Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η πρόσφατη σύσκεψη των ηγετών Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου στο Κάιρο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των τριών χωρών θεωρήθηκε ότι αποτελεί απαρχή αισιόδοξης προοπτικής γα τη συνεργασία προς αξιοποίηση των σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στις ΑΟΖ των τριών χωρών. Κάθε σύσκεψη, που καταλήγει σε κατ’ αρχήν συμφωνία και κοινή δήλωση για τις ενέργειες που πρέπει να ακολουθήσουν, πρέπει να χαιρετίζεται με ικανοποίηση. Θα ήταν όμως αφελής στάση ο ενθουσιασμός χωρίς ανάλυση του συνόλου των παραμέτρων, που σχετίζονται με το θέμα της σύσκεψης.

Κατ’ αρχήν η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε ενώ τουρκικό σεισμογραφικό σκάφος διενεργεί έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου και τουρκικά πολεμικά ως συνοδά πλέουν σε διεθνή ύδατα, αλλά εντός της ΑΟΖ της χώρας χωρίς αντιδράσεις από μέρους της ΕΕ, της οποίας κράτος μέλος αποτελεί η Κύπρος! Η Τουρκία προκαλεί σε περίοδο, που, υποτίθεται ότι οι αμερικανοτουρκικές δοκιμάζονται λόγω της απροθυμίας της Τουρκίας να συμβάλει στην αντιμετώπιση των δολοφόνων τζιχαντιστών. Θα ήταν λογικά αναμενόμενη η καταδίκη ενεργειών, που, αν μη τι άλλο, αυξάνουν την ένταση στην εύφλεκτη περιοχή της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Αντί αυτής οι ΗΠΑ με λεκτικά σχήματα διπλωματίας υποστηρίζουν το αυτονόητο: Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς πόρους εντός της ΑΟΖ, που της αντιστοιχεί. Βαθυστόχαστη όντως η τοποθέτηση των Αμερικανών διπλωματών. Εκείνο, που δεν προσέξαμε, όσο έπρεπε, είναι η εμμονή τους στη διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία ως λύση του κυπριακού ζητήματος και η αποφυγή και του ελαχίστου σχολίου για την πρόκληση της Τουρκίας! Όσο για την ΕΕ για μία ακόμη φορά έδειξε την ανυπαρξία της. Φαίνεται πως η υποτελής ΕΕ είναι ανήμπορη να αξιοποιήσει την φραστική παραχώρηση των κοιτασμάτων μας, που από ελληνικά έχουν χαρακτηριστεί ευρωπαϊκά από τον πρωθυπουργό μας, ώστε να αποδεχθεί και η Κύπρος πως και τα κοιτάσματά της είναι ευρωπαϊκά!

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι δεν λησμονούν, αν και πέρασαν δέκα έτη, το ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο άθλιο σχέδιο Ανάν χάρη στη σθεναρή στάση του μακαριστού προέδρου της Κύπρου Τάσου Παπαδοπούλου. Εμείς το έχουμε λησμονήσει από καιρό, καθώς η πολιτική του «ΝΑΙ σε όλα» μεσουρανεί! Η Τουρκία προκαλεί εκ του ασφαλούς και εν γνώσει ότι δεν διατρέχει τον κίνδυνο έστω και φραστικής καταδίκης των ενεργειών της. Όλοι είναι υπέρ της αύξησης της ισχύος της στη μεγαλόνησο, μάλιστα θεωρούν ότι το κυπριακό ζήτημα θα επιλυθεί κατά τον δυσμενέστερο για τον ελληνισμό τρόπο μέσω της διανομής του υποθαλάσσιου πλούτου. Αν οι «ξεροκέφαλοι» Ελληνοκύπριοι δεν αποδέχονται τις «ακριβοδίκαιες» λύσεις του υποτελούς στους ισχυρούς ΟΗΕ, οι ισχυροί δεν θα παραβλέψουν τα δικαιώματα και του ψευδοκράτους στη  διανομή του υποθαλασσίου πλούτου, διανομή, που οδηγεί στη de facto αναγνώριση δύο κρατών!

Η στάση της Αιγύπτου στο θέμα του καθορισμού των ΑΟΖ, υπό την πίεση της τουρκικής διπλωματίας, μας είχε προκαλέσει  στο παρελθόν έντονη δυσαρέσκεια. Η αποδοχή ως εκ τούτου να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις κρίνεται κατ’ αρχήν θετική. Ποια όμως κατάσταση επικρατεί στη συμπαθή χώρα; Αφού παραδόθηκε στο χάος, μετά τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του δικτάτορα Μουμπάρακ και την επικράτηση των Αδελφών Μουσουλμάνων, η χώρα πέρασε και πάλι στην αφάνεια, καθώς τα γεγονότα στη Συρία και στο Ιράκ μονοπωλούν όχι βέβαια λόγω του ενδιαφέροντος της διεθνούς κοινής γνώμης, αλλά στα πλαίσια εξυπηρέτησης σχεδίων των ισχυρών, που θα έλθουν στο φως μεταγενέστερα. Η Αίγυπτος συνεχίζει να δηλώνει υποτέλεια στη Δύση, που εκφράζεται με την απαθή στάση έναντι του δράματος των Παλαιστινίων. Η αλλαγή της αιγυπτιακής πολιτικής στο θέμα της διευθέτησης των ΑΟΖ, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως παρότρυνση εκ μέρους των ΗΠΑ, χωρίς όμως να είμαστε σε θέση και να την ερμηνεύσουμε. Στο παρελθόν φαινόταν η αμερικανική πολιτική να ευνοεί τον σχηματισμό εξαιρετικά καλής εικόνας του Ερντογάν στις σουνιτικές αραβικές χώρες με σκοπό ενδεχομένως τον σχηματισμό πανσουνιτικού μετώπου κατά, πρωτίστως, των σιιτών του Ιράν. Ο στόχος αυτός δεν επετεύχθη. Πολλοί μετριοπαθείς σουνίτες τρέμουν πλέον την επέκταση δράσης των ομοδόξων τους δολοφόνων. Και ολοένα περισσότεροι Ευρωπαίοι θα είναι υποχρεωμένοι να καταγγέλλουν την Τουρκία, για τη στήριξη που προσφέρει στους τζιχαντιστές με ανθρώπινο δυναμικό και υπηρεσίες εντός του εδάφους της.

Σημαντικό είναι ότι η σύσκεψη δεν διευρύνθηκε με τη συμμετοχή των τριών άλλων χωρών, Ισραήλ, Λιβάνου και Συρίας. Η τρίτη έχει μετατραπεί σε ερείπια, η δεύτερη προσπαθεί να ανορθωθεί από τα συντρίμμια, στα οποία τη μετέβαλαν οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί το 2006 και η πρώτη απολαμβάνει εκ του ασφαλούς (;) τους όποιους ανταγωνισμούς διεγείρει μέσω της ελεγχόμενης από τον σιωνισμό «υπερδύναμης» προτιμώντας να παραμένει στην αφάνεια, όταν δεν προκαλεί με την πολιτική της κατά των Παλαιστινίων!

Υποθέτουμε ότι τελικά συμφωνούν οι τρείς χώρες, που συμμετείχαν στη σύσκεψη, στην χάραξη των ΑΟΖ. Τι θα επακολουθήσει; Πόσο ελεύθερες και ικανές είναι να χαράξουν πολιτική αξιοποίησης των κοιτασμάτων ερήμην των ισχυρών, που δεν διστάζουν να αιματοκυλούν λαούς για τα άθλια συμφέροντά τους; Πόσο μπορούμε να εναντιωθούμε σε συμφέροντα, όταν αυτά μέσω τους ελεγχομένου διεθνούς τραπεζικού συστήματος επιβάλλουν την θέλησή τους αδίστακτα και με τραγικές για τους λαούς συνέπειες; Πόσο μας ωφέλησε η διπλωματική προσέγγιση προς το Ισραήλ και τα κοινά γυμνάσια; Μπροστά μας ορθώνεται προκλητική η νεοοθωμανική Τουρκία, η οποία αποτελεί ακόμη ρυθμιστικό παράγοντα των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή με τη στήριξη που παρέχει στους τζιχαντιστές και τη συμφωνία για εξαγωγή των πετρελαίων, που αυτοί ληστεύουν στις κατακτηθείσες περιοχές στη Συρία και στο Ιράκ και προωθούν μέσω του ιρακινού Κουρδιστάν προς την Τουρκία και από εκεί προς τη Δύση με ελληνικά δεξαμενόπλοια, δηλαδή, για να ακριβολογούμε, με δεξαμενόπλοια που ανήκουν σε ελληνικής καταγωγής και άγνωστης συνείδησης πλοιοκτήτες.

Παράλληλα όλους τους έπιασε ο οίστρος για στρατιωτικά γυμνάσια. Περί την Κύπρο Ισραήλ, Ρωσία και Τουρκία διεξήγαγαν προ ημερών ασκήσεις. Η Ρωσία επιμένει να δηλώνει την παρουσία στη Μεσόγειο και το Ισραήλ επιδεικνύει την ισχύ του. Για λίγο έπαψαν να ασχολούνται με το μέτωπο της Ουκρανίας. Ο Θεός να μας φυλάξει από την απληστία των ισχυρών. Δεν θα διστάσουν να μετατρέψουν τον οικονομικό πόλεμο σε αιματηρό υπολογίζοντας στον πολλαπλασιασμό των κερδών τους.

  «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 10-11-2014