«Αδωνιάδα», I*

Του Γιάννη Στρούμπα

Στις 20/3/2014 και στον τηλεοπτικό σταθμό «Ε» εμφανίστηκε στην εκπομπή «Ελεύθερος σκοπευτής» του δημοσιογράφου κ. Γιώργου Τράγκα ο υπουργός Υγείας κ. Άδωνις [sic] Γεωργιάδης (όλη η συζήτηση: https://www.youtube.com/watch?v=n0apfTKLVVw). Δεν πρόκειται, ασφαλώς, για την πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση του κ. Γεωργιάδη, κάθε άλλο μάλιστα. Η συγκεκριμένη εμφάνισή του, ωστόσο, αποτελεί κατά έναν ευσύνοπτο και περιεκτικό συνάμα τρόπο μια επιτομή συνολικά της ιδεολογίας και της πολιτικής σκέψης του υπουργού Υγείας. Αξίζει να μελετηθεί η σκέψη αυτή και να σχολιαστεί θέση προς θέση. Ο κ. Γεωργιάδης χαρακτηρίζεται από την ικανότητα να εκτρέπει τα τιθέμενα προς συζήτηση ζητήματα σε χώρους απρόσμενους για τους συνομιλητές του – ακόμη και προσάπτοντάς τους ανυπόστατες ιδιότητες, για τις οποίες καλούνται να απολογούνται και να αποδεικνύουν ότι δεν ισχύουν για το πρόσωπό τους –, να τους αιφνιδιάζει και να εμφανίζεται πειστικός, ενώ στην πραγματικότητα περιφέρει θέσεις αβάσιμες, ανιστόρητες, ανυποψίαστες πολιτικά, ανάλγητες κοινωνικά.

Ο κ. Γεωργιάδης εμφανίζεται υπέρμαχος των μνημονίων και της υπαγωγής της Ελλάδας στις δανειακές συμβάσεις. Η επιχειρηματολογία του κ. Γεωργιάδη εδράζεται στην παραδοχή ότι η Ελλάδα στις 6/5/2010 αποκλείστηκε από τις «αγορές», επομένως δεν μπορούσε να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της, άρα χρεοκόπησε. Επί λέξει τα λεγόμενα του υπουργού Υγείας στον κ. Τράγκα: «Δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Το μνημόνιο δεν μας πήγε στη χρεοκοπία. Πρώτα χρεοκοπήσαμε επί Παπανδρέου, και μετά μπήκαμε στο μνημόνιο. Δεν χρεοκοπήσαμε γιατί μπήκαμε στο μνημόνιο, αυτό δεν το ’χει καταλάβει κανένας στην Ελλάδα. Στις 6 Μαΐου του ’10, σ’ το ξαναλέω για να το καταλάβεις, μήπως το καταλάβεις κάποτε, η Ελλάδα αποκλείστηκε από τις αγορές. Αυτό σήμαινε ότι στις 7 Μαΐου έπρεπε να ’χουν κλείσει οι τράπεζες, κι εσύ να μην έχεις δουλειά, εσύ, ο Γιώργος Τράγκας, ο Real Fm να μην εκπέμπει την άλλη μέρα. […] Η Ευρώπη μάς έσωσε, η Ευρώπη. Αυτοί οι Γερμανοί που τους βρίζεις απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, αυτοί μας δώσαν εβδομήντα δισεκατομμύρια. Μπορείς να μου δείξεις ποιος άλλος μας έχει δώσει περισσότερα;»

Κατά τον κ. Γεωργιάδη, η Ελλάδα στις 6/5/2010 αποκλείστηκε από τις «αγορές», άρα δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες. Συνεπώς χρεοκόπησε. Κι αφού χρεοκόπησε, όποιος ανέλαβε να τη «διασώσει», επέβαλε και τους όρους της «σωτηρίας». Για τον κ. Γεωργιάδη δεν έχει καμία σημασία το πώς οδηγήθηκε η Ελλάδα στον αποκλεισμό από τις «αγορές». Πώς μεθοδεύτηκε η «αναξιοπιστία» της; Πόσο «πραγματικά» ήταν τα στοιχεία που επέβαλε ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου στην Ελληνική Στατιστική Αρχή, ποδηγετώντας την; Γιατί η Ελλάδα, ενώ, σύμφωνα με όλα τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, δεν παρουσίαζε ως προς το οικονομικό της χρέος καμία απόκλιση από τις υπόλοιπες δυτικές χώρες, βρέθηκε μόνη να αντιμετωπίζεται σαν η «ντροπή» κι ο «μπαταχτσής» της Ευρώπης; Προσπερνώντας όλα τα ατράνταχτα δεδομένα που αποδεικνύουν ότι η χώρα υπήρξε θύμα οικονομικής επίθεσης και λεηλασίας από τους μόνους πραγματικούς μπαταχτσήδες –χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά– της Δύσης και το εγχώριο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο των δωσιλόγων που τους αντιπροσωπεύει, ο κ. Γεωργιάδης τούς προβάλλει σαν «σωτήρες».

Προς επίρρωση των προηγούμενων, ο υπουργός επιμένει: «Δεν είναι δυνάστης μου ο Γερμανός. Δυνάστης μου είναι ο λαϊκισμός. Δυνάστης μου […] είναι ο λαϊκισμός που κυριάρχησε σαράντα χρόνια στη χώρα, σαν τον Τράγκα παραδείγματος χάρη, που απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ γεμίσαν [sic] το μυαλό του ανθρώπου – των Ελλήνων με ανοησίες. Αυτός είναι ο δυνάστης της χώρας. Ο δυνάστης της χώρας είναι ο συνδικαλιστής, ο δυνάστης της χώρας είναι αυτός που έφαγε τα λεφτά απ’ τα ταμεία, ο δυνάστης της χώρας είναι αυτός που μας έφερε να μην έχουμε μια βιομηχανία, και γι’ αυτό δεν φταίει ο Γερμανός, Γιώργο μου [σσ.: απευθύνεται πάντα στον δημοσιογράφο κ. Γιώργο Τράγκα]. Μόνοι μας τα κάναμε! Μόνοι μας τα κάναμε. Δεν μας τα ’κανε ο Σόιμπλε. Πού ήσουνα εσύ, Γιώργο μου, το 2000, να πεις ότι καλά λέει ο Σπράου [sic], και θα καταρρεύσουν τα ταμεία μετά από δέκα χρόνια; Πού ήσουνα; Για σένα ρωτάω πού ήσουνα. Τι έλεγες τότε; Έλεγες μήπως, έλεγες, Γιώργο μου, έλεγες μήπως, αμάν θα χρεοκοπήσουν τα ταμεία, παιδιά να πάρουμε μέτρα;»

Ένας νεότευκτος πολιτικός, ο κ. Γεωργιάδης, που αποτελεί συνώνυμο τού παλαιότερης κοπής λαϊκισμού, προσποιείται ότι θίγεται απ’ αυτόν. Ποιος είναι ο «δυνάστης» της χώρας; Σύμφωνα με τη «λογική» του κ. Γεωργιάδη, δεν είναι ο Γερμανός κι ο Αμερικανός που εξαπέλυσαν την οικονομική επίθεση· δεν είναι το πολιτικό προσωπικό των σημερινών κομμάτων της συγκυβέρνησης, που απομύζησαν την Ελλάδα συντηρώντας την κομματικοκρατία, που καλλιέργησαν τις μίζες, που επέβαλαν τις εργολαβικές λεηλασίες των «ημετέρων», που διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία με την κομπίνα του χρηματιστηρίου, που κατέστρεψαν τις ελληνικές τράπεζες με το «κούρεμα των ομολόγων»· «δυνάστης» της χώρας είναι ο «συνδικαλιστής», και μάλιστα, όπως προκύπτει από τα λεγόμενα του κ. Γεωργιάδη, όχι ο κατευθυνόμενος από τα κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης, αλλά ο πραγματικός εκπρόσωπος των εργαζομένων, ο πραγματικός υπερασπιστής των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Κι αυτό, προφανώς, επειδή σε μία δρομολογούμενη μετατροπή των εργασιακών συνθηκών στην Ελλάδα σε συνθήκες αποικίας, δουλοπαροικίας και μεσαίωνα, ο συνδικαλιστής πρέπει να σπιλώνεται και να φιμώνεται.

Τα ασφαλιστικά ταμεία, λοιπόν, σύμφωνα με την «ανάλυση» του κ. Γεωργιάδη, δεν λεηλατήθηκαν δύο φορές από τα κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης, μία με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και μία με το σκάνδαλο του «κουρέματος» των ομολόγων, αλλά κατέρρευσαν εξαιτίας των συνδικαλιστών, και κατ’ επέκταση και των εργαζομένων! «Μόνοι μας τα κάναμε!», αναφωνεί θριαμβευτικά ο κ. Γεωργιάδης, εμείς οι Έλληνες διαλύσαμε τη χώρα· κι όπως υπονοείται, όχι τα μεγάλα συμφέροντα, παρά ο μέσος πολίτης! Και «γι’ αυτό δεν φταίει ο Γερμανός», αφού εκείνος «που μας έφερε να μην έχουμε μια βιομηχανία» δεν είναι ο Γερμανός, παρά είναι ο συνδικαλιστής! Για το γεγονός ότι η χώρα αποψιλώθηκε από τις όποιες βιομηχανικές δομές της δεν φέρει ευθύνη ο Γερμανός, που στο πλαίσιο λειτουργίας της Ε.Ε., κι εξυπηρετώντας τα δικά του συμφέροντα, όρισε ότι η Ελλάδα θα δραστηριοποιείται μόνο στις «υπηρεσίες», δηλαδή τον τουρισμό· δεν φέρει ευθύνη η υιοθέτηση από την Ε.Ε. της παγκοσμιοποίησης και η πλημμυρίδα πάμφθηνων προϊόντων από τις χώρες της Ασίας, λόγω της εκμετάλλευσης τού εκεί εργατικού δυναμικού· δεν φέρει ευθύνη η επιλογή των επιχειρηματιών να εγκαταστήσουν τις επιχειρήσεις τους στις γειτονικές βαλκανικές χώρες, πάντα υπό τις ευλογίες της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού, για να εκμηδενίσουν σχεδόν το εργατικό κόστος, άρα και το κόστος παραγωγής· φέρει την ευθύνη το εύκολο θύμα, ο «συνδικαλιστής» κι ο εργαζόμενος! Κι όλες οι προαναφερθείσες πραγματικότητες είναι για τον κ. Γεωργιάδη «ανοησίες»!

Μετά από την καταδίκη των Ελλήνων, ο κ. Γεωργιάδης, που αντρώθηκε πολιτικά εμπορευόμενος τον «πατριωτισμό» και την «εθνική υπερηφάνεια» του, προβαίνει σε νέα αθώωση των Γερμανών: «Αφού μας έχουν δώσει εβδομήντα δισεκατομμύρια, εχθροί μας είναι; Οι Γερμανοί φταίνε που δεν μας το ’χουνε [σσ.: το κατοχικό δάνειο] πληρώσει 70 χρόνια ή εμείς που δεν το ’χαμε ζητήσει; Δηλαδή έπρεπε να ρθει ο Γερμανός μια μέρα και να σου πει “συγγνώμη, θα σου δώσω 150 δισεκατομμύρια;” Σοβαρά το λες τώρα; Εμείς δεν τα ζητάμε, ο Γερμανός φταίει;» Ο «πατριώτης» κ. Γεωργιάδης προσποιείται όχι μόνο πως δεν έχει αντιληφθεί ότι οι Γερμανοί δεν χάρισαν στην Ελλάδα τίποτα, ότι εισπράττουν πίσω με τόκο, ότι χειραγώγησαν την κρίση για να μεταφερθούν κεφάλαια στις δικές τους «ασφαλείς» τράπεζες, αλλά μεταχειρίζεται απίστευτες ιστορικές ανακρίβειες για να δικαιώσει τους πάτρωνές του στη Γερμανία, επιρρίπτοντας ευθύνες στην Ελλάδα που ποτέ «δεν ζήτησε» πίσω τα γερμανικά χρωστούμενα από τους δύο παγκόσμιους πολέμους! Ο «ιστορικός», σύμφωνα με τις σπουδές του, και «πατριώτης», σύμφωνα με το εκπεμπόμενο πολιτικό του στίγμα, κ. Γεωργιάδης δεν γνωρίζει ότι η Ελλάδα έχει επανειλημμένως ζητήσει από τη Γερμανία τα οφειλόμενα, κι ότι εκείνη αρνείται να τα επιστρέψει με διάφορα προσχήματα! Αλλά ακόμη κι αν επρόκειτο για αμέλεια που βαρύνει το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, εξακολουθεί να μην εξηγεί γιατί η κυβέρνηση στην οποία ο ίδιος ανήκει δεν προχωρά σε καμία ενέργεια για τη διεκδίκηση των οφειλομένων!

Αφού αθωώνει τους πάτρωνές του, ο Έλληνας(;) υπουργός επανέρχεται στις ελληνικές ευθύνες: «Στην Ελλάδα την προ του μνημονίου, όπου είχαμε πρωτογενή ελλείμματα 30 δισεκατομμυρίων, και 500 δισεκατομμύρια να μας δίνανε, σε τρία χρόνια θα τα ’χαμε φάει. Κατάλαβες; Δεν ’ναι το πρόβλημά σου το χρέος. Το πρόβλημά σου είναι ότι είχες φτάσει στο σημείο […] μέχρι και τα ξυλάκια απ’ τα σουβλάκια να είναι εισαγόμενα απ’ την Τουρκία. Και τα τσολιαδάκια στην Ακρόπολη να είναι made in Taiwan. Αυτό είναι το πρόβλημά σου. Και δεν σου φταίνε οι Γερμανοί γι’ αυτό. Μόνος σου το ’κανες.» Για το γεγονός πως, υπό τις παρούσες συνθήκες, το οποιοδήποτε χορηγούμενο ποσό στην Ελλάδα θα εξανεμιστεί, υπάρχει συμφωνία. Σημειώναμε, άλλωστε: «[…] αν όντως η ελληνική κυβέρνηση σκόπευε να την αξιοποιήσει [σσ.: τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων] χωρίς να τη «χαραμίσει», θα φρόντιζε νωρίτερα να αποκαταστήσει την παραγωγική ικανότητα της χώρας, την παραγωγική της αυτονόμηση, ώστε να εξαλειφόταν η προοπτική της εκ νέου εκτόξευσης του χρέους. Μα όσο η Ελλάδα θα παραμένει εξαρτημένη από εισαγωγές, δεν πρόκειται να ορθοποδήσει, κι ο κίνδυνος κατασπατάλησης των γερμανικών αποζημιώσεων χωρίς κανένα αντίκρισμα, εάν αυτές αποδίδονταν, θα ήταν υπαρκτός. […]» («Η άλλη αποζημίωση», εφημ. «Αντιφωνητής», αρ. φύλλου 366, 1/5/2013). Οι «παρούσες συνθήκες», όμως, είναι προϊόν της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται. Το ότι «τα ξυλάκια απ’ τα σουβλάκια», λοιπόν, εισάγονται απ’ την Τουρκία και το ότι «τα τσολιαδάκια στην Ακρόπολη» είναι «made in Taiwan», δεν είναι καθόλου ελληνικό «επίτευγμα».

Ο κ. Γεωργιάδης με καμάρι περιφέρει τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του, σαν «κανονικός δεξιός» που δηλώνει, σε αντίκρουση, υποτίθεται, της τοποθέτησής του απ’ τους πολιτικούς του αντιπάλους στον χώρο της ακροδεξιάς. Η σύγχυση που διακινεί ο πολιτικός άντρας είναι παροιμιώδης. Για τα όσα νεοφιλελεύθερα πρεσβεύει, μα και για τις υπόλοιπες τοποθετήσεις του, θα απαιτηθεί χώρος. Με στόμφο κι αυταρέσκεια ο υπουργός Υγείας φρονεί πως κατατροπώνει τους συνομιλητές του, χάρη στην «επική» του επιχειρηματολογία. Το κούφιο έπος του «Αδώνιδος», η «Αδωνιάδα», συντρίβεται μπροστά σε κάθε εμπεριστατωμένη και νηφάλια κριτική, ακριβώς με τον τρόπο που τα άρματα των ηρώων της ομηρικής «Ιλιάδας» βροντούν πάνω στο σώμα τους, καθώς σωριάζονται νεκροί στο χώμα. Η ιδεολογική αρματωσιά του κ. Γεωργιάδη βροντά, κύμβαλον αλαλάζον, πάνω στο συντριμμένο κουφάρι της έωλης «επιχειρηματολογίας» του. Έπεται συνέχεια.

Συνέχεια από στην… «Αδωνιάδα», II