Τα παιδιά θύματα των Μεγάλων
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Το 1946 ιδρύθηκε στα πλαίσια του ΟΗΕ η οργάνωση UNICEF με σκοπό να συνδράμει στη στήριξη των δοκιμαζομένων παιδιών απανταχού της γης. Η 12η Δεκεμβρίου, ημέρα της ίδρυσής της, ορίστηκε ως ημέρα των παιδιών όλου του κόσμου.
Κύλισαν 60 και πλέον έτη από τότε και η δοκιμασία των παιδιών δεν έχει τέλος, παρά τις κατά καιρούς υπογραφές της διακήρυξης των δικαιωμάτων τους από τις κυβερνήσεις των χωρών του πλανήτη. Όπως οι συνθήκες υπογράφονται για να παραβιάζονται έτσι και οι διακηρύξεις υπογράφονται για να αθετούνται.
Τα παιδιά είναι τα πλέον ευαίσθητα πρόσωπα στο σύνολο του πληθυσμού κάποιας χώρας. Αυτά είναι και τα πρώτα που θα καταπονηθούν, ώστε να οδηγηθούν στον θάνατο εκεί όπου επικρατούν δυσμενείς συνθήκες πάσης φύσεως. 10.000.000 παιδιά ηλικίας μικρότερης των 5 ετών πεθαίνουν ετησίως από διάφορες αιτίες. Ο συνολικός αριθμός των παιδιών που πεθαίνουν είναι πολύ μεγαλύτερος. Ας εξετάσουμε τις σημαντικότερες αιτίες θανάτου:
Η πείνα: Είναι η πρώτη αιτία Τα θύματά της ξεπερνούν το 1/3 του αριθμού των παιδιών που προαναφέραμε (UNICEF).
Οι ασθένειες: Λαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος με τη βοήθεια, ασφαλώς, του υποσιτισμού. Άκρως εντυπωσιακό για μας που αγνοούμε τις συνθήκες που επικρατούν στις φτωχές χώρες είναι το ότι σημαντικός είναι ο αριθμός των θυμάτων από αφυδάτωση λόγω γαστρεντερίτιδας που προκαλείται από έλλειψη καλώς συνθηκών υγιεινής και κυρίως από την λήψη μη ποσίμου ύδατος (1 δισεκατομμύριο συνάνθρωποί μας δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιομο νερό). Πολλοί είναι επίσης οι θάνατοι από ελονοσία, ιλαρά, φυματίωση και, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, AIDS.
Οι έκρυθμες καταστάσεις: Οι πόλεμοι είναι διαρκείς και τα παιδιά πέφτουν θύματα, καθώς εμπλέκονται στις ζώνες των επιχειρήσεων. ΄Αλλα πάλι επιστρατεύονται και εξαναγκάζονται να πολεμήσουν.
Πέρα από τον θάνατο, που σε αρκετές περιπτώσεις αποτελεί λύτρωση, τα παιδιά υφίστανται και δοκιμασίες μακροχρόνιες. Αυτές είναι η εργασία εξ απαλών ονύχων ή σεξουαλική εκμετάλλευση από τρίτους, προκειμένου αυτά να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικογενείας τους με τη συντόμευση της προσωπικής τους ζωής. Οι ίδιοι οι γονείς εξαναγκάζονται να τα διαθέσουν ως δούλους σε οφειλέτες τους ή να τα παραδώσουν προς εξασφάλιση της επιβίωσης των λοιπών μελών της οικογένειας. Τα θύματα, λόγω κακοπάθειας, θα οδηγηθούν στον θάνατο το αργότερο στα πρώτα νεανικά τους χρόνια. 1.000.000 παιδιά, αγόρια και κορίτσα, εισάγονται κατ' έτος στο κύκλωμα της οργανωμένης πορνείας (UNICEF). Άλλα παιδιά μεγαλώνουν στην κυριολεξία στο δρόμο, εγκαταλελειμμένα από τους γονείς τους. Είναι τα γνωστά ως παιδιά του δρόμου. Αυτά πέφτουν σύντομα θύματα συμμοριών, για να οδηγηθούν στο οργανωμένο έγκλημα ή στο κύκλωμα της πορνείας.
Βέβαια συνηθίζουμε να θέτουμε το ερώτημα: Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με μας; Έχουν και παραέχουν, όσο και αν επιχειρούμε να αποσείσουμε την ευθύνη για τα εγκλήματά μας περιχαρακωμένοι στην άγνοιά μας για την τραγική κατάσταση των αποκλήρων του πλανήτη.
Η πείνα επιδεινώθηκε ραγδαία στον πλανήτη κατά τον 20ο αιώνα και αυτό οφείλεται στην άγρια καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των φτωχών χωρών από τις ανεπτυγμένες καλούμενες χώρες, ανεπτυγμένες σε μεθόδους απάτης και ληστρικής επιβολής επί των αδυνάτων. Η παραχώρηση ανεξαρτησίας δεν έφερε και το τέλος των δεινών, αλλά απεναντίας επέτεινε αυτά. Οι πρώην αποικιοκράτες διατήρησαν τον έλεγχο επί των πλουτοπαραγωγικών πηγών, μέσω εγκαθέτων κυβερνήσεων, και η ζωή κατέστη αθλιότερη, λόγω της διάλυσης του κοινωνικού ιστού και της, προϊόντος του χρόνου, υιοθέτησης δυτικών καταναλωτικών προτύπων εκ μέρους των φτωχών. Η ξηρασία, που πρώτα έπληξε την υποσαχάρια Αφρική, στην αρχή της δεκαετίας του 1970, οφείλεται στη δράση του απλήστου δυτικού ανθρώπου. Τότε όμως άρχισαν να πεθαίνουν απόκληροι και ουδείς έδωσε σημασία στο γεγονός ότι πολλές οικογένειες έχασαν το ζωικό τους κεφάλαιο και, πέραν αυτού, αναγκάστηκαν να καταναλώσουν τον σπόρο της επόμενης χρονιάς και να μεταναστεύσουν. Άλλοι πάλι πείνασαν, επειδή πείστηκαν από πουλημένους στα μεγάλα συμφέροντα ντόπιους ειδικούς να στραφούν προς δυναμικές καλλιέργειες, η τιμές των προϊόντων των οποίων κατακρημνίστηκαν. Ακόμη και οι μητέρες πείστηκαν, με άθλια διαφήμιση, να εγκαταλείψουν τον θηλασμό και να καταφύγουν στα γάλατα πολυεθνικών εταιριών!
Η αντιμετώπιση της πληθώρας των ασθενειών θα ήταν δυνατή σε ικανοποιητικό βαθμό, αν οι ισχυροί δεν επέβαλλαν στους "προστατευομένους" τους ηγέτες να δαπανούν το γλίσχρο εθνικό εισόδημα σε εξοπλισμούς και στη συνέχεια να προκαλούν τοπικής κλίμακος συρράξεις. Οι φονικότατοι πόλεμοι στη Μπιάφρα (Νιγηρία), στη Ρουάντα και στο Μπουρούντι, στο Κογκό, στην Αγκόλα, στο Σουδάν, στη Σομαλία έγιναν με υποκίνηση των πλουσίων χωρών. Το ίδιο και οι πόλεμοι στο Βιετνάμ και στην Καμπότζη (τότε υπήρχε το άλλοθι του κομμουνιστικού κινδύνου), στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στον Λίβανο και στη Γάζα. Τέλος η Λατινική Αμερική δεν κατάφερε να ανορθωθεί εξ αιτίας των σκληρών δικτατοριών που επέβαλε κατά καιρούς η πολεμική ισχύς των ΗΠΑ. Πάμφθηνα εμβόλια δεν υπάρχουν σε επαρκείς ποσότητες, για την αντιμετώπιση ασθενειών που έχουν εκλείψει από τις πλούσιες χώρες. Και στην προσπάθειά τους οι φτωχοί να αντιμετωπίσουν την μάστιγα του AIDS αντιμετωπίζουν την αγριότητα των απλήστων για κέρδη φαρμακοβιομηχανιών, οι οποίες παρεμβαίνουν, ώστε να απαγορευθεί η παρασκευή αντιγράφων των φαρμάκων τους σε φτωχές χώρες!
Το κύκλωμα της παιδικής εργασίας εξασφαλίζει υπερκέρδη με τη διάθεση στις αγορές των πλουσίων χωρών των παμφθήνων προϊόντων που παράγουν τα παιδιά-δούλοι. Το κύκλωμα της παιδικής πορνείας εξασφαλίζει επίσης υπερκέρδη με την προσφορά των παιδιών-πορνών σε διεστραμένους Ευρωπαίους και Βορειοαμερικανούς, πέρα από τους εντοπίους. Και είναι γνωστό ότι πλήθος ταξιδιωτικών πρακτορείων διαφημίζουν τέτοιους "παραδείσους" σε περιοχές της νοτιοανατολικής Ασίας.
Οι πλούσιες χώρες στην παρακμή που βιώνουν δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει και εξακολουθούν να διαπράττουν σε βάρος των φτωχών λαών και κυρίως των παιδιών των λαών αυτών. Η τιμωρία τους διαφαίνεται να έλθει μέσα από τα παιδιά αυτών που θα καταφέρουν να επιβιώσουν. Και εκείνο που τρομάζει τους κατέχοντες είναι η διαπίστωση ότι οι απόκληροι του πλανήτη γεννούν "επικινδύνως" πολλά παιδιά. Μ' αυτή καταλαμβάνονται από πανικό και κραυγάζουν: Καμμιά άλλου είδους βοήθεια στους απόκληρους παρά μόνο για στήριξη προγραμμάτων οικογενειακού προγραμματισμού (διανομή προφυλακτικών ή και στείρωση!).
Σιγά τη βοήθεια που προσφέρετε υποκριτές! Ποτέ δεν φανήκατε συνεπείς (πλην των Σκανδιναβών) στη δέσμευσή σας έναντι των αποκλήρων. Τους πετάτε ψίχουλα, ενώ συνεχίζετε να τους καταληστεύετε με τη νέα σατανική σύλληψή σας, το χρηματιστήριο αγροτικών προϊόντων. Μέσω αυτού καταφέρατε να διπλασιάσετε την τιμή των βασικών ειδών διατροφής πολυπληθών λαών εντός τριετίας (2006-2008). Και καμαρώνετε για τα επιτεύγματά σας και στρέφετε αλλού, μέσω της τρομολαγνείας που διασπείρετε (ιδέ νέα γρίπη) την προσοχή των αποχαυνωμένων από την ευμάρεια λαών σας. Αλλά ο Ντοστογιέφσκυ είχε γράψει πολύ εύστοχα: "H ζωή και η ιστορία της ανθρωπότητος δεν θα δικαιωθούν ποτέ, όσο σ' αυτόν τον κόσμο πεθαίνει κι ένα μονάχα παιδί από πείνα".
"ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ", 13-12-2009
