ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΣΤΙΣ 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015
Tου Χρήστου Πατούχα
Το τι θα αρχίσει να συμβαίνει από τις 26 Ιανουαρίου, έχει άμεση συνάρτηση με το τι έγινε πριν, δηλαδή μέχρι τώρα. Για να υπάρξουν εξελίξεις προς όφελος του λαού, εκτός από την εκλογική νίκη, υπάρχουν αναγκαίες προϋποθέσεις, (και με ερώτημα αν θα διαμορφωθούν), για να καθορίσουν τις μετεκλογικές εξελίξεις. Σε αυτές θα αναφερθούμε παρακάτω. Ανεξάρτητα πάντως από το τι θα συμβεί σε βάθος χρόνου, η 25η του Γενάρη, αποτελεί μέρα ελπίδας για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας.
Το τι έγινε πριν, είναι περίπου γνωστό σε πολλούς, αν όχι σε όλους. Η διαφορά είναι ότι η γνώση αυτή πνίγεται μπροστά στην κατεπείγουσα ανάγκη, να φύγει η Κυβέρνηση της εθελοδουλίας και της καταστροφής. Αυτή η καθολική ανάγκη, γίνεται πολλές φορές αιτία να συγχωρούμε πολλές πολιτικές μεταμορφώσεις, αρνητικές ως επί το πλείστον.
Ας το αποσαφηνίσουμε: Την απόλυτη καταδίκη της σημερινής Συγκυβέρνησης, την απομάκρυνση της με πάταγο από την εξουσία, δεν την συναρτώ με καμιά λανθασμένη επιλογή, με καμιά υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Κυβέρνηση αυτή, κατέστρεψε όποια παραγωγική ικανότητα είχε η χώρα, διέλυσε όλο το σύστημα των εργασιακών σχέσεων, οδήγησε εκατομμύρια συνανθρώπων μας στην φτώχια και στην εξαθλίωση. Για ότι υπερηφανεύεται, είναι η υποδούλωση και η υποθήκευση της χώρας, η βάναυση προσβολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Και το έκαναν με απόλυτη συνείδηση, είναι συνένοχοι.
Δεν γνωρίζω τι θα κάνουν σημερινοί ή μελλοντικοί πολιτικοί διάδοχοι τους, αλλά η ιστορία απέναντι τους θα είναι αμείλικτη. Θα τους καταδικάσει χωρίς κανένα ελαφρυντικό! Στον κίνδυνο της Πατρίδας, αυτοί συμμάχησαν με τους εχθρούς της. Και όχι μόνον αυτό. Τους ονόμασαν φίλους και προστάτες!
Συμπέρασμα: Καμιά ψήφος δεν πρέπει να χαραμιστεί στους εκπροσώπους της αντιλαϊκής και αντεθνικής φαυλότητας. Ούτε στην ΝΔ, ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στο κόμμα του κ. Παπανδρέου, ούτε σε κανέναν που να τους μοιάζει και να τους επαναλαμβάνει. Από κανέναν άνεργο, από κανέναν φτωχό, από κανένα κατεστραμμένο μικροεπιχειρηματία συμπολίτη μας. Αλλά και από κανένα από όσους καταφέρνουν ακόμα να ζουν με αξιοπρέπεια. Κυρίως δεν πρέπει κανένας να χαραμίσει την ψήφο του, από όσους εμφορούνται από τις ιδέες της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων, από όσους συμμετείχαν στους δημοκρατικούς αγώνες.
Αυτό το κλίμα οργής και διαμαρτυρίας, έχει ήδη διαμορφώσει μαζική λαϊκή συνείδηση και είναι βέβαιη η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτό δεδομένο, πρέπει να εξετάσουμε το μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό, κατά την άποψη μου υπό το πρίσμα δύο σημαντικών παραμέτρων:
Πρώτη παράμετρος. Το κλίμα θα είναι εξόχως εχθρικό. Και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας. Και θα γίνεται εχθρικότερο εάν η νέα Κυβέρνηση επιχειρήσει αποφασιστικές συγκρούσεις. Οι συγκρούσεις αυτές, είναι βέβαιο, θα κινητοποιούν αντιδραστικά πολιτικά και οικονομικά κέντρα, όχι μόνο της διεθνούς εξάρτησης αλλά και στο εσωτερικό, κέντρα της οικονομικής ολιγαρχίας.
Η δεύτερη σημαντικότερη και οπωσδήποτε συνδεδεμένη με την πρώτη παράμετρος. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012 με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015, έχουν πλέον ελάχιστα κοινά στοιχεία. Ο τωρινός ΣΥΡΙΖΑ, είναι μεγάλο κόμμα εξουσίας, που θα την διεκδικήσει έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, κόμμα «συμμορφωμένο προς τας υποδείξεις», με λειασμένες γωνίες, έτοιμο για κυβερνητικές συνεργασίες ευρέος φάσματος, κόμμα που δεν αναζητά διευρύνσεις στα αριστερά του, με μία διαφαινόμενη αλαζονεία των στελεχών του και με ήδη διαπιστωμένη ευχέρεια στις υποχωρήσεις και τις αναδιατυπώσεις των θέσεων του.
Είναι προφανές, ότι στις πλάτες του μαζικού λαϊκού κινήματος πρωτίστως, πέφτει πολύ μεγάλο βάρος για να διεκδικήσει, να επιβάλλει, να απαιτήσει αλλαγές, να απαιτήσει τήρηση των δεσμεύσεων, να στηρίξει όπου χρειάζεται, να εγκαταλείψει την τακτική της παθητικότητας και της ανάθεσης.
Είναι αναγκαίο, το υπόλοιπο πολιτικό κίνημα της Αριστεράς, τουλάχιστον τα κομμάτια του που ζουν μέσα στους μαζικούς αγώνες, να μην θρυμματιστεί μέσα στην πόλωση και τους ηθελημένους ή αθέλητους πολιτικούς εκβιασμούς.
Είναι αναγκαίο, είναι συμφέρον των εργαζομένων, να υπάρχει μετά τις εκλογές, ισχυρή αριστερή αντιπολίτευση.
Είναι συμφέρον όλων των πληττόμενων λαϊκών στρωμάτων και το ΚΚΕ, ιστορικό κόμμα της αριστεράς και της Εργατικής Τάξης, να παραμείνει ισχυρό, ανεξάρτητα από τις πολλές, κατά την άποψη μας, ορθότατες κριτικές παρατηρήσεις που διατυπώνονται.
Θα είναι χρήσιμο επίσης, οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που τελευταία στις γραμμές τους αναπτύσσεται ένας δημιουργικός διάλογος, να αναδειχτούν σε διακριτό και μόνιμο ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα, ξεπερνώντας μικροηγεμονισμούς και αγκυλώσεις του παρελθόντος.
Είναι ακόμα αναγκαίο, στα μέλη και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα όσους προέρχονται από τα σπλάχνα της Αριστεράς, να μην επικρατήσει εφησυχασμός, να διεκδικήσουν και να πάρουν ρόλο στις αποφάσεις. Είναι πρωτίστως απαραίτητο να αντιληφθούν οι σύντροφοι που διαθέτουν συγκροτημένο λόγο, ότι ο ρόλος τους δεν είναι να χειροκροτούν! Είναι να μάχονται, να διαφωνούν, να προτείνουν, να ανατρέπουν την κομματική ιδιοτέλεια, να παράγουν πολιτική και αποτέλεσμα! Ο τακτικισμός και η διαρκής υποχωρητικότητα, δεν οδηγούν ποτέ σε νίκες, οδηγούν σε ενσωμάτωση!
Η ουσία είναι, ότι στον μετεκλογικό στίβο, θα γίνεται μια διαρκής μάχη προς τα πού θα πάει το σκοινί! Το βέβαιο είναι ότι όσοι θα το τραβάνε προς την συνέπεια, προς τα συμφέροντα του λαού, προς την αριστερή πλευρά, ίσως θα είναι λιγότεροι. Θα αντέξουν;
Αν μου ζήταγε κάποιος συμβουλή, τι να ψηφίσει στις εκλογές της 25 Γενάρη, θα του έλεγα ότι θα σεβαστώ κάθε επιλογή του, αρκεί να δώσει αγωνιστική ψήφο. Να την δώσει με την καρδιά του στο αύριο, στην επομένη των εκλογών. Να είναι ψήφος συνείδησης, να μην είναι διεκπεραίωση, να μην είναι άλλοθι, να μην συνιστά παραίτηση από οράματα και ελπίδες, να μην είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού και πλαστών διλημμάτων. Πολύ περισσότερο, να μην είναι ιδιοτελής, να μην προσβλέπει σε καμιά προσωπική εξυπηρέτηση ή συναλλαγή.
Ωστόσο, αντί συμβουλών που δεν νομιμοποιούμαι να δώσω, θα καταγράψω την προσωπική μου άποψη:
Στηρίζω την ισχυρή αριστερή αντιπολίτευση στο σύνολο της όπως την περιέγραψα. Επιλέγω να είμαι με αυτούς που θα τραβάνε το σκοινί προς τα αριστερά, προς την ανηφόρα. Να είμαι με όσους στους κοινωνικούς αγώνες, θα αναζητούν την πολιτική τους δικαίωση. Και κάποια στιγμή, να υπερβούμε την ανάγκη, οι κυρίαρχες σήμερα, αλλά αντίπαλες ιστορικά πολιτικές παρατάξεις, στρατηγικά να μην διαφωνούν. (Μετά από όσα γνωρίσαμε την τελευταία πενταετία, προς τι τόση ευρωλαγνία;).
Όχι! Δεν είμαστε παρανοϊκοί! Ρεαλιστές είμαστε. Και καταλαβαίνουμε τα σχέδια των αντιπάλων μας!
Πάτρα 19 Ιανουαρίου 2015
