Ο Δεσμώτης

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

 

Ελεύθερος στις δύο διαστάσεις

Μπορούσε να πάει όπου θέλει

Να καβαλήσει τα άλογα

Να εξημερώσει τα ζώα

Να οργώσει τη γη

Ένοιωθε απόλυτος κυρίαρχος

Μελαγχολούσε όμως σαν κοίταζε

Το ολόγιομο φεγγάρι

Άπλωνε το χέρι να το χαϊδέψει

Ζήλευε και τα πουλιά

Πιότερο τους Αετούς και τα Γεράκια

Αυτά που πετούσαν πιο ψηλά

 

Ανέβαινε στις κορυφές των δένδρων

Κι αγνάντευε τους κάμπους

Ανέβαινε σε απάτητες κορφές

Κι αγνάντευε τα πέλαγα

Έκλεινε τα μάτια και ονειρεύονταν

Κάθε μέρα και ψηλότερα

 

Πλανιόνταν με τους χαρταετούς

στα σύννεφα

Καβάλα σε ιπτάμενα χαλιά

Και άλογα φτερωτά

Ποθούσε τόσο πολύ τον ουρανό

που πέταξε

 

Ανέβηκε πάνω απ' τα πουλιά

Με αερόστατα, με αεροπλάνα

και πυραύλους

Δραπέτευσε απ' τον πλανήτη

Χάιδεψε το φεγγάρι

Εισόρμησε στην τρίτη διάσταση

Βεβηλώνοντας την ειμαρμένη

Έσκισε τον ουρανό

Και τότε αντίκρισε τη φυλακή του

Να την φυλάει ο Κέρβερος

της απομόνωσης

Η τέταρτη διάσταση

 

                                         24 Ιανουαρίου 2010, Γιάννης Ποταμιάνος