Ταπεινοί στίχοι

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Πάλι καρτέρι έστησες

στην έμπνευση

Την λύτρωση ψάχνεις

στην ομορφιά

Κάνεις την ομορφιά

τραγούδι

Όμως μάθε καημένε

ποιητή

Πως τα όμορφα τραγούδια

Δεν αλλάζουνε τον κόσμο

Μόνο βάλσαμο γίνονται

και απαντοχή   

Μάθε πως έχει πόνο

η λύτρωση

Και η κάθαρση δάκρυα

Για αυτό γράψε στίχους

μουσκεμένους

Είναι δάκρυ, το ποίημα

αίμα και ιδρώτας

Για αυτό γράψε στίχους

ταπεινούς

Για την πείνα και την ανεργία

Για τους μετανάστες
και τους φυλακισμένους

 

Κοίτα κατάματα την απελπισία

Δες κατάματα την ικεσία,

Στα μάτια των παιδιών

που ζητιανεύουν

Δες την ποιητή

Αλητεύει στις πλατείες

Κοιμάται στα πάρκα

 

Και ακόνιζε με στίχους

ταπεινούς

Την ρομφαία της δικαιοσύνης

Να πεταχτούν οι σπίθες

της ελπίδας

Να φέρουν την έκρηξη

Τώρα που ο κάμπος περιμένει

διψασμένος

Βόηθα να ξεσπάσει η καταιγίδα

Δώσε στον απελπισμένο όραμα

ποιητή

Κάνε το στίχο σου καταγγελία

 

                                        3 Οκτωβρίου 2009, Γιάννης Ποταμιάνος