Η Σαμπιχά, ο ΣΥΡΙΖΑ και η τουρκική πολιτική στη Θράκη
Του Αναστάσιου Λαυρέντζου
Όσοι παρακολουθούν τα ζητήματα της Θράκης, γνωρίζουν ότι η μουσουλμανική μειονότητα η οποία ζει στην περιοχή, αποτελείται από τρεις διαφορετικές συνιστώσες: Τουρκόφωνοι, Πομάκοι και Ρομά (Αθίγγανοι). Από την πρώτη στιγμή που η Θράκη ενσωματώθηκε στην ελληνική επικράτεια, βασική επιδίωξη της τουρκικής πλευράς ήταν η ομογενοποίηση των μουσουλμανικών πληθυσμών της περιοχής και η μετατροπή τους σε τουρκική εθνική μειονότητα, ώστε αυτή αργότερα να καταστεί εργαλείο της τουρκικής πολιτικής. Το ελληνικό κράτος μην έχοντας για τη Θράκη μια σαφή και μακρόπνοη στόχευση, όχι μόνο ανέχτηκε αυτή την πολιτική, αλλά με τις παραλείψεις του έμμεσα την υπέθαλψε ή και την προώθησε. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η μειονοτική εκπαίδευση που παρέχει το ελληνικό κράτος, η οποία πρέπει να διεξάγεται στην επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους (ελληνικά) και στην (όποια) μητρική γλώσσα των μειονοτικών συμπολιτών μας, αλλά στην πράξη πουθενά δεν διακρίνει τις γλωσσικές διαφορές των μουσουλμάνων και βλέπει μόνο μια μειονοτική γλώσσα, τα τουρκικά. Με τον τρόπο αυτό η ελληνική πολιτεία έχει συνδράμει αποφασιστικά στον εκτουρκισμό των μη τουρκόφωνων μουσουλμανικών πληθυσμών της Θράκης (Πομάκοι και Ρομά) και μάλιστα συνεχίζει να το κάνει, χωρίς κανείς από τους προοδευτικούς πολίτες της χώρας να αντιδρά σε αυτή την ιδιότυπη πολιτιστική «εθνοκάθαρση».
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν λίγες θαρραλέες φωνές θρακιωτών μουσουλμάνων που αντιστέκονται στον εκτουρκισμό τους. Ανάμεσά τους είναι και η Ρομά ακτιβίστρια Σαμπιχά Σουλεϊμάν, η οποία ζει στο Δροσερό της Ξάνθης (μια από τις ελάχιστες περιοχές που οι Ρομά δεν έχουν ακόμη τουρκοφωνήσει και διατηρούν το γλωσσικό τους ιδίωμα). Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν αντιδρώντας στην υποβάθμιση των ομοφύλων της, έχει από χρόνια συστήσει μαζί με άλλες γυναίκες της περιοχής το σωματείο «Ελπίδα», μέσω του οποίου αγωνίζεται για τα δικαιώματα των γυναικών και για τη μόρφωση των παιδιών του Δροσερού, δίνοντας έμφαση στην γλωσσική τους επάρκεια στα ελληνικά. Για τη δράση του αυτή ο σύλλογος «Ελπίδα» βραβεύτηκε το 2007 σε εκδήλωση που έγινε υπό την παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενώ το 2009 η Σαμπιχά Σουλεϊμάν έλαβε το βραβείο Γυναικείου Θάρρους του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ σε εκδήλωση που έγινε στο Αμερικανικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη. Πιο αντιπροσωπευτικό όμως του τί εκπροσωπεί η Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είναι το τί είπε η ίδια στο 5ο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες (2012). Παραθέτουμε αυτούσιο τον λόγο της:
«Ονομάζομαι Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είμαι Μουσουλμάνα Ρομά από την Ξάνθη στην Ελλάδα και πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Δροσερού “Η Ελπίδα”. Ζητώ συγνώμη που δεν μπορώ να μιλήσω απ’ ευθείας σε κάποια από τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στο συνέδριο αλλά δεν τις έμαθα ποτέ. Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομάνι, η γλώσσα των Τσιγγάνων. Πάρα ταύτα επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τούρκικα. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας.
Το ίδιο συναίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοινωνία. Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους. Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας. Μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι. Εμείς, όμως ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία όχι τζαμιά που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά.
Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν «τουρκικά». Στη συνέχεια προσπαθούν να μας γράψουν σε αυτά τα σωματεία για να μας υποχρεώσουν κι εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι. Πριν μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος όρισε να πηγαίνουμε υποχρεωτικά σε νηπιαγωγεία. Οι τουρκικής καταγωγής Μουσουλμάνοι έφτιαξαν δικά τους νηπιαγωγεία όπου διδάσκονται μόνον τουρκικά. Μας πιέζουν να γραφτούμε σε αυτά τα νηπιαγωγεία.
Θέλουμε να έχουμε καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους που ζούμε. Το κράτος δεν κάνει αρκετά. Θέλουμε περισσότερα δημόσια σχολεία. Θέλουμε να μας προστατεύει επειδή είμαστε μουσουλμάνες γυναίκες με δικαιώματα που παραβιάζονται διαρκώς από ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να φέρονται άσχημα στις γυναίκες τους. Περιμένουμε την πραγματική βοήθεια από το ελληνικό κράτος.
Η Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις μειονότητες λέει ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η ιδιαίτερη ταυτότητα και ο πολιτισμός μας. Αυτό δεν ισχύει μόνον για το κράτος στο οποίο ζούμε αλλά και για τους μειονοτικούς συμπολίτες μας. Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας επιβάλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δικής μας ταυτότητας των Ρομά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μία άλλη. Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους και να μην παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας.»
Από τα παραπάνω εύλογα θα περίμενε κανείς ότι όσες πολιτικές δυνάμεις δηλώνουν παραδοσιακά ευαίσθητες για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα έστεργαν να υποστηρίξουν τη φωνή της Σαμπιχά Σουλεϊμάν. Αντιθέτως είδαμε το εντελώς αντίθετο. Διάφοροι παράγοντες στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασαν έντονα στην υποψηφιότητα της Σουλεϊμάν για την ευρωβουλή, μη διστάζοντας μάλιστα να την χαρακτηρίσουν και «φορέα του ελληνικού εθνικισμού»! Φαίνεται λοιπόν ότι πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν γίνει ειδικοί στο να ανακαλύπτουν τους φορείς του ελληνικού εθνικισμού, αλλά αδυνατούν να ανακαλύψουν φορείς άλλων εθνικισμών που δρουν μέσα στην ελληνική επικράτεια.
Το αστείο είναι βέβαια ότι η Σαμπιχά Σουλεϊμάν δεν έχει ποτέ αυτοπροσδιορισθεί εθνοτικά ως Ελληνίδα, αλλά μάχεται για τη δυνατότητα των ομοφύλων της να ομιλούν με επάρκεια τα ελληνικά, ώστε να ενταχθούν ομαλά στην ελληνική κοινωνία. Μάχεται επίσης για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων γυναικών και ειδικά των Ρομά. Κάποιοι βέβαια, οι οποίοι είναι και πολιτικά απρεπείς ώστε να απευθύνουν αυθαίρετους χαρακτηρισμούς, δεν τα βλέπουν αυτά, γιατί βλέπουν μόνο αυτά που θέλουν ή όσα τους επιτρέπει ο κομματικός δογματισμός τους. Υποπίπτουν όμως έτσι σε μια σοβαρή αντίφαση, διότι αποδεικνύουν ότι τα «ανθρώπινα δικαιώματα» δεν είναι πάντα υπεράνω κάθε άλλου δικαιώματος ή συμφέροντος. Γιατί τελικά υπάρχει ένα συμφέρον «ιερό» που υπηρετείται με απόλυτη προτεραιότητα: το στενό κομματικό συμφέρον που απ’ ό,τι φαίνεται δεν διστάζει να εξυπηρετήσει ή και να συνταχθεί με πολιτικές ξένων δυνάμεων. Δυστυχώς όμως εδώ, ούτε αυτό εξυπηρετείται. Διότι οι χειρισμοί που ακολουθήθηκαν μπορεί να ικανοποιούν έναν στενό κομματικό πυρήνα, αλλά τη μεγάλη πλειονότητα όσων μπορούν να σκεφτούν με στοιχειώδη λογική συνέπεια – όπου κι αν ανήκουν πολιτικά – την απωθούν.
* Twitter: @LavrentzosA
ΠΗΓΗ: 22/04/2014, http://www.enikos.gr/society/229461,H_Sampixa_o_SYRIZA_kai_h_toyrkikh_polit.html
Για λόγους πληρότητας της αλήθειας, για λόγους της «άλλης πλευράς» του ΣΥΡΙΖΑ και ανεξάρτητα από το «άκομψο» της απόσυρσης, σας προσφέρω μια σημερινή (κατα 99% αληθη κατα τον συγγραφέα, που αν θέλουμε τον πιστεύουμε) εμπειρία:
*****
Μια προσωπική μαρτυρία για την κα Σαμπιχά Σουλεϊμάν
του Άκη Γαβριηλίδη
Πριν από περίπου δυο-τρία χρόνια, σε μια αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου εδώ στις Βρυξέλλες, είχε γίνει μία ακρόαση στο πλαίσιο μιας Επιτροπής Μειονοτικών Δικαιωμάτων, που είχε ως θέμα το σεβασμό των μειονοτήτων στην Ελλάδα. Η εκδήλωση ήταν δημόσια, και έτσι είχα παραστεί και εγώ. Στην ακρόαση αυτή κατέθεσαν άτομα που δήλωσαν ότι εκπροσωπούν τη μακεδονική, την τουρκική και νομίζω τη βλάχικη μειονότητα στην Ελλάδα, οι οποίοι ανέφεραν τα γνωστά παράπονά τους, και κυρίως ότι το ελληνικό κράτος δεν τους επιτρέπει ούτε καν να αποκαλούνται με τον τρόπο που επιλέγουν αυτοί, και διάφορα άλλα στοιχεία προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών τους.
Επίσης, παρέστησαν φυσικά και εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους οι οποίοι προσπάθησαν να αντικρούσουν τις κατηγορίες.
Την ομάδα αυτή των Ελλήνων υπαλλήλων του ΥπΕξ συνόδευε μία αδύνατη μελαχρινή γυναίκα, η οποία σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας καθόταν μαζί τους και από κάθε άποψη έδινε την εντύπωση ότι αποτελούσε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας.
Κάποια στιγμή, ο πρόεδρος της Επιτροπής κάλεσε τον επόμενο μάρτυρα να καταθέσει. Εκφώνησε ένα όνομα, το οποίο φυσικά δεν συγκράτησα, και τότε σηκώθηκε αυτή η κυρία και προσήλθε να καταθέσει. Δήλωσε ότι είναι Ρομά από τη Θράκη και ότι η ίδια ως μειονοτική δεν έχει κανένα πρόβλημα με το ελληνικό κράτος, το οποίο την στηρίζει, αλλά καταπιέζεται μόνο από την Τουρκία και από την τουρκική μειονότητα.
Η παρακολούθηση της κατάθεσης αυτής μου είχε αφήσει μία πολύ δυσάρεστη και ενοχλητική αίσθηση. Την αίσθηση μιας ανειλικρίνειας, για να μην πω μιας δουλοπρέπειας· την αίσθηση που έχουμε όταν βλέπουμε κάποιον να λέει πράγματα που του έχουν υποβάλει άλλοι. Και σχεδόν μια ντροπή για δικό της λογαριασμό. Δηλαδή είχα αρχίσει να σφίγγομαι, όπως στις ταινίες του Χίτσκοκ που ξέρουμε ότι αυτός που βλέπουμε είναι ο ένοχος αλλά ταυτόχρονα αγωνιούμε μήπως αποκαλυφθεί. Επειδή στο μακρινό παρελθόν είχα κάτι πάρε δώσε με δίκες και δικαστήρια, (άσχετα αν τελικά δεν δικηγόρησα ποτέ), μπορούσα να καταλάβω –και να καταλάβω πότε καταλαβαίνει και ο δικαστής- ότι ένας μάρτυρας είναι στημένος, και με έπιασε ένα άγχος μήπως άθελά της κάνει καμιά γκάφα και φανερωθεί. Πέρα από το περιεχόμενο των λόγων της, και με τη γλώσσα του σώματος έδειχνε από ένα χιλιόμετρο ότι ήταν δασκαλεμένη.
Για όποιον θα είχε ίσως την περιέργεια, μπορώ να προσθέσω ότι στην κατάθεσή της αυτή δεν ανέφερε τίποτε που να έχει έστω απόμακρη σχέση με κάποια εκδοχή αριστεράς ή κοινωνικών κινημάτων.
Στο μεταξύ διάστημα είχα τελείως ξεχάσει το επεισόδιο αυτό. Ώσπου τις προάλλες, διαβάζοντας την ειδησεογραφία γύρω από το θέμα της απόρριψης της υποψηφιότητας της κας Σαμπιχά Σουλεϊμάν από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα από αυτά τα άρθρα είδα και τη φωτογραφία της.
Αφήνω ένα ποσοστό 1% να την μπερδεύω, αλλά κατά 99% νομίζω ότι ήταν αυτή.
ΠΗΓΗ: 22-4-2014,
Και τώρα μια πιο σοφή εμπειρια από τη «Μέδουσα»:
*****
Σαμπιχά Σουλεϊμάν: Δάκτυλος του Δικτύου 21 ή Ακτιβίστρια Πασιονάρια;
Μεγάλη φασαρία έχει δημιουργηθεί από όταν ανακοινώθηκε το όνομα της Σαμπιχά Σουλεϊμάν στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Η Σαμπιχά είναι Ρομά της Ξάνθης, η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως Ελληνίδα και η οποία έχει γίνει γνωστή για τη συμβολή της στην κατασκευή σχολείων στον καταυλισμό του Δροσερού για την εκμάθηση ελληνικών από τα παιδιά Ρομά της περιοχής, την ίδρυση Συλλόγου Γυναικών και άλλες παρεμφερείς δράσεις.
Η επιλογή της για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σε ατελείωτη γκρίνια από διάφορες πλευρές και στη συγγραφή διαφόρων περισπούδαστων άρθρων από ανθρώπους που είτε δεν έχουν πατήσει το πόδι τους ποτέ στη βόρειο Ελλάδα, είτε δεν έχουν την παραμικρή κατανόηση διεθνών σχέσεων και πολιτικών επιστημών.
Οι αντιρρήσεις είναι δύο τύπων και πηγών. Από τη μία είναι αυτές οι αντιρρήσεις που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να μας απασχολούν περισσότερο και προέρχονται από το Τουρκικό Προξενείο στην Ξάνθη (και τα φερέφωνα του που διατρέχουν όλους τους χώρους). Εδώ λοιπόν συναντάμε σθεναρή αντίσταση από τους Τούρκους εθνικιστές και εθνικόφρονες που επιθυμούν να λύνουν και να δένουν μεταξύ των μειονοτήτων της βορείου Ελλάδας. Στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης εντοπίζονται τουλάχιστον τρεις κύριες μειονότητες, μία εκ των οποίων είναι η πλέον ελέγξιμη από το Τουρκικό Προξενείο. Πρόκειται για τη μουσουλμανική μειονότητα που οι Τούρκοι θέλουν να ονομαστεί τουρκική μειονότητα, ενώ είναι σαφές ότι πρόκειται για πληθυσμό τουλάχιστον 3ης γενιάς και συνεπώς Έλληνες πολίτες με ελληνικές ταυτότητες όπως όλοι μας. Η Τουρκία παίζει πολιτικά παιχνίδια χρηματοδοτώντας τους αρχηγούς τους, που από την εμπειρία μου στην Αλεξανδρούπολη έχουν εξουσίες απόλυτου άρχοντα, και χρησιμοποιώντας τους ως μοχλό πίεσης. Ένας από τους στόχους της Τουρκίας είναι η ενσωμάτωση σε αυτούς των Ρομά, που είναι ένα κράμα θρησκειών ανάλογα την περιοχή κ την οικογενεία κ με αντίστοιχα μπερδεμένες τελετές (αρχικά έγραφα οτι ειναι κυρίως Χριστιανοί- παγανιστές αλλά ας είμαι ορθότερη και σαφέστερη) και οι οποίοι μιλούν την δική τους γλώσσα ή ελληνικά και όχι τούρκικα. Το ελληνικό κράτος αδρανώντας για μεγάλο χρονικό διάστημα άφηνε το Τουρκικό Προξενείο να πράττει κατά το δοκούν μέχρι που κάποτε το Υπ. Εξωτερικών ξύπνησε χάρη σε έναν (αριστερό εκτιμώ) διπλωμάτη επί κυβέρνησης Καραμανλή. Τότε λοιπόν επιλέχθηκε η Σαμπιχά Σουλεϊμαν η οποία ήδη παρουσίαζε κάποια δράση εντός του καταυλισμού για να σηκώσει το δύσκολο ομολογουμένως θέμα και να χτιστούν επιτέλους παιδικοί σταθμοί και σχολεία για τους Ρομά στην Ξάνθη. Ανάλογες ενέργειες έγιναν και στην Αλεξανδρούπολη, στις οποίες και συμμετείχα, στα νηπιαγωγεία εντός του καταυλισμού για πάνω από ένα χρόνο, με γνώμονα την αναβάθμιση της ζωής των Ρομά, κάτι που όντως συνέβη.
Η δεύτερη πηγή γκρίνιας προέρχεται από ανθρώπους που εγώ νιώθω ότι είναι βασιλικότεροι του βασιλέως. Ναι, η Σαμπιχά Σουλεϊμάν δεν είναι κελεπούρι, όπως κανένας μειονοτικός δεν είναι κελεπούρι διότι έχουν συμφέροντα και λειτουργούν περίπου σαν τοπικοί αρχηγοί φυλής. Από την εμπειρία μου στην Αλεξανδρούπολη, η φτώχεια, η ανέχεια, η έλλειψη παιδείας είναι τέτοια που δεν υπάρχει αδιάφθορος τοπικός παράγοντας. Οι Έλληνες δήμαρχοι της Αλεξανδρούπολης μοίραζαν στους Ρομά μπριζόλες για να εξασφαλίσουν την ψήφο τους στις δημοτικές εκλογές. Είναι πολύ εύκολο ο μεγάλος πληθυσμός των μουσουλμάνων ή των Ρομά να χειραγωγηθεί. Και ναι, η Σαμπιχά Σουλεϊμάν δεν είναι φωστήρας γιατί πάρα πολλές από τις δράσεις και τις κινήσεις της έχουν σχεδιαστεί και χρηματοδοτηθεί από το Υπουργείο Εξωτερικών με γνώμονα το συμφέρον της Ελλάδας που εν προκειμένω συνέπιπτε με το συμφέρον του πληθυσμού των Ρομά οι οποίοι όχι, ΔΕΝ ταυτίζονται με τους Τουρκογενείς ή Τουρκόφωνους ή όσους αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι και προσπαθούν διακαώς να καπελώσουν τους Ρομά. Όμως το γεγονός ότι η Σαμπιχά δεν είναι κελεπούρι ή δεν είναι φωστήρας, δεν την κατατάσσει στην ακροδεξιά ή τους φίλους του Δικτύου 21- κατηγορία η οποία γνωρίζω παρεμπιπτόντως πώς ακριβώς προέκυψε και εντάσσεται στη φαιδρότητα. Η Σαμπιχά είναι Ρομά. Μιλάει και εκπροσωπεί Ρομά. Όσο ζούσα στην Αλεξανδρούπολη, χάρη στα σχολεία που ιδρύθηκαν από τις δικές της πιέσεις και το σχεδιασμό του Υπ. Εξ. αποφοίτησαν για πρώτη φορά παιδιά Ρομά από το Λύκειο. Μειώθηκε δραστικά η σχολική εγκατάλειψη, οι γυναίκες του καταυλισμού οργανώθηκαν και απέκτησαν έσοδα για πρώτη φορά από το πλέξιμο καλαθιών.
Μπορούμε να σταυρώσουμε τη Σαμπιχά γιατί συνεργάστηκε με την ελληνική δεξιά, αν θέλουμε να βγάλουμε τα αριστερόμετρα αλλά αυτή είναι μια αστεία και επικίνδυνη προσέγγιση. Δεν είναι σοβαροί όσοι ισχυρίζονται ότι μια γυναίκα Ρομά που εν τέλει η ανάμειξη της είναι στην κατασκευή σχολείων και τον εμβολιασμό του πληθυσμού, όσο διαπλεκόμενη και αν υποθέσουμε ότι είναι, θεωρείται ακροδεξιά γιατί επιθυμεί η μειονότητα των Ρομά να μην ταυτίζεται με την μουσουλμανική μειονότητα ή τους τουρκογενείς ή τουρκόφωνους ή όσους προσδιορίζονται ως Τούρκοι. Από τις ενέργειες της, ο πληθυσμός των ρομά μόνο ωφελήθηκε. Από τις ενέργειες της επίσης ωφελήθηκε η Ελλάδα. Όμως είναι υποχρέωση του ελληνικού κράτους να παρέχει εκπαίδευση σε αυτά τα παιδιά που υφίστανται ρατσισμό όταν προσπαθούν να εγγραφούν, επειδή το επιθυμούν, σε ελληνικά σχολεία. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στα σχολεία της Αλεξανδρούπολης οι διευθυντές τηρούσαν μια άτυπη ποσόστωση και δεχόντουσαν έως 2-3 παιδιά ρομά ανά τάξη για να μην αλλοιώνεται η ομοιογένεια (sic), σπρώχνοντας τα υπόλοιπα στο μειονοτικό σχολείο που υποχρεωτικά έκαναν τα μαθήματα στα τούρκικα τα οποία ΔΕΝ μιλούσαν. Υπήρξα πολλάκις αυτήκοος μάρτυρας.
Σαμπιχά Σουλεϊμάν: δάκτυλος του Δικτύου 21 ή Ακτιβίστρια Πασιονάρια;
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Η Ελλάδα έπραξε το αυτονόητο εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις της απέναντι στο διεθνές δίκαιο και το ηθικά σωστό στηρίζοντας τα δίκαια αιτήματα της Σαμπιχά. Η μόνη δυσαρεστημένη είναι η Τουρκία. Ακριβώς επειδή η πραγματικότητα των μειονοτήτων είναι πολύ σύνθετη, συνιστώ ψυχραιμία, με όσες περιορισμένες σίγουρα γνώσεις και εμπειρία διαθέτω.
ΠΗΓΗ: 21-4-2014
Και ένα απόσπασμα απο το «Βαθύ Κόκκινο»
με τίτλο: Ο καιροσκοπισμός του ΣΥΡΙΖΑ
****
…………………..
Και οι ερωτήσεις (προς τον ΣΥΡΙΖΑ)
Μετά απ’ όλο αυτό το μπάχαλο, αποτέλεσμα της λογιστικής καιροσκοπικής προσέγγισης σε ένα δύσκολο (και επικίνδυνο ζήτημα) όπως είναι το ζήτημα της μειονότητας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να τοποθετήσει στο ψηφοδέλτιό του για την ευρωβουλή τον Μεστάν Οσμάν Ουμίζ. Το θέμα, όμως δεν κλείνει εδώ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση που διεκδικεί τη διακυβέρνηση της χώρας οφείλει σαφείς τοποθετήσεις/απαντήσεις σε κάποια απλά ερωτήματα;
-Στη Θράκη υπάρχει τουρκική ή μουσουλμανική μειονότητα;
-Πέρα από το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τα στελέχη που αναδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ (πχ ο βουλευτής του Ζειμπέκ και ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Μεστάν Οσμάν Ουμίζ πως χαρακτηρίζουν επισήμως την μειονότητα; Μουσουλμανική; Ή τουρκική;
-Στους κόλπους αυτής της μειονότητας υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ρομά και πομάκοι;
-Θα πρέπει ή όχι η εκπαίδευση των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών να είναι υπό τον έλεγχο του ελληνικού υπουργείου παιδείας;
Υ.Γ. η θεμιτή φιλοδοξία ενός κόμματος να κερδίσει τις εκλογές προϋποθέτει, από την πλευρά του ξεκάθαρες κουβέντες και τοποθετήσεις, τουλάχιστον στα μείζονα ζητήματα. Εκτός κι αν η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την μειονότητα της Θράκης είναι η ξεκάθαρη θέση του υποψήφιου ευρωβουλευτή του, Δημήτρη Χριστόπουλου. Οπότε…
ΠΗΓΗ και ολοκληρη η ανάρτηση (Από ΒΑΘΥ , Τρίτη, 22 Απριλίου 2014)