Με το Νίκο και τη θυσία του στις σημαίες μας είμαστε σίγουροι για τη νίκη του λαού
Του Μιχάλη Βασιλάκη*
1991-2015 Ένας σημαντικός χρόνος μιας 25ετίας εξαιρετικά πυκνός της νεότερης πολιτικής ιστορίας της χώρας.
Δύο περίοδες που σφραγίζονται με πυκνές πινελιές αίματος και φυσικά με αναλογίες και συνάφειες που τις αναδείχνουν σε σημαντικά σταυροδρόμια της νεοελληνικής κοινωνίας. Τα άλυτα ζητήματα της εθνικής ολοκλήρωσης επανέρχονται ξανά και ξανά στο προσκήνιο και στο επίκεντρο της ταξικής πάλης καθορίζοντας και το επίπεδο της, στο οικονομικό, το κοινωνικό, το πολιτικό, το ιδεολογικό και πολιτισμικό πεδίο.
Μέσα από μια πολλαπλότητα αντιφάσεων, αντιθέσεων και συγκρούσεων ακόμα, προκαλούν μια κοινωνική και πολιτική πόλωση που αφορά τις κατευθύνσεις αναζήτησης και κατάκτησης μιας ολοκληρωμένης εθνικής ταυτότητας, η έλλειψη της οποίας πολλαπλασιάζει τις κοινωνικές-ταξικές στρεβλώσεις στην συγκρότηση του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Ο ετεροπροσδιορισμός της εθνικής ταυτότητας από την ιθύνουσα τάξη και την πολιτική της εκπροσώπηση έχει αποκτήσει ιστορικά γονιδιακά κοινωνικά χαρακτηριστικά.
Η «κόκκινη μηλιά», το «ανήκομεν στη Δύση» και το σημερινό «πάση θυσία ΕΥΡΩ» γαρνιρισμένα με δόσεις φυλετικής καθαρότητας και τη σφραγίδα Βουκεφάλα και με την βοήθεια ενός αφαιρετικού ιστορικού μίξερ παράγουν διαχρονικές συνταγές και ιδεολογήματα για τα μπλοκ της εθνοκαπηλίας, της εκμετάλλευσης, της διαφθοράς. Μετά το διάλειμμα της δεκαετίας του ’80 που αξιοποιείται για τον ευνουχισμό, την αποδιάρθρωση, την διαφθορά και την συκοφάντηση του λαϊκού κινήματος, καταλήγουμε στον ιδεολογικοπολιτικό αχταρμά του ΄89-΄90 που εξ αντικειμένου υπογράφει μια πολιτική Βάρκιζα για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, το μπλοκ της αριστεράς, των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων της εθνικής ανεξαρτησίας πράγμα που σφραγίζεται με μια πρωτοφανή εκλογική νίκη του Μητσοτάκη.
Το σκληρό ταξικό μπλοκ ετεροκαθορισμού της εθνικής ταυτότητας είχε βάλει γερά θεμέλια για να εξελιχθεί στο τέλος στο σημερινό ενιαίο νεοφιλελεύθερο μπλοκ του ΕΥΡΩΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ, του οποίου τα έργα, η παρακμή και η σήψη συνιστούν υπαρξιακή απειλή για το λαό και τη χώρα με την τρομοκρατία μιας γενικευμένης οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής ανασφάλειας. Σ ΄αυτό το κοινωνικοπολιτικό τέρας του ευρωμινώταυρου η τρόικα «εσωτερικού» έχει προσφέρει ήδη ως αναγκαία θυσία 2εκ. ανέργους, 3,5εκ. φτωχούς, 80% νεολαίας την ελληνική γη την εθνική ταυτότητα.
Την πορεία αυτή ανάσχεσαν αλλά δεν μπόρεσαν να ματαιώσουν οι σκληροί αγώνες οπισθοφυλακής του εργατικού και λαϊκού κινήματος, το αίμα του Ν.Τεμπονέρα και άλλων λαϊκών αγωνιστών. Όμως έμειναν και μένουν να δείχνουν τον δρόμο της ευθύνης και των θυσιών για την αντιμετώπιση του θηριώδους ΕΥΡΩΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ και της πατριδοκάπηλης σύγχρονης εθνικοφροσύνης του «ΠΑΣΕΙ ΘΥΣΙΑ ΕΥΡΩ»:
«Τόσα χρόνια αγώνες λαού και νεολαίας τον δρόμο δείχνει ο Νίκος Τεμπονέρας» είναι και θα συνεχίσει να ‘ναι το σύνθημα στα πανό της νεολαίας και του λαού, για την νίκη ενάντια στο πολύ ισχυρό και αδίστακτο μπλοκ του ΕΥΡΩΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ.
Το μπλοκ που έχει καταβροχθίσει μόνο στα 3 τελευταία χρόνια της κρίσης το 30% του παραγωγικού ΑΕΠ της χώρας χωρίς να έχει θιχτεί καθόλου η παρασιτική υπερδιόγκωση του από τις δραστηριότητες της ολιγαρχίας και του παρασιτισμού. Στα συνολικά του επιτεύγματα καταγράφονται:
- Η κεφαλαιακή ερήμωση της χώρας.
- Η παραγωγική της απογύμνωση.
- Η λειτουργική αχρήστευση μαζί με πολιτική και ακραία ηθική απαξίωση όλων των κοινωνικών και πολιτικών δομών του αστικοδημοκρατικού αντιπροσωπευτικού συστήματος.
- Η διολίσθηση σε ένα συγκαλυμμένο κοινοβουλευτικοποιημένο φασισμό όπως το γνωστό σύστημα Μπαλτάκου.
- Η περιθωριοποίηση της χώρας στη θέση του ευρωπαϊκού και διεθνούς ζήτουλα και η γελιοποίηση της εκπροσώπησης της στις διεθνείς σχέσεις.
Η απειλή εσωτερικής του αποσάθρωσης το ανάγκασε και το οδήγησε στην Δεκεμβριανή του επιχείρηση για πρόεδρο Δημοκρατίας με πολλαπλούς στόχους.
- Την τρομοκρατία και τον εκβιασμό του λαού.
- Την διασφάλιση πολιτικής και ποινικής ασυλίας που ονόμασε εθνική συνεννόηση.
- Την αναπαραγωγή του μπλοκ με άλλες μορφές.
- Την δραπέτευση του με υποθήκες για το μέλλον.
Την πρώτη μάχη του Δεκέμβρη την έχασε, με όσες μορφές και αν παρουσιάστηκε γιατί απαξίωσε όχι μόνο πολιτικά αλλά και ηθικά το εθνικό κοινοβούλιο γελοιοποιώντας το στην κυριολεξία.
Το σημαντικό είναι να χάσει και όλες τις άλλες γιατί το νέο μνημόνιο δεν είναι απλά μια προσθετική πράξη στα προηγούμενα. Είναι το επιστέγασμα και η ολοκλήρωση των προηγούμενων μαζί και η συνταγματοποίηση τους με ένα νέο εργατικό και αστικό δίκαιο με νέες διαδικασίες κοινοβουλευτικής λειτουργίας, με νέες διαδικασίες και σχέσεις στην λειτουργία των εξουσιών, με διαχειριστή, συντονιστή και καθοδηγητή κάποιο Μπαλτάκο των σκοτεινών παρασκηνίων!
Με το Νίκο και τη θυσία του στις σημαίες μας είμαστε σίγουροι για τη νίκη του λαού γιατί όπως λέει και ο Τ. Λειβαδίτης στους στίχους του :
….Γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ᾿ τη στιγμή που βρίσκουνε μια θέση στη ζωή των άλλων.
Ή ένα θάνατο για τη ζωή των άλλων…
Παρακολουθήστε τα βίντεο από τις ομιλίες των Μιχάλη Βασιλάκη (ΕΑΜ), Νίκου Σόφη (ΟΛΜΕ), Δημήτρη Πολυχρονιάδη (ΔΟΕ), Χρήστου Σιάχου (Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας) στη συγκέντρωση Μνήμης και τιμής για το Νίκο Τεμπονέρα.
* Η ομιλία του γραμματέα του ΕΑΜ, Μιχάλη Βασιλάκη στη συγκέντρωση μνήμης και τιμής για τα 24 χρόνια από την δολοφονία του αγωνιστή δάσκαλου ΝΙΚΟΥ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ στο τόπο της θυσίας (Σχολεία Τεμπονέρα, Πάτρα)
ΠΗΓΗ: 10 Ιανουαρίου, 2015, https://eamgr.wordpress.com/2015/01/10/%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7-%ce%b8%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%ce%af%ce%b5%cf%82/
