Παράπλευρη απώλεια
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Πάντα ωρυόμενος
πάντα εξεγερμένος
θιασώτης του νέου,
ιερολοχίτης οπλομάχος
δικαιώθηκε
Ήρθε ο καιρός
κι ο μέγας τυχαιάρχης τον ευνόησε,
του έδωσε πέτρα και μυστρί
και πολλούς μα πολλούς
πρόθυμους εργάτες
Κι αυτός άρχισε να χτίζει τη νέα πόλη
πυρετός και δόξα, όλα απ’ την αρχή
νέοι δρόμοι, νέα τείχη, νέοι ναοί
Τελειώνοντας
ανέβηκε σε παρακείμενο λόφο
να θαυμάσει
και είδε από ψηλά τη νέα πόλη
και είδε από ψηλά την ίδια πόλη
την παλιά
Γύρισε κυφός κατηφής και άδειος
μ’ ένα πιστόλι στον κρόταφο
Αλλά ο μέγας εξουσιαστής
αδυσώπητος
τον τίμησε όπως του έπρεπε
Με παράσημα, θώκους κι αξιώματα
τον ανακήρυξε αυλικό πολεοδόμο
Οψίπλουτος,
πούλησε ακριβά το νεανικό του όνειρο
Όμως μια μόνιμη πίκρα στο χαμόγελό,
του ‘μεινε για πάντα
ως παράπλευρη απώλεια
7 Μαρτίου 2014, Γιάννης Ποταμιάνος
