Η υπεράσπιση των ανθρώπων

Του Λευτέρη Κουσούλη*

Η συγκλονιστική μεταβολή των συνθηκών της εποχής μας μέσα στις οποίες ζούμε σαν άνθρωποι – υπάρχουμε, δημιουργούμε, διαμορφώνουμε σχέσεις, διαλεγόμαστε με την ύπαρξή μας και εν τέλει πεθαίνουμε – θέτει με νέο τρόπο το ζήτημα της παρουσίας της Εκκλησίας.

Αν δεχθούμε ότι η Εκκλησία είναι ένα ζωντανό σώμα, η «συνομιλία» της με τις συνθήκες κάθε εποχής αποτελεί στοιχείο του κεντρικού της πυρήνα, με αναφορά πάντοτε στον άνθρωπο και την ελευθερία του. Γιατί αυτό το τελευταίο – η ελευθερία του ανθρώπου δηλαδή – είναι το αναλλοίωτο στον χρόνο ζήτημα που η Εκκλησία, ως Εκκλησία του Χριστού, καλείται να αναδείξει και να διακονήσει.

Ζούμε την Εκκλησία σήμερα κυρίως ως εκκλησιαστικό κατεστημένο. Οι φεουδαρχικού τύπου σχέσεις εξουσίας που διαμορφώνονται στην κορυφή της, εντός των οποίων αναπόδραστα αναπτύσσεται η κοσμική νόσος, τη συρρικνώνουν σε μηχανισμό και περιορίζουν την εμβέλεια του πνευματικού της λόγου. Ως υιός απλού ιερέως, μέλους του λεγόμενου κατώτερου κλήρου, το καταθέτω και ως βίωμα.

Με την έννοια αυτή, η ανάδειξη του νέου Αρχιεπισκόπου την προσεχή Πέμπτη δεν αποτελεί εκλογική διαδικασία. Αποτελεί πρόσκληση και συμμετοχή ουσιαστικής προσέλευσης του νέου Αρχιεπισκόπου στον απελευθερωτικό δρόμο, το μόνο ουσιαστικό δρόμο της Εκκλησίας, ειδικά σήμερα.

ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Hμερομηνία δημοσίευσης: 03-02-08, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_03/02/2008_257997