«Εθνική» κολυμπήθρα δικομματικής αναβάπτισης*

Του Γιάννη Στρούμπα

Η εκτενέστατη ενασχόλησή μας την άνοιξη του 2014 με τις «μνημονιακές» θέσεις του τότε υπουργού Υγείας κ. Αδώνιδος [sic] Γεωργιάδη σε τρία συνεχόμενα φύλλα του «Αντιφωνητή» (τεύχη 388 τής 1/4/2014, 389 τής 16/4/2014 και 390 τής 1/5/2014) με ολοσέλιδα κείμενα, δεν ήταν μόνο απόρροια μιας παντελώς αβάσιμης και στρεβλής επιχειρηματολογίας, όπως αυτή αρθρώθηκε στην εκπομπή «Ελεύθερος σκοπευτής» του δημοσιογράφου κ. Γιώργου Τράγκα στις 20/3/2014, στον τηλεοπτικό σταθμό «Ε», όπου και ήταν καλεσμένος ο κ. Γεωργιάδης. Άλλωστε, την ίδια επιχειρηματολογία ο πρώην υπουργός την περιέφερε ήδη πολύ νωρίτερα από το ένα μέσο ενημέρωσης στο άλλο. Ο βασικότερος λόγος για τον οποίο προβήκαμε τότε σε σχολιασμό θέση προς θέση των ασυναρτησιών του κ. Γεωργιάδη ήταν το γεγονός πως ο δημοσιογράφος που τον φιλοξένησε στην τηλεοπτική του εκπομπή, αν και «αντιμνημονιακός», δεν είχε αντιτάξει ούτε ένα(!) επιχείρημα για να καταδείξει την κενότητα των απόψεων του νεοφιλελεύθερου πολιτικού.

Όποιος παρακολουθούσε την εκπομπή έβλεπε έναν Γιώργο Τράγκα να περιορίζεται σε αγανακτισμένες, υποτίθεται, φωνασκίες, σε απαξιωτικό κούνημα της κεφαλής και σε γκριμάτσες αποδοκιμασίας έναντι του πολιτικού του προσκεκλημένου, χωρίς ωστόσο να τον αντικρούει σε οποιαδήποτε άποψη εκείνου. Η τελική αίσθηση του τηλεθεατή ήταν η συντριπτική νίκη του κ. Γεωργιάδη επί του «αντιμνημονιακού» δημοσιογράφου.

Επρόκειτο, άραγε, για πραγματική αδυναμία του κ. Τράγκα να καταρρίψει τα εσκεμμένα ψέματα και την ασύγγνωστη μπουρδολογία του κ. Γεωργιάδη; Έχουμε και στο παρελθόν αναφερθεί στην τακτική των συστημικών μέσων ενημέρωσης να παρουσιάζουν την «άλλη» άποψη, «προκειμένου να εμφανίζονται τα εν λόγω μέσα “αντικειμενικά”, και προκειμένου να κερδίζουν με αυτές τις μικρές εξαιρέσεις “αντικειμενικότητας” την εμπιστοσύνη του “ενημερούμενου” κοινού, ώστε όταν πλησιάσει η στιγμή της επόμενης κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης, να εκμεταλλευτούν την “αντικειμενικότητά” τους για να χειραγωγήσουν ευκολότερα το εκλογικό σώμα.» («“Όμηροι” της παραπληροφόρησης· “όμηροι” της “μοίρας”…», εφημ. «Αντιφωνητής», αρ. φύλλου 376, 1/10/2013.) Φαίνεται, λοιπόν, ότι καθώς πλησιάζει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση, δεδομένης της διαφαινόμενης αδυναμίας να συγκεντρωθούν 180 ψήφοι ώστε να εκλεγεί ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, πλησιάζει και η ώρα να «τρυγηθεί» η εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων, την οποία τόσο καιρό οικοδομούσε ο κ. Τράγκας «αντιμαχόμενος» τις μνημονιακές πολιτικές.

Το μιντιακό συγκρότημα του «Real FM» και της «Realnews», το οποίο φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια τον κ. Τράγκα, ακολουθεί ακριβώς την ίδια τακτική. Φροντίζοντας επιμελώς, στο πλαίσιο της «αντικειμενικότητας», να «κλείνει το μάτι» στο κοινό με τις αντισυστημικές γραφίδες και φωνές δημοσιογράφων όπως ο κ. Στάθης Σταυρόπουλος, ο κ. Νίκος Μπογιόπουλος και ο κ. Θύμιος Καλαμούκης με τον κ. Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη της «Ελληνοφρένειας», καταλήγει να προβάλλει στα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας του θέσεις αβανταδόρικες προς την παρούσα συγκυβέρνηση. Η ένταση της συγκεκριμένης υποστήριξης έχει μάλιστα γιγαντωθεί από την έναρξη της νέας ραδιοτηλεοπτικής σεζόν, της τελικής προς τις επόμενες εκλογές, όπως προκύπτει τόσο από την στροφή 180 μοιρών του κ. Τράγκα στις θέσεις που εκφέρει από τις εκπομπές του, όσο και από τα πρωτοσέλιδα της «Realnews». Ενδεικτικοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι της εφημερίδας: «Όλο το σχέδιο της κυβέρνησης για τη ρύθμιση των χρεών. Προτείνουν 120 δόσεις για τις επιχειρήσεις» (7/9/2014)· «Οίκοι αξιολόγησης και τρόικα πιέζουν για ένα νέο “μίνι” μνημόνιο. Διπλό “σαμποτάζ”. Ποιοι υπονομεύουν το κυβερνητικό σχέδιο για απομάκρυνση του ΔΝΤ» (5/10/2014)· «“Κλείδωσε” η συμφωνία για έξοδο του ΔΝΤ» (12/10/2014)· «Μετά την “καταιγίδα” των αγορών έρχεται… Η ομπρέλα των Βρυξελλών» (19/10/2014)· «Προκαλεί και εκβιάζει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών. Τα τελεσίγραφα του κυρίου Σόιμπλε. Ο “καυτός” διάλογος με τον Γκίκα Χαρδούβελη» (2/11/2014). Η «αληθινή εφημερίδα», επιστρατεύοντας όλη της τη δεξιοτεχνία, παρουσιάζει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τις «φιλότιμες» προσπάθειες της συγκυβέρνησης να λάβει ευνοϊκά μέτρα για τους δοκιμαζόμενους Έλληνες. Κι επειδή τέτοια μέτρα, φυσικά, ποτέ δεν ψηφίζονται, υπάρχει πάντα ο «κακός λύκος», για παράδειγμα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε, που ακυρώνει τις «αγαθές» προθέσεις της συγκυβέρνησης. Παράλληλα καλλιεργείται το κλίμα μιας επίπλαστης ευφορίας σχετικά με την υποτιθέμενη έξοδο απ’ τα μνημόνια και την «προστασία» των Βρυξελλών.

Στο πλαίσιο της εμφανούς, πλέον, υπηρέτησης της συγκυβέρνησης, ο κ. Τράγκας καθιέρωσε, με την έναρξη της φετινής ραδιοτηλεοπτικής σεζόν, τον νέο του προσωπικό κι «εθνικό» στόχο: τον σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής ενότητας». Το «σύνθημα» ακούγεται ιδανικό. Επιβάλλεται, ωστόσο, να διευκρινίσει ο κ. Τράγκας ποιους στόχους θα υπηρετήσει η «εθνική ενότητα». Αν όλες οι πολιτικές δυνάμεις συνεργαστούν, θα διεκδικήσουν την κατάργηση της μνημονιακής πολιτικής; Θα ζητήσουν εξηγήσεις από το διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την άθλια πολιτική που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και την ισοπέδωσε; Θα ζητήσουν αποκατάσταση της Ελλάδας και των Ελλήνων για όλη την ανήθικη εκστρατεία λάσπης που εκτοξεύτηκε από τον ανεμιστήρα του «διευθυντηρίου» περί «τεμπέληδων» Ελλήνων; Θα απαιτήσουν την οικονομική αποκατάσταση της χώρας για την οικονομική λεηλασία που υπέστη; Η μόνη ανεκτή πολιτική από μια κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» είναι η περιγραφείσα. Πιστεύει σοβαρά ο κ. Τράγκας ότι ο κ. Σαμαράς κι ο κ. Βενιζέλος θα παραδεχτούν πως έσφαλαν και θα αλλάξουν την πολιτική τους ριζικά, ώστε να εξυπηρετήσουν τα εθνικά συμφέροντα; Πιστεύει ότι θα μεταλλαχθούν και θα ξεκλειδώσουν απ’ τα συρτάρια τους τις όποιες λίστες Λαγκάρντ με τη φοροδιαφεύγουσα οικονομική ολιγαρχία; Ή μήπως αποσκοπεί απλώς στο καπέλωμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. από την ξενόδουλη συγκυβέρνηση, τάχα στο όνομα της «εθνικής ενότητας», και στην τελική του «ΔΗΜΑΡοποίηση», δηλαδή την πολιτική του εξαφάνιση;

Η «συνταγή» του κ. Τράγκα παρουσιάζει σαν επιτυχημένα τα πλέον φθαρμένα και αποτυχημένα υλικά. Ποιους θεωρεί άξιους να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» και να ασκήσουν εξωτερική πολιτική; Η απάντηση στην πρωινή (8:00΄-10:00΄) ραδιοφωνική εκπομπή του κ. Τράγκα στις 5/11/2014 από τον «Real FM»: «[…] ποιοι είναι οι καλύτεροι σε διεθνείς σχέσεις αυτή την ώρα στην Ελλάδα; Θα σας τους πω εγώ, και δεν πα να λέτε ό,τι θέλετε! Αβραμόπουλος. Ντόρα Μπακογιάννη, the best! Πέτρος Μολυβιάτης, σε όλα τα ελληνοτουρκικά. Είναι κάποιας ηλικίας αλλά είναι – έχει τσαγανό και είναι σε καλή κατάσταση. […] Θα ’πρεπε να έχουν παρακαλέσει-υποχρεώσει τη Ντόρα να είναι έστω και άτυπος σύμβουλος ή, δεν ξέρω, κάτι στο υπουργείο των Εξωτερικών. Θα έπρεπε […] να έχουν μαζέψει και τον Αβραμόπουλο. Ο Σαμαράς έχει διεθνείς επαφές. Επειδή είναι στην ποδιά τής – στα βυζιά, εε, εννοώ στο μπούστο της κυρίας Μέρκελ συνεχώς. […]» Η ξαναζεσταμένη πολιτική σούπα που προτείνει ο κ. Τράγκας περιλαμβάνει πολιτικούς ήδη δοκιμασμένους εδώ και δεκαετίες, με μοναδική τους «προσφορά» στη χώρα τη διαρκή διολίσθηση από τα εθνικά συμφέροντα, την υποχωρητικότητα, τα φοβικά σύνδρομα και τον «κατευνασμό» του εξ Ανατολής κινδύνου. Η ανάδειξη, ωστόσο, ακόμη και του κ. Σαμαρά σε πολιτικό με διεθνείς επαφές, κι έπειτα από μια τραγική πρωθυπουργία έσχατου δωσιλογισμού, είναι ό,τι γελοιωδέστερο, ιδίως σε συνδυασμό με την εξυπνακίστικη «χαριτωμενιά» για τα «βυζιά» της κ. Μέρκελ.

Ο κ. Τράγκας χλευάζει την αντιμνημονιακή αντιπολίτευση θεωρώντας ότι κανείς δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στις επιδιώξεις των ισχυρών κέντρων της Δύσης. Από την έναρξη του νέου κύκλου της ραδιοφωνικής του εκπομπής τον Σεπτέμβρη διακινεί απίστευτες κινδυνολογίες περί ελληνοτουρκικού πολέμου, περί απειλών για ακρωτηριασμό της χώρας με απώλεια εδαφών και περί αδυναμίας της Ελλάδας να αποκρούσει τον κίνδυνο. Οι κινδυνολογίες εκτείνονται μέχρι την τρομολαγνική διαβεβαίωση πως σε ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη με την Τουρκία, τα καύσιμα για τις μηχανοκίνητες ένοπλες δυνάμεις μας διαρκούν το πολύ για τρεις μέρες, και κανείς δεν θα μας τα ανανεώσει, δεδομένης της οικονομικής μας αδυναμίας. Σαν να μην περιμένουν οι διεθνείς τοκογλύφοι ακριβώς τέτοιες συνθήκες για να κερδοσκοπήσουν περαιτέρω. Κυρίως, όμως, σαν να μην έγινε ήδη η επιλογή εκ μέρους τους της οικονομικής, όχι της στρατιωτικής επίθεσης στην Ελλάδα. Τις ίδιες κινδυνολογίες κι απειλές περιέφεραν οι επαγγελματίες προωθητές του σχεδίου Ανάν, μόνο που ατύχησαν να ηγείται τότε της Κύπρου ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Στόχος είναι η τρομοκράτηση του εκλογικού σώματος και η επανάληψη εκλογικά της εμπιστοσύνης προς τα ίδια πολιτικά σχήματα που ισοπέδωσαν τη χώρα. Κατά τον κ. Τράγκα, καμία αντίδραση δεν είναι, ουσιαστικά, εφικτή απέναντι στα μεγαθήρια της Δύσης που λεηλατούν τη χώρα. Το πολιτικό παράδειγμα της Αργεντινής, φυσικά, διδάσκει ακριβώς το αντίθετο. Διδάσκει, δηλαδή, ότι μια αποφασισμένη πολιτική εξουσία έχει τα μέσα να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των κερδοσκόπων και να τις ακυρώσει. Ο κ. Τράγκας θεωρεί ότι στην Ελλάδα αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο από τους δωσίλογους που διέσυραν τη χώρα, φτάνει να συνεργαστούν με τη σημερινή αντιπολίτευση, προκειμένου να την καταστήσουν, προφανώς, κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τα ανομήματα των συγκυβερνητών. Έτσι θα εξαγνίσουν, νομιμοποιώντας την μέσω της «συνεργασίας», τη συγκυβέρνηση από τα αμαρτήματα που τη βαραίνουν, αναβαπτίζοντάς την στα νάματα μιας άφθαρτης αντιπολίτευσης, την οποία θα τη μολύνουν αυτοστιγμεί, εφόσον θα την υποχρεώσουν να «ξεπλύνει» τις ανομίες τους, με απώτερο στόχο να την αφανίσουν σαν άλλη ΔΗΜ.ΑΡ.

Η άτεχνη χειραγώγηση του ακροατηρίου του από τον κ. Τράγκα, πέρα από την αντίφαση πως στις μεθοδεύσεις των δυτικών κερδοσκοπικών κέντρων δεν μπορεί να αντιταχτεί κανείς, παρά ίσως μόνο το υπαγόμενο σε αυτά συγκυβερνητικό πολιτικό συνονθύλευμα, περιλαμβάνει επίσης την αντίφαση πως ο «λιλιπούτειος», όπως τον χαρακτηρίζει, κ. Τσίπρας, που δεν διαθέτει απολύτως καμία διεθνή επαφή, είναι συνάμα και «διαπλεκόμενος» με τους εκπροσώπους των πιο οργανωμένων «πλυντηρίων μαύρου χρήματος» παγκοσμίως, οι οποίοι ορίζουν και την πολιτική των δυτικών κυβερνήσεων. Ας αποφασίσει, τελικά, ο κ. Τράγκας: έχει διεθνείς γνωριμίες και σχέσεις ο κ. Τσίπρας ή δεν έχει; Καί τα δύο μαζί, προφανώς δεν γίνεται.

Ο κ. Τράγκας, ανεξαρτήτως των όποιων συμφερόντων είναι πιθανό να υπηρετεί (οι επισημάνσεις του δημοσιογράφου κ. Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο τεύχος 35 του περιοδικού «Unfollow» επιβάλλεται να διακριβωθούν μέσω δικαστικής έρευνας), δεν παύει να συνιστά τη χαρακτηριστικότερη ίσως περίπτωση του συντηρητικού Έλληνα, ο οποίος θέτει τη βαθιά του ιδεολογική ψύχωση, που δεν του επιτρέπει να ανέχεται οποιονδήποτε πολιτικό σχηματισμό διακινεί αριστερές ιδεολογίες, υπεράνω των επιθέσεων εναντίον της χώρας του. Για να αποτρέψει το ενδεχόμενο που απεύχεται, είναι ικανός να «οραματίζεται» «εθνικές συνεργασίες» που δεν αποσκοπούν σε τίποτα περισσότερο από το ξέπλυμα των συγκυβερνητικών ανομημάτων. Κι ακριβώς προς την κατεύθυνση του συγκεκριμένου ξεπλύματος θα συνεχίσει να κινείται.