Αλληλουχία

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Συντριμός αναπάντεχος

στο άκουσμα του τροχαίου.

Ο Πλάτανος

που πολλά ακούει τα καλοκαίρια,

ξάφνου σίγησε τα φύλα του

και πάγωσε τις ρίζες του.

Κι εγώ μένω στην καρέκλα κρύος

και χάνω την πρόσκαιρη χαρμόσυνη ανεμελιά μου…

*****

Γιάννης και Λίτσα

πλέον μαζί στα μετερίζια

της ανάπαυσης…

Τα παιδιά σας απαρηγόρητα,

και εμείς βουβοί

με λίγες προσευχές,

με την αλληλεγγύη και την ενεργό μνήμη

μόνη μας διέξοδο και οδηγό πέρα από το θάνατο.

*****

Τον ίδιο καιρό ένας Αλέξανδρος

σφίζει απ’ τη ζωή του Μύρου,

χαμόγελα, μπουσουλητά

κι ελπίδα ο Ανέστης.

Αλληλουχία συναισθημάτων,

αντιφάσεις στον κόσμο της γης και της καταιγίδας,

να μη μένουμε αποσβολωμένοι και μοιραίοι.

 

Πάτρα, 7-10-2014