Μπλόκα στα όρια της πόλης*
Του Γιώργου Φούφα**
Εκατό χρόνια, απ' το ματωμένο ΚΙΛΕΛΕΡ, οι σύγχρονοι κολίγοι, σηκώνουν πάλι κεφάλι. Ακόμα κι αν φαντάζει γνώριμο, το σκηνικό των μπλοκαρισμένων δρόμων απ' τ' αγροτικά και τα τρακτέρ, τα τελευταία χρόνια, σήμερα ο αγώνας νοηματοδοτείται διαφορετικά. Κανένα σχέδιο καμιάς εξουσίας και κανένα σενάριο εφάνταστου δημοσιογράφου δεν μπορεί να προβλέψει την δύναμη και την ορμή που γεννά το ξέσπασμα της Υπαίθρου.
Απρόβλεπτη και ασυγκράτητη, άγρια και ελεύθερη η οργή του αγρότη, θα' ρθει σαν μπουρίνι να χαλάσει την εύρυθμη, κανονική ζωή των άλλων που κατοικούν στις πόλεις και έχουν μάθει να βολτάρουν μόνο έξω απ' αυτές τα σαββατοκύριακα, αφιονισμένοι, για διασκέδαση και χαλάρωση.
Οι έμποροι λοιδωρούν, οι μεταφορείς βρίζουν, οι νοικοκυρές αγανακτούν, οι τραπεζίτες τρίβουν τα χέρια τους κι οι πολιτικοί δουλεύουν τους πάντες, λέγοντας ψέματα
ακόμα και στον εαυτό τους.
Κι οι αγρότες, εξακολουθούν να κλείνουν με μπλόκα τους δρόμους, προειδοποιώντας χρόνια τώρα, για τη μεγαλύτερη καταστροφή, που έρχεται για το ανθρώπινο είδος και τη φύση.
Πόσες χιλιάδες αγροτικά μπλόκα πρέπει να στηθούν σ' όλη την Ελλάδα, για να ξυπνήσουν τις κοιμισμένες συνειδήσεις των ανθρώπων της πόλης, που δεν οσμίζονται την μυρωδιά του καθημερινού θανάτου της γεωργίας, της μοναδικής παραγωγικής δύναμης, που είναι η τροφός της ζωής μας.
Πόσες χιλιάδες αγρότες της Ινδίας πρέπει ν' αυτοκτονήσουν για να καταλάβουν οι μακάριοι των μητροπόλεων, ότι η gourmet διατροφής τους στήνεται με την κλοπή της σοδειάς, του σπόρου, της ζωής της ίδιας των σύγχρονων σκλάβων της γεωργίας, που κατ' ευφημισμόν λέγονται αγρότες απ' τις πολυεθνικές.
Πόσες χιλιάδες ιθαγενών αγροτών της Ν. Αμερικής, πρέπει να εκτελεσθούν σαν σκυλιά απ' τους σύγχρονους κονκισταδόρες – εταιρείες, μέσα στα χωράφια τους ή στα τροπικά δάση του Αμαζονίου, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα στην ύπαρξη μικρού κλήρου, την αυτοδιάθεση και την προστασία της φυσικής κληρονομιάς, για να νιώσουν οι θιασώτες της ταχυφαγίας, σ' όλο τον κόσμο, ότι τρώγοντας καταπίνουν και μέρος απ' την ψυχή και το σώμα του παλιού φυσικού κόσμου.
Ο θάνατος της Γεωργίας, δεν είναι προνόμιο της Ελλάδας.
Είναι ο παγκόσμιος σχεδιασμός της Γεωργίας, απ' την κυριαρχία, που προετοιμάζει την πλήρη εκβιομηχάνιση μιας υπερμεγενθυμένης γεωργίας, βιοτεχνολογικής, υπέρμετρα επιχειρηματικής, αποστειρωμένης από την αγροτική κουλτούρα και τον πολιτισμό της υπαίθρου. Η σύγχρονη γεωργία δεν θα διαθέτει καν αγρότες. Το προτεινόμενο μοντέλο παραγωγής τροφής, προϋποθέτει τον εξανδραποδισμό της φύσης, αστικοποιώντας και το τελευταίο τετραγωνικό ελεύθερης γης, προβάλλοντας την Ανάπτυξη ως πανάκεια, για την κατάκτηση και της τελευταίας απάτητης κορυφής.
Η αστικοποίηση επελαύνει στην Ύπαιθρο, κουβαλώντας αυτοκινητόδρομους, ακριβά αυτοκίνητα, Cucci και Αrmani, μαγαζιά της νύχτας, εισβάλει στα σπίτια, στα χωριά, με τη σκουπιδοτηλεόραση, κάνοντας τη χαζομάρα αξία, αποβλακώνει, οργανώνοντας νέους υπήκοους καταναλωτές.
Τα μπλόκα στους δρόμους είναι απόγνωση, δεν είναι αγώνας. Ο καθημερινός αγώνας των αγροτών συνίσταται στην ίδια τους την ύπαρξη. Σκληρός αγώνας για την επιβίωση και καθημερινός αγώνας για την επανάκτηση της αγροτικής συνείδησης και της κυτταρικής μνήμης της κοινοτικής ζωής.
Τα μπλόκα στους δρόμους είναι εξέγερση, δεν είναι επανάσταση.
Η επανάσταση, προϋποθέτει το ξύπνημα ολόκληρης της κοινωνίας, ενάντια στην Παγκόσμια δικτατορία της Κατανάλωσης.
Τα μπλόκα στους δρόμους, είναι το ξεμπλοκάρισμα της οργής, για την καθημερινή λεηλασία της ζωής μας και της φύσης, απ' τις βιομηχανίες του κέρδους.
Δεν χρειάζεται καμιά συνδιαλλαγή με τις δυνάμεις της εξουσίας, που έστησαν το μεγάλο φαγοπότι των εταιρειών αγροεφοδίων, σπόρων, των εταιρειών πώλησης και διακίνησης των αγροτικών προϊόντων σε βάρος ολόκληρου του αγροτικού κόσμου και πλάσαραν απ' τα χρόνια του εμφυλίου και πέρα, το απατηλό όνειρο του «εύκολου» και «άνετου» αστικού τρόπου ζωής, φτιάχνοντας τις πόλεις τέρατα κι ερημώνοντας την ύπαιθρο.
Καμιά συνδιαλλαγή μ' αυτούς που έσπρωξαν στην «πρέζα» της επιδότησης τον αγρότη, καταρρακώνοντας την προσωπικότητα και υποβαθμίζοντας έτσι την πραγματική αξία του γεωργικού προϊόντος.
Βαδίζοντας οι Αγρότες στα δικά τους μονοπάτια, όπως ξέρουν να περπατάνε ελεύθερα στη φύση, πρέπει να πορευτούν, συλλογισμένοι, γι' αυτά που έπραξαν έως τώρα κι αυτά που δεν έπραξαν.
Η αυτογνωσία, εξάλλου, είναι κομμάτι της χαμένης τους αξιοπρέπειας.
Ας μην λησμονήσουν ότι έσφαλαν, αφήνοντας τους Αγροτοπατέρες να κυβερνάνε χρεωκοπημένους συνεταιρισμούς, τρώγοντας με δέκα μασέλες, τους πολιτευτάδες της κάθε εξουσίας να οργώνουν τη ζωή τους και να τους πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και τέλος, τους εμπόρους να τους παίζουν στα ζάρια, τζογαδόρους του εμπορίου, που κάναν τις σοδειές αέρα, «σκάζοντας τα κανόνια», και κλείνοντας τα σπίτια.
Ας μη λησμονήσουν ότι έσφαλαν που' κρυψαν στο σεντούκι τη γνώση για τη γη, όπως την είχαν κληρονομήσει απ' τους παπούδες, μαζί με την αγνή λαϊκή καθημερινή παράδοση, δίνοντας τον χώρο ν' απλώσει τις δικές της αξίες στην ύπαιθρο, ο νεωτερισμός της εκβιομηχανισμένης γεωργίας και του αστικού τρόπου ζωής. Αφήνοντας την χημική γεωργία να ρημάξει την φύση και τις ζωές τους, υποθήκευσαν το μέλλον και των επόμενων γενεών, κάνοντας την τροφή φαρμάκι και την γη χωματερή χημικών αποβλήτων.
Ας μην λησμονήσουν, ότι έσφαλαν όταν δεν διαφύλαξαν ούτε ένα σπυρί απ' το παλιό στάρι, την ξεχασμένη ποικιλία τομάτας, το καλαμπόκι που δίνανε στα ζώα, τότε και τώρα είναι αναγκασμένοι ν' ακουμπάνε τη μισή τους σοδειά για σπόρους (υβρίδια και μεταλλαγμένα ) στην Monsanto και την Sygenda.
Πιο πολύ δεν πρέπει να λησμονήσουν ότι δεν άκουσαν εκείνο τον τρελό που φάγανε οι τσιφλικάδες, τον Μαρίνο Αντύπα, που μια κληρονομιά μας άφησε μονάχα, την αγάπη και την ανάγκη για υγιή συνεργατισμό, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Αν ξυπνήσει η αγροτική συνείδηση, στην καρδιά των ανθρώπων της υπαίθρου, υπάρχει μια ελπίδα σαν πυρκαγιά να διαδοθεί και στις αβίωτες πόλεις, κάνοντας τις εξεγέρσεις των μητροπόλεων αλλιώτικες, όμορφα καταστροφικές, υπέροχα δημιουργικές.
Εξ' άλλου κάτω απ' τα τσιμέντα και την άσφαλτο, χώμα και νερό υπάρχει.
Ετσι μόνο στα μπλόκα, μαζί με τους αγρότες θα συνταχθούν κι όλοι της γης οι κολασμένοι, οι εργάτες γης, οι μετανάστες οι άνεργοι, οι εργάτες απ' τις φάμπρικες, οι μικροσυνταξιούχοι κι οι απόκληροι.
Αν είναι να'ρθει ο «Αγροτικός Δεκέμβρης» τώρα, καλώς να έρθει. Απλώς ας μάθει η εξουσία ότι ο Αγρότης πια δεν είναι μόνος, ούτε ψάχνει.
Η μόνη Βιώσιμη Γεωργία, είναι η μη εισροεική οικολογική Γεωργία, που ασκείται από ελεύθερους ανθρώπους στις ελευθεριακές κοινότητες του μέλλοντος, ενεργειακά και διατροφικά αυτάρκεις, αμεσοδημοκρατικές και αυτοοργανωμένες.
Αυτή είναι η Γεωγία, που μας αξίζει, σ' ένα περιβάλλον, ισότητας και αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης, ελευθεριακής παιδείας και πολιτισμού.
Καμιά διαβούλευση οργανωμένη απ' την εξουσία, δε θα δώσει οράματα και προοπτικές για το ζοφερό μέλλον που μας έχουν προετοιμάσει.
Η ρήξη της υπαίθρου με τη πόλη, αν δεν συμβεί, οι καιροί που θα έλθουν θα' ναι αμείλικτοι για το ανθρώπινο είδος και τον πλανήτη.
** O Γιώργος Φούφας είναι μέλος της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΉΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΒΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ και της Α. Κ. Αγροτών
* Το άρθρο μου εστάλη με το ηλ. ταχυδρομείο από συνεργάτης της Αποικίας.
