Πάτρα: Το κορίτσι που έτρεχε κάθε πρωί στην πλαζ, είναι η μεγάλη νικήτρια του Μαραθωνίου!
Η Σοφία Ρήγα, από την Κέρτεζη, μιλάει στο thebest.gr
Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου
«Η Πάτρα, έχει όλα τα εφόδια και το κλίμα που ευνοεί τους Μαραθωνoδρόμους, αλλά δυστυχώς τους διώχνει- Δεν υπάρχει ούτε καν ηθική υποστήριξη«.
Την έβλεπα τον τελευταίο μήνα στην πλαζ της Πάτρας, σχεδόν κάθε πρωί, να τρέχει ασταμάτητα συνοδευόμενη από τον προπονητή της, ο οποίος ακολουθούσε είτε με το αυτοκίνητο, είτε με το ποδήλατό του, με ένα χρονόμετρο στο χέρι. Οι περιπατητές του πρωινού σταματούσαν και κοίταζαν με έκπληξη αυτό το μικρόσωμο κορίτσι- duracell να κάνει ατελείωτα πέρα- δώθε στο δρόμο δίπλα από τη θάλασσα, χωρίς ίχνος κόπωσης, ενώ αυτοί με το σιγανό τους βάδισμα ήταν ήδη έτοιμοι να εγκαταλείψουν την συμβουλή του.. γιατρού για καθημερινή άσκηση και να πιάσουν παγκάκι.
Λίγες μέρες αργότερα έβλεπαν στην τηλεόραση μια κοπελίτσα που… κάτι τους θύμιζε, να πανηγυρίζει ως η πρώτη Ελληνίδα που τερμάτισε στον 32ο Κλασικό Μαραθώνιο Αθήνας στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Είχε γράψει 2 ώρες, 45 λεπτά και 36 δευτερόλεπτα. Η Σοφία, που κατάγεται από την Κέρτεζη Καλαβρύτων και ζει και προπονείται στην Πάτρα, ήταν το κορίτσι duracell που έτρεχε δίπλα τους σαν σίφουνας και έκαναν στην άκρη για να περάσει και να μην χαθεί το μέτρημα του χρόνου.
Ήταν η καλύτερη Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος για το 2011, η πρώτη Ελληνίδα στο Διεθνή Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας το 2011 και η 5η γενικής κατάταξης γυναικών. Είχε πιάσει το χαμηλό όριο των Ολυμπικαών Αγώνων για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, αλλά γραφειοκρατικοί λόγοι και διάφορα προβλήματα την είχαν αφήσει εκτός. Ήταν 7η στο διεθνή μαραθώνιο της Φλωρεντίας το 2012.
Μιλώντας μαζί της ανακαλύψαμε ότι η 26χρονη Σοφία, επί τρεις μηνες έτρεχε κάθε μέρα ασταμάτητα. Όχι μόνο στην πλαζ, αλλά και στην Στροφυλιά, και πριν, με τις ζέστες, στην πατρίδα της, τα Καλάβρυτα.
Ανακαλύψαμε επίσης ότι είναι μια ακόμη αθλήτρια που η Πάτρα δεν μπόρεσε να κρατήσει και την …έστειλε με τον τρόπο της σε ομάδα της Κρήτης και βεβαίως ότι για αυτή δεν ενδιαφέρθηκε κανένας χορηγός από την περιοχή πέραν της εταιρείας Νίκος Μανιατόπουλος και των coffee island.
Και όλα αυτά ενώ η Πάτρα έχει και το ιδανικότερο κλίμα για «παραγωγή» μαραθωνοδρόμων και κατάλληλες φυσικές πίστες στις οποίες μπορούν αυτοί να προπονούνται.
Η Σοφία ξεκίνησε τον αθλητισμό στα 17της χρόνια, στον αθλητικό όμιλο «Κούρος» και μετά από τρία χρόνια πήρε μεταγραφή για τον αθλητικό Όμιλο «Ελευθέριος Βενιζέλος».
«Ξεκίνησα το 2005 και το 2008 έφυγα για την ομάδα τω Χανίων» μου λέει. Ο λόγος; Την ρωτάω.
Χαμογελάει με νόημα: «Ε, δεν είχα και την καλύτερη δυνατή υποστήριξη στην Πάτρα. Δεν είχα βοήθεια, αλλά δεν είχα ούτε καν ηθική υποστήριξη. Μερικές φορές και μόνο η ηθική υποστήριξη αρκεί.« απαντάει και συνεχίζει ότι «είναι κρίμα για την Πάτρα να τρώει τα παιδιά της όταν έχει τόσο μεγάλη παράδοση σε μαραθωνοδρόμους και έχει και τις κατάλληλες κλιματικές συνθήκες για να βγουν πολλοί νέοι και καλοί αθλητές«. Όπως μου λέει, κάποτε δεν ειχε καν χώρο να προπονηθεί στον στίβο. Είχαν κλείσει την πίστα στου Λαδόπουλου και δεν είχε ανοίξει το Παμπελοποννησιακό για τους αθλητές. Όσο για υποστήριξη απο τους φορείς της πόλης; «Τι είναι αυτό;»
Ο λόγος που επέλεξε τον μαραθώνιο; «Η αλήθεια είναι ότι ο στίβος με τον οποίο ασχολήθηκα πολλά χρόνια και με διακρίσεις είναι λίγο αδικημένος στην Ελλάδα. Από την άλλη ο μαραθώνιος έχει άλλη αίγλη, ιδίως για μας τους έλληνες, έχει μια μαζικότητα σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή και ταυτόχρονα είναι ένα μοναχικό άθλημα«.
H Σοφία είναι παιδί πολύτεκνης οικογένειας και έχει άλλα τρία αδέφλια. Όλοι την στηρίζουν στον αγώνα της να κατακτήσει νέες κορυφές. Σπουδάζει στο ΤΕΙ της Πάτρας νοσηλεύτρια μετ΄εμποδίων καθώς οι απαιτήσεις της προπόνησης, δεν άφηναν πολλά περιθώρια για υψηλές ταχύτητες και στη σχολή. «Φέτος όμως με το καλό τελειώνω» λέει.
Για τον αγώνα που την ανέβασε στο βάρθρο του Μαραθωνίου λέει: «Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, δεν με ενόχλησε η υγρασία, ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός της φετινής προετοιμασίας στην Πάτρα η οποία όπως σας είπα, έχει όλες τις κατάλληλες κλιματολιγικές συνθήκες. Επίσης δεν υπήρξε τραυματισμός τη φετινή χρονιά. Δεν είχα την εμπειρία για το μαραθώνιο της Αθήνας, καθώς είχα τρέξει μια φορά το 2011 και το 2012 εγκατέλειψα. Έτρεξα εγκεφαλικά. Πήγα μαζί με τη Μάγδα Γαζέα μέχρι περίπου το 27ο χιλιόμετρο και μετά την ανηφόρα, μετά το 30ο χλμ. είδα ότι είχα δυνάμεις και έφυγα«
Ο επόμενος στόχος της είναι το Χιούστον. «Θα ετοιμαστώ για να τρέξω του χρόνου τον Ιανουάριο στο μαραθώνιο του Χιούστον. Σε διαφορετική περίπτωση θα τρέξω μαραθώνιο την άνοιξη στο εξωτερικό, ενώ νωρίτερα θα πάρω μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου.Στόχος είναι το όριο για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Πεκίνο».
ΠΑΤΡΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Ο Γιάννης Δαγκόγλου, ο προπονητής της Σοφίας, γεννήθηκε στην Πάτρα και ασχολήθηκε με τον στίβο από την ηλικία των 12 χρόνων. Υπήρξε αθλητής στις μεγάλες αποστάσεις και οι καλύτερες επιδόσεις του ήταν 15.12» στα 5.000 στον στίβο σαν έφηβος και αργότερα στην κατηγορία των ανδρών στον μαραθώνιο όπου είχε σαν καλύτερη επίδοση 2 ώρες 30′ και 17».
Σπούδασε στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από όπου αποφοίτησε το 1991 με ειδικότητα στους δρόμους ενώ θέλοντας να εμβαθύνει τις γνώσεις του παρακολούθησε την σχολή προπονητών της Ιταλικής Ομοσπονδίας Στίβου (F.I.D.A.L.) στην Formia το 2001, και συμμετείχε σε προπονητικά camp το 2005 και 2006 στο Montescaglioso (Bari). Το 2005 τον αναγόρευσε Διδάκτορα η Εθνική Γυμναστική Ακαδημία της Σόφιας (Βουλγαρία) για την Διατριβή του στην προπόνηση Εφήβων αθλητών του βάδην.
Έχει γυμνάσει πρωταθλητές και αθλητές όλων των επιπέδων με πιο πρόσφατους την Σοφία Ρήγα, καλύτερη ελληνίδα μαραθωνοδρόμο το 2011 με 2.41’37» στο ντεμπούτο της στον μαραθώνιο, καθώς και τον Μπάμπη Πιτσωλη, καλύτερο έφηβο το 2012 στα 5 και 10 χιλιόμετρα. Γυμνάζει αθλητές βουνού αλλά και Υπεραποστάσεων, με κορυφαίο τον Σπαρταθλητή Στέργιο Αναστασιάδη, πρώτο Έλληνα στο Σπάρταθλο 2012.
Γιώτα Κοντογεωργοπούλου
ΠΗΓΗ: 11-11-2014, http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/299195
