Το οικονομικό «θαύμα» της χούντας με ονόματα και αριθμούς!
Του Χρήστου Τσαντή*
Η φαυλοκρατία πήρε τις μεγαλύτερες διαστάσεις από γεννήσεως του ελληνικού κράτους, στα χρόνια της χούντας.
Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος ξεκίνησε το 1967 με μηναίο εισόδημα 7.900 δραχμές κι έφτασε να εισπράττει φανερά, σύμφωνα με τα στοιχεία της δήλωσής του, 4.309.631 δραχμές, έχοντας αποκτήσει παράλληλα τρία πολυτελή διαμερίσματα και μία βίλλα στο Λαγονήσι! Υπενθυμίζουμε, έτσι για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, πως το μεροκάματο των μισθωτών ήταν 135 δραχμές!
Το ελληνικό δημόσιο πλήρωνε κάθε μήνα 300 χιλιάδες δραχμές για τις φωταψίες της βίλλας και 300 ακόμα χιλιάδες για έξοδα ασφάλειας του δικτάτορα. Αντίστοιχα ήταν τα οφέλη για όλη την οικογένεια του.
Ο αδελφός του δικτάτορα Χ. Παπαδόπουλος, αναβαθμίστηκε από μικροπωλητής σε γενικό γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και ο έτερος αδελφός Κ. Παπαδόπουλος διορίστηκε ανώτερος αξιωματούχος του Υπουργείου Προεδρίας!
Την τοποθέτηση αδελφών, ξαδελφών και λοιπών μελών των οικογενειών τους σε νευραλγικά πόστα έναντι αδρής αμοιβής, ακολούθησαν όλοι αυτοί οι κήρυκες της ηθικής. Ο Μακαρέζος ας πούμε έκανε τον γαμπρό του μόνιμο υφυπουργό Γεωργίας και τον αδελφό της γυναίκας του τον έβαλε γενικό γραμματέα του Υπουργείου Συντονισμού.
Αυξήσανε τους μισθούς τους κατά 100% και πρωταγωνίστησαν σε απερίγραπτα σκάνδαλα. Ο Αλ. Ματθαίος, πρώην λυκειάρχης, δύο φορές υπουργός επί χούντας, δήλωνε ετήσια εισοδήματα το 1971 556.400 δραχμές, απέκτησε τρία διαμερίσματα, μεγάλα κτήματα και οικόπεδα. Οι υπουργοί Εφέσιος και Θεράπιος, εκτός από χρήματα, πήραν από 13.000 και 19.000 στρέμματα αντίστοιχα, από τα χωράφια της αποξηραμένης λίμνης Κάρλας. Ο Υπουργός της χούντας Τοτόμης καταχράστηκε από αμερικανική επιχείρηση 80.000 δολάρια και καλύφθηκε από τη χούντα. Ο Υπουργός εμπορικής ναυτιλίας Χολέβας, έγινε μέτοχος σε δύο ναυτιλιακές εταιρείες και συνιδιοκτήτης σε 40 πλοία, συνελήφθη από την αστυνομία της Νέας Υόρκης για απάτη και χρειάστηκε η επέμβαση της χούντας για να αφεθεί ελεύθερος. Ο Μακαρέζος έδινε υπερτιμολογημένες εργολαβίες 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων σε εταιρείες στις οποίες «εργαζόταν» ο ίδιος ως σύμβουλος, ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμούς Ασλανίδης είχε πιαστεί για καταχρήσεις στο ΠΡΟ-ΠΟ. Ο Υπουργός Εμπορίου της χούντας, Μπακόπουλος, ανακατεύτηκε σε σκάνδαλο με κρέατα, ενώ ο Γ. Καρύδας έγινε, χάρη στον αδελφό του συνταγματάρχη και υφυπουργού της χούντας, από πωλητής τσιγάρων πλοιοκτήτης!
Όλοι οι συνεργάτες του Μακαρέζου, του Ιωαννίδη, του Ανδρουτσόπουλου άρπαξαν οικόπεδα σε εξευτελιστικές τιμές, χτίσανε βίλλες και πολυκατοικίες, έγιναν μέτοχοι σε εταιρείες και μεγαλοκαταθέτες τραπεζών.
Τα δήθεν δημόσια έργα της χούντας έγιναν με απευθείας αναθέσεις-όπου βασιλεύει η μίζα-και κόστισαν εκατομμύρια δραχμές, πάνω από την πραγματική τους αξία, στο δημόσιο. Σκάνδαλα όπως το «τάμα του έθνους» με το οποίο μπήκε χέρι στα ταμεία, για να χτιστεί ο «ναός του Σωτήρος» (Γεωργίου Παπαδόπουλου) έμειναν στην ιστορία. Χωρίς να μπει ούτε μια πέτρα, όπως ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοι του Ταμείου του «Τάματος» στην εφημερίδα «Εστία» στις 19/1/1974, ξοδεύτηκαν – άγνωστο που – 496 εκατομμύρια δραχμές!
Περιλάλητη είναι επίσης η υπόθεση με το εμπόριο όπλων που διεύθυναν τα επιτελεία της χούντας με συνέπεια όταν κηρύχτηκε η επιστράτευση για να αποκρουστεί η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, να βρεθούν πέτρες, στα κιβώτια που θα έπρεπε να βρίσκονταν οπλισμός!
Την περίοδο του «οικονομικού θαύματος» της χούντας συνεχίστηκε η μαζική μετανάστευση των ελλήνων. Σύμφωνα με στοιχεία της χούντας, την πενταετία 1968-1972 ακόμα 486.000 εργάτες έφυγαν από την Ελλάδα. Πάνω σε αυτό βασίστηκε η δικτατορία για να μιλά για μείωση της ανεργίας! Ταυτόχρονα δυνάμωσε με γοργούς ρυθμούς η εγκατάλειψη της υπαίθρου, προφανώς γιατί ήταν πολύ… «φιλοαγροτική» η πολιτική της δικτατορίας, ενώ η φορολογική αφαίμαξη των μισθωτών, των αγροτών και των ελεύθερων επαγγελματιών ανέβηκε στα ύψη. Η φιλοχουντική εφημερίδα «Ακρόπολις» έγραφε στις αρχές του 1972 πως «η φοροδοτική ικανότητα του λαού έχει φτάσει στο έσχατο όριο και δεν πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα».
Η δήλωση του εφοπλιστή Ανδρεάδη ότι η χούντα υποσχέθηκε ρητά μέσω του Παπαδόπουλου πως θα τους έδινε ό,τι κι αν της ζητήσουν, βρήκε εφαρμογή: στην απαλλαγή του μεγάλου εφοπλιστικού κεφαλαίου από κάθε φορολογία, προσφέροντας μάλιστα προκαταβολικά και φορολογική ασυλία, καθώς τους εξαίρεσε από κάθε δίωξη για φοροδιαφυγή. Το αποτέλεσμα ήταν οι πλουσιότεροι έλληνες να συνεισφέρουν στα δημόσια οικονομικά όσο οι οικοδόμοι της Θεσσαλονίκης! (Στοιχεία «Οικονομικός Ταχυδρόμος 1/2/ 1973»).
Την ίδια στιγμή το ελληνικό δημόσιο ανέλαβε το 80% του κόστους ναυπήγησης στην ποντοπόρα και επιβατηγό ναυτιλία, ενώ παραχώρησαν αθρόες πιστώσεις στους εφοπλιστές για την επέκταση των επιχειρήσεών τους. Η χούντα κρατικοποίησε το κόστος παραγωγής για τους εφοπλιστές και τους χάρισε. αφορολόγητα, τα κέρδη!
Μόνο ο Ανδρεάδης, πρόεδρος τότε των ελλήνων εφοπλιστών, μέσα στη χούντα κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο 5 τραπεζών, 12 ασφαλιστικών εταιρειών, ναυπηγείων, βαποριών, δεκάδων ξενοδοχειακών μονάδων και βιομηχανικών επιχειρήσεων.
Πάρτι έστησαν οι επιχειρήσεις του Τομ Πάππας «ΕΣΣΟ» και «Στάνταρτ Όιλ», η Λίττον, η Γκουντγίαρ, η Μόμπιλ, η Τεξάκο, η γερμανική Φάρμπερι Χόεχστ, η Πεσινέ και άλλα μεγαθήρια.
Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων αναφέρουν ότι στην πενταετία 1967-1971 τα καθαρά κέρδη των βιομηχάνων τετραπλασιάστηκαν, από 1,1 δις δραχμές σε 4,1 δις. Η Εθνική Τράπεζα που κατείχε πάνω από το 60% του τραπεζιτικού κεφαλαίου, εξασφάλισε μόνο μέσα στο 1971 1.484,5 εκατομμύρια δραχμές κι έφτασε τα κεφάλαιά της στα 2,5 δις δραχμές. Οι εκατομμυριούχοι στη χώρα μας έγιναν 701 το 1970 από 241 που ήταν το 1965, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, και 1647 το 1973, ενώ «αποκτήσαμε» και 20 δισεκατομμυριούχους! Έτσι εξηγείται γιατί οι εφοπλιστές ανακήρυξαν τον δικτάτορα Παπαδόπουλο σε ισόβιο πρόεδρό τους το 1972!
Όμως πίσω από τα νούμερα αυτά κρύβεται μια άλλη πραγματικότητα. Ο ρυθμός αύξησης του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος στην πρώτη πενταετία της χούντας μειώθηκε σε σχέση με την πενταετία 1962-1967. Κλάδοι-ατμομηχανές της οικονομίας όπως η βιομηχανία σιδήρου ή οι μηχανοκατασκευές έπεσαν στα 1971 κάτω από το επίπεδο του 1966. Το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού τριπλασιάστηκε το 1973 στα 16 δις δραχμές, έναντι 3,5 δις το 1966 (οικονομικός ταχυδρόμος, 1974). Η μέση χρονιάτικη ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής στην πενταετία 1968-1972 ήταν 1,8% έναντι 4% που ήταν πριν από τη δικτατορία.
Σύντομη ιστορική αναδρομή – Η Ελληνική περίπτωση
Το τι επικρατούσε στην Ελλάδα αποτυπώνεται γλαφυρά στο απόσπασμα από την εφημερίδα «Καθημερινή» το 1955, όπου και έγραφε ότι: «… τα δολάρια αυτά ήταν κατάρα θεού. Η βοήθεια που μας έδωσε η Αμερική μετά τη Γερμανική κατοχή και η προστασία των μεγάλων μας συμμάχων μετέβαλλαν την Ελλάδα εις το αθλιότερο προτεκτοράτο», (στοιχεία από το βιβλίο του Γ. Ασούρα «Η Ελλάδα κάτω από την κυριαρχία των ΕΠΑ και του ΝΑΤΟ»).
Στην περίοδο που προηγήθηκε της χούντας δημιουργήθηκαν πάνω από 50 νέες νεοναζιστικές οργανώσεις, ενώ στο πλαίσιο της ΚΥΠ είχε συγκροτηθεί από την κυβέρνηση της ΕΡΕ, μία επιτροπή με σκοπό να «επιβλέψει» την δράση αυτών των ομάδων. Υπεύθυνος της επιτροπής ήταν ο μετέπειτα δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος. Οι οργανώσεις αυτές χρηματοδοτούνταν από κρατικές υπηρεσίες και μυστικά κονδύλια. Τί έκαναν; Τραμπουκισμούς, εμπρησμούς γραφείων, απειλές, εκβιασμούς, προβοκάτσιες, ενώ είχαν ημιστρατιωτική οργάνωση και πειθαρχία.
Η πιο ισχυρή οργάνωση ήταν φυσικά ο ΙΔΕΑ, ο οποίος πραγματοποίησε το πρώτο του πραξικόπημα το 1951. Η δράση του όμως εντάθηκε ιδιαίτερα έπειτα από το τις εκλογές του 1958 όπου και η ΕΔΑ αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση.
Σύμφωνα με δηλώσεις του άγγλου δημοσιογράφου Λέσλυ Φάινερ στην Ιταλική εφημερίδα «Αβάντι», καθώς και με βάση τα στοιχεία που δίνει ο δημοσιογράφος Κ. Διακογιάννης, ο οποίος συνεργάστηκε για ένα διάστημα με πράκτορες της ΚΥΠ, (στοιχεία από το βιβλίο του Σ. Ζορμπαλά «Ο Νεοφασισμός στην Ελλάδα»), «το βασικό ρόλο σε αυτό το συνδικάτο του εγκλήματος παίζει ο συνταγματάρχης Γ. Παπαδόπουλος με άμεσο όργανό του τον αρχιβασανιστή και κουμπάρο του Βαγγέλη Τσάκα, οι Μακαρέζος και Παττακός.. οι πρώην υπουργοί Πιπινέλης και Τοτόμης, ο καθοδηγητής της 4ης Αυγούστου Πλεύρης, ο εκδότης της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος» Σ. Κωνσταντόπουλος και άλλοι που ήταν ταυτόχρονα και πράκτορες της αμερικανικής CIA».
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Εξωτερικών, είχε πει σε συνεδρίαση της Βουλής στις 22/1/1966: «Τον έλεγχον εις τα θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν τον έχουμε εμείς. Τον έχουν και άλλες κυβερνήσεις, ενίοτε δε λόγω της φύσης των θεμάτων, τον έχουν περισσότερο οι άλλες κυβερνήσεις από εμάς».
«Δεν είμαστε ναζισμός, δεν είμαστε φασισμός» τόνιζε στις δηλώσεις του ο Γ. Παπαδόπουλος! Ο ίδιος είχε φοιτήσει σε σχολή στρατιωτικής κατασκοπείας του ΝΑΤΟ και χρηματοδοτούνταν από την ΚΥΠ από το 1952, σύμφωνα με τους «New York Times», ενώ ο αγγλικός Observer αναφέρει ότι η ΣΙΑ «τον είχε στο χέρι, καθώς διέθετε στοιχεία για συνεργασία του με τα τάγματα ασφαλείας της Κατοχής και τους Ναζί (Σταύρος Ζορμπαλάς «Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα»).
* Ο Χρήστος Τσαντής είναι συγγραφέας
ΠΗΓΗ: 14-11-2014, http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/299766
