Φανατισμός, φθόνος και φόνος…

Του παπα Ηλία Υφαντή

Είναι γνωστοί οι κάπου τριακοσίων χρόνων εναντίον των χριστιανών διωγμοί με τα εκατομμύρια των θυμάτων. Και βέβαια η εύσχημη πρόφαση των διωκτών τους ήταν ότι η χριστιανική θρησκεία αποτελούσε προσβολή σε βάρος της δικής τους θρησκείας. Για να επαληθεύονται έτσι τα λόγια του Χριστού, που είπε ότι «αυτοί, που θα σας θανατώνουν θα πιστεύουν ότι προσφέρουν λατρεία στο Θεό» (Ιωάννου:16,2).

Και αυτό ισχύει όχι μόνο για τους, λεγόμενους, ειδωλολάτρες, αλλά και για τους Εβραίους, για τους οποίους ο χριστιανισμός ήταν ανατρεπτική για τη θρησκεία τους αίρεση. Αλλά και οι  χριστιανοί, όταν επικράτησε ο χριστιανισμός, έκαμαν διωγμούς εναντίον των ειδωλολατρών και των Εβραίων. Διωγμοί όμως έγιναν και μεταξύ των χριστιανών, ορθοδόξων και αιρετικών, οι οποίοι ανάλογα με το ποια μερίδα επικρατούσε κάθε φορά, κήρυτταν διωγμό οι μεν εναντίον των δε. Μέσα απ’ αυτό το πνεύμα προέκυψε και η διαβόητη ιερή εξέταση, κατά την οποία Εβραίους και αιρετικούς τους έκαιγαν  ζωντανούς, για να τους γλιτώσουν το αιώνιο πυρ της κολάσεως. Αλλά και οι διωγμοί και οι θρησκευτικοί πόλεμοι μεταξύ καθολικών και διαμαρτυρομένων. Με τους «σικελικούς εσπερινούς», τις «νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου», τους τριακονταετείς, κλπ, πολέμους και τις συνακόλουθες αθλιότητες και κακουργίες. Με πάντα πρωταγωνιστές τους πιστούς της θρησκείας της ειρήνης και της αγάπης…

Εξαίρεση βέβαια στον κανόνα αυτόν δεν αποτελούν, δυστυχώς, ούτε οι ορθόδοξοι. Μεταξύ των οποίων διαδραματίζονται συχνά περιστατικά απίστευτης μωρίας και ακατάσχετης μοχθηρίας και βαρβαρότητας. Με πλέον συνηθισμένους τους διωγμούς, οι οποίοι μεθοδεύονται εκ μέρους του καθεστώτος της δεσποτοκρατίας και των αυλικών της σε βάρος κληρικών και μοναχών. Όπως στις μέρες μας οι διωγμοί εναντίον των παλαιοημερολογιτών, των οποίων αλυσοδένουν τους ναούς και των Εσφιγμενιτών, που τους διώχνουν απ’ τα μοναχικά τους ενδιαιτήματα. Αλλά οι πλέον προκλητικοί διωγμοί είναι εκείνοι, που μεθοδεύονται εναντίον ανθρώπων οι οποίοι διαπρέπουν με την αρετή και την αγιότητά τους. Και οι οποίοι συνηθέστατα υποδαυλίζονται από το φθόνο, που ο διάβολος σπέρνει στις καρδιές των εκπροσώπων και των αυλικών του καθεστώτος.

Χαρακτηριστικό, στην προκειμένη περίπτωση, είναι το παράδειγμα  των τριών οσιομαρτύρων (Ιακώβου, Ιακώβου και Διονυσίου), που η Εκκλησία μας γιόρτασε την 1^ηΝοεμβρίου. Τους οποίους συκοφάντησε ως… αντεθνικώς δρώντες (εναντίον της Τουρκίας} ο μητροπολίτης της Άρτας Ακάκιος (17^ος αιώνας) με αποτέλεσμα να απαγχονιστούν στην Αδριανούπολη. Ανάλογη  είναι και η περίπτωση του τιμώμενου στις 9 Νοεμβρίου απ’ την Εκκλησία μας Αγίου Νεκταρίου (1846-1920). Του οποίου η αρετή είχε κερδίσει το σεβασμό και το θαυμασμό των Ελλήνων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Αλλά παράλληλα πυροδότησε και τον ακατανίκητο φθόνο των  αυλικών του Πατριαρχείου, οι οποίοι και αποφάσισαν  να απαλλαγούν από την ενοχλητική γι’ αυτούς παρουσία του. Και  προκειμένου να το πετύχουν επιστράτευσαν την ηθική δολοφονία, υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο περί αμφιβόλου ηθικής κληρικού. Ο οποίος μάλιστα προσπαθούσε να υπονομεύσει το κύρος του Πατριάρχη, προκειμένου να του πάρει το θρόνο.  Με αποτέλεσμα  ο Πατριάρχης Σωφρόνιος, παρότι αρχικά υπήρξε ευεργέτης του Αγίου, να υιοθετήσει τις συκοφαντίες  τους και να προχωρήσει στην αφροσύνη της απέλασής του.

Κατόπιν αυτού ο Άγιος αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αθήνα. Όπου ούτε οι εκκλησιαστικές αρχές  δέχονταν κάπου να τον τακτοποιήσουν με την πρόφαση ότι ανήκε στο Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας, αλλά ούτε και η κοσμική εξουσία να τον διορίσει ως ιεροκήρυκα, με το πρόσχημα ότι δεν είχε ελληνική ιθαγένεια. Με αποτέλεσμα να καταντήσει στην έσχατη πενία και να κινδυνέψει να πεθάνει από την πείνα. Δεδομένου ότι δεν διέθετε οικονομίες, αφού, κατά το διάστημα της αρχιερατείας του στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, το μισθό του τον μοίραζε στους φτωχούς. Και βέβαια είναι ευνόητο ότι πίσω από τα προσχήματα των κοσμικών και των εκκλησιαστικών αρχών υπήρχε ο βόρβορος των εναντίον του συκοφαντιών, που οι ηθικοί δολοφόνοι του είχαν φροντίσει να διοχετεύσουν απ’ την Αλεξάνδρεια στην Αθήνα.

Με την παρέμβαση όμως κάποιου κοσμικού παράγοντα, που γνώριζε την ανεπίληπτη πολιτεία του διορίστηκε ιεροκήρυκας στην Εύβοια. Όπου όμως και πάλι ο βούρκος των συκοφαντιών είχε διοχετευτεί και έκαμε το βίο του αβίωτο. Αλλά τελικά παράγοντες της Αλεξανδρείας, που πληροφορήθηκαν  τα δεινοπαθήματά του, ενημέρωσαν τις κοσμικές και εκκλησιαστικές αρχές της Αθήνας και αποκατέστησαν την υπόληψή του. Για να διατελέσει, μετά τη θητεία του ως ιεροκήρυκα, για ένα χρονικό διάστημα διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και να εγκαταβιώσει στη συνέχεια στο μοναστήρι της αγίας Τριάδας στην Αίγινα. Όπου και πάλι ο αρχιτέκτονας  του φθόνου Διάβολος  υποδαύλιζε  εναντίον του διάφορες συκοφαντίες και δεν έλεγε να τον αφήσει ήσυχο μέχρι το τέλος της ζωής του.….

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι κάπου εκατό χρόνια αργότερα το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ζήτησε συγνώμη απ’ τον Άγιο. Αλλά το καθεστώς της δεσποτοκρατίας με τους φθονερούς αυλικούς και εκπροσώπους του δεν σταματάει ποτέ να θυμίζει τα λόγια του Χριστού που είπε στους φαρισαίους της εποχής του: «Αλίμονό σας, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές, γιατί τιμάτε τους προφήτες, που οι πρόγονοί σας είχαν διώξει, αλλά δεν παραλείπετε  να διώκετε τους συγχρόνους σας προφήτες (Ματθαίου: ΚΓ:29-32).

Ή μήπως  ο εναντίον του Αγίου Νεκταρίου διωγμός, ανεξαρτήτως  των εκάστοτε προσώπων,  έχει αλλάξει σε τίποτε  από τότε μέχρι τώρα;  Η πραγματικότητα βροντοφωνάζει πως: Όχι!

Τη στιγμή μάλιστα που το καθεστώς, που τον υπέβαλε στο μαρτύριο του εξευτελισμού  και της εξουθένωσης  ζει και βασιλεύει και τον χρησιμοποιεί ως άλλοθι, για να  συνεχίζει το απάνθρωπο έργο του…

 Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο  και ο Πακτωλός των χαρισμάτων  του Αγίου Νεκταρίου είναι το αιώνιο ΟΥΑΙ  του Χριστού  εναντίον των γραμματέων και φαρισαίων της  βάρβαρης δεσποτοκρατίας. Και  η αμετάκλητη καταδίκη  τους.

παπα-Ηλίας, Posted Νοεμβρίου 11, 2014 by papailias, yfantis.ilias@gmail.com, http://papailiasyfantis.wordpress.com

Συμπλήρωση: Από τον αγαπημένο μου φίλο και συνάδελφο Χρίστο Φωτεινόπουλο: Ο Αγιος Νεκτάριος το 1891 στην Εύβοια μεταξύ των πιστών