ΚΟΜΠΑΝΙ ΟΠΩΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ο κουρδικός λαός είναι λαός επί αιώνες καταπιεσμένος από άλλους ομόδοξους του λαούς. Η μακροχρόνια καταπίεση πολλές φορές φαίνεται να οδηγεί στην πλήρη υποταγή και αφομοίωση. Θα ανέμενε κάποιος να είχε συμβεί αυτό με τους Κούρδους, αν ληφθεί υπ’ όψη ότι αυτοί διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις γενοκτονίες των χριστιανών της κυρίως Μικράς Ασίας και πιο πέρα. Με την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας οι Κούρδοι βρέθηκαν να διαβιούν σε τέσσερες χώρες, ομόδοξές τους, αλλά όλες επηρεασμένες από το υπέρτατο δόγμα της ομογενοποίησης του πληθυσμού. Τότε παρ’ ελπίδα οι Κούρδοι άρχισαν να αποκτούν εθνική συνείδηση και να μάχονται για την απόκτηση της ανεξαρτησίας τους πότε με διπλωματικό και πότε με μαχητικό τρόπο. Έχοντας λάβει κατά καιρούς από τους ισχυρούς του πλανήτη υποσχέσεις τόνωναν τις ελπίδες τους, που διαψεύδονταν καθώς η ανεξαρτησία του Κουρδιστάν δεν συνέπιπτε με τα μεγάλα συμφέροντα. Η πρώτη περιοχή, που απέκτησε είδος αυτονομίας, ήταν το ιρακινό Κουρδιστάν μετά την εισβολή των Αμερικανών και των συμμάχων τους στη χώρα. Φυσικά δεν έσπευσαν οι ισχυροί να αναγνωρίσουν ανεξάρτητο κουρδικό κράτος υπολογίζοντες τις αντιδράσεις της Τουρκίας. Ακολούθησε το συριακό Κουρδιστάν, τον έλεγχο στο οποίο ασκούν από τριετίας οι κάτοικοί του, καθώς οι οπλισμένοι και κατευθυνόμενοι από τους ισχυρούς της γης δολοφόνοι τζιχαντιστές λεηλατούν και ρημάζουν τη χώρα. Το θλιβερό είναι ότι οι Κούρδοι μας μοιάζουν στο θέμα της διχόνοιας και έτσι εύκολα υπηρετούν ξένα συμφέροντα. Οι Αμερικανοί θα τους ήθελαν μέσο κρούσης κατά του μισητού Ιράν, στο οποίο επίσης κατοικούν Κούρδοι. Φαίνεται όμως πώς όλα τα σχέδια που έχουν κατά καιρούς καταστρώσει δεν ευοδώνονται και το Ιράν παραμένει ακόμη δύσκολος στόχος.

Οι εξελίξεις τόσο στη Συρία, όσο και στο Ιράκ έλαβαν άσχημη τροπή για τους ισχυρούς από τη στιγμή που οι τζιχαντιστές, που δεν κατάφεραν να ανατρέψουν τον Άσαντ και να «ελευθερώσουν» τον λαό της Συρίας, πέρασαν στο γειτονικό Ιράκ και εκεί αποτελειώνουν ότι άφησαν όρθιο οι επιχειρήσεις των Αμερικανών και η διαμάχη μεταξύ σιιτών και σουνιτών, που ακολούθησε. Ανεξέλεγκτοι, καθώς φαίνεται, πλέον οι τζιχαντιστές προκαλούν με τους δημόσιους φόνους δυτικών εκπροσώπων του τύπου και υποχρεώνουν τους δυτικούς συμμάχους να αναθεωρήσουν την αρχική άποψή τους περί του «στρατού των ελευθερωτών». Όχι φυσικά επειδή δεν γνώριζαν το ποιόν τους, αλλά επειδή μέχρι πρότινος υπηρετούσαν αυτοί το σχέδιό τους, που ήταν η ανατροπή του Άσαντ με οποιοδήποτε κόστος για τον λαό της Συρίας! Τώρα δεν επιτρέπεται στους ισχυρούς να παραμείνουν αδιάφοροι. Τα θύματα είναι όργανα του δυτικού μηχανισμού διασποράς ψευδών ειδήσεων μέσω των κατεστημένων ΜΜΕ, δεν είναι απλά επίσκοποι, όπως οι αγνοούμενοι από έτους του Χαλεπίου, για τους οποίους κανείς δεν νοιάστηκε.

Οι τζιχαντιστές δεν περιορίστηκαν στον άγριο διωγμό κατά χριστιανών, αλεβιτών, σιιτών και πιστών άλλων θρησκειών. Κατέληξαν να διώκουν κάθε μετριοπαθή σουνίτη μουσουλμάνο, ο οποίος αντιτίθεται στις ακραίες απόψεις τους. Έτσι στόχος έχουν καταστεί και οι ομόδοξοί τους Κούρδοι της Συρίας. Στο μεταξύ οι ισχυροί αντιλήφθηκαν ότι ίσως η κυριαρχία τους αρχίσει να αμφισβητείται, αν τα μέχρι τούδε όργανά τους συνεχίσουν να φονεύουν πολίτες δυτικών χωρών. Ανέχονταν ως τώρα τους δολοφόνους, αφού περιορίζονταν αυτοί σε απαγωγές και εκβιασμούς για παροχή λύτρων προς απελευθέρωσή των ομήρων. Και γελοιοποιήθηκαν, πρωτίστως ο Γάλλος πρόεδρος, που αρνήθηκε ότι αποδέχθηκε διαπραγμάτευση με τους απαγωγείς, για να διαψευσθεί δημοσίως από απαχθέντες δημοσιογράφους. Ανακοινώνουν τώρα οι δυτικοί χωρίς να ντρέπονται, ότι ήταν σε γνώση των υπηρεσιών ασφαλείας των χωρών τους πως νεαροί μουσουλμάνοι είχαν μετακινηθεί κατά τα τελευταία έτη, προκειμένου να ενταχθούν στις δυνάμεις των τζιχαντιστών. Αποφάσισαν μάλιστα οι «κυρίαρχοι» να αναλάβουν δράση με βομβαρδισμούς από αέρος των δολοφόνων. Δεν φάνηκε να φέρει η δράση αυτή σημαντικό αποτέλεσμα πέρα από τους φόνους αρκετών αμάχων, τα κυρίως θύματα κατά τις σύγχρονες πολεμικές επιχειρήσεις. Μάλλον θέλουν απλά να κερδίσουν τις εντυπώσεις ότι κάτι κάνουν!

Οι δολοφόνοι, που ονειρεύονται να ιδρύσουν χαλιφάτο στη Μέση Ανατολή, προελαύνοτες έφθασαν να πολιορκούν συριακή πόλη στα σύνορα με την Τουρκία κατοικούμενη από Κούρδους. Και οι Κούρδοι αμύνονται υπέρ βωμών και εστιών. Όλοι φαίνονται να τους υποστηρίζουν! Όλοι; Με τα λόγια, ασφαλώς ναι! Στην πράξη ουδείς. Οι τζιχαντιστές επιτίθενται πάνοπλοι με αμερικανικά όπλα σύγχρονα, τα οποία απέσπασαν από τον τακτικό στρατό του Ιράκ, που διαλύθηκε στην πρώτη επέλαση των δολοφόνων. Έχουν στη διάθεσή τους και χημικά όπλα! Και οι δυτικοί υπόσχονται ότι θα αποστείλουν όπλα στους Κούρδους. Πότε; Όταν οι δολοφόνοι καταβάλουν τη δύναμη αντίστασης των πολιορκουμένων, εισέλθουν στο Κομπάνι και σφάξουν όλους τους «ελεύθερους πολιορκημένους»; Το Κομπάνι είναι το νέο Μεσολόγγι!

Διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων, ώσπου τελικά να πεισθεί η Τουρκία να επιτρέψει τη διέλευση από το έδαφός της εθελοντών Κούρδων από το Ιράκ, προκειμένου αυτοί να ενισχύσουν την άμυνα του Κομπάνι. Πώς να πεισθεί η Τουρκία, αφού το 20% των τζιχαντιστών είναι Τούρκοι πολίτες και η Τουρκία επιθυμεί εξ ίσου τον αφανισμό του Άσαντ και των Κούρδων; Πώς να πεισθεί ο Ερντογάν, όταν κύκλοι της χώρας τάσσονται φανερά υπέρ των τζιχαντιστών και οι δολοφόνοι εισέρχονται χωρίς δισταγμό στην Τουρκία για περίθαλψη και ανεφοδιασμό; Για μία ακόμη φορά η Τουρκία φαίνεται να εξοργίζει τους «συμμάχους» της με την τακτική της. Μήπως όμως στην πραγματικότητα η τακτική δεν είναι απόρροια σθεναρής προάσπισης των τουρκικών συμφερόντων εκ μέρους των Τούρκων πολιτικών, αλλά σύμπτωση συμφερόντων με τους ισχυρούς πάτρωνες των δολοφόνων; Η ροή πετρελαίου από πηγές κατεχόμενες από τζιχαντιστές σε Συρία και Ιράκ μέσω Τουρκίας αφήνει υπερκέρδη στους εμπλεκόμενους!

Η Τουρκία προκαλεί παράλληλα και την Κύπρο και μέσω αυτής όλον τον ελληνισμό με τις έρευνές της στην ΑΟΖ της Κύπρου. Οι αντιδράσεις όλων των εταίρων μας υπήρξαν υποτονικές και ενθάρρυναν τον διαρκή παραβάτη όλων των συνθηκών και συμφωνιών να συνεχίζει τις προκλήσεις του. Ίσως επειδή οι Κύπριοι δεν έσπευσαν να αποκαλέσουν τα κοιτάσματά τους ευρωπαϊκά, όπως ο πρωθυπουργός μας! Φυσικά λαμβάνουν και την απάντησή τους εκείνοι, που είχαν σπεύσει να πανηγυρίσουν τη διπλωματική προσέγγιση Ελλάδος – Ισραήλ ως εγγύηση για την παύση των προκλήσεων εκ μέρους της Τουρκίας.

Η Ελλάδα κατέστη πλήρως ανοχύρωτη χώρα. Δεν υπάρχουν οχυρά να αντιτάξουν αντίσταση στον επίβουλο. Η πληγή του Μεσολογγίου μας ταλαιπωρεί και αυτήν έρχεται να ξύσει η σθεναρή αντίσταση των Κούρδων στο Κομπάνι. Τί ανοησία να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μάχονται υπέρ βωμών και εστιών, να μην θέλουν δηλαδή οι κόρες τους και οι γυναίκες τους να καταστούν οδαλίσκες διεστραμμένων δολοφόνων!

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 3-11-2014