι αυτές πιστεύουν ότι έλυσαν το πρόβλημα με ειδική συνθήκη, με βάση την οποία ο μετανάστης δεν αποκτά και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, το δικαίωμα της εγκατάστασης στη χώρα της επιθυμίας του μετά τη χορήγηση άδειας παραμονής στη χώρα εισόδου του στο έδαφος της ΕΕ. Τη συνθήκη αυτή υπέγραψε και η χώρα μας, η υπόδουλη στους ισχυρούς χάρη στην προδοτική διάθεση των παθιασμένων για άσκηση εξουσίας τέκνων της! Βέβαια δεν υπάρχουν κλειστά σύνορα και αρκετοί μετανάστες καταφέρνουν να φθάσουν στη χώρα της επιθυμίας τους βοηθούμενοι από κυκλώματα, τα οποία είναι ικανά για τα πάντα χάριν του κέρδους. Θα μάθουμε ποτέ πόσοι λαθρεπιβάτες κάηκαν στο πλοίο που ανεφλέγη στην Αδριατική;
Ας αφήσουμε τους έχοντες ακόμη την αίσθηση της πλήρους ασφάλειας δυτικούς «εταίρους» μας και ας έλθουμε στα καθ’ ημάς. Το τελευταίο μεγάλο κύμα μεταναστών ανάγκασε τον αρμόδιο υπουργό κ. Πανούση να τολμήσει το αυτονόητο: Υπάρχει ένα όριο υποδοχής μεταναστών για τη χώρα μας με βάση τον πληθυσμό μας. Ασφαλώς αυτό θα δυσαρέστησε αρκετά στελέχη και οπαδούς του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι ζουν στους αιθέρες ενός θολού ιδεολογήματος, που υπερασπίζεται τους κατατρεγμένους. Αυτοί στα πλαίσια της ρητορικής τους είχαν καταντήσει στο παρελθόν να καταγγείλουν τους άνδρες του Λιμενικού μας για σκληρή συμπεριφορά έναντι των αποκλήρων. Οι ίδιοι σήμερα, ως κυβέρνηση έσπευσαν, ορθά, να εγκωμιάσουν τους ίδιους άνδρες για το πνεύμα θυσίας προς διάσωση των κινδυνευόντων από πνιγμό! Τι άραγε συνέβη; Άλλαξαν συμπεριφορά οι άνδρες του Λιμενικού υπό την σοφή καθοδήγηση των κυβερνώντων ή άλλαξαν τη δική τους οι κυβερνώντες;
Η αντιπολίτευση έσπευσε να επωφεληθεί από τα συμβαίνοντα καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για ανεύθυνη πολιτική, η οποία θα έχει άκρως δυσμενείς επιπτώσεις στη χώρα μας. Οι συντηρητικοί πολίτες επικροτούν την καταγγελία και αγωνιούν για την εθνική μας συνοχή στο μέλλον. Οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού αναμένουν πολιτικά οφέλη και η χώρα μας οδεύει προς τελική διευθέτηση των διαφορών μας με τους δανειστές μας, ενώ οι «εταίροι» μας εμφανίζονται προασπιστές των συμφερόντων των τοκογλύφων, καθώς και σ’ αυτούς απομένει κάποιο κέρδος από την εκποίηση της Ελλάδος! Ας εξετάσουμε με νηφαλιότητα τα συμβαίνοντα.
Κατ’ αρχήν η εθνική συνοχή είναι ο μεγαλύτερος μύθος της σύγχρονης Ελλάδος. Ο λαός μας είναι τραγικά διχασμένος, άγεται και φέρεται από τους ασκούντες την εξουσία ποτισμένος από ιδεολογήματα παντελώς ξένα προς την παράδοσή του, τα οποία, δυστυχώς αποκαμωμένος, έχει ενστερνιστεί και γι’ αυτό παραπαίει.
Ας εξετάσουμε κατ’ αρχήν τους αυτοαποκαλούμενους «προοδευτικούς». Και αυτοί ιδεολογικά ανήκουν στη Δύση, αφού έχουν ασπασθεί και διακηρύσσουν τις ιδεολογίες της νεωτερικότητας, βάλλουν κατά της πίστης του λαού και της παράδοσής του σε κάθε ευκαιρία. Υπέρμαχοι των πολυπολιτισμικών κοινωνιών μέχρι πρότινος έδιναν μάχες «ιδεολογικές» με τους οπαδούς του ολοκληρωτισμού, απέφευγαν όμως να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στις υποβαθμισμένες συνοικίες της πρωτεύουσας, όπου συνωστίζονται υπό συνθήκες αθλιότατες οι διασωθέντες από τα κύματα απόκληροι, για να καταστούν θύματα εκμετάλλευσης εκείνων, που επιδιώκουν να επιβιώσουν στον αγριότατο ανταγωνισμό, που επέβαλλε το αδηφάγο κεφάλαιο με την παγκοσμιοποίηση, την οποία όλοι οι «προοδευτικοί» στηρίζουν κατακεραυνώνοντας ως συνωμοσιολόγους εκείνους, που καταγγέλλουν τη «νέα τάξη πραγμάτων»! Αναλαμβάνοντας την εξουσία αποδέχονται πλήρως την τάξη της αταξίας και γίνονται αφωνότεροι ιχθύος, όταν απαιτείται να καταγγείλουν τους εγκληματίες, που εξωθούν τα τραγικά θύματά τους στη μετανάστευση ως φυγή προ του θανάτου. Ναι είναι εγκληματίες οι άπληστοι του κεφαλαίου, οι οποίοι ελέγχουν τις εξουσίες του κόσμου τούτου και μέσω αυτών σπέρνουν τον όλεθρο στους λαούς. Είναι εγκληματίες οι ελέγχοντες τις αγορές, που υποστηρίζεται ότι απλά πιέζουν και όχι στραγγαλίζουν! Είναι ένοχοι απείρων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονιών και θανάτων από πείνα αθώων παιδιών! Είναι εγκληματίες οι μεγαλόσχημοι συνοδοιπόροι τους, με το αζημίωτο, πολιτικοί, στρατιωτικοί, οικονομολόγοι, επικοινωνιολόγοι, προπαγανδιστές, τρομοκράτες συνειδήσεων, οι οποίοι διευθύνουν διεθνείς οργανισμούς εγκλήματος όπως ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΔΤ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ και αποφασίζουν για τις τύχες των λαών μέσω πολέμων ή οικονομικού στραγγαλισμού! Τόλμησαν ποτέ «προοδευτικοί» να καταγγείλουν αυτούς τους εγκληματίες που διαχειρίζονται οργανισμούς, στους οποίους μετέχει ως ισότιμο μέλος (τρομάρα μας!) η χώρα μας;
Οι της αντιπολίτευσης, υποταγμένοι εμφανέστατα στη Δύση, έχουν ενστερνιστεί εν πολλοίς, για να μην υπολειφθούν σε προοδευτικότητα, τα ιδεολογήματα της νέας τάξης πραγμάτων και προβάλλουν τον κοσμοπολίτικο διεθνισμό ως αντιπρόταση στον ιδεολογικό της αριστεράς. Και οι συντηρητικοί πολίτες, αρκετοί από τους οποίους διατηρούν επιφανειακή πίστη και σέβονται τις παραδόσεις πανικόβλητοι σπεύδουν να υιοθετήσουν την κινδυνολογία και να συσπειρωθούν, για να αποκρούσουν τον κίνδυνο, που συνιστά η αθρόα είσοδος μεταναστών, προτιθέμενοι ακόμη και να οδηγηθούν στον αγώνα για την εθνική καθαρότητα από οπαδούς του ολοκληρωτισμού! Άραγε πριν καταφερθούν κατά των «ξένων» λησμονώντας ότι ξένος υπήρξε και ο Χριστός στη γη μας, αναρωτήθηκαν; Ποιοι προκαλούν πολέμους, ποιοι καταστρέφουν χώρες και λαούς, ποιοι εξαναγκάζουν τους επιζώντες να μεταναστεύσουν, για να επιβιώσουν, ποιοι στηρίζουν τους άθλιους διακινητές, που πλουτίζουν από το δράμα των συνανθρώπων τους, ποιοι κάνουν τα «στραβά μάτια» για τον ρόλο της Τουρκίας, χώρας μέλους του ΝΑΤΟ, στη διακίνηση; Οι περισσότεροι τρέμουν στη σκέψη εξόδου μας από τη ζώνη του € και αγωνιούν για τις αποταμιεύσεις και τις συντάξεις. Την ανησυχία για την πλημμυρίδα των «ξένων», η οποία θα εντείνεται στον βαθμό που οι «σύμμαχοι», «εταίροι» και «φίλοι» μας θα πολλαπλασιάζουν τις επιθέσεις τους κατά των λαών, θα τη χρησιμοποιούν ως άλλοθι φιλοπατρίας. Αλλά την πατρίδα μας την έχουμε προδώσει από καιρό, φθάνοντας να προδώσουμε ακόμη και τα παιδιά μας, των οποίων το ψωμί φάγαμε κατά τους χρόνους της επίπλαστης ευμάρειας ή τα καταδικάσαμε να μην γεννηθούν (300.000 εκτρώσεις κατ’ έτος).
Πόσους «ξένους» αντέχει η χώρα μας; Πολιτικά ορθή η απάντηση του κ. Πανούση. Η απάντηση του Χριστού όμως θα ήταν: Όσους χωρά η καρδιά σας. Και οι πρόσφατες σκηνές αυτοθυσίας ανδρών του Λιμενικού μας μαρτυρούν ότι έχουμε ακόμη καρδιά. Αυτή θα μας σώσει και όχι το ευρώ, το σύμβολο του μαμωνά της αδικίας.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 27-04-2015
