Εξανάστησον!!!

 Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

 Ν’ αφήσω θέλω σκέψεις

πίσω μου,

τα όνειρα, πάνω απ’ τα μαύρα σύννεφα,

ισχύς εγγύς πάλι, φρέσκο εφόδιο.

 

Ν’ αδράξω σφικτά λέξεις,

στη χούφτα μου,

ζωής, τα νέφη απ’ τα σκιώδη κάτεργα,

άνυδρα, αποπνικτικό εμπόδιο.

 

Πασχίζω ν’ απλώσω σχέδια

για της ζωής το μέλλον,

στην ώρα όμως προληπτική λογοκρισία

στριφνή, στυγνή και γλυφή σιμά.

 

Στάση ανάσας και λογισμών

το παρελθόν μου,

δεινή κι η ακατάληπτη αγνή λαγνεία

με σπρώχνει σε νέο Γολγοθά.

 

Οι λυγμοί της έσω πόρνης

εντός και επί τα αυτά,

ως πουλιών πρόωρα κελαηδίσματα

μιας ανοιξιάτικης καινής Έγερσης.

 

Οι χαρές ωραίας πολυφίλης

εδώ και τώρα, πάραυτα,

ως γεύση δέντρου γόνιμου καρπίσματα

της ενδεκάτης εαρινής Ανάστασης.

 

Πάτρα, Μ. Δευτέρα- Μ. Τρίτη, 14-15_04-2014