Kαμιά φορά στον ύπνο μας, στα ξαφνικά, Ξυπνάμε
Του Πέτρου Π. Θεοδωρίδη*
Καμιά φορά στον ύπνο μας, στα ξαφνικά, Ξυπνάμε
νιώθουμε την αλήθεια μας κι ως τα βαθιά Πονάμε
Ύστερα βυθιζόμαστε στου ύπνου μας τη Λήθη
σκεπάζουν την αλήθεια μας, των όνειρων οι μύθοι
***
Καμιά φορά στα ξαφνικά, ραγίζει η καρδιά μας
και τρέχει ο νους ανήσυχος και πάει στα παιδιά μας
δεν είναι τα μελλούμενα που μας ανησυχούνε
είναι που τα παιδάκια μας, ψάχνουνε να μας βρούνε
***
Τα βλέπουμε, χαθήκανε στου Μέλλοντος τα δάση
το στοίχημα που βάλαμε – το ξέρω – έχουμε χάσει
αυτά ειν’ οι Οιδίποδες με πληγωμένα Πόδια
και κάθε τόσο τους ζητούν, στο Μέλλον τους, διόδια
***
Ας ήταν να γυρίζαμε, του Ρολογιού τους δείχτες
φαίνεται αμαρτήσαμε, γίναμε αιμομίχτες
και ίσως να δαγκώσαμε του Σατανά το Μήλο
θεέ μου πόσο θα θελα να είχα ένα Φίλο
***
Θέ μου μας καταράστηκαν σαν την Γενιά του Κάιν
κι οι Γερμανοί μας νίκησαν με το σκληρό τους Νάιν
***
Ας ήταν ένα Όνειρο ετούτος ο Εφιάλτης
ο Χρόνος είναι, μέσα μας, ο πιο μεγάλος άλτης
ας ήταν να μη νύχτωνε, αυτό εδώ το δείλι
ας ήταν να με φίλαγαν τα δυο γλυκά σου Χείλη
Πέτρος Π. Θεοδωρίδης
ΠΗΓΗ: 06/04/2014, http://vardavas.wordpress.com/2014/04/06/theod-kamia-fora/
