Το διαχρονικό δράμα της Αϊτής
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Η Αϊτή, πρώην γαλλική κτήση, υπήρξε η δεύτερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που διακήρυξε την ανεξαρτησία της (1η Ιανουαρίου 1804). Η χώρα απετέλεσε την πρώτη ανεξάρτητη δημοκρατία Αφροαμερικανών και το μόνο κράτος που γεννήθηκε έπειτα από επιτυχημένη επανάσταση δούλων. Οι κάτοικοί της που είχαν γευθεί τη σκλαβιά ήσαν σε θέση να κατανοήσουν τον οποιοδήποτε αγώνα διεξήγαγε λαός για την ελευθερία του. Δεν έπασχαν από το σύνδρομο διατήρησης της ισχύος, το οποίο εκδήλωναν και εκδηλώνουν διαχρονικά οι ισχυροί της γης. Ούτε όμως και επαναπαύτηκαν στη δική τους ελευθερία.
Γι' αυτό και όταν έλαβαν επιστολή-έκκληση (Αύγουστος του 1821), την οποία υπέγραφαν τα μέλη της ελληνικής επιτροπής της επανάστασης στο Παρίσι (Αδ. Κοραής, Κ. Πολυχρονιάδης, Α. Βογορίδης και Χρ. Κλωνάρης) δεν έμειναν αδιάφοροι, αλλά έσπευσαν να αναγνωρίσουν το νέο κράτος πριν καν αυτό συσταθεί, όπως γράφει ο Φιλήμων, φιλικός και ιστορικός της επανάστασης, στο τετράτομο έργο του με τίτλο "Δοκίμιον ιστορικόν περί της ελληνικής επαναστάσεως", στο οποίο διέσωσε και την απαντητική επιστολή του προέδρου της χώρας Jean Pierre Boyer με ημερομηνία 15 Ιανουαρίου 1822. Και δεν περιορίστηκαν οι κυβερνώντες την Αϊτή στην αναγνώριση, αλλά απέστειλαν προς την επιτροπή του Παρισιού 25 τόνους καφέ, προκειμένου αυτός να πωληθεί και να αγοραστούν όπλα για τον επαναστατικό αγώνα! Λίγο αργότερα όμως η Αϊτή αναγκάστηκε να αποζημιώσει τους Γάλλους επειδή τους έδιωξε από το έδαφός της, με αποτέλεσμα να υποφέρει ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια η χώρα από τη φτώχεια.
Κύλισαν τα χρόνια και ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε και μεις την ελευθερία μας, μετά από απόφαση των τότε ισχυρών που επιδίωκαν να υπερασπίσουν τα δικά τους συμφέροντα. Η Ελλάδα κατάφερε να ενσωματώσει το μεγαλύτερο μέρος των γεωγραφικών εκτάσεων, στις οποίες κατοικούσε πληθυσμός κατά πλειονοψηφία ελληνικός. Παρά τις κατά καιρούς συμφορές λόγω πολέμων, που δεν παύουν να προκαλούν οι ισχυροί, επέτυχε την οικονομική της ανάπτυξη. Η Ελλάδα δεν ακολούθησε την τακτική των απελευθερωμένων κατοίκων της Αϊτής. Ποτέ της δεν υποστήριξε επανάσταση ή απελευθερωτικό κίνημα κάποιου λαού. Οι διπλωμάτες της χώρας κινούμενοι στη σκιά των ισχυρών "προστατών" της χώρας μας απέφευγαν κατά τις ψηφοφορίες στα διεθνή συμβούλια να υπερασπιστούν τα δίκαια των αδυνάτων, τα οποία καταπατούνταν βάναυσα. Τελευταίο παράδειγμα η σιγή μας ενώπιον του δράματος του παλαιστινιακού λαού.
Η Αϊτή παρά τη σχετική μακροζωία της, είναι η πιο φτωχή χώρα του δυτικού ημισφαιρίου. Μετά αιώνα από την απόκτηση της ανεξαρτησίας της οι ΗΠΑ, στην επιχείρηση εξωστρέφειας, προκειμένου να καταστούν πλανητική δύναμη, κατέλαβαν την Αϊτή (1915) και μετέτρεψαν τη χώρα σε προτεκτοράτο (Έτσι αποκαλούν οι αποικιοκράτες τις χώρες που κυριεύουν, καθώς διατείνονται ότι θέτουν αυτές υπό την προστασία τους!). Το καθεστώς αυτό διατηρήθηκε ώς το 1932. Το 1957 οι "προστάτες" της χώρας εγκατέστησαν ως ισόβιο πρόεδρο αυτής τον François Duvalier και αυτόν διαδέχθηκε (1971) ο γυιός του Jean Claude Duvalier, ο οποίος ανετράπη από τη λαϊκή οργή το 1986. Κατά την άσκηση της εξουσίας από το ανδρείκελα των ΗΠΑ δολοφονήθηκαν περισσότεροι από 60.000 κάτοικοι της χώρας και πολλοί περισσότεροι βασανίστηκαν. Ο δικτάτορας κατέφυγε στη Γαλλία, όπου είχε φροντίσει να ασφαλίσει την περιουσία του, που ανερχόταν σε 400.000.000 δολλάρια! Δεν πρόφθασαν να χαρούν οι κάτοικοι της πολύπαθης χώρας την πολιτική τους ελευθερία υπό τον εκλεγμένο πρόεδρο Jean-Bertrand Aristide (1991) και νέο πραξικόπημα υπό τον στρατηγό Raul Cedras επανέφερε εντός μηνών τη δικτατορία στη χώρα υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ. Κατά την περίοδο 1991-94 διαπράχθηκαν 4.000 πολιτικές δολοφονίες και 40.000 κάτοικοι αναγκάστηκαν να αυτοεξοριστούν.
Οι τελευταίες αμερικανικές κυβερνήσεις πότε ενισχύουν και πότε υπονομεύουν τη συνταγματική δημοκρατία της χώρας. Και φτάνουμε στη σημερινή κατάσταση, κατά την οποία πάνω από 10.000 ιδιωτικές οργανώσεις υποτίθεται ότι επιτελούν ανθρωπιστικό έργο στην Αϊτή και παρά ταύτα η χώρα παραμένει μια από τις φτωχότερες του πλανήτη. Ένα μέρος των χρημάτων στα οποία στηρίζονται οι ανθρωπιστικές οργανώσεις προέρχεται από την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία επιμένει να επιστρέφει ένα μεγάλο μέρος της βοήθειας σε αμερικανικές τσέπες. Αυτό όμως είναι μέρος μόνο του προβλήματος. Το κακό ολοκληρώνεται από την κακοδιοίκηση και τους καταστρεπτικότατους τυφώνες που πλήττουν συχνά τη χώρα.
Οι πάμφτωχοι κάτοικοί της αποδίδονται σε αγώνα για την επιβίωσή των οικογενειών τους, από τον οποίο συχνά επωφελείται το οργανωμένο έγκλημα. Μπορεί να προβάλλεται η χώρα στο εξωτερικό ως τουριστικός παράδεισος οι κάτοικοί της όμως βιώνουν καθημερινά στην κόλαση. Στα μύρια όσα βάσανά τους ήρθε να προστεθεί ο πρόσφατος καταστρεπτικότατος σεισμός, στον οποίο δεν ήταν δυνατό να αντέξουν οι χωρίς κανονισμό κτισμένες πρόχειρες κατοικίες. Πολλά τα θύματα, πολλές οι ζημιές, πολλοί οι άστεγοι, πολλά τα ορφανά!
Η διεθνής κοινότητα φάνηκε για λίγο να εκδηλώνει τη συμπάθειά της προς τους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Και όμως φάνηκε για μία ακόμη φορά το πόσο απάνθρωποι έχουμε καταστεί. Κάποιες Πολιτείες των ΗΠΑ αρνήθηκαν να δεχθούν βαριά τραυματίες προς νοσηλεία, πριν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση διευκρινίσει ποιός θα καλύψει τη δαπάνη αυτής! Αυτό είναι το αμερικανικό σύστημα, το οποίο έχει υιοθετήσει τελευταία και η συρόμενη από το αμερικανικό άρμα ταλαίπωρη ΕΕ. Κάποιοι άλλοι έσπευσαν να εξασφαλίσουν πολύτιμο εμπόρευμα μεταξύ των ορφανών παιδιών που τριγυρίζουν αδέσποτα στους δρόμους. Θα τα πωλήσουν έναντι αδρής αμοιβής σε άτεκνα ζεύγη ή θα οδηγηθούν αυτά, για να προσφέρουν τα ζωτικά τους όργανα σε κάποια κλινική; Γι' αυτό το έγκλημα των "πολιτισμένων" ποιός και πότε θα πληρώσει;
Αγαπητέ συμπατριώτη. Κάποτε οι κάτοικοι της Αϊτής έκαναν το χρέος τους έναντι του δικαίου αγώνα των προγόνων μας. Ήρθε ο καιρός να εκφράσουμε, έστω και αργά, την ευγνωμοσύνη μας ως απόγονοι των ευεργετηθέντων. Ο καθένας ας επιλέξει τον τρόπο της βοήθειας.
"ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ", 07-02-2010
Πρεσβεία Αϊτής: Βασιλίσσης Σοφίας 28 Μαρούσι ΤΚ 15124
